Telkens wanneer de nieuwste ontwikkelingen op onderwijsgebied op dit forum becommentarieerd worden kan men terug verwijzen naar discussies die eerder op de BON-site hebben plaats gevonden. Daarom zou je verwachten dat de discussies zich toespitsen op de MANIER WAAROP het schip van onderwijs op de juiste koers gebracht kan worden. Maar dat gebeurt niet en ideeèn die ik daarover heb geuit vinden geen weerklank. Bij voorbeeld het idee van het stichten van een godsdienst om makkelijker scholen te kunnen starten. De sabotagepogingen van andere belanghebbenden zouden op zijn minst tot een grondslagendiscussie van het huidige systeem hebben MOETEN leiden. Proberen dissidente ouders te stimuleren om ongezouten kritiek te uiten en met hen samen te werken heeft het ook niet gehaald. Op voorstellen om tot indirecte vervulling van de wensen van BON te komen door veel groter variatie in het onderwijs en de onderwijsstructuur toe te staan en te vechten tegen de barieres die de politici tegen het oprichten van nieuwe en kleinere en smallere scholen hebben opgeworpen hebben geen weerklank gevonden. BON beschrijft wat er gebeurt maar er is geen geloofwaardige strategie (bekend gemaakt) waarmee BONonderwijs verwezenlijkt zou moeten worden. BON probeert nog steeds het onderwjs te verbeteren door te overtuigen en dat is niet voldoende gebleken om de weerstand van de vele belangengroepen tegen verandering te breken. Enkele lezers van deze website zijn het wel met me eens dat we van de opgeblazen D66 op onderwijsgebied niets te verwachten hebben maar niemand trekt de conclusie dat wij, omdat er geen enkele politieke partij is die zich achter BON opstelt en bovendien de ideen van BON belangrijk genoeg vindt om ze niet bij een uitruil tijdens coalitiebesprekingen voor een regering te laten vallen, zelf een politieke partij moeten oprichten.
Ik voel me uitgeschreven en telkens in herhalingen vervallend en ga mij wat meer met andere dingen bezig houden. Maar ik sta in de stijgbeugels om mee te galopperen in een werkgroep van BON die volgens mij in de goede strategische of tactische richting stormt.
Volgens mij hebben de meeste
Volgens mij hebben de meeste BON-leden naast hun reguliere werkzaamheden gewoonweg geen tijd en energie over om extra nevenactiviteiten te ontplooien. Het zal geen onwil zijn. Als je van tevoren weet dat je zeer veel tijd en energie aan deze nevenactiviteiten dient te besteden, en dat het succes vanwege institutionele weerstand niet gegarandeerd zal zijn, en het afbreukrisico zowel voor BON als jezelf groot kan zijn, dan moet je over een bovengemiddelde kracht, motivatie, doorzettingsvermogen, en ondernemingszin beschikken om zo'n plan tot een goed einde te brengen (denk aan de 21st century skills ;). Vergeet daarbij niet dat deze Mount Everest voor vele jaren dient te worden beklommen. Eerst moet je door het juridische moeras waden. Dat is nogal diep.
Zoekt het aanbod de vraag, of de vraag het aanbod? Van de tweede mogelijkheid is in Nederland nog niet veel gebleken. Blijkbaar zijn veel ouders, ondanks terechte kritiek, redelijk tevreden over het onderwijs aan hun kinderen. De ouders hebben overigens vaak ook geen tijd en energie om de Mount Everest te beklimmen naast hun reguliere werkzaamheden.
Zoals vaker in het leven moet er één het voortouw nemen, en dat de rest mag volgen…. ? Als zelfs Gertjan Kleinpaste het niet lukt in Breda een iPadschool te starten? 😉 De druk van de (internationale) staat is groot. Je wordt net zolang uitgeput totdat je opgeeft. U de vrijwilliger, ten opzichte van geharde beroepskrachten met hun agenda's.
Veranderingen hebben tijd nodig. BON heeft met woorden meer bereikt dan u denkt. De vrijheid van onderwijs (niet te vermijden in Europees verband 🙂 staat op de agenda (kamerbrief). Of moet de weg worden vrijgemaakt voor iPadscholen? Vrijheid blijheid.
