Tien kaarsjes

Tien kaarsjes

 

‘t Was een mooi feestje met een heuse officier als afsluiter. Tien jaar Beter Onderwijs Nederland, wie had dat gedacht, durven dromen, of in een onvermoed moment van volledige verstandsverbijstering negen jaar geleden, na het eerste roerige jaar in het bestaan van het clubje, durven hopen. De herinnering aan het eerst symposium met de grote schare ontevreden docenten en docentinnen ligt bijna nog vers in het geheugen. Maar het feestje mocht gevierd worden met alle mooie woorden die bij zo een tienjarig bestaan horen uitgesproken te worden, al dan niet geveinsd.

En op zulke momenten besef ik ook wel dat ik al tien jaar stukjes schrijf en ondanks BON het onderwijs zien veranderen heb. Passend onderwijs, Competentie gericht onderwijs, faillissementen van scholen, verplicht lerarenregister, reorganisatie op reorganisatie, misbruik van lump sum, knellend taakbeleid, ict gekte, i-padjes scholen, managements cultuur, rendementsdenken, en zo verder en zo meer, te veel om op te noemen maar het is wel in de afgelopen tien jaar allemaal voorbijgekomen. Als het op ‘veranderen’ op aankomt, steekt het onderwijs in Nederland elke andere tak van sport naar de kroon. Niets zo veranderlijk als het onderwijs.

Niet dat ik daar verbaasd over sta. Per slot wordt er jaarlijks een slordige dertig miljard verdeeld in het onderwijs en wie slim of sluw genoeg is, professor of charlatan, einzelgänger of netwerkdeskundige, wie op het juiste moment op de juiste plaats op de juiste persoon gokt en niet gespeend is van enige kennis of kunde maar uit het goede jargon gesneden kan zich in een goed belegde boterham voorzien. Volstrekte onwetendheid omtrent het reilen en zeilen van het onderwijs is een pré. Verandering op verandering op aanpassing op reorganisatie op vernieuwing is de ultieme manier om de hoorn des overvloed aan de gang te houden.

Beklemmend in dit alles is echter dat de overkoepelende raden in de handen zijn gevallen van de politieke partijen. Nu Ton Heerts, toch wel een beetje mislukt als redder des FNV straks voorzitter wordt van de MBO raad is meer dan overduidelijk geworden dat de bestuurder zich mag verheugen in een nieuwe baantjescarrousel met als enige voorwaarden bestuurservaring en uitgerangeerd. Het onderwijs vaart er wel bij (sic). Meestal is het maar een deeltijdbaantje dus tijd genoeg om op andere plekken, tegen een billijke vergoeding, de bestuurderscapaciteiten te tonen, de schoorsteen van de bestuurder moet ook roken. De landelijke politiek heeft zijn onderwijsschaapjes op het droge en de thermometer in het achterste van onderwijsbestuurlijk Nederland. Voorwaar een perfecte uitgangspositie voor het geval de Europese parlementariërs ook wat willen met het onderwijs in Nederland.

En zo komen we terug bij Beter Onderwijs Nederland. Na het feestje maar weer met de voetjes op de grond. Europa wil wat met het onderwijs, niet verwonderlijk natuurlijk. Uiteindelijk is het niet meer of minder dan een bestuurlijk monster dat op zoek is naar een volk en uiteraard is onderwijs het middel bij uitstek om een volk te dirigeren en op te voeden. De overheid wil wat met het onderwijs getuige de snode plannen van ‘onderwijs 2032’ om klaar zijn voor de toekomst, waardig, vaardig, aardig. De raden willen wat met het onderwijs, denk aan het nieuw plannetje van een vijfjarig voortgezet onderwijs. De docent wil wat met het onderwijs, eindelijk de 20 les-urige werkweek? En Beter Onderwijs wil wat met het onderwijs, namelijk gewoon Beter Onderwijs.  

In de komende jaren staan ‘onderwijs 2032’, de uitwerking van het passend onderwijs, het lerarenregister, maar vooral de zeggenschap over het onderwijs in het plan van aanpak van Beter Onderwijs Nederland. Gelukkig hebben we nu een officier in de gelederen.

