De Volkskrant bericht over het zoveelste financiële debacle met schoolbesturen. Nu gaat het om een constructie waar zowel scholen uit Limburg als uit de Haarlemmermeer bij betrokken zijn. In eerste instantie leken de beleggingen winstgevend, maar toen de financiele crisis kwam, bleek de ramp.
BON realiseert zich dat het ten tijde van het afsluiten van de financiële contracten profijtelijk leek en weinigen zullen hebben gewaarschuwd voor de crisis die er aan kwam. De besturen zullen met de beste bedoelingen hebben gehandeld. Toch is het niet de financiële crisis die de voornaamste oorzaak is van de problemen maar is het het op afstand van de overheid zetten van schoolbesturen en het benoemen van ondernemende personen in directies en besturen. Veelzeggend is het volgende citaat uit de papieren Volkskrant: "En zo rolt Sopoh (Stichting Openbaar Onderwijs Haarlemmermeer) van affaire naar affaire. De nu ontslagen directeur werd in 2009 aangesteld als een educatief ondernemer die bij Sopoh vernieuwingen moest doorvoeren. De man stelde vast dat het personeelsbeleid en de huisvesting onder de maat waren en dat de financiële huishouding nodeloos ingewikkeld gemaakt was, aldus interne documenten". En dan had hij het nog niet eens over de beleggingspool.
Een educatief ondernemer die moet zorgen voor vernieuwing.
Onderwijs is een zaak van de lange adem. De jeugd zit vijftien tot twintig Jaar op school; kennis en cultuur die in eeuwen is opgebouwd, moet worden overgedragen. Successen en mislukkingen van onderwijsveranderingen blijken vaak pas vele jaren later. Het effect van vernieuwingen is moeilijk te meten. Dat maakt dat het onderwijs geen goede plaats is voor ondernemende en dynamische besturen. Een bedrijf kan failliet gaan als de ondernemer/eigenaar zich vergallopeert. Jammer, maar opnieuw beginnen. Ondernemertje spelen met belastinggeld en over de ruggen van onze kinderen is, ondanks wellicht goede bedoelingen, een (potentiële) ramp.