Florence.
De afgelopen drie maanden heb ik mij noodgedwongen ledig gehouden met ziekenhuisbezoek. Niet als lijdend voorwerp maar als steun en toeverlaat en trooster der bedrukten. Ik heb dorstigen gelaafd, rolstoelen geduwd, trillende handen vast gehouden, tranen gedroogd, medicijnen aangereikt, oren te luisteren gelegd en meer van dat soort bezigheden eigen aan het verzorgen van ziek en zeer.
Het werd een ware ontdekkingsreis in de wondere wereld van de zorg. Mij niet helemaal onbekend wegens een docentschap bij de opleiding van onze MBO verpleegkundigen waar ik in een eerdere column ( Talent, hier inleveren!) al gewag maakte van het povere vakinhoudelijke curriculum onder het regime van het Competentie Gericht Onderwijs.
Wat betreft bureaucratisering is de zorg vergelijkbaar met het onderwijs met als gevolg dat het ene ziekenhuis volledig naar binnen gericht zich amuseert met regeltjes, teamwerk ( bij succes allen veren in de reet, bij problemen is niemand verantwoordelijk), wetjes, afspraakjes, vergaderingetjes en ingekochte filosofietjes over efficiëntie. Zij noemen hun patiënten ‘cliënten’ ook al valt er als cliënt weinig of niks te kiezen. Per slot is er weinig keuze voor iemand met een gebroken arm of been, het gips moet en zal er omheen een andere oplossing is er niet. Maar ‘cliënt’ is modieus en geeft de schijn dat de patiënt zowat het belangrijkste onderdeel van het ziekenhuis is. Niets is minder waar mocht ik ondervinden.
Een ander ziekenhuis heeft zijn ‘oude’ structuren behouden en alleen indien nodig ( inspectie) die zaken aangepast die aangepast moesten worden. De patiënt is nog altijd patiënt, de arts is nog altijd arts incluis witte jas, en de zuster is er op een paar uitzonderingen na een afstammeling van Florence Nightingale. Geen teams, ieder is er verantwoordelijk voor zijn eigen taak, de pillen- verdeler verdeelt de pillen, de meteropnemer neemt bloeddruk en temperatuur op en de prikker zorgt voor de nodige injecties en infuusnaalden, de koffiemevrouw brengt koffie en thee rond en helpt de cateringmeneer bij het rondbrengen van de maaltijden. En bijna allemaal gaan ze te werk met de glimlach, het bemoedigend woord waar nodig, humor en vooral vakkennis en vakkundigheid.
Dat het competentie gericht onderwijs en het ‘werkend leren’ een spoor van vernieling door de zorg trekt is mij wel duidelijk geworden, evenals de managementcultuur, de megalomanie, de adviseurskliek en andere uitvreters die we allen uit het onderwijs kennen en die zich ook hebben genesteld in de rafelranden van de zorg.
Het moet gezegd, het was uitputtend maar ter bescherming van het lijdende voorwerp heb ik maandenlang als een kloek gewaakt over haar wel en wee en niet tevergeefs. De schrik sloeg mij om het hart toen ik in een van de eerste dagen en nog vol vertrouwen in de medische stand een jonge verpleegkundige hoorde beweren en bij hoog en laag volhield dat 1 milligram gelijk is aan 1,5 centiliter. In de navolgende uren zwakte het verrouwen verder af toen ik zag hoe een andere jonge verpleegkundige het voor elkaar kreeg om twintig minuten te hannesen om een eenvoudige suikertest af te nemen. Twee metertjes, drie batterijen, twee naaldjes, zes teststripjes en een geplette vinger verder bleek de test hoegenaamd niet nodig te zijn geweest om het simpele feit dat de test eigenlijk bij buurman patiënt afgenomen had moeten worden.
Toen herinnerde ik mij de wijze woorden van mijn Opa ‘de fouten van een architect staan boven de grond, die van de dokter liggen er onder’. We hadden nog niet eens een dokter gesproken en het ging al fout. En net als in het onderwijs vond men mij ‘kritisch’ en zagen ze liever mijn hielen dan mijn tenen.
