Inside information
Al een jaartje of acht schrijf ik, als het mogelijk is, wekelijks een kolommetje voor Beter Onderwijs Nederland. Dat levert financieel niks, nada, nul komma nul op wegens vrijwilligheid, idealisme en alles voor het goede doel. Wel komt er zo nu en dan een haatmailtje binnen mailen of een vraagje om een kolommetje voor te lezen op een of ander evenement in het onderwijs en zoals u ondertussen wel al weet kan het eerste mij geen ziertje schelen en het tweede wordt vriendelijk edoch steevast afgewimpeld. Voor het schrijven van een kolommetje moet ik natuurlijk een beetje op de hoogte blijven van het reilen en zeilen in het Nederlandse Onderwijs en daarvoor kan ik al een aantal jaren rekenen op een aantal informanten van allerlei pluimage van basisschooljuf tot schoolleider-bestuurder.
Veel van wat ik te weten kom wordt niet verwerkt in een kolommetje, soms is het niet zwaarwegend genoeg, soms niet de juiste moment en moet de informatie nog rijpen en soms moet ik de informatie uit een tweede bron bevestigd krijgen wegens mogelijk ontploffingsgevaar. Door de berichtgeving van de laatste weken wordt het zo een beetje de tijd om een blik te gunnen hoe er op bestuurlijk niveau wordt omgegaan met het Nederlandse Onderwijs en zijn ingezetenen, de docent of te wel de werknemer.
Vooraf een paar dingen die u in gedachten moet houden bij het lezen van het kolommetje. De raden ( vertegenwoordigers van de onderwijswerkgevers) vertegenwoordigen weliswaar de besturen van de scholen voor primair, voortgezet, middelbaar, hoger en universitair onderwijs maar binnen de raden zijn de verhoudingen totaal scheef gegroeid. De VO-raad is daar een prima voorbeeld van. Zij vertegenwoordigt ongeveer 400 VO scholen maar is door de jaren heen een bijna autonoom lichaam geworden met nog weinig voeling met de achterban. Hooguit 10 bestuurders uit het VO hebben nog enig zeggenschap binnen de raad en dan gaat het eigenlijk om de 10 ‘grootste’ scholen waarbij grootste vooral staat voor de ‘grootte’ van de jaarlijkse donatie van het ministerie aan de school. Schoolvoorbeeldje hiervan is OMO ( ons middelbaar onderwijs) met een donatie van iets meer dan een half miljard per jaar.
Net zoals vele docenten zich niet meer gesteund voelen door hun vakbond zijn er heel wat bestuurders en schoolleiders die zich niet meer gesteund voelen door de respectievelijke raden en met lede ogen aanzien hoe de bijna autonome raden als ongeleide projectielen het ene na het andere project, experiment, belofte, afspraakje, luchtballontje enzomeer ventileren en dat vooral in de pers en media en niet tijdens vergaderingen of meetings. Veel schoolleiders kijken even verbaasd als docenten en horen het ook in Keulen donderen als ze op tv of radio van de voorzitter van een of andere raad alweer moeten horen waar ze het nu weer mee eens zijn. Dat komt vooral door het derde element waar u rekening moet mee houden als u deze kolom nog verder wil lezen.
Het Nederlandse Onderwijs vertegenwoordigt een waarde van om en nabij de dertig miljard ( 30.000.000.000) jaarlijks. Het is dus niet verwonderlijk dat er een aantal partijen zich aangetrokken voelen om ‘ook wat met het onderwijs’ te gaan doen. In de loop der jaren zijn in het bedrijfsleven speciale units gericht op het onderwijs opgericht. Niet zozeer om het onderwijs te verbeteren, ook al wordt dat natuurlijk altijd met zoveel woorden gedebiteerd, maar vooral om een deel van de dertig miljard binnen te halen. Architectenbureau’s, (re)organisatie-advies-bedrijven, uitzendbureau’s, pay-roll-bedrijven, accountantskantoren, bouwbedrijven, je kan het zo gek niet verzinnen of ze hebben wel een ‘onderwijstak’ uit de grond gestampt die te pas en te onpas ongevraagd of gevraagd zich op bestuurlijk niveau, want daar worden de centjes geïnd, tegen het onderwijs aanbemoeien. Misschien is daar het mooiste voorbeeld wel Maurice statistiek van. Oprichter van een slapend bedrijfje Newconomie, die in het onderwijs een nieuwe bron van inkomsten zag en zijn toekomstvisie over het onderwijs in i-padjes scholen ten gelde ging maken. Snelle schooldirecteuren zagen hun kans schoon om in het kielzog van Maurice de overheid een paar miljoentjes lichter te maken. Uiteindelijk betaalt onze overheid graag voor lucht, al dan niet gebakken.
Tot hier de inleiding. Volgende kolom gaan we dieper in op de materie en laten we een insider aan het woord over de recente luchtballonnetjes van de VO raad.
J. Jeronimoon
Begrijp ik goed dat er
Begrijp ik goed dat er geconcludeerd kan worden dat de " VO raad" niet meer van deze tijd is? Om het gelijk te koppelen aan enkele andere onderwerpen op deze site ? Als het klopt dat dit soort vertegenwoordigers nog maar een fractie van de achterban vertegenwoordigen. Waar blijft dan de tegenhanger? Het is niet zo dat deze raden het.monopolie hebben op geld en zeggenschap. Maar iedere vertegenwoordiger, die over voldoende achterban beschikt. Welke politicus gaat immers volhouden dat deze oude club het voor het zeggen houdt, als er een andere club is met in absoluut aantal meer leden.
Gemak, gemak, allemaal gemak.
Gemak, gemak, allemaal gemak. Een overheid die zich beschouwt als de geroepene om dat veld te "leiden" op weg naar nieuwe dystopia's, vindt al die zelfstandige besturen maar erg lastig. Veel te ingewikkeld en te omslachtig allemaal, al die ouders die er eigen opvattingen op na houden. Nee, dan liever overleggen met 1 raad (!). Stukken efficienter, zoals een dictatuur ook altijd zo efficienter is. Geen eindeloos gezeur van individuele besturen, maar allemaal klappen voor die ene voorzitter die doodleuk beweert iedereen te vertegenwoordigen. Democratie en onderwijsvrijheid? Zooo onhandig voor de centrale sturingen!
De dictatuur wordt uitgeprobeerd in het onderwijs. Allemensen, wat weet Jeronimoon de vinger op de zere plek te leggen.
De verzoute restanten van het
De verzoute restanten van het Aralmeer symboliseren de voordelen van een efficiënte dictatuur uitstekend