Ik ben (een wat oudere) student ICT, die bezig is met zijn afstudeeropdracht. In het kader van de competentievorming (jawel) heb ik afgesproken een essay te schrijven. Dit essay zal gaan over het toepassen van semantische analyse bij het nakijken van studie opdrachten van leerlingen. (semantische analyse is het vergelijken van teksten op inhoud door middel van een algoritme)
Centrale vragen van dit essay zijn
– heeft een docent voordeel als hij/zij opdrachten geautomatiseerd kan beoordelen.
– wat is het effect van deze automatisering op de driehoek student-docent-leerstof.
Ik kan me voorstellen dat een dergelijke discussie over mechanisering van de overhoring ook gespeeld heeft (en misschien wel nog steeds speelt) bij de invoering van de multiple choice, of om een ander actueel thema te noemen: score van de Cito toets. Mijn idee is dat de student/leerling steeds verder uit beeld raakt. (en, losse gedachte, dat ‘competentievorming’ dient als doekje voor het bloeden)
Wie weet goede literatuur bronnen (bijvoorbeeld over de pro’s en cons van multiple choice)?
alvast dank,
Diederik
Inzake automatiseren
Met die bronnen kan ik u niet helpen; ik zou niet eens weten of die er zijn.
Maar de vragen durf ik best te beantwoorden.
1 – Heeft de docent er voordeel van? Jazeker wel! Als hij een oplichter is en zijn werk niet serieus doet, dan kan hij net doen alsof die correctie wel geautomatiseerd kan plaatsvinden.
2 – Het effect op die driehoek? Ik denk dat de stof zo nooit getoetst kan en mag worden en dat de student op die manier gewoon wordt getild.
Voor mij, als docent natuurkunde, is een toetsing zonder open vragen helemáál geen toetsing. Elke vorm van zelfstandig denken bij een kandidaat wordt dan zo grondig mogelijk uitgeschakeld; dingen als analytisch vermogen, leesvaardigheid, rekenvaardigheid, uitdrukkingsvaardigheid, een redenering kunnen opzetten en nog veel meer komen zo nooit aan bod. Het idee is om die reden echt bespottelijk.
Voorstanders zullen misschien als tegenwerping met de CITO-toets en dergelijke ongein aan komen. Welnu, precies daaraan kan je zien wat een onheil we over onszelf afroepen als we toetsen proberen te automatiseren.
Terwille van de programmeerbaarheid en de meerkeuzevragen worden de toetsen schandalig gesimplificeerd. En wat zien we? Kinderen die met de hoogste scores vertrekken, blijken naderhand niets te snappen van breuken en zinsontleding. Geen wonder, want die CITO-toets controleert dat helemaal niet. Dat past niet in het meerkeuzevragen-systeem, en dus toetsen ze het maar niet.
Niet langer over nadenken dus: gewoon niet doen. Laten de automatiseerders zich maar liever richten op boekhouding, vliegtickets, medische robots of zoekmachines. Er zijn in de maatschappij vast wel taken die meer perspectief bieden dan het automatiseren van toetsen. Punt NL.
Succes met uw onderzoek, en onthoud: ook een negatief resultaat kan een zinvolle uitkomst zijn!
Bernard…
Je hebt het prima verwoord.