Dwars
Het zit me dwars, heel dwars, om niet te zeggen onnoemelijk dwars. Al een tijdje volg ik vanuit mijn luie stoel de berichtgeving over het lerarenregister en het zit me dwars, het irriteert me, maakt dat mijn luie stoel niet meer zo lekker zit de laatste tijd.
Het zit zo. Mijn luie stoel gebruik ik de dag van vandaag voornamelijk om research te doen, krantjes te lezen, en meer van dat soort dingen die waarschijnlijk volstrekt nutteloos zijn maar wel verrukkelijk tijdverdrijf. Vroeger gaf het nog wel eens aanleiding om een column te produceren maar dat zit er de laatste tijd ook al niet meer in. Het onuitgesproken verbod op polemiek, het verbod op ongenuanceerde meningen, en het bijna verplicht worden enige politieke correctheid aan de dag te leggen is voor schots schrijvers zoals ik er eentje ben, nagels aan de doodskist. Geen vitriool, geen pen. Dus de laatste tijd was mijn researchwerk voor een gewoon boek over gewone mensen mijn ‘luie stoel’ taak. Tot het vermaledijde lerarenregister weer om de hoek kwam piepen.
Even schoot ik uit mijn slof toen ik in het wetsvoorstel las dat iedere leraar bij inschrijving verplicht wordt ook zijn BSN-nummer in te vullen, kwestie van het de toekomstige registerbeheerders gemakkelijk te maken 47 databanken te raadplegen, van hoogte van hypotheek tot afdracht belastingen, maar al snel had ik mijn slof weer gevonden. Wat zou het? Alle gegevens liggen al op straat dank zij het internet dus waarover me druk maken. Weer naar de wereld van de gewone mensen. Tot vandaag.
In september 2015 schreef ik de column ‘verraden en bedrogen’. Een column over het aanstaande lerarenregister, de onderwijs coöperatie en BON. Het bracht heel wat teweeg. Een ontploffende mailbox, boze telefoontjes, hier en daar een steunbetuiging maar over het algemeen hoe ik het in mijn hoofd haalde op die manier over het paradepaardje van de onderwijscoöperatie mijn mening te geven. Die column was eigenlijk niet meer dan een weergave van hoe het de laatste jaren in het onderwijs werkt. Bestuurders bedenken samen met adviseurs een nieuwe bron van inkomsten zoals een onderwijsvernieuwing- of verandering en deze keer was het een lerarenregister met als model het notarisregister, advocatenregister, psychologenregister en het nog steeds niet bestaande verpleegkundigenregister. ( het lerarenregister is een ideetje van de CBE group ( spreek uit kroep) en de toenmalige voorzitter van de MBO-raad). Het ideetje wordt geparachuteerd in de welbekende kringen en netwerken en als iedereen er genoeg brood in ziet komt het als vanzelf waar het hoort namelijk op het bordje van de politici en die gaan er mee aan de slag.
Om een en ander goed ‘laten landen’ werd indertijd de nieuwbakken onderwijscoöperatie ingehaald. ‘Voor en door leraren’ een slogan die de beste adviseur niet beter had kunnen bedenken. Een voorlopig vrijwillig register werd opgetuigd en een paar tienduizend (on)bevoegde docenten stonken er met boter en suiker in. Maar zeg nou zelf ‘registerleraar’ op je ‘linke in’ pagina staat toch wat sjieker dan gewoon ‘docent’. Verder was het voor de bedenkers van de kip met gouden eieren niet veel meer dan ‘rekken en er bij blijven’, het geschikte moment afwachten om de onderwijscoöperatie buiten spel te zetten als de aangewezen beheerders van het register. Achter de schermen was men al lang bezig om de flutcursussen en gezelligheidsbijeenkomsten te inventariseren kwestie van op het ultieme moment naar buiten te komen met het ‘nascholingsprogramma’ en wee de dwarsligger zijn gebeente, dat verplichte lerarenregister ontsproten in de weergaloze donkere ruimte van hersenloze schedels, zou er hoe dan ook komen en wel op hun voorwaarden. Nou, dat lerarenregister is er! En kom me niet vertellen dat ik de enige ben die dat had verwacht.
En dat zit me dus dwars. Onnoemelijk dwars. Iedereen die zich gebogen heeft over dat toekomstige lerarenregister had die bui al lang voelen aankomen, nog voor het ging spetteren hebben zij toch ook die donkere wolken gezien, het wetsvoorstel zoals dat er in september 2015 lag spreekt boekdelen. Niemand had echt een bril met jampotglazen nodig om toen al te kunnen zien dat het met dat lerarenregister de verkeerde kant opging, de staatsecretaris maakte toen al duidelijk wat zijn bedoelingen waren, namelijk zijn netwerk en andere kliek de wind in de zeilen te geven. Hij voorzag de bedenkers toen al van heel wat voer voor hun kip zal ik maar zeggen.
Was het hooghartigheid, overmoed, valse bescheidenheid, politieke of andere belangen, toekomstige ambities, onnozelheid, overschatting van eigen kunnen of domweg naïviteit die het mogelijk maakten dat ‘voor en door leraren’ lang, al te lang hebben meegehuild met de wolven in het bos? Te laat de put gedempt nu, het kalf is verdronken.
Enfin, het lerarenregister komt er, en daar helpt een petitie niet, ook al heb ik die petitie mee ondertekend. Er wordt hoogstens hier en daar nog een komma verzet, een alineaatje aangepast, of een uitroeptekentje geplaatst maar de buit voor de graaiende bedenker is binnen, geef ik je op een blaadje. Nu zeker, nu Beter Onderwijs Nederland geen deel meer uitmaakt van de onderwijscoöperatie is ‘voor en door’ niet meer dan een zieltogend kadaver in de handen van onderwijs verscheurende paljassen. Arm Nederland, arme niet te benijden registerleraren, leve Erben!
Zo! En nu is Mauris de Hont weer aan de beurt, of is het beurd?
Jesse Jeronimoon