Hoe stabiel is het huidige
Hoe stabiel is het huidige systeem? Een groot systeem is voortdurend blootgesteld aan allerlei impulsen van buitenaf. Als het stabiel is, herstelt het zich daarvan in een zekere tijd. Het vindt dus na elke prikkel spoedig een nieuw evenwicht. Een systeem dat instabiliteit nadert, herstelt zich niet of zeer traag. Dat kenmerkt systemen die op het eind lopen van hun stabiliteit: dat ze zich niet meer snel aan externe prikkels aanpassen. Een voorbeeld: duw tegen een tuinhekje en het herstelt zich. Als het niet terugkeert naar evenwicht, valt het waarschijnlijk spoedig om. Ander voorbeeld: een bestuurder wijkt met zijn auto voortdurend iets naar opzij uit, maar stuurt bij. Waneer hij zich uiterst langzaam herstelt, maak dan dat je weg komt.
Het onderwijs nadert zijn crisis. Jonge kinderen leren slecht rekenen of spellen. Het is bekend. En dan komt een enthousiasteling met een soort mobieltjes. De kinderen vinden die immers leuk. In het middelbaar onderwijs is wiskunde verplicht gesteld. Geloven we dat onze jeugd nu beter wordt in wiskunde? We laten de normen zakken, dan zullen er genoeg slagen. Ja toch? In het hoger onderwijs vindt nauwelijks nog iemand werk in zijn vak. Hoogleraren vrezen het ergste en halen de Lissabon-doelstelling binnen. Dan hebben ze weer geld. Zo kun je verder gaan. Dit stelsel is niet meer in staat tot zinvolle aanpassing aan veranderde omstandigheden.
Malmaison wil de handdoek in de ring gooien. Komt hij wel eens in Londen? Daar heb je bookmakers, bij wie je kunt gokken. Hoe lang duurt het nog, voordat op onderwijs grootschalig de pleuris uitbreekt? Zal er een kabinet over vallen? Hoeveel hoogleraren moeten er uit? Met een bookmaker erbij kan onderwijs nog wel eens een zeer interessante sector worden. Ben ik cynisch? Nee. Ik volg de discussies zo lang reeds, dat ik in alle oprechtheid meen dat dit stelsel zijn instabiele punt nadert. Het laat bij alle miskleunen geen wezenlijk herstel meer zien. Waar moet Malmaison dus wezen? In Londen!
Ik ben het grosso modo wel
# Malmaison – Discussie over
# Malmaison – Discussie over onderwijs heeft zeker nut. Maar er gebeurt nog niets. Daarvoor zul je waarschijnlijk moeten wachten tot de heksenketel goed is losgebarsten. Hoe zetten we straks de tuinmeubelen neer? Wacht even, tot na het onweer. Kun je op dat scenario rekenen? Nee, maar je kunt er wel op gokken. Zoek als BON een goede bookmaker, een huisleverancier dus. Dan kunnen we nog plezier beleven aan een onderwijscrisis.
@Malmaison
@Malmaison
Je richten op een politieke partij met BON-doelstellingen als kern, lijkt mij tot mislukken gedoemd. Je krijgt dan óf een one-issuepartij waar niet veel mensen op stemmen omdat ze naast onderwijs nog heel veel andere dingen belangrijk vinden, óf je moet als partij ook standpunten in gaan nemen over niet direct onderwijsgerelateerde zaken (de EU, migratie, sociaal-economisch beleid, duurzaamheid etc.) dat daarover onmiddelijk ruzie gaat uitbreken.
Wat mij zelf wel interessant lijkt: kijken of je als vereniging iets kunt doen met voorkeursstemmen. Als er binnen een bepaalde partij mensen op de lijst staan die duidelijk op de BON-lijn zitten, zouden aanhangers van die partij die goed onderwijs wél belangrijk vinden, naar die persoon gedirigeerd kunnen worden. Zo wordt de BONner verkozen, en drukt deze een niet-BONner weg. Het probleem zoals altijd: hoe kom je er achter, wanneer is iemand echt oprecht consistent goed genoeg bezig en hoe communiceer je het naar de belanghebbende kiezer. Dat kost gewoon allemaal veel tijd, geld en inspanning.
Een ander idee: elke verkiesbare die de betreffende vertegenwoordiging (lokaal, provinciaal, nationaal, Europees) na de verkiezingen/formaties nét niet gehaald heeft, wat goeie BON-lectuur doen toekomen. Voor hen is de buit immers nog niet binnen; zij hebben nog wat te winnen.
Ik denk dat het voorstel van
@Malmaison
@Malmaison
Ik denk dat BON zich als vereniging niet zal en niet moet wagen aan het zelf opstellen van lijsten met acceptabele politici en partijen. Daarmee zou je je als vereniging in de problemen brengen. Wat de leden verder op eigen initiatief en op eigen naam doen, is wat anders. Wat je je zou kunnen voorstellen, is een soort onderwijskieswijzer. Maar die bouw je niet zomaar even. Misschien een leuk afstudeerproject voor studenten politicologie en informatica.
Ik denk dat het voorstel van
Als voorwaarde stel je dat
Als voorwaarde stel je dat partijen voor BON-onderwijs gekozen hebben. Tja, als ze dat al echt gedaan hebben, dan hoef je daarvoor niet op een aparte voorkeurskandidaat te stemmen. En als ze níet achter BON staan, gaan ze ook geen BON-vriendelijke kandidaat op de lijst zetten.
Bovendien: de doorsnee kiezer weet nog steeds van niets. Die kent BON niet, weet sowieso niet altijd even goed op welke partij die moet stemmen, en heeft geen zicht op de problemen die er in het onderwijs zijn, laat staan dat hij de weg weet te vinden naar de "juiste" kandidaat op de lijst.
Een stemwijzer helpt daar ook niet tegen, maar als ontwikkeling ervan zo goed als kostenloos zou zijn, zou het toch wel aardig zijn om te kijken hoe zoiets zou werken. Dan kun je zien wat je krijgt bij partijen die claimen een onderwijspartij te zijn. Sowieso kun je er twee kanten mee op: de klassieke stemwijzer waarbij je in dit geval alleen vragen over onderwijs doorloopt, en/of een overzicht met per partij de belangrijkste concrete onderwijsbeleidsvoornemens op een rij.
Toch begrijp ik wel je frustratie. BON is de laatste tijd goed op weg (inhoud en vormgeving van Vakwerk, Vakwerk online makkelijk beschikbaar, Nacht van de universiteit), maar je zou meer willen doen om de doelstellingen van BON te realiseren. Maar wat zet zoden aan de dijk en wat is haalbaar?
Wat ik zelf wel zou willen: gaan folderen. Gewoon van deur tot deur, in mijn eigen woonplaats. Dus dat BON zorgt voor een goeie folder of flyer (die een tijdje meekan) en een goeie bijbehorende landingspagina op het internet, en dat leden die dat leuk vinden die folders zelf gaan bezorgen, om te beginnen in hun eigen wijk. Leden kunnen een wijk aanvragen en een doos folders bestellen; BON houdt bij welke wijken gedaan zijn, en laat af en toe nieuwe folders bijdrukken als er vraag naar blijkt te zijn vanuit de leden. Ik ben wel benieuwd hoeveel naamsbekendheid (want daar begint het mee), en hoeveel nieuwe leden dat op zou leveren. Ik heb er geen hoge verwachtingen van, maar met beperkte middelen tóch wat doen, daar voel ik wel wat voor. Het voordeel is dat je helemaal zelf kunt bepalen wat je wanneer doet, en dat je meteen lekker buiten bent.
BON is volgens mij wel
BON is volgens mij wel degelijk bekend in het land. Maar heeft het imago van een rechtse club ouwe conservatieve zeurders die terug verlangen naar de oude tijden. Zo'n imago trekt in deze tijden helaas geen mensen.
De meesten verlangen naar spannende toekomsten boordevol nieuwe avonturen en nieuwe mensen en wensen.
Zo simpel ligt het volgens mij.
En ouders zijn al helemaal gelukkig als zoon- of dochterlief met weinig inspanning toch een Hogeschooldiploma kan halen! Het is de markt van zulke ouders.
Kleine troost: in heel Europa zie je dit verschijnsel en dus concurreren we tegen 'gelijken'. Liefst laten we Azie natuurlijk buiten beschouwing, want zoveel streberigheid wil de nieuwe verlichte mensch natuurlijk niet meer; die wil vooral genieten en potverteren.
Als een kandidaat
Ik hoor van bijlesgevers dat
Ik hoor van bijlesgevers dat veel ouders ontevreden zijn over de capaciteiten, methoden en prioriteit stellingen van het onderwojzend personeel van de school van hun kind als mede over de capaciteiten en mentaliteit van directeuren en bestuursleden. Ik denk dat de groep van ontevreden ouders nog nooit zo groot geweest is als nu. Maar, Moby, je hebt helemaal gelijk als je stelt dat het merendeel van de ouders al helemaal gelukkig is als zoon- of dochter-lief met weinig inspanning toch een Hogeschooldiploma kan halen! Maar dat komt ook door de grote gelijkschakeling in het onderwijs. Het huidige Gymnasium is een schim geworden van het Gymnasium van voor de Mammoetwet. Scholen van secundair onderwijs mogen niet meer het accent leggen op kennisoverdracht. (kennis met inzicht en bij de talen en geschiedenis ook zo nu en dan woorden en jaartallen stampen). Toch vertegenwoordigen de zelfstandige Gymnasia nog steeds de idealen van vroeger en is de belangstelling ervoor groot, vaak groter dan hun opnamecapaciteit. Wat ontbreekt zijn (gesubsidieerde) ouderwetse scholen, scholen waarop leerlingen een ouderwets hoog niveau kunnen bereiken. Als die zouden bestaan zouden die een voorbeeldfunctie van zinvolle onderwijstijdbesteding kunnen krijgen en zou er veel vraag naar komen! Door gebrek aan vrijheid in het onderwijs (geen eigen programma en lesmethode en eigen bevoegdheidseisen voor leraren mogelijk door de overheidsvoorschriften in combinatie met het monopolie en de macht van de onderwijsraden) en vele hindernissen voor het oprichten van nieuwe scholen kunnen BON-scholen met BONkwaliteitseisen niet van de grond komen.
Voorbeelden van hoe het ook anders en beter kan worden door de maffia van politici, schoolbesturen en adviesbureaux met succes geweerd.
@Malmaison
@Malmaison
Om mijn eigen idee nog maar wat verder af te kraken: ik denk dat politieke partijen er over het algemeen niet zoveel voor voelen om het complete gedachtengoed van welke vereniging dan ook volledig te onderschrijven. Mocht er nou een kandidaat zijn van een bepaalde partij die dat wél openlijk doet, dan lijkt me de kans groot dat er verschil ontstaat tussen wat er in het verkiezingsprogramma staat (of wat er juist níet in staat) en wat die kandidaat zelf vindt en ventileert. Is dat een begaanbare weg voor een partij en een politicus? Lijkt mij van niet.
@moby
Binnen de onderwijswereld is BON redelijk bekend, hoewel daar nog veel te verbeteren valt. Mensen die zich in het algemeen met politiek bezighouden en regelmatig een kwaliteitskrant lezen, zullen ook wel bekend zijn met BON. Maar ga je op straat willekeurige mensen aanspreken met de vraag of ze de Vereniging BON kennen en waar deze vereniging voor staat, dan denk ik dat maar weinig mensen überhaupt de naam kennen.
Nu kun je natuurlijk zeggen: ze zien ons als conservatieve zeurders en ze moeten ons toch niet, dus waarom moeite doen, maar ik denk dat het genuanceerder ligt. Er zijn waarschijnlijk ruwweg drie groepen: de verwende groep die jij treffend beschrijft, de mensen die zich net als BON zorgen maken over de kwaliteit van het onderwijs (al dan niet ouders), en een groep mensen die eigenlijk geen idee heeft. Hoe groot elke groep is? Ik zou het niet weten. Maar waar je je natuurlijk vooral op wilt richten, zijn die laatstgenoemde twee groepen. En volgens mij valt daar wel wat te winnen. Wie de geschiedenis kent en weet hoe Tineke Netelenbos te werk ging met haar indeling-in-drie-groepen aanpak om haar ellendige beleid op de scholen door te drukken, moet beseffen dat er mogelijkheden liggen.
BON is natuurlijk echt een vereniging die sterk op de inhoud gericht is, en daarbij het debat aangaat met beslissers; met de elite om het zo maar te zeggen. Dat moet ook; dat is je hoogste prioriteit. Maar uiteindelijk doe je het in het algemeen belang: uiteindelijk dus voor die mensen die je gewoon op straat ziet lopen; mensen van welk opleidingsniveau en met welke achtergrond dan ook.
Het kan geen kwaad om ons als vereniging ook eens wat meer op hen te richten, al is het maar bij wijze van experiment, zonder het andere te verwaarlozen. Voor zover er middelen voor zijn, voor zover het organiseerbaar is. Daarbij zou communicatiestrategie een belangrijkere rol gaan spelen dan we gewend zijn, want ons vollige verhaal is voor de gemiddelde, niet-ingevoerde burger best ingewikkeld. Eigenlijk ligt het ons denk ik niet zo om ons daarmee bezig te houden; we associëren dat met die foute en geldverslindende marketingtrucs waarmee we door grote onderwijsinstellingen en politieke partijen bestookt worden. Maar nu bereiken we massa's mensen niet, mensen voor wie we wél wat kunnen betekenen, voor wie we het uiteindelijk ook allemaal doen. Besef ook: nu onderwijs met dat leenstelsel duurder gaat worden, gaat de onderwijsontvangende kant ook meer verwachten en eisen. En dan sta je in je eentje als scholier, student, of ouder behoorlijk zwak. Dat kan een kans betekenen voor BON.
Als, EM70, een politieke
Als, EM70, een politieke partij zich niet wil committeren aan een blauwdruk samengesteld door een buitenparlemantaire sreefgroep met een streven voor de verwezenlijking waarvan parlementaire medewerking nodig is, is van die partij voor de streefgroep weinig heil te verwachten. Want de kans dat die partij bij een coalitie-onderhandeling ook nog wat blauwdrukpunten laat vallen is groot. Dus BON moet m.i. zelf een politieke partij oprichten.
Afgezien daarvan verbaast het mij dat geen enkele partij met het middel van van voorkeursstemmen geexperimenteerd heeft om er achter te komen in welke mate bepaalde programmapunten voor de kiezers belangrijk zijn. Wanneer een persoon nauw verbonden is met een bepaald programmapunt van de partij kan hij op een verkiesbare plaats komen te staan en zo risicoloos (extra) stemmen voor de partij trekken. Als de verdiensten van zo´n persoon voor de partij onvoldoende zijn om haar recht te geven op een ´verkiesbare´ plaats en zij blijkt de kiesdeler te halen heeft ze meteen haar plaats in de partij verdiend. Je zou ook een coalie van partijen kunnen maken die aan de verkiezingen meedoen. Als je voor een bepaalde partij uit die coalitie wil stemmen stem je op de candidaat die die partij vertegenwoordigt. Jammer genoeg mag die candidaat niet zijn stemmen aan een lijstgenoot zijner keuze afstaan.
Tineke heeft de onderkant van het secundair onderwijs verknold. Bedoel je met de 3 groepen de MAVO, de Ambachtsschool en de Huishoudschool? De facto zorgde zij voor 2 onderwijslagen, de VWO-HAVO-laag en de VMBO-laag met een haast impermeabel scheidingsvlak. Ik kan jouw opmerking over Tineke en hoe ze van haar 3 groepen gebruik maakte echter niet plaatsen.
Een debat met beslissers is niet altijd zinvol. Ze moeten óf bonafide zijn of je moet ze kunnen overtuigen dat ze bezig zijn met zichzelf in hun vingers te snijden. Geloof jij in de oprechtheid van de beslissers? In de oprechtheid van Tineke? Sommige verwijten haar dat ze alleen maar een gedenkteken voor zichzekf heeft willen oprichten!