 

Jesse Jeronimoon

   

7 Reacties

  1. AK meldt in het Onderijsblad

    AK meldt in het Onderijsblad nr 12 anno 2016 het resultaat van een onderzoek van de verslaggever Ronald Buitlaar. In Rotterdam wilden twee mbo-scholen die zich in elkaars vaarwater bevonden zich via een voorafgaande fusie opsplitsen in 7 zelfstandige onafhankelijke scholen van verschillende disciplines. Onderwijsministerin Bussemaker wil echter een overkoepelend bestuur handhaven. "De sector zou anders te veel gefragmenteerd raken". AK voert hier de gedachte aan toe "en politiek moeilijker aan te sturen zijn". Informatie en het rapport van Buitelaar zijn te vinden in Versbeton.nl

  2. Al die mee-eters uit de ruif

    Al die mee-eters uit de ruif van Onderwijs. Nu weer Ton Heerts die in het adviseuze draaimolen-caroussel stapt. Heerts, die tenminste nog op enige affiniteit kan wijzen met "underdogs" in de productie-sector  –  waar supposedly VMBO-gelauerden de worst van een baantje voor hun snuffel kijgen. Niet lang geleden "jonkheer" Rosenmüller, die vooral opvalt door zijn als idealisme getarnde inhaligheid en overgrote bek  –  zijn Rotterdams verleden, lang geleden, vergeten en ontgroeid. Het over-wemelt bij Bussemaker van te veel (en te dure, en te on-gekwalificeerde) advizeurenden.

    Elders heb ik al eens uitgelegd wat de geldige bestaansgrond van al die advies-raden voor Bussemaker is, en waaom ze dat "dure" geld waard zijn  –  verzekeringgeld tegen parlementaire en openbare kritiek, smeerolie om plannen (ook dubieuze plannen) door de applaus-machine (inclusief de politieke wandelgangen) te kijgen. De sukkels (ouders bijvoorbeeld) die daarbij applaudisseren.

    In dat licht is begrijpelijk dat Bussemaker al die centrifugale, uiteenvallende mega scholen (zo, in Rotterdam, commentaar Malmaison, en ook elders) "niet moet", ze wil centrale aanspreekpunten en vooal niet teveel, zoveel sores kan ze niet aan.

    Het wordt hoog tijd om een eerder gelanceerd idee opnieuw te opperen  :  een van de direkte politiek afgeschermde OA (Onderwijs Autoriteit), dat (op armlengte van beinvloedende belangen) alle functionele taken van onderwijs-financiering en – coordinering gaat uitvoeren  –  een soort Voedsel- en Waren-Autoriteit die het nu eens hopenlijk wel lukt het gif en antibiotica uit het ondewijs te halen, waar haar collega (Sharon Dijksma, de vroeger-mislukte staatssecretaris van Onderwijs) landbouwkundig niet in slaagde.

    Hoe moeten we dan de onderwijs-insteek van het CPB zien ? Alarmerend ? Helpend ? Constructief ? Bemoedigend ? Of (afgezien van de wel aardige inventaris van de stand van onderwijs die ze leveren   –  intelligent volksvermaak)  :  als onbekwame interveneurs, met adviezen zonder benul van ondewijs of pedagogiek. Wat kost zo een hobby ? Hoe worden de uitgaven ervoor en de gevolgen ervan verantwoord ? Spielerei is wel het meest viendelijke epiteton  –  feitelijk is het probleem de grandioze spagaat tussen de werkelijke wereld (de onderwijs-praktijk) en de (roze, blauwe, witte, zwarte) statistiek-dromen van het CPB, dat "denkt" met cijfergeknutsel een waardeerbare openbare dienstverlening te produceren. Alweer  :  wat kost dergelijk gefröbel  – –  nooit over nagedacht ?

    Nog een  :   die rapporten, visies, aanbevelingen van OESO, ook zo'n cijfer-monomanisch conglomeraat waarvan we niet weten wat het allemaal kost en teweeg brengt  –  die rapporten kunnen  maar het beste als oud papier naar een fabriek die er kartonnen dozen van maakt, voor de supermarkt.

    En, ach ja, kijkje in de toekomst  :  misschien vallen er ooit een paar broodkruimels van de rijk gedekte Bussemaker tafel in de lege korven van BON. Dan ga ik me echt zorgen maken !    

