Doofpot

Bent u ook zo geschrokken van het bericht dat er een heuse doofpot gebruikt is op het ministerie van Justitie met de bedoeling om de Tweede Kamer informatie te onthouden?

Nou, ik niet. Als ik denk aan wat er in de loop van de tijd door bewindslieden van Onderwijs is verhuld en verstopt is het zeker niet opzienbarend. Immers, een reeks van bewindslieden op Onderwijs, vanaf de jaren zeventig tot heden, heeft de berichtgeving over de stand van zaken in het onderwijs en de te verwachten ontwikkelingen zodanig bijgekleurd en vertekend dat er van een fatsoenlijke informatievoorziening vaak geen sprake was. Daarbij werden mensen die informatie hadden die anders was, zoveel mogelijk genegeerd en soms geboycot, brave supporters daarentegen gekoesterd en beloond.

 

Wie van een en  ander voorbeelden wil zien, leze onder meer : Hans Knippenberg en Willem van der Ham Een bron van aanhoudende zorg , Van Gorcum, Assen, 1993;

Rietdijk-Helmer (red)  Steeds minder leren , Utrecht 2005;

Commissie Parlementair Onderzoek Onderwijsvernieuwingen Tijd voor Onderwijs ,’s-Gravenhage 2008;

J.C. Traas Tijd voor onderwijs wordt slecht gebruikt , Breda 2009, uitgave van de Vrienden van het Gymnasium.

 

Echt, het ministerie van Onderwijs heeft zeker geen schoner blazoen dan Justitie. Misschien is het wel erger. Dat komt ook doordat de bewindslieden sedert de tijd van van Kemenade gebruik kunnen maken  van de bijdragen van onderwijskundigen.

En helaas, ze hebben daar nog altijd succes mee. Als de frase : ‘Uit onderzoek blijkt’ gebezigd wordt zijn er steeds weer vrijwillige slachtoffers die zich laten manipuleren . Zelfs bij een op de praktijk gerichte vereniging als ‘Beter Onderwijs Nederland’ zie ik dat serieuze leraren zich hierdoor laten beïnvloeden en gezeggen. Het aura van wetenschap en geleerdheid zorgt voor misleiding op grote schaal.

Met veel genoegen las ik daarom in het laatste nummer van Didaktief over een Engelse onderwijsman, Tom Bennett, die de bezem haalt door de onderwijskunde met haar voze pretenties. Zo schreef hij een boek Teacherproof over onderwijsonderzoek : ‘Ik schreef als een leraar over mijn ervaringen met onderzoek. Die waren vooral gebaseerd op wat mijn opleiders mij leerden. Ik vertrouwde wat ze zeiden over ‘wetenschappelijk bewezen’. Ik heb daarna veel onderzoek gelezen en ontdekte dat wat mijn opleiders zeiden vaak was gebaseerd op shaky grounds. Een deel was echt onbewezen, een deel was sociale wetenschap, geen natuurkunde. Het onderwijsgesprek in Engeland bleek bovendien gebaseerd op vroeg 20^e-eeuws giswerk.’

Bennett waarschuwt dus voor ‘goeroes en dwaallichten’ maar hij vraagt ook van de leraren dat ze kritisch zijn. Kritisch in de zin dat ze zelf in staat zijn om slechte wetenschap en slechte politiek te ontmaskeren. Daar is nog volop aanleiding toe.

 

J.C. Traas