Maar ik ben ook de BZN’ers ( Betere Zorg Nederland) tegen gekomen. Hetzelfde slag als de BON’ers. Ondanks alles idolaat over hun werk, over hun patiënten, roeiend tegen de stroom in, daar waar het kan de regeltjes oprekken voor het wel en wee van hun patiënten, kritisch in de positieve zin van het woord, haarscherp analyserend, vakkundig en onverdroten staan voor hun taak wars van management en bestuur. Mooie mensen in alle lagen van het ziekenhuispersoneel.
Het waren drie leerzame maanden die mij een inkijkje gunden in het belang van Beter Onderwijs in Nederland. Gelukkig zijn er nog jonge mensen zowel onder verplegend personeel als artsen en chirurgen die geweigerd hebben hun talent in te leveren en vakkennis en –kunde belangrijker vonden dan groene vinkjes. Maar we moeten als BON er geen gras over laten groeien, veel zijn het er niet meer.
Jesse Jeronimoon
Als twee van de redenen
Als twee van de redenen waarom BON geen politieke partij zou moeten oprichten worden genoemd de geringe resultaten die one issue partijen meestal boeken en de lage prioriteit die de kiezer aan het onderwijs geeft. Maar als BON dat samen met BZN (Betere Zorg Nederland) zou doen heeft ze een thema er bij dat wel veel kiezers aanspreekt. Het blijft dan wel een one issue partij, namelijk een partij die wil optreden tegen de vernielende bureaukratisereing van welzijnsvoorzieningen en het speculeren van hun bestuurders met geld van clienten, of dat nu ouders van scholieren of patienten zijn. Ook mensen die als gevolg van het gestunt van woningbouwcorporaties meer voor hun huurwoning moeten gaan betalen zouden tot de clientele van de politieke partij kunnen toetreden.
Clientelisme in de politiek heeft een slechte naam maar de mate waarin de politici geldgierige bestuurderen, managers en hogere bankemployé's beschermen rechtvaardigt het om ook voor de daardoor benadeelde burgers clientelisme in te voeren.
@Malmaison
@Malmaison
Ik denk dat de mensen die jij verenigd zou willen zien in "Alternatief voor Nederland" (om het zo maar te noemen als werknaam) al in hoge mate hun onderdak hebben gekozen bij D66, de SP, de ChristenUnie en de PVV. En dan AvN er ook nog bij?
Bovendien: kijk hoelang het duurt voordat je ergens bent als politieke partij. Daar kunnen decennia overheen gaan. Mensen beseffen dat, en beginnen daar dus vaak maar niet aan.
@ Em70
@ Em70
Minus D66. D66 voert de EU-agenda uit, welke een toonbeeld is van (bureaucraten)technocratie (na doeltreffende lobby van belanghebbenden): het onderwijs moet gemoderniseerd worden. Aan de vruchten herkent men de boom. BON weet wat hiermee bedoeld wordt. In zekere zin regeert D66 op dit moment mee, zoals onder Paars 1 en 2. D66 is een juristenpartij. Dit zie je aan het strikte en juridisch opkomen voor burgerrechten (de grondrechten) en internationale verdragen. D66 is tevens een partij voor reclamemakers. De slogan 'D66 is voor beter onderwijs' wordt constant herhaald. "Onderwijs betekent voor D66 een leven lang leren, zodat mensen zichzelf blijven ontwikkelen." (binnen de lijntjes gekleurd van het internationale onderwijsprogramma). Er worden ook goede voorstellen gedaan.
D66 heeft (terecht) een goede naam ten aanzien van het opkomen voor burgerrechten. D66 profileert zich niet met de vrijheid van onderwijs. In Nederland heeft de vrijheid van onderwijs een oorsprong in de schoolstrijd. Uitgaande van de politieke ruilverkaveling past dit op het CDA, en niet op D66. Het advies van de Onderwijsraad 'Artikel 23 Grondwet in maatschappelijk perspectief' (5 april 2012) is gevolgd (zie) met een verruiming van de stichtingseisen voor scholen buiten traditionele godsdienstige of levensbeschouwelijke richtingen. Hierdoor zou de vrijheid van onderwijs als algemeen burgerrecht voor D66 interessant kunnen zijn geworden.
Sinds de komst van Pechtold ben ik D66 gaan zien als een juristenpartij die de Europese agenda in Nederland uitvoert. Het partijprogramma is hiervan een afspiegeling.
