Met groeiende ergenis las ik het artikel van Harriet Duurvoort in de Volkskrant van maandag 28-9-2015. "The crazy ones, the misfits, zitten thuis"
Terecht stipt zij een aantal zeer grote problemen aan in het onderwijs: Het passend onderwijs blijkt toch niet zo goed te lukken. Inmiddels zitten zo'n 10.000 kinderen thuis, omdat ze niet geschikt zijn voor onderwijs volgen op een gewone school, omdat het te druk, te vol en te onpersoonlijk voor ze is. De aandacht en rust die geboden kon worden in het speciaal onderwijs kan een gewone middelbare school onmogelijk bieden. Kinderen raken angstig, gestresst en depressief en blijven daardoor thuis. Thuisonderwijs wordt hier in eerste instantie als oplossing gepresenteerd.
Snel daarna wordt in het artikel van de hak op de tak gesprongen richting de 21 century skills als wondermedicijn voor alles. In een TED talk is kennelijk (de zoveelste) onderwijsgoeroe opgestaan die (voor de zoveelste keer) zegt dat het onderwijs helemaal anders moet (ter herinnering: basisvorming, tweede fase, studiehuis, competentiegericht leren etc). Het onderwijs is, jawel daar zijn we weer, een 19e eeuwse fabriek. Niet langer zou een academische graad een garantie zijn voor zelfstandigheid en succes, maar in de 21e eeuw hebben we meer aan ondernemers die creatief denken en kunnen die academici bij het grofvuil. Immers niet meer dan deze tijd, laat staan de toekomst.
Hierin bespeur ik het neoliberale denken heel sterk. Geen kennis meer, maar ondernemers, zzp-ers die zonder enige sociale zekerheid moeten werken voor hun hypotheek en op die manier gereduceerd worden tot horige van de banken. Natuurlijk kan het onderwijs ook veel efficiënter. Niet langer klassen met een dure docent, maar ICT en vooral de 21 century skills centraal. Die zijn namelijk lekker vaag en je kunt elke grapjas voor een klas zetten. Zelfs Maurice de Hond die geen enkele vakinhoudelijke kennis heeft van welk schoolvak dan ook, noch van onderwijskundige zaken. Iedereen bemoeit zich met het onderwijs. Nederland heeft niet alleen 16 miljoen bondscoachers, maar ook nog eens 16 miljoen onderwijskundigen die het allemaal beter weten.
21 century skills zijn hét medicijn voor leerlingen met leer- en gedragsproblemen. Ik zie het al voor me. Geen klassen meer, veel vrijheid, geen overzicht en geen structuur. Weg is de autist die van rust, reinheid en regelmaat houdt.
Het debat over onderwijs in de 21e eeuw moet aangezwengeld worden. Ja dat zeker, meer en meer wordt uit allerlei onderzoeken duidelijk dat die competenties, nu 21 century skills genoemd en al die i-pads niet het gewenste resultaat opleveren. Erger nog, ze leiden tot lagere leerprestaties, maar toch gaan we er mee door. Er zijn teveel belangen mee gemoeid. Zoveel dat met in hartje ICT, Silicon Valley, de eigen kinderen allang niet meer naar scholen met computers stuurt, maar naar scholen zónder. Daar is het kwartje al wel gevallen.
Hoe hard men ook probeert de docent buiten spel te zetten. 'Docent als coach' 'competentie gericht leren' 'i-pads/ict' en 'flipping the classroom' en '21 century skill's, hoe duidelijker wordt dat het oude degelijke model van een góede docent voor de klas onvervangbaar is. De oplossing voor leerlingen met leer- en gedragsproblemen is: kleine klassen, goede scholen, speciale docenten. Vooral níet: proberen mee te laten draaien in de al zo overvolle klassen van 31 leerlingen. Als docent kom je aan lesgeven niet meer toe als er vier of vijf probleemgevallen in je klas zitten. Ga er maar aanstaan. Een stevige autist die bij je natuurkunde practicum weigert samen te werken met klasgenootjes en ondertussen een hoop stennis maakt, daarnaast de ADHD-er die van de rel raakt van proefjes en stuiterend het lokaal door gaat, en nog een stuk of wat speciaal onderwijsleerlingen, aan de andere +/- 26 kom je al helemaal niet meer toe. Ik denk dat de conclusie over een aantal jaren zal zijn dat speciaal onderwijs onder de streep toch niet zo duur was als men dacht. Het is de meest efficiente manier om goed en degelijk les te geven aan kinderen die meer aandacht en begeleiding nodig hebben en baat hebben bij kleine klassen, zo weinig mogelijk wisselingen en een vaste groep docenten.
