IN PRINCIPE is het wel degelijk mogelijk om de scholen vrij te laten in de besteding van de lump sum. Als je het ingangsniveau en het uitgangsniveau van de leerlingen weet kun je de niveautoename van de leerlingen bepalen. Als de scholen met elkaar moeten concurreren, dus de ouders vrij zijn in hun schoolkeuze en scholen failliet kunnen gaan, kortom als je werkelijk marktwerking introduceert wordt elke school gedwongen om voor een flinke niveaustijging van de leerlingen te zorgen op straffe van failliet gaan. Uitbuiting van docenten is er dan niet bij want dan is een grote niveaustijging onbereikbaar. Ik vermoed echter dat dat IN DE PRAKTIJK onuitvoerbaar is maar zeker is dat niet omdat er nooit echt geprobeerd is om een vrije onderwijmarkt te maken. Maar dat het met de huidige halfslachtigheid (polderen) mis zou gaan had ieder redelijk mens kunnen bedenken.
In landen waar leerlingen toelatingsexamen moeten doen bij de universiteit van hun keuze heb je reuze goede particuliere middelbare met uitstekende leraren die onder gunstige omstandigheden hun werk kunnen doen.
Ik ben het geheel met Karin
Ik ben het geheel met Karin den Heijer eens. De 'verzelfstandiging' van veel instellingen met een sociale functie had nooit moeten plaats vinden. Het kost veel meer dan het oplevert (als het al wat oplevert).
Zolang we geen linkse (echt links bedoel ik) regering krijgen zal dit niet gebeuren. De markt lijkt een doel op zich te zijn geworden en wordt helaas niet ter discussie gesteld.
Dank b.verkroost en anderen
Dank b.verkroost en anderen voor jullie reacties. Ik ben benieuwd wat jullie de reactie van René Kneyber (redacteur van "Het Alternatief") vinden:
"Wiskunde-docente Karin den Heijer pleit in de Volkskrant van 7-3-2014 ervoor dat docenten rechtstreeks in dienst komen van de overheid. Dat is typerend voor de slappe, lakse en slaafse houding van Nederlandse docenten. Onderwijzers zouden hun zinnen juist moeten zetten op zelfbestuur."
Ik vraag mij af of het lumpsum-systeem niet juist is ontstaan vanuit deze ideologie.
Wie scherpt mijn geest?
Karin den Heijer
@ Karin
@ Karin
Vreemde reactie van René Kneyber. Ik zie het zo: maak een keuze tussen overheid of markt. Nu zweeft het onderwijs (net als de zorg) er tussenin: de overheid probeert via allerlei kunstgrepen de kwaliteit te handhaven, maar laat de besteding van middelen over aan de markt (lees: managementkleilaag), die ze in die vreemde radenstructuur georganiseerd heeft.
Misschien zou het kunnen werken: onderwijs geheel overlaten aan de markt. Ik weet niet of er voorbeelden zijn uit de praktijk. Maar aangezien onderwijs een publieke zaak is en we niet willen dat inkomen/vermogen een grote invloed heeft op de kansen van een kind, lijkt me de keuze om onderwijs volledig aan de overheid toe te vertrouwen de meest logische.
Maar dan ook volledig: de overheid ziet toe op de besteding van middelen, de kwaliteit van docenten en overig personeel en het niveau van de opleidingen. Dat heeft volgens mij niets met slap, laks of slaafs te maken, maar gewoon met democratische controle op de besteding van publieke middelen.
Zelfbestuur is een leuk
Zelfbestuur is een leuk ideetje, als je er interesse en tijd voor hebt. Dat heeft lang niet iedereen en dat is geen schande.
Volgens mij is de lumpsum vooral ontstaan vanuit de behoefte om de kosten in de hand te kunnen houden. 'Dit is je geld, daar moet je het mee doen' . Er zaten vroeger in de bekostigingssystematiek ook wel heel veel onlogische zaken. Twee komen spontaan bij me op:
– als er een ruitje in de openbare school kapot was en gemaakt moest worden dan kregen de Christelijke scholen ook zo'n bedrag
– je kreeg per jaar een bepaald budget. Als je dat niet opmaakte kreeg je het jaar daarop minder, want je had als school dan bewezen dat je het ook met minder kon doen. Hééél raar. Het was soms de reden om in december als een gek spullen aan te gaan schaffen.
De combinatie van lumpsum met de privatisering van openbare instellingen is natuurlijk een uiterst giftig mengsel geworden. Er kwam teveel (niet door de samenleving gecontroleerde) macht bij enkelingen.
Vroeger was je als directeur van -zeg even- een school voor voortgezet onderwijs een mens met aanzien. Dat had niks te maken met de salarissen, die toen nog gewoon binnen de onderwijs-CAO's vielen. Sinds de bestuurders zich buiten de CAO hebben geplaatst is de graaizucht ongebreideld toegenomen.
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
Het wachten is op een
Het wachten is op een kraakheldere reactie van de verschillende politieke partijen.