@Sympathisant
@Sympathisant
Ja, dat ben ik persoonlijk grotendeels met je eens.
Maar dat neemt niet weg dat veel mensen een heel ander beeld hebben van D66 en daar denken beter af te zijn dan bij de oudere middenpartijen. Voor die mensen waar ik op doel houdt D66 een belofte in van vernieuwing en verbetering, ook op onderwijsgebied. Ik schreef bewust "onderdak hebben gekozen" en niet dat ze ook daadwerkelijk onderdak krijgen.
Ik kán me overigens wél voorstellen dat D66 in de praktijk, zouden ze eenmaal mee gaan regeren, voor rede vatbaar zouden kunnen zijn als het om onderwijs gaat, ook omdat ze minder diep zijn geworteld in het Onderwijs Politiek Complex dan CDA en PvdA. Ze zijn ook bang om te falen, om hun winst voor de zoveelste keer weer krijt te raken. Dat helpt ook. Maar misschien ben ik veel te optimistisch.
@Malmaison
@Malmaison
En vanochtend kwam er toevallig wéér een partij bij: "Voor Nederland", van die twee PVV-dissidenten. Misschien goed voor enkele zetels op de rechterflank.
En vergeet niet: Marco Pastors heeft met EénNL, wat je kon zien als een middenpartij die goed aansloot of had kunnen aansluiten bij het ideeëngoed dat jij beschrijft, een poging gedaan om in de Kamer te komen, maar haalde, anders dan ik zelf had ingeschat, de kiesdrempel niet eens. In het midden weet je als kiezer niet wat je krijgt: een coalitie over rechts of over links. En de grote meerderheid van de mensen identificeert zich toch meer met rechts of juist met links, wat weliswaar niet de enige tegenstellings-as is, maar wel een heel belangrijke.
Het gekke is dat er eigenlijk gouden kansen liggen voor het CDA. Zij staan er slecht voor, moeten dus veranderen, hebben het CDU als voorbeeld dat het kán, zouden kunnen oogsten door wat socialer (noem het beschermender) te worden, en de middenveldkleilaag als achterban in te ruilen voor de gematigde, wat conservatievere middenstemmer, en ze zouden als ze lef hebben het risico kunnen nemen om ook meteen voor een nieuwe partijnaam te kiezen (het merk CDA lijkt me inmiddels kansloos), maar dat doen ze niet. Die draai is voor de huidige leiders kennelijk veel te groot. Of het zetelverlies was kennelijk nog niet groot genoeg om een echte herbronning af te dwingen.
Onderwijs is individueel
Onderwijs is individueel bekeken de sleutel tot succes en persoonlijke groei (zelfontplooiing) en collectief bekeken een bron van welvaart voor de samenleving en ankergrond voor het handhaven van gelijke rechten voor alle burgers. D66 noemt van bovenstaande zin alleen het schuin gedrukte. Het is verontrustend dat D66 niet rept over de dualiteit van het onderwijs. Omdat er ook ouders zijn die bezig zijn zich in te zetten voor het succes en de persoonlijke groei van hun eigen kinderen en die kinderen bovendien een gelukkige jeugd willen geven moeten zij partij zijn bij beslissingen die ook hun kinderen aangaan. En niet alleen collectief via het parlement dat bovendien een deel van zijn macht en verantwoordelijkheid uit handen heeft gegeven. De zeggenschap van de ouders over hun kinderen betreft niet in de eerste plaats beslissingen die voor alle kinderen gelijk gelden maar het kunnen verwezenlijken van wensen met betrekking tot hun eigen kinderen.
D66 wil 2 miljoen extra in het onderwijs stoppen. Met de voorgestelde besteding kunnen velen het wel eens zijn want D66 geeft een hele waslijst aan verbeteringen zonder prioriteiten te stellen. Voor elck wat wils lijkt hjet wel. Maar helaas voor D66 zijn ook veel van de losse punten vatbaar voor kritiek omdat ze de keuzevrijheid van ouders onnodig inperken. Daarop hoop ik later terug te komen.
