oecdeducationtoday.blogspot.nl/2014/08/are-teachers-really-resistant-to-change.html
Follow discussion on twitter: twitter.com/VanDammeEDU/with_replies
Laat een reactie achter
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
De schrijver van bovenvermeld
De schrijver van bovenvermeld artikel 'Are teachers really resistant to change?' (Education Today, 11 augustus 2014) is Dirk van Damme, CERI, OESO. Hij heeft, vanuit de oud-socialistische traditie gedacht, in ieder geval een prachtige functietitel: ‘head of the innovation and measuring progress division, directorate for education and skills’. Naar mijn mening mondt continue progressie uit in een links- dan wel rechtsdraaiende vicieuze cirkel van elkaar opvolgende onderwijstrends (‘education fads’), zeg maar een neerwaartse spiraal. ‘Innovatie’ is het nieuwe ‘buzzword’. Bij OESO heeft de ('innovatieve' en 'progressieve') wc-eend het pleit gewonnen. Op internationaal niveau bestaat er een monsterverbond tussen 'links' ('progressief') en 'rechts' ('innovatie'). Het vleesgeworden compromis, zoals ook in ons land is waar te nemen. De EU is erop gegrondvest. Geen beweging in te krijgen.
Vreemd, dat in dit plaatje (via hoofdartikel) Nederland niet is opgenomen. Is Nederland van het puntendiagram gevallen, in de richting van ‘less teacher satisfaction’, of is de uitkomst van het het onderzoek gebaseerd op 'science fiction'?
Dirk van Damme stelt namelijk, ('a complete surprise'), het volgende:
“The finding that, in fact, teachers become more satisfied in their work when education systems go through a process of innovation may thus come as a complete surprise. Innovation and teacher job satisfaction are not mutually exclusive.”
“According to this index of overall innovation, Denmark, Hungary, Indonesia, Korea, the Netherlands and the Russian Federation have seen the greatest innovation-orientated change between 2000 and 2011.”
Het oorspronkelijke puntendiagram heb ik niet ('ongeautoriseerd') kunnen vinden. Voor € 56 is het boek van u. Een uitgave ten behoeve van uw 'progressieve''onderwijsplezier' bij 'innovatie'. 😉
["A new publication from the OECD Centre for Educational Research and Innovation (CERI), Measuring Innovation in Education: A New Perspective, brings together a wealth of data from the Trends in International Mathematics and Science Study (TIMSS), the Progress in International Reading Literacy Study (PIRLS) and the OECD Programme for International Student Assessment (PISA) that capture various forms of innovation in education."]
Nederland wordt genoemd onder
Nederland wordt genoemd onder de 6 landen met de grootste vernieuwingsgerichte verandering. Er worden 23 schoolsystemen,(en waarschijnlijk daarmee ook 23 landen) genoemd waarbij de vernieuwingsindex gecorreleerd kan worden met de mate van voldoeningsgevoel van wiskundeleraren of rekenonderwijzers die lesgeven in een achtste leerjaar en er zijn ook 23 meetpunten die gebruikt zijn om door middel van een rechte lijn in de grafiek (methode van de kleinste quadraten?) het verband tussen beide aan te geven. Nederland staat daar niet bij. Zo wordt zinnig commentaar voor ons wel erg moeilijk!
@Malmaison
@Malmaison
Deze kon ik niet openen: 'Figure 18.25 Overall innovation and change in 8th grade maths teacher satisfaction'.
De OESO wordt met publiek geld betaald, en fabriceert onderzoeken met een (hoogdravende) publieke doelstelling. Waar blijft het democratische gehalte (dat de OESO sowieso moet ontberen), als de onderzoeksgegevens niet verifieerbaar zijn, anders dan na de aankoop van een boek van € 56? (beschermde distributie?) Kan iemand van BON wel bij de cijfers en letters? Herintroductie van de 'Pravda' lijkt me overigens een mooie nostalgische gedachte.
De permanente vertegenwoordiging van Nederland bij de OESO in Parijs is druk aan het twitteren. De statistische 'waarheden' vliegen je om de oren. Onderwijs is blijkbaar belangrijk (kun je geen buil aan vallen). 'Innovatie' in het onderwijs wordt vergeleken met 'andere economische sectoren'. Ja, het staat er echt. De bemoeizucht is eindeloos. Nederland staat vierde op de innovatie-index voor onderwijs [p. 1 onder 'Overall composite innovation index, 2000-2011']. Het blijft opmerkelijk dat Nederland niet op het hiervoor genoemde puntendiagram (mate van werkplezier tov mate van innovatie) te vinden is.
