Het gekakel van onderwijspolitici en onderwijsvernieuwlers over de Finse methode blijkt ook alweer op drijfzand te berusten.
"Der Erfolg beruhte doch auf Strenge statt auf modernen Methoden."
De vraag mag nu gesteld worden: Hoe komt het toch dat al die wijsneuzen deze simpele voorwaarde voor goed onderwijs over het hoofd hebben gezien?
www.welt.de/politik/deutschland/article143637971/Finnlands-Pisa-Wunder-entpuppt-sich-als-Irrtum.html
Het verhaal lijkt op het
Het verhaal lijkt op het ophemelen van de resultaten van de PISA-resultaten van Nederlndse leerlingen. Bij nadere analyse was er helemaal geen reden om ons op de borst te kloppen.
Het artikel in Die Welt is
Het artikel in Die Welt is gebaseerd op een studie van Centre for Policy Studies, Londen, Engeland.
"In Real Finnish Lessons: The true story of an education superpower, published by the Centre for Policy Studies on Wednesday 15 April 2015, author Gabriel Heller Sahlgren challenges conventional wisdom regarding the reasons for Finland’s remarkable education success."
"But as the country’s performance has begun to slip, these explanations are becoming obsolete. Indeed, the most popular policy-related reasons for Finland’s rise to prominence clearly do not stand up to scrutiny. Research does not support them, and, above all, the improvements began before many of the highlighted policies were even introduced. If anything, they coincide with Finland’s recent slippage.
Instead, new evidence indicates that Finland’s success to a large extent was due to historical, economic, and cultural factors that have little to do with the country’s education system. It is also clear that the country’s hierarchical educational culture, including traditional teaching methods, partly explain its achievements. This is now changing, which explains the current decline. “
The report emphasises that overall the strongest policy lesson to take from Finland’s performance is the danger of throwing out authority in schools, and especially getting rid of knowledge-based, teacher dominated instruction. The story from Finland backs up the increasing amount of evidence suggesting that pupil-led methods are harmful for cognitive achievement. As the report details, Finnish teachers were for many decades traditional in their approach, reinforcing a hierarchical schooling culture."
Achtergrondinformatie over
Achtergrondinformatie over auteur en uitgever (indien relevant).
Auteur: Gabriel Heller Sahlgren, Zweed; promoverend bij London School of Economics; directeur onderzoek bij het Centre for the Study of Market Reform of Education (CMRE) – het centrum voor de studie van markthervorming in het onderwijs verricht onderwijsonderzoek en -beleid, en is in het hart van Westminster gevestigd. Het doel is onderzoek naar de mogelijkheden van het verschaffen van diverser, competitiever en ondernemender onderwijs, en de haalbaarheid (en beperking) van marktgeleide oplossingen bij publieke beleidskwesties. Stimulans tot verbetering, keuzevrijheid ouders, afstemmen van aanbod-vraag, enz. Sahlgren heeft eveneens onderzoek gedaan naar het succes van Scandinavie. Ook hier andere conclusies dan we gewend zijn (succes voornamelijk te danken aan heel hard werken, waardoor zowel welvaart als welvaartsstaat tot stand konden komen. Vanwege veel passieven staat model onder druk. Het succesvol opnemen van nieuwkomers is moeilijker geworden.)
Uitgever: Centre for Public Studies in 1974 opgericht door Sir Keith Joseph en Margaret Thatcher. Van 'Tory' naar economisch liberalisme. Men zegt dat indertijd het VK publiek helemaal vastgelopen was? "Question the unquestioned, think the unthinkable, blaze new trails." – vertaling: nieuwe paden banen. U ziet zelf maar, of kennis van deze uitgever het lezen van de hiervoor genoemde publicatie beinvloedt. Ik kan de objectiviteit niet beoordelen, omdat ik de publicatie niet volledig heb gelezen. Aan de andere kant, we lezen genoeg van de Finland-hypers. Tegenwicht is welkom!
“It has been suggested
"It has been suggested elsewhere that post-industrialisation renders teacher-dominated pedagogy and other authoritative aspects of schooling irrelevant, because teaching methods and school organisation in general must follow the trajectory of society. Today’s society is less about authority and obedience – and more about freedom and independence. Therefore, the argument goes, we must adopt the latter in schools.
