Aleid Truijens, hier welbekend, schrijft vandaag in de Volkskrant (Binnenland, pag 10) een artikel "Bewijs eerst maar de toverkracht van de iPad".
Perfecte analysis van de ict-hype die rondwaart in ons land en het onderwijs teistert. Truijdens zegt dat er als hulpmiddel in de les niets mis is met iPads, maar dat met de methode alles mis is. Het begint al met de kleuters, die, geobsedeerd door ict-flashes van het ene digitale moment naar het andere hollen – in eenzame aandacht voor het scherm, zwijgend, bewegingsloos, ontdaan van verbale en sociale interactie ; hun vingertjes vegen en tikken op het scherm. Het middel iPad niet te na gesproken als ondersteunend hulpmiddel (zegt ze) – het scheelt ook nog eens stapels papier.
Daartegenover stelt ze (Truijdens) het beeld van "dertig door elkaar krioelende kleuters", twee van hen ruziend om een favoriete pop, anderen die elkaar met verantwoorde houtblokken meppen, een ridder die een ander diens hersenen doorklieft (met een rubberen speelgoedbijl, dat wel), eentje huilt – overal grijpt de juf in – omsdebeurt, arbitrage, "anderen ook" – daartussen zitten er een paar onverstoorbaar te tekenen – en 's avonds zijn de kleuters en de juffen doodmoe. De kleuters leren ongemerkt, spelend en vechtend, verbaal, fysiek en sociaal. In hun eentje, achter een iPad, leren ze ook, als eenlingen, maar niet motorisch en niet sociaal. Truijens : "ik vind dat, vooral bij kleintjes, – – een treurig gezicht". Ze kunnen later nog een leven lang achter het beeldscherm zitten, individuele leerroutes uitstippelen, hun ontwikkeling plannen – "maar moet dat ook voor 4-jarigen ?"
De iPad als toverstokje ? De iPad ais middel "dat talenten tot bloei brengt ?". Maurice de Hondt (VK 26.02.2014) zegt het, twintig iPad scholen doen het (twee hebben er ondertussen weer afgehaakt, en nog twee zitten in de twijfelzone), Truijens, geciteerd : "ik wil dat eerst wel eens bewezen zien".
Ze kan gerust zijn – dat valt niet te bewijzen. Over MdH, echter, is wèl te bewijzen dat hij geen verstand van onderwijs heeft ; hij heeft het on-benul aan zijn kant. De iPad afhakers hebben reden genoeg om te twijfelen, dat doen ze dan ook, sommigen hebben afgehaakt. Valt te bezien of er meer uitval komt.
Nu valt er niets te bewijzen als iemand het eerst niet heeft geprobeerd, en anderen het kunnen bediscussieren. Dat betreft ook BON. Zoals mark79 elders opmerkt : in dit forum ontbreken bijdragen uit hele sectoren van het onderwijs. Zijn opmerking betreft de afwezigheid van discussianten inzake de vo-onderbouw – die vallen inderdaad op door afwezigheid. Hij reageert daarmee op moby, die constateert dat, buiten reken- en wiskunde-onderwijs, op dit forum niets wordt besproken aangaande andere onderwijs-vakken.
www.beteronderwijsnederland.nl/content/weer-onzin-onderzoek-over-wiskunde-onderwijs
Hetzelfde – absentisme op dit forum – geldt voor de nog veel grotere sector van het po, en voor de kleuters. De overheid mag dan de leeftijdsfase 4 tot 6 jaar hebben ge-hijacked, schoolplicht (onderwijs-programma ?) voor die leeftijdsfase verplicht hebben gesteld – op dit forum gaat het daar nooit over. Mogelijk dat de politiek hoopt op een zekere vorm van integratie van bepaalde volksdelen (zeg maar : achterstandsgroepen) door vroege incorporatie in school ("vermenging") verplicht te stellen – niets daarover in dit forum.
Klaarblijkelijk niemand hier die zich realiseert dat doorlopende leerlijnen (dat is : vanaf 4, 6 jaar tot in adolescentie) een logische pedagogische benadering zijn voor bijna alle problemen in de meeste sectoren van onderwijs – direct gerelateerd aan klas-grootte (kleine klassen dus, bedreven docenten en geen voortdurende invallers, vanaf po), aan continue selectionering van leerlingen (niet dat ondeugdelijke Cito monopolie, die alom aanbeden cesuur in groep 8), aan de rugzakjes, aan de elitaire ontmenging in de verkeerde leeftijdsfase.