Karin den Heijer, ‘Overheid,
Karin den Heijer, 'Overheid, neem docent rechtstreeks in dienst', De Volkskrant, Opinie, 7 maart 2014
IN PRINCIPE is het wel
IN PRINCIPE is het wel degelijk mogelijk om de scholen vrij te laten in de besteding van de lump sum. Als je het ingangsniveau en het uitgangsniveau van de leerlingen weet kun je de niveautoename van de leerlingen bepalen. Als de scholen met elkaar moeten concurreren, dus de ouders vrij zijn in hun schoolkeuze en scholen failliet kunnen gaan, kortom als je werkelijk marktwerking introduceert wordt elke school gedwongen om voor een flinke niveaustijging van de leerlingen te zorgen op straffe van failliet gaan. Uitbuiting van docenten is er dan niet bij want dan is een grote niveaustijging onbereikbaar. Ik vermoed echter dat dat IN DE PRAKTIJK onuitvoerbaar is maar zeker is dat niet omdat er nooit echt geprobeerd is om een vrije onderwijmarkt te maken. Maar dat het met de huidige halfslachtigheid (polderen) mis zou gaan had ieder redelijk mens kunnen bedenken.
In landen waar leerlingen toelatingsexamen moeten doen bij de universiteit van hun keuze heb je reuze goede particuliere middelbare met uitstekende leraren die onder gunstige omstandigheden hun werk kunnen doen.
Ik ben het geheel met Karin
Ik ben het geheel met Karin den Heijer eens. De 'verzelfstandiging' van veel instellingen met een sociale functie had nooit moeten plaats vinden. Het kost veel meer dan het oplevert (als het al wat oplevert).
Zolang we geen linkse (echt links bedoel ik) regering krijgen zal dit niet gebeuren. De markt lijkt een doel op zich te zijn geworden en wordt helaas niet ter discussie gesteld.
Dank b.verkroost en anderen
Dank b.verkroost en anderen voor jullie reacties. Ik ben benieuwd wat jullie de reactie van René Kneyber (redacteur van "Het Alternatief") vinden:
"Wiskunde-docente Karin den Heijer pleit in de Volkskrant van 7-3-2014 ervoor dat docenten rechtstreeks in dienst komen van de overheid. Dat is typerend voor de slappe, lakse en slaafse houding van Nederlandse docenten. Onderwijzers zouden hun zinnen juist moeten zetten op zelfbestuur."
Ik vraag mij af of het lumpsum-systeem niet juist is ontstaan vanuit deze ideologie.
Wie scherpt mijn geest?
Karin den Heijer
@ Karin
@ Karin
Vreemde reactie van René Kneyber. Ik zie het zo: maak een keuze tussen overheid of markt. Nu zweeft het onderwijs (net als de zorg) er tussenin: de overheid probeert via allerlei kunstgrepen de kwaliteit te handhaven, maar laat de besteding van middelen over aan de markt (lees: managementkleilaag), die ze in die vreemde radenstructuur georganiseerd heeft.
Misschien zou het kunnen werken: onderwijs geheel overlaten aan de markt. Ik weet niet of er voorbeelden zijn uit de praktijk. Maar aangezien onderwijs een publieke zaak is en we niet willen dat inkomen/vermogen een grote invloed heeft op de kansen van een kind, lijkt me de keuze om onderwijs volledig aan de overheid toe te vertrouwen de meest logische.
Maar dan ook volledig: de overheid ziet toe op de besteding van middelen, de kwaliteit van docenten en overig personeel en het niveau van de opleidingen. Dat heeft volgens mij niets met slap, laks of slaafs te maken, maar gewoon met democratische controle op de besteding van publieke middelen.
Zelfbestuur is een leuk
Zelfbestuur is een leuk ideetje, als je er interesse en tijd voor hebt. Dat heeft lang niet iedereen en dat is geen schande.
Volgens mij is de lumpsum vooral ontstaan vanuit de behoefte om de kosten in de hand te kunnen houden. 'Dit is je geld, daar moet je het mee doen' . Er zaten vroeger in de bekostigingssystematiek ook wel heel veel onlogische zaken. Twee komen spontaan bij me op:
– als er een ruitje in de openbare school kapot was en gemaakt moest worden dan kregen de Christelijke scholen ook zo'n bedrag
– je kreeg per jaar een bepaald budget. Als je dat niet opmaakte kreeg je het jaar daarop minder, want je had als school dan bewezen dat je het ook met minder kon doen. Hééél raar. Het was soms de reden om in december als een gek spullen aan te gaan schaffen.
De combinatie van lumpsum met de privatisering van openbare instellingen is natuurlijk een uiterst giftig mengsel geworden. Er kwam teveel (niet door de samenleving gecontroleerde) macht bij enkelingen.
Vroeger was je als directeur van -zeg even- een school voor voortgezet onderwijs een mens met aanzien. Dat had niks te maken met de salarissen, die toen nog gewoon binnen de onderwijs-CAO's vielen. Sinds de bestuurders zich buiten de CAO hebben geplaatst is de graaizucht ongebreideld toegenomen.