     

  3. De man die alle scholen voor

    De man die alle scholen voor secundair onderwijs in Venlo en Omgeving bij elkaar geharkt had en getransformeerd heeft in 3 scholengemeenschappen onder één bestuur die hij campussen noemde, die een juichstuk over de basisvorming schreef met zo veel beeldspraak dat het onbegrijpelijk werd, die de eindexamens af wilde schaffen en zijn scholen wilde laten bepalen voor wat voor vervolgopleiding de individuele leerlingen geschikt waren, die hard werken als voorbereiding op het eindexamen tijdverspilling vond, die een hekel had aan de Venlose sociale bovenlaag met ouders die hun kinderen het liefst naar een zelfstandig ouderwets gymnasium wilde sturen  en zo nodig veel geld uitgaven om hun kinderen door het eindexamen te slepen, die man, die zich met volle energie heeft ingezet voor het kapot maken van het onderwijs, heeft het slechts tot ridder van Oranje Nassau gebracht. Zou het feit dat de voorzitter van BON in een vroeg stadium officier van Oranje-Nassau  geworden is een aanwijzing zijn dat de politiek in BON een reddingsboei zien waaraan zij zich willen vastklampen?
     
  4. Zoals Wim Kan ooit opmerkte,

    Zoals Wim Kan ooit opmerkte, "toen hij een uitnodiging kreeg voor een koninklijke bijeenkomst" in den Haag, ongeveer zo :

    – Wim Kan : "Mien, waar is mijn lintje ?"

    – Mien : "kijk es in het naaimandje" –

  5. Een open haard wordt duur

    Een open haard wordt duur want je zal de rook moeten afvangen want een schoorsteen mag helemaal niet meer roken en we mogen de vuile rook niet meer door een schoorsteen laten ontsnappen. We moeten toch begrip opbrengen voor al die extra kosten waartegen bemiddelde mensen aanlopen.

    Als het niet lukt om alle mensen aardig te maken moeten de normaal aardige mensen toch kunnen overschakelen op de modus venijnig? Moet je aardig blijven als mensen iets willen doen dat niet door de beugel kan? En hoe zit het met iemand die aardig maar vooral vaardig recht praat wat krom is en omgekeerd? Leer je ook het verschil tussen waardig en hautain? Wat zijn de antwoorden daarop van de staatssecretaris?

    Het secundair onderwijs is aanbod gericht. In een grote stad zijn er tientallen scholen waar je vwo kunt volgen maar die lijken op elkaar als 2 druppels water. Een grote stad zou zich gemakkelijk meer vraaggericht kunnen oriënteren en meer typen vwo-onderwijs kunnen aanbieden maar van de politici mag dat niet. En dat terwijl er in de EU 27 verschillende eindexamens worden afgdenomen!

  6. De primaire oorzaak van de

    De primaire oorzaak van de verloedering van het onderwijs is een gebrek aan demokratisch besef bij de politici. Demokratie moet er voor zorgen dat de welvaart, de vrijheid en de kennis optimaal over de Nedelanders verdeeld worden en grondrechten gehandhaafd worden. De politici hebben door de opvoedigsrechten van de ouders aan banden te leggen een grondrecht in gehandeld en kennis onbelangrijk verklaard en willen het onderwijs nu gaan misbruiken om aardige vaardige en waardig burgers te vormen. De politici hebben het onderwijs vorm gegeven alsof Nederland een dictatuur is. Geen wonder dat het onderwijs een groot, duur en corrupt waterhoofd heeft.

  7. De primaire oorzaak van de

    De primaire oorzaak van de verloedering van het onderwijs is een gebrek aan demokratisch besef bij de politici. Demokratie moet er voor zorgen dat de welvaart, de vrijheid en de kennis optimaal over de Nedelanders verdeeld worden en grondrechten gehandhaafd worden. De politici hebben door de opvoedigsrechten van de ouders aan banden te leggen een grondrecht in gehandeld en kennis onbelangrijk verklaard en willen het onderwijs nu gaan misbruiken om aardige vaardige en waardige burgers te vormen. De politici hebben het onderwijs vorm gegeven alsof Nederland een dictatuur is. Geen wonder dat het onderwijs een groot, duur en corrupt waterhoofd heeft.

Reacties zijn gesloten.