verspil je energie niet.

Teleurstelling is iets wat even verwerkt moet worden.

Wat ik zie, is dat er hoop was, dat een debat in de Tweede Kamer ervoor zou zorgen dat politici het licht zien. Dat heer Dekker toezeggingen zou doen.

Wat blijkt is, dat hoe nobel en noodzakelijk het initiatief ook was, het voornamelijk duidelijk maakte dat we tegen een potdichte deur staan te rammen. Men WIL die deur niet open maken. Welke (verkeerde ) reden daar ook voor is: zie het feit onder ogen en handel ernaar.

Nee, er is geen eerlijk gevecht.

Nee, de bewindvoerders “zien “het probleem niet.

 

Elk antwoord vanuit het ministerie van Onderwijs, komt erop neer dat de schoolbesturen het zelf kunnen. Lees de diverse dingen van de afgelopen jaren maar eens na.

Altijd wordt benadrukt dat men in het onderwijs zelf in staat is keuzes te maken, verantwoord leiding te geven, eerlijk naar zichzelf te zijn. Het is een mantra.

Elk tegenvoorstel of elke tegeneis van bonden komt erop neer, dat er voor uit gekomen wordt dat die respectabele en integere instelling niet vanzelfsprekend is. En daar zit de fout. Je vraagt, verwacht en eist van een kliek mensen, die een stevig front vormt en eigenlijk de vrije hand krijgt, zichzelf aan te pakken. Je vraagt aan dezelfde groep een betere betaling, terwijl zij op dit moment vrijwel zonder enige begrenzing met jouw geld kunnen schuiven. Die weelde laten ze echt niet zomaar los.

Ik heb deze stappen in het klein doorlopen. Elke manager die ik op mijn pad tegenkwam, gaf ik de tijd en de ruimte om te laten zien welke aanpak die persoon koos. Misschien naïef, maar ik dacht elke keer weer, dat ik nu toch een mens zou treffen, die dezelfde instelling naleeft als ik ( en met mij veel docenten).

Op dit moment zit ik in het vervolgtraject: ik ben een niveau verder gegaan. Tot nu toe heb ik een enkele beleefde reactie van een bestuurder ontvangen. De meeste reacties zijn afwijzend.

Er wordt gedaan alsof SCOL een alleen handelend bestuur is, die geen voorbeeld vormt voor de rest van de VO Raad. Wat ronduit bizar is voor een bestuur waarvan de vice voorzitter in de commissie arbeidsvoorwaarden van de VO Raad zit.

Zelfreinigende sector, integriteit in handelen, transparantie en openheid. Al die kreten blijken hol, als er om daden gevraagd wordt. Kijk alleen al naar de brieven die potentiële stakers krijgen.

Tegelijkertijd verzekert de nieuwe voorzitter van de VO Raad, dat leden van de Raad zich aan de gedragsregels dienen te houden. Het is leuk dat hij dat uit zichzelf zegt, het zou leuker zijn als er naar gehandeld werd. Tenzij we het over gedragsregels of de uitleg ervan hebben die wij, als gewone stervelingen, niet begrijpen. In dat geval doen ze het uitstekend.

( ik heb net weer te horen gekregen dat ik voor de rechter gedaagd word als ik negatief over SCOL blijf berichten, ik ben benieuwd. Misschien wil de VO raad de honneurs waarnemen?)

Let wel. Hoe rijm je de verschillende reacties die je als docent krijgt van je leiding, met de regels zoals ze opgeschreven staan? 

Misschien een idee, om te stoppen energie te stoppen in een poging een deur open te krijgen die gebarricadeerd wordt en energie te stoppen in iets wat effect heeft?

Men wil moderniseren? Prima.

Docenten krijgen meer verantwoordelijkheid? Oké.

Het is onbespreekbaar om duidelijker omschreven grenzen aan taken en inzet te krijgen? Goed.

Laat maar gaan. Zorg dat de dingen die wel al op papier staan nageleefd worden. Zorg dat het pijn doet, als de afspraken geschonden worden.

Aan de reacties te zien, is er nogal veel aan gelegen fatsoenlijk over te komen. Aan de reactie van de politici te zien, wordt daar ook voortdurend van uit gegaan. Alles wat besturen en hun vertegenwoordigers zeggen, wordt zonder vraag of kritische blik aangenomen.

Daar kun je iets mee. Laat zien die troep. Trek weg dat masker.

Ik heb al vaak gezegd dat er genoeg dingen op papier en mail staan, waar je iets mee kunt. Zorg dat het masker, wat zo bewaakt wordt, verwijderd wordt.

Een CAO mag niet tegen de wet zijn. Als dat wel zo is, vervalt het artikel automatisch. Verspil daar geen energie aan.

In het taakbeleid van scholen staat dat ervoor gekozen wordt geen onderscheid te maken tussen de normjaartaak van de verschillende docenten. Er staat over het algemeen achteraan, dat er tot nu toe geen reden is geweest dat onderscheid wel aan te brengen. Er staat ook, dat in geval van menselijkerwijs niet te realiseren toestanden, dit met de schoolleiding besproken en opgelost moet worden.

In de wet arbeidsrecht staat omschreven hoe werkgevers voor het welzijn van hun werknemers dienen te zorgen.

Het STAAT er allemaal al. Mooie afspraken zijn er al genoeg. Zorg voor de straf als ze niet nagekomen worden. Niet te zachtjes. Ouders die hun kinderen over zich heen laten lopen kweken ook niet de beste burgers. Duidelijkheid.

