Drie jaar brugklas of drie jaar ellende?

Het advies van de Onderwijsraad voor een brede brugklas van drie jaar is vragen om ellende. Ten eerste biedt het geen oplossing om effectief de vermeende kansenongelijkheid in het onderwijs op te heffen. Ook biedt het geen soelaas voor het zogenaamde lerarentekort.
Uit het verleden is lering te trekken. De middenschool is overleden en de basisvorming was ook gedoemd te mislukken.  Oorzaken zijn de noodzaak tot een enorme stelselwijziging en dat het ondoenlijk is voor veel leerkrachten om al die niveaus in een grote groep te bedienen. Pogingen met brede brugklassen hebben bewezen niet te werken.
Het uitgangspunt om dit te doen voor de laatbloeiers is prachtig, maar wat doen we met de vroegbloeiers? In het buitenland wordt jaloers gekeken naar de successen van onze vroeg-selectie en de diverse niveaus (vmbo, havo, vwo, gymnasium). Ook de wetenschappelijk onderbouwing, ondanks de verwijzing naar internationaal onderzoek, ontbreekt om de beweringen van de onderwijsraad te staven.
Kansenongelijkheid in het onderwijs voorkom je met kwalitatief goed onderwijs en door- en overstapmogelijkheden voor de vroeg- en de laatbloeiers in kleinere klassen. Het lerarentekort bestrijd je met betere lerarenopleidingen en aantrekkelijkere arbeidsvoorwaarden.
In plaats van weer driejaar onderwijsellende, lijkt het toch verstandiger om dit advies van de Onderwijsraad niet te volgen en overgaan tot de orde van de dag ofwel gewoon goed onderwijs.

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter