Het onderwerp is, alweer, de MR.
Ik ben duidelijk niet de enige die daar mee bezig is. Pas 1 dag op Twitter en ik heb al een paar tweets gezien die betrekking hebben op de toenemende verantwoordelijkheden van een MR. De MR gaat……De MR moet……
Het komt er ondertussen op neer dat een MR geacht wordt de schoolleiding en het schoolbestuur zoveel tegengas te geven en zonodig te corrigeren, dat de organisatie in haar geheel daarvan afhankelijk is. Is dat realistisch? Ik denk het niet, in ieder geval niet onder de huidige omstandigheden. Er wordt een minimum aantal uur voorgeschreven waar een MR lid recht op heeft om werk voor de MR te doen. Zijn er er scholen die ( significant) over dat minimum heengaan? Van de tien instellingen welk taakbeleid ik heb, doet 1 iets.
In dat opzicht is het hetzelfde probleem als de andere taken: te weinig tijd voor het werk. Is dat bij de lestaken en daaraan verwante zaken al een groot probleem, voor MR taken geldt dat dubbel. De MR wordt namelijk verondersteld al die dingen voor de collega’s te bewaken. Hoe wil je dat doen, in 100 uur per jaar?
Sommige mensen hebben zitting in MR en GMR, dan wordt het aantal uur groter. Maar nog, te weinig. Men probeert het probleem op te lossen door de te behandelen onderwerpen te verdelen. Dat is niet verkeerd, maar moet er niet in uitmonden dat er zo weinig onderling overlegd wordt, dat er geen brainstorm meer is. Een deel van de kracht van een Raad, is de discussie en de gezamenlijke bespreking van een aantal zaken. Twee of meer mensen zien meer dan één en een rondje “sparren” kan groter inzicht opleveren.
Hoe wordt een MR weggeblazen? Met een simpele tactiek: je verzuipt ze en je geeft onvolledige informatie.
Dat verzuipen gaat op dit moment bijna vanzelf door alle zaken waar een MR bovenop moet zitten. Tel daar bij op dat stukken erg laat worden aangeleverd, er onderdelen van die stukken ontbreken en nageleverd moeten worden. Van belang zijnde berekeningen en onderbouwingen zijn er heel vaak niet, daar moet apart om gevraagd worden. Meermaals. Simpel en effectief: een gigantische stroom van (kleine) struikelblokken die elke vaart uit een controle of inspraak halen. Als je na drie maanden zeuren eindelijk eens een stuk krijgt wat je twee maanden ervoor nodig had, loop je er alweer 4 achter.
Verder schroomt een redelijk aantal bestuurders niet om mondelinge weergave van feiten te geven die, laten we het netjes houden, niet een juist beeld van de gehele situatie geven. Zoals: er is niet genoeg geld voor personeel. Dat is er namelijk wel, het wordt alleen anders besteed en dat wordt er niet bij gezegd.
Het schooljaar heeft een paar dwingende data, dus op enkele momenten “is er geen keus”en moet men door.
Er gaan op dit moment geluiden op om naleving van de medezeggenschap af te dwingen. Hoe DAT vorm gaat krijgen wil ik erg graag weten. Hoe krijg je je vinger achter een berg van probleempjes, die expres opgeworpen wordt? Hoe moet dat nageleefd worden? Het bestuur “kan er niks aan doen” dat de MR niet op tijd klaar is. Ik blijf dit volgen.
Ondertussen zou het al enorm schelen als het minimum aan toe te wijzen uren voor een MR lid verdubbeld of verdrievoudigd wordt. Er wordt nogal wat geëist van die mensen, dan hoor je ze te faciliteren.