Dat D66 fundamenteel niet iets anders wil als de PvdA, de VVD en het CDA blikt wel uit een recente, nu niet meer terug te vinden uitspraak uit het verleden en de volgende strekking had: D66 wil geen grote veranderingen in het onderwijs doorvoeren omdat de leraren daarmee in de laatste jaren overbelast zijn. Dat komt op mij over als een disclaimer voor gebrek aan daadkracht en strijdlust. De leraren zijn immers minder moe van de vele veranderingen als zodanig dan van de vele verslechteringen die hen “gewoon” opgelegd zijn.
In de NRC blijkt dit weekeinde een artikel te staan van Marc Chavannes waarin hij paralllen trekt tussen wat in de zorg aan het misgaan is en wat er in de sociale woningbouw mis gegaan is: (citaten cursief)
De verschillen tussen de gesubsidieerde huursector en de het gezondheidszorg en onderwijs zijn talloos. En toch zijn er belangrijke overeenkomsten. Beide kwamen voort uit het eigen initiatief, waren lang verworvenheden van het maatschappelijk middenveld.
Zuchtend aanvaardt de overheid die zorgplicht, maar in ruil moet de burger zich wel schikken naar in toenemende mate dwingende instructies van door de overheid aangewezen uitvoerders. Dat zijn meer dan eens marktpartijen.
Corporatiedirecteuren moesten zelf de sociale taken invullen in de nieuwe, meer commerciële omstandigheden. Noch de aangepaste regels en doelstellingen noch het toezicht op de uitvoering waren voldoende duidelijk geregeld.
@EM70
@EM70
Een kleine partij die mogelijk in opkomst is kan al vóór zij groot is meer invloed uitoefen dan in overeenstemming is met haar aantal kamerzetels. Andere partijen willen haar immers graag de wind uit de zeilen nemen!
@Malmaison
@Malmaison
Je zegt zelf "in opkomst", maar voor een one-issuepartij, waar ook vaak ruzies komen over de andere issues, is groeien juist moeilijk. Bovendien komen de dreigingen voor de oude grote partijen van alle kanten. Het lijkt er soms op dat de boel door versplintering langzaamaan krakend tot stilstand komt. Een systeem dat steeds sneller vastloopt en niet meer kan herstellen: voortekenen van een crisissituatie. En juist die situatie biedt kansen voor verandering. Een splinter one-issue partij als wat extra zand tussen de raderen? Je moet er maar zin in hebben. De meeste mensen hebben er denk ik geen zin in.
precies het soort omreken
precies het soort omreken vragen waar de gemaakte rekentoetsen van laten zien dat het niet beheerst wordt. Maar ja, vind je het gek.Eerst haalt school per leerjaar een uur wiskunde weg en nu er apart geld wordt gegeven voor rekenlessen, worden overal en nergens rekendocenten vandaan geplukt, die "extra"uren rekenen gaan geven. Ik heb een planning voor mijn school gemaakt, het kwam precies uit op het aantal uur dat in eerste instantie voor wiskunde gepland was. Bezuinigen op wiskunde, bezuinigen op goedkope rekendocenten en ik weet niet hoeveel problemen door werknemers die geen verhoudingen kunnen berekenen, laat staan eenheden omrekenen. Dit is letterlijk het voorbeeld wat ik mijn leerlingen gaf als ze vroegen wat je aan wiskunde hebt in de zorg ( bakkerij, schoenenwinkel, kantoor etc) wat als je voor iemand medicijnen moet verstrekken en je maakt een rekenfout?? Wat als het je eigen oma of moeder is?
@Em70
@Em70
Als voorbeeld voor een kleine partij dacht ik aan de ecolopartijen die in veel hoogontwikkelde demokratieën ontstaan zijn. Maar toen die opkwamen was de ongerustheid over het milieu, o.a. door het boek Grenzen aan de Groei veel groter dn nu de ongerustheid over het slechte onderwijs in Nederland is. Ook daarom richt ik mij sterk op ouderrechten in het onderwijs en de gemeenschappelijke oorzaken van de problemen bij de zorg, de sociale woningbouw en het onderwijs. Dan kan het onderwijs deel uit maken van een veel grotere hersteloperatie. Haast iedere ouder vindt het belangrijker voor het onderwijs aan eigen kinderen te kunnen kiezen dan uniform beter onderwijs na te streven wanneer dat betere onderwijs voor hun kinderen helemaal niet beter is. Denk aan al die politici die voor de middenschool en later voor de basisvorming en grote scholengemeenschappen waren die hun kinderen zo mogelijk naar een zelfstandig gymnasium stuurden! Eigen kinderen gaan voor en ze waren bereid zich daarvoor te schande te maken. Je roept minder weerstand bij de kiezers op als je oproept voor meer keuzevrijheid voor ouders. De bestaande onderwijsstructuur val je indirect aan door het sturen op afstand dat de politici nagestreefd hebben aan te vallen. En je moet zeker de legitimiteit van de schoolbesturen aanvallen. Zou in het onderwijs net als bij commerciële bedrijven vaak en niet altijd met goede resultaten gebeurd is mensen moeten aanstellen vanwege hun managerskwaliteiten? Of moeten de schoolbestuurderen kennis en hart voor het onderwijs hebben? Een Shelldirecteur hoeft niet van olie te houden!
