Passend onderwijs + Samenwerkingsverbanden = Kassa

 

Passend onderwijs + Samenwerkingsverbanden = Kassa

 

Met enige regelmaat zit er tussen de haatmail ook fanmail in mijn postvak. Nou ja, fanmail is veel gezegd. Soms zijn het collega’s die me laten weten hoe de reorganisatie van hun school verloopt en hoe gesjoemeld wordt met afvloeiingslijsten en afspiegelbeginsel, in een andere wordt de nood geklaagd over  management en bestuur die al ziende blind blijken te zijn, nog een andere mail moedigt mij aan om vooral zo door te gaan en soms, heel soms mailt een vader of een moeder zoals twee weken geleden.

 

Ik heb ooit eens een column geschreven over hoe scholen en samenwerkingsverbanden in het basisonderwijs zich verrijkten met ‘de rugzakjes’ of te wel het Persoonsgebonden Budget. Moeder had die column gelezen en stuurde mij het dieptrieste verhaal van haar zoon en hoe zij als ouders door het samenwerkingsverband werden en worden weggezet als onnozele halsen, kwestie van de poen binnenhalen en daar moeten ouders zich niet mee bemoeien.

 

Het begint allemaal als de kleine door omstandigheden van de ene naar de andere basisschool gaat. Niet ergens te midden in een schooljaar maar keurig groep 3 naar groep 4 na de vakantie. De nieuwe school wil het kind echter alleen toelaten als er een ‘íntake test’ heeft plaats gevonden. Welke testen, door wie de testen werden afgenomen en wat er allemaal in die testen gemeten werd? De ouders hebben geen idee, wel liet de school weten dat er het een en ander mis was en verwees de ouders door voor een second opinion naar een échte psycholoog. Conclusie van die psycholoog na een uitgebreide anamnese “Niks aan de hand, doodnormaal kind, met normale intelligentie en normaal kindgedrag voor die leeftijd”. Hou dat vast, beste lezer want op basis van deze conclusies werd het kind, op de tussen haakjes ‘openbare’ school, toegelaten ( kom er maar in Jasper). Kostprijs van de psycholoog 1000 eurietjes.

 

Kind aan de hand van moeder blij naar school, beetje nerveus voor de nieuwe vriendjes en vriendinnetjes en de nieuwe meesters en juffen. Na de eerste schooldag heeft de kleine een brief van de schooldirecteur voor moeder meegebracht. De Dikke deur vraagt moeder en vader vriendelijk om een gesprekje en wanneer ze daar even tijd voor hebben?  Let op beste lezer, een brief op het einde van de eerste schooldag. Jaja,  want details zijn belangrijk. Er werd zo snel mogelijk een gesprek geregeld en de inhoud van dat gesprek was kort en krachtig. In de tijd dat het kind 1 dag op school had gezeten, was de school tot de conclusie gekomen dat de kleine man gedragsproblemen, leerproblemen, sociale problemen en spraakproblemen had. Hij moest zo snel mogelijk geobserveerd worden door de schoolpsycholoog ( van het samenwerkingsverband die ook de ‘intake test’ had afgenomen) en of meneer en mevrouw maar effe zesduizend euro konden ophoesten om hun kind in de klas 1 op 1 te begeleiden bij al die problemen. De ouders komen zwaar ontmoedigd thuis van het gesprek en weten zich geen raad. Zes duizend euro voor de begeleiding, 120 euro per uur voor de observatie van de schoolpsycholoog die minimaal drie dagdelen zal duren, wat moeten ze er mee?

 

Navraag bij de leerkracht levert niks op , die heeft een spreekverbod opgelegd gekregen. Opvragen van de testen, uitslagen en observatieverslagen van de ‘intake’ levert ook niks op en de school begint, omdat de ouders aarzelen om zomaar overal toestemming voor te geven met de welbekende ‘inhaaltechnieken’. De school wil wel een rugzakje aanvragen voor de reeds zonder toestemming van de ouders ingezette 1 op 1 begeleiding en een aanvraag voor een rugzakje met daarin die 6000 ballen kan snel worden afgehandeld want de school heeft ‘eigen mensen’ ( kom er maar in Harm) die de procedure kan versnellen. Of de ouders dus wel even snel hun handtekening bij het kruisje willen zetten.

 

Maar moeder verdomt het. Zij heeft er geen zin in om haar zoon ‘bestempeld’ door zijn schoolcarrière te laten gaan en blijft vragen stellen. Wat haar natuurlijk door de geldzuchtige bestuurders niet in dank wordt afgenomen. U weet ook, na de ‘inhaalbeweging’ begint de intimidatie. Het is nu tekenen bij het kruisje of de kleine wordt van school gestuurd. Het is nu tekenen of de rekening van de 1 op 1 begeleider ( waar de ouders niet om hebben gevraagd) zal worden gefactureerd aan de ouders. Het is nu tekenen of de kleine moet naar het speciaal onderwijs. En meer van dat soort onzin. In een laatste gesprek, twee weken geleden, hielden moeder en vader voet bij stuk en gaven geen toestemming.

 

En toen kwam het samenwerkingsverband in actie want het geldzakje was gestrikt door de ouders  te verwijzen naar de onafhankelijke psycholoog om op basis van zijn conclusies het kind ( en het rugzakje) toe te laten tot de school. Nu was het nog een kwestie van het geldzakje eerst te vullen met geld van de belastingbetaler en dan weer leeg te halen ten dienste van de grote zakken van het samenwerkingsverband.

 

In het rapport dat het samenwerkingsverband haar toestuurde wordt onverholen meegedeeld dat de kleine een ADHD-er is, eigenlijk in het speciaal basisonderwijs cluster 4 zou moeten zitten maar dat er nog 1 mogelijke oplossing was en dat was de 1 op 1 begeleiding waarvoor een rugzakje werd aangevraagd. Dat de ouders hieraan niet meewerkten stond netjes vermeld in het rapport en ook dat de conclusies van de onafhankelijk psycholoog niet werden aanvaard wegens ‘verouderde conclusies.(sic). Heel fijntjes wordt er in het rapport gewezen op de samenwerking van het samenwerkingsverband met jeugdzorg, GGZ, en nog een paar andere instituten die allemaal meevreten uit de grote ruif. De opsomming is tegelijkertijd een waarschuwing aan de ouders “meewerken of….” En hou heel dat apparaat maar eens tegen.

 

Het passend onderwijs is een enorme pot met geld voor de samenwerkingsverbanden onder leiding van Keet Kervezee en Sjoerd Slagter,  want ook in het voortgezet onderwijs wordt passend onderwijs ingevoerd. Een enorme pot geld die straks beheerd wordt door de samenwerkingverbanden die het passend onderwijs moeten implementeren in de scholen. Als het een beetje meezit verklaren de samenwerkingsverbanden op basis van ongekende en oncontroleerbare testjes  50 procent van onze basisschoolkinderen ADHD-er, PDD-NOS- er, Autist, of behept met dyslexie, dyscalculie of een andere nog uit te vinden afwijking. En voor elk kind is de oplossing een 1 op 1 benadering. De ouders staan er bij, kijken er naar en zijn volstrekt rechtenloos volgens een rapport van de geschillencommissie basis- en voortgezet onderwijs naar aanleiding van de invoering van het passend onderwijs.

 

Wel zo gemakkelijk, een klas met 20 leerlingen, 10 begeleiders en 1 zielige incompetente leerkracht. 

 

Jesse Jeronimoon