Op dit moment moeten MR in het hele land personeel gaan beschermen tegen de misschien onjuiste opvatting van de werkgevers van de nieuwe CAO VO. De geluiden zijn er al: werkgevers houden vol dat de nieuwe CAO geldt kost en dat er “dus” bezuinigd moet worden. MR leden zijn docenten die net als elk andere docent tot in zijn oren in het eindejaar werk zit. Wanneer moeten ze het allemaal doen? In hun slaap? Uitstel vragen kan niet, want de nieuwe formatie MOET eruit. Ze zitten klem.
Naleven van medezeggenschap begint net als de rest bij het geven van voldoende tijd. Niet meer en niet minder. De politiek meldt: de MR is verantwoordelijk voor ………
Als dat niet blijkt te lukken, wassen de politici hun handen in onschuld. Pontius Pilates is er niets bij.
De docenten in de MR laten
De docenten in de MR laten zich dus intimideren. Het bestuur strooit zand in de MRmachine en in plaats van dat de medezeggenschapsraad daarop een spaak in een van de wielen ervan steekt geeft zij knarsend het schoolbestuur zijn zin. De oplossing i toch eenvoudig. Als het bestuur in gebreke is gebleven, bij voorbeeld door te laat of niet volledig informatie te geven, en het heeft daar geen de MR bevredigend excuus voor keurt de MR wat het schoolbestuur wil af totdat alle benodigde informatie binnen is en de MR voldoend tijd gekregen heeft om verantwoord te kunnen beslissen of, in een ander geval, totdat de machine schoongemaakt is. Men mag verwachten dat een arbitragecommissie de MR in zo´n geval als één geval uit vele soortgelijke gevallen gelijk geeft met het zich onthouden van een het bestuur welgevallige beslissing
De waarschijnlijk hier
De waarschijnlijk hier bedoelde Pontius Pilatus behoorde tot het Romeinse geslacht (gens) van de Pontii en had als cognomen Pilatus hetgeen speerdrager betekent. Een cognomen gaat meestal van de vader op de oudste zoon over. De eerste drager van een bepaald cognomen verwijst meestal naar iets waarbij die persoon betrokken was.
Malmaison,
Malmaison,
het klinkt zo simpel en theoretisch gezien heb je gelijk. Daarom komt de hele politiek ook met dit toneelstuk weg: de MR kan toch makkelijk……..
Nee, het is niet makkelijk. Een MR bestaat niet uit een groep mensen die het leuk vindt om constant waakhond te moeten spelen. In de loop der tijd hangt er steeds meer welzijn van personeel van de MR af. Het principe van een MR is, dat het mensen zijn die willen meedenken etc. De ouders die er zitting in hebben zijn vrijwilligers.
Het afdwingen van fatsoenlijk bestuur is blijkbaar niet een groep professionals waard, zo kun je het ook zien.
Kijk eens naar de onderwijsgeschillen van de afgelopen jaren, een stroom van pogingen om de MR opzij te schuiven of diens inspanningen te torpederen, het functioneren zo moeizaam mogelijk te maken. Onder het mom van: het belang van de organisatie.
Een MR die alles moet kunnen en die handelt zoals jij dat beschrijft, is niet een MR die samengesteld is door de mensen zoals dat nu het geval is. Het zijn in de eerste plaats betrokken ouders en docenten, geen wetshandhavers.
Bij de onderwijsgeschillen zie je ook dat het verzoek om meer tijd voor een zwaarwegende beslissing, het aflegt tegen het argument dat er voor een nieuw schooljaar beslissingen vereist worden.
Alleen al bij SCOL kwam ik tig zaken tegen waar helemaal niet mee ingestemd is, maar waar gewoon verder mee gewerkt werd. Het is echt niet bij te houden : hoe stop je een bestuur dat als een stoomwals nieuwe formaties en beleidsplannen maakt , gebaseerd op een afgeschoten stuk.
Commentaar van het bestuur: Dat wisten we niet ( ??????) en vervolgens gaat men door.
Als elke zandkorrel aanleiding is voor een zaak, dan valt bijna elke instelling stil. Het zou een keer moeten, maar welke MR heeft de moed, de tijd en de wil?