Verder kan een D66 als semiliberale partij met een bijzondere interesse aan Europese wetten en regelgeving zich in een coalitieregering moeilijk onttrekken aan het ouderrecht als onderdeel van mensenrechten in onze grondwet, de Europese regelgeving bepalingen over mensenrechten in de UNO.
Het CDA zou wel een nieuwe draai kunnen geven aan haar D van demokratisch en het zo min mogelijk over de C moeten hebben.
Dat je beter met
Dat je beter met wiskundeonderwijs beter kunt wachten totdat de leerlingen rekenen onder de knie hebben is op zich correct. Dan bereik je daarna met één uur wiskunde minder misschien wel meer dan wanneer je met het oude aantal wiskundelessen voortbouwt op een wrakke rekenbasis. Dat je dan goedkoper uit bent omdat je een rekenleraar minder hoeft te betalen dan een wiskundeleraar is dan mooi meegenomen. Dus voor HAVO en nog gemakkelijkere opleidingen is dat best een goed idee. Maar aan de wiskunde voor het VWO moeten echt hogere eisen gesteld worden en leerlingen die tot het VWO worden toegelaten zouden even goed moeten kunnen rekenen als de leerlingen die vroeger slaagden voor het toelatingsexamen voor de HBS en het Gymnasium. Omdat de meeste onderwijzers niet in staat zijn om deze leerlingen tot dat niveau op te leiden is het wenselijk on op alle basisscholen VAKdocenten aan te stellen die zich slechts bezig houden met het geven van rekenonderwijs aan kinderen met VWO-bestemming. Het zal nog moeite genoeg kosten om voor dat onderwijs voldoende rekendocenten bij elkaar te plukken.
@Jesse
@Jesse
Ik heb je gemist en ik wens jou en je echtgenote een voorspoedig herstel. Petje af voor je mantelzorg.
Als been bovenaan bij je
Als been bovenaan bij je femur gebroken is krijg je geen gips om maar metaal in je been. Dat weet ik sedert enige maanden uit eigen ervaring. En misschien was er meer op te merken aan het gebruik van Nederlands door de verpleegkundige dan aan haar/zijn rekenvaardigheden. Water bevat 1 gram per cm³ en in het beshreven geval gaat het om 1 mg per 1,5 cliter, dus 10~-3 gram per 15 cm³ dus 0,67 . 10~-4 g per cm³ dus het kan hier om een de omrekening naar een gebruikelijke concentratie van een oplossing van een bepaalde stof in water gaan. We moeten niet altijd het ergste vrezen.
@Hendrikush
@Hendrikush
Dankje wel ook vanwege de andere helft van het trouwboekje. Nu herstellen maar en een plezant boekje schrijven. De titel is er al 'de dokter met de zwavelstokjes'.
Malmaison, op zich waar.
Malmaison, op zich waar.
Wat ik me als wiskunde docent afvraag: zou de verpleegster in kwestie die berekening ook kunnen maken of heeft die een trucje geleerd?
Trucjes zijn aardig, je moet alleen wel weten wanneer ze wel en niet van toepassing zijn.
Ik heb ook wel van heel goedbedoelende collega's klassen in een later schooljaar over genomen, die de kinderen trucjes hadden geleerd. Dat zorgde hooguit voor ontzettend gedoe om ze verder te krijgen, want daar werkte het trucje niet en moesten ze alsnog de basis leren begrijpen.
Maar dat is hier niet relevant verder. Goed herstel gewenst.