Dit is ook een mooie:
“Teachers in the Netherlands who believe that the feedback they receive on their work influences their teaching practices also have higher job satisfaction. In contrast, teachers who perceive their feedback to be only an administrative exercise also have lower levels of job satisfaction.” [2e aandachtspunt onder het eerste kopje 'Teacher job satisfaction and the prestige of the teaching profession can and should be improved']
Wat moet je met deze zin:
"Compared to other sectors, knowledge and method innovation is above average in education, product and service innovation is below average, and technology innovation is at the average sectorial level." [p. 1 tweede aandachtspunt vanaf onderen]
Het globalisme als grote gelijkmaker, terwijl er zand in de ogen / oren wordt gestrooid met woorden als 'diversiteit' (i.e. cultureel marxisme; te vertalen als consumentisme, de nieuwe grote gelijkmaker) en 'vrijheid' (i.e. te doen wat de bureaucratie aan 'innovatie' heeft bedacht). Bij voortvarende 'progressie' / 'innovatie' kun je geen democratie en pottenkijkers veroorloven. Democratie werkt vertragend als het proces op stoom is gekomen, en de neuzen dezelfde kant op moeten (op ijl hoog niveau; weinig zuurstof en 'reality checks').
Van het onderwijs van de OESO
Van het onderwijs van de OESO naar het onderwijs van de EU. Supranationaal (formeel vooralsnog op economisch en monetair terrein?), daar gaat het tegenwoordig om.
Samenvatting– Advies W01.14.0025/I/Vo/B van de Raad van State, donderdag 17 juli 2014, ‘Voorlichting inzake de democratische controle bij overdracht van bevoegdheden en soevereiniteit’ (of via TK, zie hierna).
De Raad van State licht voor omtrent de sluipende bevoegdhedenoverdracht aan de EU. De voorlichting richt zich op het constateren van processen die nu eenmaal plaatsvinden, en waaraan nu eenmaal niets te doen is, want ja, we zitten toch samen in de EU? De sluipende bevoegdhedenoverdracht is zó goed te verklaren, en we doen er verder niets aan. Enzovoort, enzoverder. 'noodzaak om maatregelen te nemen', 'crisis', 'onderwerp of beleidsterrein … tevens raakt aan de vrijheden van de Unie (vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal) of dat het effect zou hebben op de goede werking van de interne markt.' En zo kan alles verklaard worden. Het is nu eenmaal zo. Leg je erbij neer dat de wijzen uit Brussel – lees: nationale beleidsmakers in Europese verbanden – het beter weten. [Ook op het terrein van het onderwijs. Hoe meer beleid, hoe meer vreugd.]
“Het proces van
“Het proces van onderhandelingen en besluitvorming binnen de EU heeft bij dit alles een eigen dynamiek gekregen op basis van bevoegdheden waarvan uitleg, invulling en reikwijdte evolueren onder druk van veranderende omstandigheden en nieuwe vraagstukken. In sommige gevallen, in het bijzonder in geval van crisis – zoals de afgelopen jaren is gebleken -, kan de noodzaak worden gevoeld om maatregelen te nemen waar de verdragen niet expliciet in voorzien. Daardoor is die samenwerking in de loop van de tijd onmiskenbaar breder en intensiever geworden dan oorspronkelijk bij de goedkeuring van de verdragen werd vermoed of voorzien. In dat kader zijn ook bepaalde uitvoeringshandelingen in maatschappelijke sectoren binnen het bereik van Europese regels en recht gekomen, waarvan bij aanvang niet werd gedacht dat ook zij zouden worden geraakt (bijvoorbeeld het omroepbestel, (zie noot 10) de woningcorporaties, (zie noot 11) het kansspelenbeleid (zie noot 12) en het drugsbeleid (zie noot 13)). Deze ontwikkeling kan een gevoel van verlies aan controle teweeg brengen.” [2. Begripsafbakening; c. Europese Unie]
"Een tweede, secundaire wijze van overdracht kan plaatsvinden in het kader van de uitoefening door de instellingen van hun bevoegdheden op grond van de verdragen. Bij de vaststelling van verordeningen of richtlijnen door het Europees Parlement en de Raad kan een interpretatie worden gegeven aan een verdragsbepaling die uitstijgt boven hetgeen een lidstaat kon verwachten of meende te mogen verwachten op het moment dat de verdragsbepaling tot stand kwam. In dat geval kan in het nationale parlement de indruk ontstaan dat de instellingen (‘Brussel’) zich bevoegdheden aanmeten die het nationale parlement niet had beoogd over te dragen. De oorzaak daarvan ligt niet zelden in het feit dat een (sociaal, cultureel, educatief) onderwerp of beleidsterrein waarover of waarop de EU geen bevoegdheid lijkt te hebben, toch op het niveau van de Unie tot besluitvorming leidt, omdat het tevens raakt aan de vrijheden van de Unie (vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal) of dat het effect zou hebben op de goede werking van de interne markt." [3. Nadere analyse; b. uitoefening van bevoegdheden binnen bestaande verdragen]
Duiding: Burgerforum-EU,
Duiding: Burgerforum-EU, 'Raad van State brengt advies uit n.a.v. Kamerdebat burgerinitiatief EU-referendum', 11 augustus 2014
"Kort samengevat adviseert de Raad het volgende: ‘Niets aan de hand mensen, loopt u vooral rustig door’. Toch loont het zeker de moeite dit advies te lezen al was het maar vanwege het juridisch gebrabbel, de verbijsterende chutzpah en het obscurantisme waarmee men deze existentiële zaak probeert af te doen."
