“Nadat leerlingen veel te los waren gelaten sloeg Nederland door naar de andere kant: strikt en streng. Maar een béétje meer ruimte kan geen kwaad en er is een school waar dat werkt” In DE VOLKSKRANT van 22 september anno Domini MMXII staat een artikel over het Amadeuslyceum in Vleuten. “De Slinger mag weer een tikkie terug” heet het artikel geschreven door Robin Gerrits. Het genoemde lyceum claimt met succes leerlingen op te leiden. Maar de rectrix Jeanine Vlastuin “heeft liever niet dat andere scholen [het Amadeus]-model zomaar navolgen. Ik denk dat variatie heel belangrijk is. Die wat ik maar “BON-scholen” noem moeten er zijn, met traditionele aanpak, maar ook deze vernieuwende scholen”.
Ik zelf denk zelfs dat OVERAL BON-scholen moeten zijn omdat dat voor de meeste leerlingen het beste werkt en voor nog veel meer leerlingen goed werkt. Met mijn slechte concentratievermogen zou ik niet graag in een “domein” (grote leerruimte) waar gesproken mag worden studeren dus een Amadeusschool zou niets voor mij geweest zijn. Echter, een school vol studeercellen lijkt mij VOOR MIJ wel ideaal. Ook gewoon thuis studeren met afstandsonderwijs met responsieschema lijkt mij VOOR MIJ een goede methode. En zo breng ik geen besturen in verleiding om in gebouwen te investeren.
Voor zo ver we bij van BON afwijkende onderwijsstandpunten niet te maken hebben met mensen die het onderwijsveld gekozen hebben om veel macht of inkomen te verwerven kan BON haar positie versterken door met toleranten tolerant te zijn. Wanneer BON zegt te weten hoe goed onderwijs in elkaar zit en wil dat dat onderwijs overal als enig toegestaan type ingevoerd wordt zal haar door sommige groeperingen aangewreven worden dat zij net als andere stromingen een sectarische zienswijze heeft.
Een politieke partij zoals het PvdA die overstroomt van mensen die wat hebben tegen leerlingen die op grond van hun sociale afkomst of capaciteiten op school een betere start hebben remt een goed gebruik maken van de capaciteiten van de leerlingen af. In sommige steden werd verwoed geprobeerd basisscholen een afspiegeling van de maatschappij te laten zijn hoewel Marokkaanse en Turkse jongens op de basisschool het beste afzijn met strenge, ouderwetse scholen. Alle groeperingen van ouders die willen dat hun kinderen op een wijze die henzelf het beste lijkt op school zalig van dagen en van toekomst worden en de leraren zouden zich moeten verenigen.
{We zitten in een “flow” zegt de rectrix. Wat zou ze bedoeld kunnen hebben? Bij Encyclo vindt ik o.a. voor “flow” de omschrijving “De optimale toestand van ervaring” maar ook veel verdergaand “Flow is het proces van de totale betrokkenheid bij het leven met alle positieve aspecten van de menselijke ervaring: creativiteit en genot. Flow = groeien + bloeien = gloeien. Flow is een stemmingstoestand die zich voordoet wanneer je het gevoel hebt dat de uitdaging die je aangaat precies in evenwi…”}.
Een link naar een artikel in
Een link naar een artikel in de NRC uit 2006 over deze school.
Het Amadeuslyceum is overigens eerder ter sprake gekomen op de BONsite (hier). Het is onderdeel van het Platform Eigentijds Onderwijs, een innovatieproject van de VO-raad. Dat platform zegt over zichzelf: "We hebben een boodschap voor de buitenwereld". Dat is toch een "tikkie anders" dan wat deze rectrix nu zegt.
Triunfo o pacification
Triunfo o pacification
Die omslag van de rectrix van “Het Amadeus” (Waarom niet “de Wolfgang ”?) betekent in principe dat BON op een beslissingsmoment aangekomen is. BON wil vanzelfsprekend minimaal dominantie van BON-scholen en een onderwijsstructuur die BON-scholen en het oprichten ervan geen strobreed in de weg legt maar zou BON ook tevreden kunnen zijn met een mengsysteem of parallele systemen? Of moet BON streven naar volledige implementatie van een exclusief aanwezige BON-ordening? Ik denk dat een mengsysteem in de betekenis van een compromissysteem zonder meer verworpen moet worden. De basisvorming was een voorbeeld van een onwerkbaar compromissysteem dat vooral het slechtste uit beide systemen naar boven bracht. Maar in haar geschiedenis heeft Nederland met als gevolg een Gouden Eeuw laten zien dat tolerantie voor elke partij de beste oplossing kan zijn. De onze lieve Heer van de Katholieken moest in Amsterdam wel naar zolder verhuizen maar mocht aanbeden blijven.
Vormt het politiek-educatieve complex dat de onderwijshervormingen aan alle scholen oplegde een organisatie met maffiose kenmerken? Dan zou het nastreven van slechts souvereigniteit in eigen huis te riskant kunnen zijn.
Opteren voor een parallelregeling en souvereigniteit in eigen huis kan natuurlijk niet zonder dat de partijen het eens worden over wat onderwijs MOET zijn en wat onderwijs ook nog MAG zijn.
In TROUW van vandaag stond dat 80% van de ouders wil dat de maatschappelijke stage verplicht is. Dat betekent dat nu al 80% van de ouders (en blijkbaar Marja Bijsterveldt) het normaal vindt dat de overheid hier ingrijpt in een deel van de opvoeding van kinderen, dat in een democratie altijd aan ouders voorbehouden was.
Er zijn een aantal principiële, ethische en strategische discussies die dringend binnen BON gevoerd moeten worden. Waaronder die over ouderrechten.
betaald leren: alleen tbv de gemeenschap of ook ten eigen bate?
De sociaaldemokraten wilden naar hun zeggen dat de arbeiderskinderen ook naar het Gymnasium konden gaan en zo net als de kinderen uit de hogere klassen een brede culturele en intellectuele vorming konden genieten. Dat kon door dat onderwijs te subsidiëren en uiteindelijk gratis te maken. Toen zij eenmaal daartoe voldoende macht hadden hebben de sociaaldemokraten de Gymnasiale opleiding vrijwel geheel geëlimineerd. Hoe komt het toch dat zo weinig mensen hen op hun bedrog wezen?
Het vroegere gymnasium was gericht op cognitieve verrijking. 5 vreemde talen en eventueel een zware exacte opleiding ten koste van het aantal te bestuderen Romeinse en Griekse schrijvers. Waarom zou dat wel of niet gesubsidieerd mogen worden? Dit onderwijs was voor een aantal kinderen onderwijs dat bij hen paste al was het gelukkig nog niet ondergebracht bij het passend onderwijs dat in principe in inhomogene klassen gegeven moet worden. Waren er werkelijk dwingende redenen om dat soort onderwijs onmogelijk te maken? Hebben de socialisten het ideaal dat kinderen het onderwijs mogen volgen dat bij hen past verloochend om de opbouw van de socialistische staat te verssnellen? Was het Gynmasiale onderwijs te duur , vooral omdat het relatief vaak goed besteed was aan kinderen van welgestelden?
Zou het een grondrecht van kinderen en ouders moeten zijn dat de kinderen veeleisend cognitief onderwijs mogen volgen? Of moet de hoofdregel zijn dat onderwijs de gehele gemeenschap ten goede moet komen? Komt het de gehele gemeenschap ten goede als een barok ensemble voor 80% gesubsidieerd wordt of kan het geld beter aan straatkerstverlichting uitgegeven worden?