De docenten dienen hun werk goed te doen? De schoolleiding dient haar eigen werk goed te doen. Zie de taak omschrijving.

Een MR heeft bepaalde taken.

Een schoolbestuur.

Als iedereen zijn werk goed doet, loopt de boel als een trein en is er wederzijds respect. Beloning: dan is er ruimte voor het beste onderwijs. Daar ging het toch om?

 

7 Reacties

  1. Open norm van goed

    Open norm van goed werkgeverschap (BW en AW) in het onderwijs.

     

    "Goed werkgeverschap brengt met zich mee dat de werkgever bij het nemen van besluiten rekening moet houden met een aantal beginselen, zoals het zorgvuldigheidsbeginsel, evenredigheidsbeginsel, gelijkheidsbeginsel, motiveringsbeginsel en vertrouwensbeginsel."

     

    "De private sector kent het begrip goed werkgeverschap al geruime tijd. In de sectoren overheid en onderwijs kent men pas sinds 2005 een artikel dat het goed werkgeverschap wettelijk regelt. Artikel 125ter van de Ambtenarenwet is sinds 2005 van kracht. De bewoording van artikel 125ter AW is nagenoeg identiek aan artikel 7:611 BW (…)

    Helemaal nieuw is het begrip “goed werkgeverschap” overigens niet voor de ambtenarij. Voordat het begrip “goed werkgeverschap” in de ambtenarenwet werd opgenomen, werd het beginsel van goed werkgeverschap in de jurisprudentie wel al enkele malen erkend.  Kortom ook voor werkgevers in de publieke sector geldt dat zij zich dienen te gedragen als “goed werkgever”."

     

    De Beste Onderwijs Werkgeversprijs.

  2. mijn artikel wordt in alle

    mijn artikel wordt in alle opzichten bevestigd door een onderzoek van de inspectie van onderwijs. zie AoB site.

    misschien gelooft men mij of ons niet. Nu schrijft de inspectie het op…..

  3. Het civielrechtelijke bewijs

    Het civielrechtelijke bewijs is van andere aard dan het strafrechtelijke bewijs. Toch maar via dat ellendige Wikipedia.

     

    "Het civielrechtelijk bewijs dient ertoe om de rechter in een civiele procedure een redelijke mate van zekerheid te verschaffen omtrent de door partijen gestelde feiten, opdat deze tot de overtuiging komt dat de feiten zijn aangetoond."

     

    "Op grond van het autonomiebeginsel wordt ervan uitgegaan dat partijen zelf hun belangen dienen te behartigen op de wijze die zij verkiezen. Daarbij bepalen zij tot op grote hoogte zelf het onderwerp van het geschil en de feiten die zij als relevante rechtsfeiten aandragen. De rechter heeft hierbij een hoofdzakelijke "lijdelijke" rol. Ten aanzien van de bewijsmiddelen is er geen beperking tot vijf categorieën zoals in het strafrecht. In beginsel zijn alle bewijsmiddelen mogelijk. Ook geldt dat feiten die door de ene partij zijn gesteld en door de andere partij niet of onvoldoende zijn betwist, door de rechter als vaststaand beschouwd moeten worden. In beginsel zal de rechter dus niet om aanvullend bewijs vragen."

  4. Voor de liefhebbers staat o.m

    Voor de liefhebbers staat o.m. hier wat. De regeling is te complex om hier te kunnen worden besproken.

  5. Een apparatsjik is volgens de

    Een apparatsjik is volgens de dikke Van Dale een onpersoonlijk staatsfunctionaris en of een bureaucratisch formalist zonder vermogen tot menselijk contact. Hun werkelijk is blijkbaar niet altijd de onze.

  6. Het recht kan een genadeloos

    Het recht kan een genadeloos wapen zijn tegen regenten. Dat zou het nog meer zijn als Denise meer ondersteuning van o.m. de vakbonden had gehad. Het houden van demonstraties lijkt in de huidige maatschappelijke constellatie onmogelijk. Baanbehoud staat bij de individuele docent voorop. Het recht kan een 'level playing field' scheppen tussen de onmachtige en de machtigen. In theorie, want dat is het valse, in de praktijk zijn de aanwezige financiële middelen, al dan niet verschaft via een collectieve belangenorganisatie, van cruciaal belang.

    Er zou een organisatie vergelijkbaar met de stichting woekerpolis claim kunnen worden opgericht, waardoor een collectieve actie zou kunnen worden begonnen. Probleem: de individuele werknemersbelangen bij individuele werkgevers zijn niet identiek. Slechts per werkgever, per vak, per werknemer zou gebundeld kunnen worden. Dit gegeven verklaart de eenzame positie van Denise. In abstracto is haar probleem een zaak van onderwijsbeleid. In concreto, voor de rechter, geldt het (bewijs van het) individuele belang bij een zaak. De marktwerking in het onderwijs heeft een divers landschap opgeleverd. De uitspraak kan slechts een precedent scheppen. Divide et impera!

    De conclusie is wellicht dat het 'tijdschrijf'-probleem op hoger niveau moet worden geregeld via heldere definities van activiteiten, dan wel een loepzuiver beleid met navenante controle. Daar gaan we weer: nog meer regelgeving. Eigenlijk zijn de vakbonden aan zet, zodat zij kunnen waarmaken nog contact met onderwijspersoneel te hebben. We leven in donkere tijden. Belachelijk is de huidige macht van abstracte onderwijsbesturen. Helemaal in het licht van de onmacht van vakbonden. Macrobelangen en bureaucratie, of toch corr*ptie? De menselijke maat is zoek.

Reacties zijn gesloten.