Een bloemlezing.
Zie ook:
Tweede Kamer der Staten Generaal, Vaste commissie voor Europese Zaken, 'Voorlichting Raad van State over de gewijzigde motie van de leden Omtzigt en Segers (Kamerstuk 33 848, nr. 13) over waarborgen bij bevoegdhedenoverdracht' [via 'overige documenten'], Nummer 2014D27204, Publicatiedatum 18 juli 2014, Eerste ondertekenaar J.P.H. Donner, vicepresident van de Raad van State. Download het kamerstuk(PDF).
Ik herinner mij nog een
Ik herinner mij nog een misleidend overzicht gemaakt door Europese ambtenaren met een overzicht van de lerarensalarissen in meerdere landen. Voor eerstegraads docenten stond het salaris in de ooit voor eerstegraders bedoelde salarisschaal aangegeven hoewel het zelden gebeurde dat een startende docent volgens die schaal betaald werd en hij bijna altijd in een lagere schaal begon en bleef,
Nederlandse scholen worden door het lot uitgekozen om aan internationale vergelijkingen op het gebied van rekenen of taalbeheersing mee te doen maar als een ingeloten school dat niet wilde werd haar plaats ingenomen door een school die zich als vrijwilligster meldde. De opgaven voor rekenen leken erg op Freudenthalopgaven.
Zo werden de Nederlandse resultaten opgekrikt.
Bij de sociologie-achtige disciplines waar onderwijs dichtbij ligt is resultatenmanipulatie verre van zeldzaam.
Dat VanDamme Nederland zo maar weg laat is misschien geen poging tot misleiden maar dan is het slordigheid of gemakzucht die men iemand met zo'n belangrijke functie niet mag vergeven. Misschien gaat het hier wel om minachting voor outsiders.
Als iemand een artikel zou weten te schrijven waaruit blijkt dat er zo veel mis is met wat er vanuit Brussel over onderwijs in het algemeen en/of onderwijs in Nederland in het bijzonder beweerd wordt dat een zichzelf respecterend mens op informatie uit Brussel niet kan vertrouwen kan BON daar garen bij spinnen.
Voor de volledigheid vermeld
Voor de volledigheid vermeld ik deze tweet (11 augustus 2014) van Dirk van Damme:
"Dirk Van Damme @VanDammeEDU
@aftgrau @ScienceguideNL unfortunately we lack the data for the NL to include in this analysis"
Is Nederland vergeten? Was het onderzoek ondeugdelijk? Weken de uitkomsten mbt Nederland voor het bereiken van een halleluya-resultaat te veel af? We weten het niet. De reden zal in het onderzoek vermeld zijn. Wie heeft autorisatie?
De ScienceGuide citeert (18
De ScienceGuide citeert (18 juli 2014): "Het korte document ‘How innovative is the education sector?’ met de figuren uitgespitst naar landen treft u hier [OECD 2014, Education Indicators in Focus, July 2014] aan. De uitvoerige samenvatting en de studie vindt u hier [Measuring innovation in education: a new perspective, OECD 2014, Executive summary]."
In het Science Guide artikel (onderaan) wordt de OESO geciteerd waar deze organisatie triomfantelijk een open deur omtrent het tertiaire onderwijs opentrapt. Zie ook de slinkse vergelijking met de private sector – die reikhalzend naar meer invloed bij wetenschappelijk onderzoek uitkijkt. De OESO noemt overigens het primaire en secundaire onderwijs als met 'slechts' (?) een gemiddelde innovatiegraad. Betekent dit: werk aan de winkel? (met nadruk op 'winkel') Laat de mensen die de basis leggen met rust, en vrij van bureaucratische onzin.
"The bottom line: The idea that public sector organisations are less innovative than business sector organisations does not hold for the education sector. According to the innovation profiles of tertiary graduate jobs, education is one of the most innovative sectors of society, especially for innovation in knowledge or methods. Among the sectors covered, higher education has the largest share of jobs involving innovation of all types, outperforming manufacturing and business activities, while primary and secondary education are close to the average. Although there are large variations across countries, innovation in knowledge or methods is the most prevalent type of educational innovation in all European countries covered by our analysis."