Yet as Hannah Arendt pointed out 60 years ago, this is a fallacy. Schools are not supposed to be microcosms of the outside world. They are meant to be institutions that prepare pupils for that world. Pupils are not grown-up citizens and they should not be treated as such. So while society is moving in a direction towards less authority and more independence, this does not mean that education must follow suit." [p. 64, 65]
[Hannah Arendt, “The crisis in education”, pp. 173–196 in Between past and future by Hannah Arendt. New York: Viking Press, 1961. The essay was first published in 1954.] Zie: The Digital Counter-Revolution – going beyond the hype.
Alan Posener, ‘Finnische Pisa
Alan Posener, 'Finnische Pisa-Entzauberung', Essay, die Welt, 09.07.15
"Deutschen Kuschelpädagogen bricht ein zentraler Mythos weg: Erfolge der Nordeuropäer bei Schulstudien basierten auf einer Fehldeutung der Statistik."
"Die Erfahrung zeigt, dass Unterricht und Erziehung, Wissen und Werte immer wieder miteinander in Konflikt geraten." … "Und schließlich passt nicht jede Schule für jeden Schüler." … "Als aber in den 70er-Jahren Elemente der Reformpädagogik in die allgemeinen Schulen einzogen, vermissten viele Schüler aus "bildungsfernen" Familien den festen Rahmen, der ihnen Halt gab. Ideologen verneinen diese Widersprüche."
"Man glaubte das, weil man es glauben wollte, und weil es evident erschien. Die Evidenz der guten Pisa-Ergebnisse aus Bayern, Baden- Württemberg oder Sachsen nahm man nicht zur Kenntnis, weil man es nicht glauben wollte. Nun hat sich dieser Glaube als Illusion erwiesen. Seit Jahren rutscht Finnland bei den Pisa-Ergebnissen ab.
Eine neue Studie kommt zum Ergebnis, dass die guten Ergebnisse Finnlands Anfang des Jahrtausends vor allem den gesellschaftlichen Verhältnissen und dem Schulsystem in den Jahren vor Einführung jener Reformen geschuldet waren, die vor allem von linken Pädagogen hierzulande so bewundert wurden. Finnland sei eine homogene, stark bäuerlich geprägte, industriell und gesellschaftlich zurückgebliebene Gesellschaft gewesen, in der Lehrer besondere Achtung genossen und einen durchaus autoritären Bildungsstil gepflegt hätten. In dem Maße, wie Finnland sich modernisiert habe und die im Zuge dieser Modernisierung durchgeführten Bildungsreformen gegriffen hätten, so der Bildungsökonom Gabriel Heller Sahlgren, sei auch die Leistung der finnischen Schüler gesunken."
"Sahlgren verweist auch auf Studien, die einen kooperativen Unterrichtsstil mit einem verbesserten Human- und Sozialkapital in Verbindung bringen. Mit anderen Worten: Pisa misst nicht unbedingt das, was für eine Gesellschaft wichtig ist. Das wiederum ist eine politische Frage." … "Wissen und Werte, Erziehung und Unterricht, Gleichheit und Exzellenz, akademisches, emotionales, soziales und praktisches Lernen stehen in einem Spannungsverhältnis zueinander, das nicht einfach mit Hinweis auf ein nordisches Eiapopeia aufzulösen ist."
“die Schüler anregen von
"In egal welcher Umfrage sagen Eltern heute, dass ihnen das Leistungsprinzip nicht so wichtig sei wie Spaß am Lernen. Das Beispiel Finnlands lehrt, dass beides vielleicht nicht geht: Spaß an der Schule und Topleistungen. Insofern könnte es gut sein, dass Finnlands Schüler heute zwar schlechter, aber dafür glücklicher sind". Ik denk dat je hier niet moet veralgemeniseren. Er zijn leerlingen die het een spannende uitdaging vinden een moeilijke wiskunde-opgave op te lossen of een Latijne tekst te vertalen en te duiden. In een inhomogene klas kan het bovendien gebeuren dat goede lerlingen zich vervelen omdat het tempo te laag is en zwakke leerlingen omdat het allemaal net te moeilijk is om het zelfstandig goed te doen. In het verhaal wordt Leistung opgehangen aan "Autorität, Druck und Frontalunterricht". Onder de eerste twee moet men natuurlijkniet aan drillen en stomweg van buiten leren denken. Want dan is vanzelfsprekend het onderwijs niet leuk meer.
“Autorität, Druck und
"Autorität, Druck und Frontalunterricht".
Hoe gaat het eigenlijk toe in de organisaties buiten het onderwijs? Zonder autoriteiten en bazen en onderbazen?
Zonder prestatie en promotiedrang? Zonder frontale scholing en presentaties?