Oudejaar

Tegen het einde van het jaar worden we getrakteerd op een overvloed aan terugblikken, overwegingen en toekomstgedachten van de kant van het vaderlandse columnistenwezen. Het is een beetje als het eten van oliebollen. Na verloop van tijd kun je geen bol meer zien. Ik moet ook denken  aan de sprekers van vroeger, die de radiozenders  op oudejaar  bevolkten met op gedragen toon uitgesproken  teksten als: ” Wederom is een jaar voorbij gegaan”. Nu hebben we de cabaretiers en columnisten. Soms  ervaar ik maar weinig verschil. Maar ja, het hoort er kennelijk bij.

Het is ook de tijd van de interviews, die bekende Nederlanders de kans bieden om zich in woord en beeld van hun beste kant te laten zien. De kranten en bladen staan er vol mee. Prima maar ik mis bij al dat interviewgeweld steeds meer het kritische geluid. Het Ischa Meijer effect. Het is allemaal poeslief. Ik weet niet of Arie Slob ergens is geïnterviewd maar in zo’n vraaggesprek zou de vraag naar waarom hij het onderwijs de afgelopen jaren zo heeft laten voortmodderen mij meer interesseren dan eventuele hobby’s en privé  gedachten  van de minister, want die heb ik zelf ook. Hoe verder met curriculum.nu  en waarom gaat hij er eigenlijk mee door? En hoe kan het dat een slimme docent, die wat kritiek had op de onderwijsvernieuwing op haar MBO, ontslagen werd? Dat soort interviews mis ik.

De coronacrisis heeft over alles een schaduw geworpen. We moeten volgens sommigen troost zoeken in filosofie en kunst. Elkaar gedichten voorlezen bij voorbeeld. Hier heb ik er een voor Arie Slob met dank aan Cees Buddingh.

 

Op Arie Slob

 

Het lerarentekort

Leg het maar naast mijn bord

 

Goede jaarwisseling.