Zet hem op Ad en Walter

Zet hem op Ad en Walter

Het is zover, er is alweer gerommel rond het nieuw in te voeren lerarenregister. De staatsecretaris van Onderwijs wil met alle geweld een lerarenregister geschoeid op de leest van de werkgeversbende en ontwikkeld door de ex- collega’s en tevens BON- en docentenhaters, de CBE Group ( spreek uit als kroep),  op het ministerie van onderwijs,  door de strot van onderwijzend Nederland duwen. Maar deze keer gaat de vakbond dwarsliggen. Jazeker leest u de vorige zin nog maar eens over, de vakbond gaat dwars liggen. Gelijk hebben ze.

Ongeacht het feit dat het mijn persoonlijke mening is om nooit of te nimmer met een lerarenregister te beginnen omdat ik een hekel heb en doodsbang ben van namenlijstjes, en dat is begonnen na het lezen van ‘om erger te voorkomen’ van de helaas ons te vroeg ontvallen historica Nanda van der Zee,  zijn er genoeg redenen aan te halen om te weten dat zo een werkgevers-lerarenregister de dood in de pot is voor het Nederlandse Onderwijs en zijn leraren. Een kleine analyse.

Volgens de werkgever zorgt een lerarenregister voor verdere professionalisering van de docent door middel van ‘een leven lang leren’. De onderwijswerkgevers hebben in het verleden reeds bewezen onbetrouwbaar te zijn, de uitzonderingen daargelaten. Denk aan het taakbeleid dat door de werkgever aangepast is tot een werkdrukinstrument, de honderden miljoenen lumpsum gelden die ‘ergens’ zijn terecht gekomen behalve in het primaire proces en nog een paar zaakjes van fraude en de onbetrouwbaarheid is onderbouwd. Daarom moeten we die zogenaamde ‘professionalisering’ met een korreltje zout nemen. Neemt u maar een hele kilo zout.

Om te beginnen, wie zijn die lui die het o zo nodig vinden dat een bevoegd docent ‘geprofessionaliseerd’ moet worden? Het merendeel zit op een managerstoel en heeft ooit in een ver verleden onderwijs mogen genieten en daarna nooit of te nimmer met onderwijs te maken gehad tot het mooi bestuurdersbaantje hun in de schoot kwam vallen. Weinig of geen kaas gegeten van onderwijsleerprocessen en de eerst om te zeggen dat bestuurders niets van het vak moeten weten immers een melkfabriek besturen is hetzelfde dan een school besturen. Het zijn verdorie de laatste die iets zouden mogen zeggen of te vertellen hebben over de professionalisering van de docent.

Professionalisering kan in principe maar op drie vlakken: Vakinhoudelijk, didactisch en pedagogisch. Wat het eerste betreft: Denk aan de docent VO vierde jaar VMBO, Nederlands, Engels, misschien Duits, wat is er de afgelopen twintig jaar vakinhoudelijk veranderd aan die talen? Juist niks, nul, nada, miden. Wiskunde, natuurkunde, In de twintig jaar dat ik het vak onderwezen heb, heb ik alleen maar verschraling van het curriculum gezien, het bijhouden van de vakliteratuur was een persoonlijke hobby en voegde niks, nul, nada, miden toe aan mijn onderwijspraktijk. Enfin, ga zelf maar eens na wat er voor jouw eigen vak in de afgelopen twintig jaar vakinhoudelijk zo veranderd is dat buiten het bijhouden van de vakliteratuur het nodig zou zijn dat u elke twee jaar bijgeschoold moet worden.

Didactisch is het van hetzelfde laken een pak. Jaja ik hoor u al, de ICT heeft ziin intrede gedaan. Klopt, en… denkt u nou echt dat het nodig is om geschoold te worden in windows 8.2 en over twee jaar in windows 8.3? Natuurlijk niet, een goeie docent gebruikt de ict die hij denkt nodig te hebben om zijn lessen en leerstof te verrijken en daar hebt u helemaal geen tweejaarlijkse cursussen mee nodig, hoogstens om van een adviseur te vernemen dat facebook uit is en pinterest in, of u daar een cursus voor nodig hebt? Het lijkt me van niet.

De pedagogische kant is al helemaal een gotspe nu het passend onderwijs in het PO, VO en MBO zijn ingevoerd. Geen enkel samenwerkingsverband gaat zich brodeloos maken door u degelijk bij te scholen hoe om te gaan met de moeilijke gevallen, ze zijn niet op hun financiéle achterhoofd gevallen. Hoe ik dat weet? Vanaf het jaar 2000 hou ik in de gaten hoe het gesteld is met de kennis van de ontwikkelingspsychologie en de leer- en gedragsmoeilijkheden bij leerlingen, en ik kan u melden dat het jaar na jaar slechter werd, ondanks en mede te danken aan de opleiding-instituten en scholingsinstituten. Het enige wat de onderwijsgevende straks binnen het passend onderwijs nog mag doen is melden dat een van de leerlingen een ‘moeilijke leerling’ is en de mallemolen van de samenwerkingsverbanden komt in beweging, als er genoeg geld voor handen is ten minste. Diegene voor de klas mag dan alleen nog verslagjes schrijven in zijn eigen tijd.  

Conclusie van dit alles. Het werkgevers-lerarenregister zoals de staatsecretaris dat wil heeft geen enkel nut, tenzij de te volgen cursussen en scholing vooral bestaan uit indoctrinatie of te wel het zogenaamde ‘neuzen naar een kant’ beleid van de werkgever. En het is natuurlijk mooi meegenomen dat zowel de werkgever als zijn vriendjes cursusleiders daar een dik belegde boterham aan kunnen overhouden te beginnen met de cursusgelden die de docenten nu vrijelijk mogen besteden en straks  door de werkgever ten nut van het lerarenregister zullen worden ingezet. Ook heeft het als voordeel dat het grote cohort van onbevoegde ( denk aan al die ‘praktijkopleiders uit het bedrijfsleven die staan te trappelen voor de deuren van het MBO) en door de onbekwame manager tot bekwame docent gebombardeerde nitwit verdwijnt in de ‘registerleraar’. Is daar ook geen gedoe meer over en het MBO volledig overgeleverd aan de nukken van het bedrijfsleven.

Walter Drescher van de AOB en Ad Verbrugge van de onderwijscoöperatie hebben overschot van gelijk. Zij willen een register met uitsluitende bevoegde docenten zodat iedereen weet dat deze registerleraar  de nodige kennis en kunde, zowel vakinhoudelijk, didactisch en pedagogisch, heeft om voor de klas te staan.

Wacht even… is het dan niet zo dat het enige feit dat een docent zich ‘bevoegd’ mag noemen het lerarenregister eigenlijk feitelijk volstrekt overbodig is?

Jesse Jeronimoon