En wie ook zwaar verwaarloosd
En wie ook zwaar verwaarloosd worden zijn de stille en introverte kinderen die graag in alle rust hun talenten willen ontwikkelen.
www.theatlantic.com/education/archive/2015/09/introverts-at-school-overlook/407467/
Toch maar weer: homogene groepen en klassikale aanpak?
De onderwijsgoeroe waarop
De onderwijsgoeroe waarop Duurvoort duidt is Sir Ken Robinson. Ze adviseert Sander Dekker kennis te nemen van Sir Ken’s TED-talks. Oude koek, toch?
Reagerend op J. De Groot: Uit eigen ervaring weet ik dat speciaal onderwijs (het bestaat nog steeds) niet perse kwalitatief hoogstaand onderwijs is.
Nieuw! 21th century skills
Nieuw! 21th century skills voor leraren!
In deze cursus leert U in twintig lessen (150 Euro per stuk met een drankje en een koekje) welke eenentwintigste eeuwse skils een leraar hoort te bezitten om:
– de voosheid van de beloften van iPad-gelovigen te doorzien
– te weten waar al die gelovigen gekweekt worden en wat hen er toe gebracht heeft
– een wijsvinger met te veel eelt te repareren
– weer te leren schrijven in plaats van tikken
– namen van meest voorkomende goeroes te herkennen
– therapieën te ontwikkelen om politici die Steve Jobsscholen bezocht hebben, te helpen
– achtergronden van de ict-industrie te doorzien en de geldstromen te volgen die daarvandaan komen
– dit allemaal "skills" te noemen en samenwerken enzovoorts weer een vaardigheid te noemen.
En nog veel meer!
Als de cursus vol is, zal hij voor hetzelfde bedrag digitaal worden aangeboden.
Zeur Ken! Inderdaad superoude
Zeur Ken! Inderdaad superoude koek, maar voor Harriet kennelijk gloednieuw. Ze lijkt me weinig van onderwijs te weten. Ze leest ze de columns van collega Truijens kennelijk nooit. Die mogen wat mij betreft wel eens in boekvorm verschijnen.
Hoe flauw het ook lijkt:
Hoe flauw het ook lijkt:
Ouders kunnen de school aansprakelijk stellen.
De schoolbesturen zijn zo gewend de feiten onjuist aan de politiek door te geven, dat die zich af kan blijven vragen wat nou het probleem is.
Gaan we wachten tot er over een aantal haar enkele duizenden kinderen voor een vervolg opleiding verpest zijn. Of pakken we het probleem aan.
De onmacht van de ouders om
De onmacht van de ouders om hun kinderen goed onderwijs te laten volgen berust op twee pijlers: De leerplicht die leidt tot gedwongen winkelnering bij de door de overheid goedgekeurde onderwijsinstellingen van de onderwijsmaffia en de dubbele kosten die ouders maken bij het zorgen voor door henzelf op poten gezet of gekozen ander onderwijs. Het schoolgeld voor de scholen van de Onderwijsmaffia wordt door hen immers via de belastingen mede betaald. Als je ouders ervan zou kunnen overtuigen dat hun kind zou kunnen behoren bij de door Denie genoemde duizenden kinderen die voor een vervolgopleiding verpest zijn zouden zij misschien zich inzetten om aan deze stand van zaken een einde te maken. Zeker is het niet want oplettende ouders zorgen nu meestal dat hun bedreigde kinderen bijtijds bijles krijgen.
Jitske-Sophie Venema,
Jitske-Sophie Venema, ‘Superdirecteur ziet zijn school bezwijken’, Algemeen Dagblad, 9-10-15
“Directeur Eric van 't Zelfde, die naam maakte door een afvoerputje om te toveren tot een uitstekend presterende middelbare school, veegt de vloer aan met zijn bazen, andere directeuren en de politiek. Geldgebrek én enkele onthutsende geweldsincidenten teisteren de Hugo de Grootschool.”
"In zijn boek Superschool, dat vrijdag uitkomt, schetst hij niet alleen een beeld van een jaloerse, noodlijdende onderwijswereld in Rotterdam, maar ook van de gitzwarte thriller die zich afspeelt op zijn eigen school. Op advies van de politie hangt er een camera in zijn kantoor, gesprekken worden er opgenomen. En onder zijn bureau is een hamer geplakt, een wapen in geval van zelfverdediging." (ook)