Maar een mavo-advies

Aanhangers van het gepersonaliseerde leren willen ons doen geloven, dat het  onderwijs van nu niet aansluit bij de individuele leerbehoeften van leerlingen en niet toekomstgericht is.  Daardoor zouden leerlingen kansen missen voor de arbeidsmarkt van de toekomst. De nieuwlichters  weten  met behulp van zo geheten trendwatchers namelijk precies hoe die eruit ziet en wat daarvoor nodig is. Intussen is in allerlei sectoren als de zorg en  de techniek een schreeuwend tekort aan vakmensen.  Wat is het dan weer schrijnend om te horen dat het toelatingsexamen voor herintreders in de gezondheidszorg voor ruim 50% van deze groep een te zware barrière is. Een onwaarschijnlijk hoog percentage als je bedenkt dat de groep waar het om gaat  zijn sporen  in de zorg in een recent verleden ruimschoots  verdiend heeft.   Pijnlijk om de zwakke verdediging van voorzitter van de MBO- raad Ton Heerts  te moeten aanhoren bij Nieuwsuur. Hier klopt iets niet.

Is dat huidige onderwijs wel zo slecht en kan de arbeidsmarkt van de toekomst alleen via  een gepersonaliseerde aanpak, gebaseerd op de actuele individuele behoeften van de lerende adolescent, adequaat bediend worden?  Op congressen en themadagen, die regelmatig door voorstanders van deze zienswijze gehouden worden, komt men vaak met (fictieve) voorbeelden van leerlingen, die de boot gemist hebben omdat het klassikaal onderwijs  hun persoonlijke behoeften in de weg stond. Zoals Sophie. Ze kreeg  “vakken waar ze niet goed in was zoals Duits en schrijven,  op tijdstippen, die haar niet zinde”.

Hoe heerlijk is het dan om een opiniestuk in de Volkskrant van vandaag te lezen, geschreven door een echt mens, die zegt blij te zijn met het mavo-advies, dat ze destijds kreeg. Vriendinnen gingen naar havo en vwo maar zij vond de mavo  zwaar genoeg. Ze worstelde zich door wiskunde en andere moeilijke vakken heen. Na de mavo volgt ze opleidingen in een beroepsrichting waar haar interesses liggen, waardoor ze school steeds prettiger gaat vinden. Ze komt terecht op een afdeling cardiologie en haalt het diploma arts-assistent. Ze eindigt (voorlopig?) na het volgen van een pabo opleiding als docent Nederlands aan een vwo.

“Ik zou mijn schoolloopbaan achteraf niet anders hebben gewild. Dat ik op niveau voor de klas sta, heb ik niet alleen te danken aan de verschillende hbo- en masteropleidingen. Verantwoordelijkheid nemen, volwassen worden en mezelf accepteren zijn ontwikkelingen, die op het mbo zijn gestart. “  Nu eens geen klaagverhaal maar een realistisch verslag van iemand, die in het schoolsysteem zoals dat nu is verstandige keuzes maakt en niet altijd naar anderen wijst als het even niet loopt. Worstelen met wiskunde en andere “moeilijke” vakken.  Daar word je sterk van.