De leugen regeert

In het NRC Handelsblad van 16 april stond een groot artikel over het jaarlijkse Onderwijsverslag van de Onderwijsinspectie, begeleid door een interview met mevr Roeters, sinds 2008 inspecteur-generaal van het onderwijs. De krant geeft ook een cv van de inspecteur-generaal, onder het kopje ‘Een loopbaan in het onderwijs.’

Het is als volgt: ‘Annette Roeters (1954) is sinds 2008 inspecteur-generaal van het onderwijs. Ze studeerde Nederlandse taal en letterkunde en was daarna docent taalbeheersing. In 1996 werd ze lid van het bestuur van Hogeschool Windesheim. Van 2002 tot 2008 was ze ook lid van het college van de Vrije Universiteit in Amsterdam.’

Dus: mevrouw Roeters heeft weliswaar een loopbaan ‘in het onderwijs’ achter de rug maar ze heeft nooit gewerkt in het veld dat ze beoordeelt. Dat is meer regel dan uitzondering bij degenen die oordelen over de gang van zaken in het onderwijs.

Voor de inspectie gold dat vroeger niet, in tegendeel, het was een vereiste dat men ruime praktijkervaring had als docent en als leidinggevende in lager of voortgezet onderwijs. In zekere zin was men collega van de leraren.

Dat de lerarenorganisaties niet al lang onderzoek hebben gedaan naar de huidige situatie om misstanden aan de kaak te stellen is mij een raadsel. Hetzelfde geldt natuurlijk voor bestuurders als Rosenmöller die plotseling ‘gedropt’ worden in het onderwijs en daar een royaal salaris opstrijken.

Ik keer nog even terug naar het artikel in NRC Handelsblad. Wat opvalt is dat er nog wel een paar hoogleraren in de onderwijskunde en aanverwante vakken om hun mening gevraagd wordt maar geen enkele leraar of rector. Zoals ik nog kort geleden op deze plaats opmerkte, over het onderwijs wordt gesproken en beslist ‘bij u , over u en zonder u.’

Niettemin, ondanks de aanwezigheid  van zo veel raadgevers, critici en betweters wordt het onderwijs er geen haar beter op. Eigenlijk zijn sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw alle denkbare pedagogische trucs al uit de kast gehaald en beproefd.

Mevrouw Roeters met haar loopbaan ‘in het onderwijs’ weet ook niet hoe het moet, al houdt ze zich flink. De inspectie zal doorgaan met op- en aanmerkingen ook al vinden de mensen die in het onderwijs werken de kritiek soms vervelend. Zij zegt: ‘Wij gaan daar echter mee door. Ik beschouw het als een dure plicht van de inspectie om de vinger op de zere plek te leggen, ook als dat pijn doet.’ Maar ja, de inspectie doet dat misschien wel en aangenomen dat ze inderdaad plekken aanwijst die zeer doen – de inspectie verstrekt daarmee nog niet de juiste diagnose  of de middelen of de  daadwerkelijke hulp die nodig is voor herstel. Wat zegt mevrouw Roeters: ‘Zelf hebben wij het afgelopen jaar geconstateerd dat lessen soms te weinig uitdagend zijn.’ Zo, dat liegt er niet om.

Wie dit soort opmerkingen maakt heeft een scherpe kijk op het onderwijs en  mag ook een behoorlijk salaris verdienen.

J.C. Traas