Met jouw laatste alinea kan ik het helemaal eens zijn. Alleen ik zie niet dat er een aanzet gemaakt wordt voor de te onwikkelen tweede poot. Het overtuigen van hoi polloi. Ik zou graag met een aantal andere BONNers willen werken aan die tweede poot.
Ik weet niet of mijn
Ik weet niet of mijn schuifcomputer de door mij gewenste doorzending uitgevoerd heeft. De computer lijkt te denken+ Laat hem maar schuiven, ik volg mijn eigen grillen. Vandaar dat deze plaatsing mogelijk een herplaatsing is en dan kan zij natuurlijk komen te vervallen.
Als, EM70, een politieke partij zich niet wil committeren aan een blauwdruk samengesteld door een buitenparlemantaire sreefgroep met een streven voor de verwezenlijking waarvan parlementaire medewerking nodig is, is van die partij voor de streefgroep weinig heil te verwachten. Want de kans dat die partij bij een coalitie-onderhandeling ook nog wat blauwdrukpunten laat vallen is groot. Dus BON moet m.i. zelf een politieke partij oprichten.
Afgezien daarvan verbaast het mij dat geen enkele partij met het middel van van voorkeursstemmen geexperimenteerd heeft om er achter te komen in welke mate bepaalde programmapunten voor de kiezers belangrijk zijn. Wanneer een persoon nauw verbonden is met een bepaald programmapunt van de partij kan hij op een verkiesbare plaats komen te staan en zo risicoloos (extra) stemmen voor de partij trekken. Als de verdiensten van zo´n persoon voor de partij onvoldoende zijn om haar recht te geven op een ´verkiesbare´ plaats en zij blijkt de kiesdeler te halen heeft ze meteen haar plaats in de partij verdiend. Je zou ook een coalie van partijen kunnen maken die aan de verkiezingen meedoen. Als je voor een bepaalde partij uit die coalitie wil stemmen stem je op de candidaat die die partij vertegenwoordigt. Jammer genoeg mag die candidaat niet zijn stemmen aan een lijstgenoot zijner keuze afstaan.
Tineke heeft de onderkant van het secundair onderwijs verknold. Bedoel je met de 3 groepen de MAVO, de Ambachtsschool en de Huishoudschool? De facto zorgde zij voor 2 onderwijslagen, de VWO-HAVO-laag en de VMBO-laag met een haast impermeabel scheidingsvlak. Ik kan jouw opmerking over Tineke en hoe ze van haar 3 groepen gebruik maakte echter niet plaatsen.
Een debat met beslissers is niet altijd zinvol. Ze moeten óf bonafide zijn of je moet ze kunnen overtuigen dat ze bezig zijn met zichzelf in hun vingers te snijden. Geloof jij in de oprechtheid van de beslissers? In de oprechtheid van Tineke? Sommige verwijten haar dat ze alleen maar een gedenkteken voor zichzekf heeft willen oprichten!
Met jouw laatste alinea kan ik het helemaal eens zijn. Alleen ik zie niet dat er een aanzet gemaakt wordt voor de te onwikkelen tweede poot. Het overtuigen van hoi polloi. Ik zou graag met een aantal andere BONNers willen werken aan die tweede poot.
@Malmaison
@Malmaison
Een BON-politieke partij is gedoemd te mislukken. Dat wordt op z'n best een one-issue splinterpartij. Meer waarschijnlijk wordt het een one-issue splinterpartij met een hoop energievretende ruzie, bijvoorbeeld over alle niet-onderwijspunten. Het gaat het realiseren van onze doelen niet dichterbij brengen; integendeel.
Met de driedeling van Netelenbos bedoel ik niet wat jij schrijft, maar de indeling in drie gelijke groepen op de scholen, namelijk eenderde van de mensen zijn je medestanders (van je vernieuwingen), eenderde je tegenstanders, en eenderde zijn neutralen. Oftewel: als maar éénderde vóór is, heb je al genoeg draagvlak om iets erdoor te duwen. Zo ging ze te werk; dat was haar denkwijze.