Blijkbaar is de ’tertiaire
Blijkbaar is de 'tertiaire sector' zonder de OESO al innovatief [onderaan] genoeg. 😉 Vanwege belastinggelden ligt de macht van het opleggen van aanvullende voorwaarden (bij verstrekking van subsidies) bij de overheid. Helaas hebben de EU en OESO hoogdravende ambities richting 'corporate science' (mijn woorden), mede vanwege de lobby van internationale bedrijven ('Europe in 2025'), 'policy recommendations' van de ERT (worden meestal één op één opgevolgd door een progressief-innovatieve coalitie), zie de grafische weergave in 'Europe on track' (een barometer van rood naar groen; 'Europe 2025: people, education and culture drive productivity'). Het bedrijfsleven is zeer belangrijk, en mag toch niet als enige 'top down' bepalen wat er in de wereld gebeurt. China als innovatievoorbeeld voor onze burgermaatschappij? Aldaar legt men een lange spoorlijn in een paar jaar. 😉 Democratie is vervelend tijdens een snelle globalisering. Brussel grijpt in.
"Europe 2020 is the EU's growth strategy for the coming decade. … Concretely, the Union has set five ambitious objectives – on employment, innovation, education, social inclusion and climate/energy – to be reached by 2020. Each Member State has adopted its own national targets in each of these areas. Concrete actions at EU and national levels underpin the strategy. – José Manuel Barroso, President of the European Commission"
Dit [derde alinea vanaf beneden] typeert Nederland goed: "In the Netherlands, the proportion of innovative jobs in knowledge or methods (57%) is higher than average but the proportion innovating in technology, tools or instruments is lower (only 14%). The reverse is true in Spain (respectively 42% and 26%)."
M.a.w. we hebben naast kennisspecialisten als juristen, accountants en technocraten meer coaches, managers en betweters (alfa) dan technici (bèta). Het realitisch rekenonderwijs verbreedt deze kloof. Méér bureaucratie is niet de oplossing! Ik zou het aandoenlijk vinden als OESO-bureaucraten zichzelf als innovatief aanmerken (of doen ze dat al?).
Terecht (zie hiernavolgend),
Terecht (zie hiernavolgend), en hoe te bereiken? De ideologie van 'een leven lang leren', 'innovatie', en wetenschap gefinancierd met publiek geld ten behoeve van het private belang van het bedrijfsleven (in ruil voor werkgelegenheid en economische groei tbv welvaart van een land)? Investeert het grote bedrijfsleven dan ook in de nadere scholing van personeel en vaste arbeidscontracten (continuiteit is belangrijk bij innovatie)? Of blijft Bangalore meer trekken? Geld. Nederland is ondernemend door een groot aantal ZZP'ers. Innovatie komt niet altijd uit het grote bedrijfsleven (wèl flexibiliteit en ondernemingszin). Techniek is sinds de 'swinging sixties' niet meer in trek. Goede baanzekerheid zou een 'incentive' voor een (bij de persoon passende) studiekeuze kunnen zijn. Zo zitten mensen in elkaar, ook in India, China, enz.
"Faced with increased global competition and higher input costs [EU industrial renaissance. ERT agenda for action 2014-2019, May 2014, p 6, via*], EU industries’ competitive edge will more than ever be built on innovation, productivity and the transition into higher-tech and higher value-added activities.
However, the EU underinvests in Research & Development (R&D) compared to major competitors like the US, Japan and South Korea. Emerging economies like China are rapidly catching up as the competition for global innovation leadership positions, and the associated quality jobs, is intensifying."
"Serious reforms are needed in today’s education system, to ensure that the skills being taught are pertinent for today’s employment. EU citizens also need to take on a more entrepreneurial attitude towards their choice of initial study, to their careers, and to further education and training. This can only be achieved through closer cooperation between education and training providers and business both in vocational training systems and higher education." [p. 5]
Wat is ‘de EU’? Is er geen
Wat is 'de EU'? Is er geen verschil tussen West-Europa, Oost-Europa, Zuid-Europa, Scandinavië, en individuele landen? Waar ligt de synergie van 'de EU'? Welke innovatie wordt er door 'de EU' bereikt? Het pompen van belastinggeld in de euro en minder presterende landen ten behoeve van economische groei en consumptie? Meer bureaucratie? Eén beleidsagenda? Een 'level playing field'? Voor wie? Ik weet het niet. Juist een vergaande gelijkheidsdrang verlaagt de zo verlangde competitiviteit en innovatie? (die nog steeds tussen EU-landen bestaat, in plaats van een EU-synergie). Moet er belastinggeld op één innovatieberg gestort worden? Sorry, ik zie het even niet (laatste post voor vandaag).