Prachtig dat BONners zich druk maken over misstanden in het vmbo, de neergang van het mbo en hbo (de excellente hts van vroeger) hekelen en de druk van directeuren, schoolleiders op leraren – niets tegen in te brengen ; blijven doen. Maar in de geschetste toestanden, in alle sectoren, valt zoveel te verbeteren en te winnen, zelfs al zonder grote bakken geld, dat het verwonderlijk is dat dergelijke onderwerpen hier niet aan de orde komen. Thuiswedstrijd ! Zoals het BONse standpunt over reken- en wiskunde-onderwijs terecht als het enig juiste wordt gepropageerd, zo ontbreekt dezelfde impuls voor al die andere vakken en bedrijvigheden – de kruisverbanden zijn toch duidelijk ? BON maakt zich niet geloofwaardig in deze – terwijl het in principe toch eenvoudig is.
mbo (hts vroeger) moet zijn
mbo (hts vroeger) moet zijn mbo (mts vroeger).
Over het eerste stuk bestaat
Over het eerste stuk bestaat een liedje:
Dekkertje Dap klom op de trap.
‘s Morgens vroeg om kwart over zeven.
Om de Hond een kontje te geven.
‘Dag Maurice,’’ zei Dekkertje Dap.
‘‘Weet je wat ik heb gekregen?
Een leuk iPadje, voor het leren.’’ ‘
‘‘t Is toch niet waar?’’ zei Maurice de Hond. ‘
‘Dekkertje, Dekkertje, Dekkertje, Dekkertje, ik sta paf!’’
‘‘O, Maurice,’’ zei Dekkertje Dap.
‘‘Ik moet je nog veel meer vertellen.
Ik kan al drie letters spellen.
A, B, C, is dat niet knap?
Ik kan ook al realistisch rekenen.
Ik kan mooie lijntjes swipen.’’
‘‘Lieve deugd,’’ zei Maurice de Hond.
‘‘Kerel, kerel, kerel, kerel, ik sta paf.’’
Dekkertje Dap, klom van de trap,
met een griezelig grote stap.
Op de nek van Maurice de Hond,
zette Dekkertje zich af…
Roetsjj, daar gleed hij met een vaartje,
tot het eindje van het staartje.
Boem! Au! ‘
‘Dag Maurice,’’ zei Dekkertje Dap.
‘‘Morgen kom ik toch weer hier met de trap.’’
Mijn reactie op Moby ging
Mijn reactie op Moby ging over de basisschool, niet de VO-onderbouw….
Maurice de Hond: Je leert
Maurice de Hond: Je leert alleen van eigen leervragen, niet van een standaardprogramma. Wie maak trouwens uit wat over 10 jaar de basiskennis is?
"Je kunt niet alles googlen? (Zucht). Mensen die deze kritiek hebben snappen niet hoe dingen werken met technologie. Google is een onmetelijke kast met informatie die ik, op het moment dat ik het nodig heb, krijg. De kans dat die informatie dan bij je blijft is groot. Dat zit hem in interesse, je onthoudt informatie vanwege de relevantie. Je had namelijk een reden om het op te zoeken. En dat ontbreekt juist als op een donderdagmiddag tijdens een bepaald vak die informatie aan de orde komt omdat het op het lesrooster staat. Wat wij nu als basiskennis formuleren is over tien jaar misschien helemaal geen basiskennis meer. Het is vrij aanmatigend om te denken dat wij nu al weten dat die informatie er dan nog toe doet. Ik bedoel, waarom besteden we nog wel veel tijd aan het leren van schrijfletters en niet aan verplicht met tien vingers blind leren typen?”
Bron:
www.onderwijsbrabant.nl/content/maurice-de-hond-de-school-van-nu-een-soort-museum
@ mark, hierboven
@ mark, hierboven
Basisschool – dat is juist wat je zegt – discussie daarover ontbreekt in het forum ; terecht opogemerkt.
Maar ook inzake onderbouw (vo) geldt onverminderd : hier (op dit forum) is geen discussie over didactiek inzake andere vakken (anders dan rekenen/wiskunde). Ook nietover kruisverbanden (per vak, per leerfase) – en die verbanden strekken zich uit over beide fasen, po en vo.
Wat nu het potsierlijke aan de situatie is, namelijk dat discussie in de beide sectoren po en vo over alle andere (dan reken-)vakken ontbreekt, is het beste te illustreren juist aan het reken-voorbeeld :
[1] Hoe leert een kind tellen ? Wanneer ? Hoe leert een kind vervolgens rekenen ? Door de tafels van tien te stampen immers, opdreunen, herhalen tot "het zit". Even later iets dergelijks met : optellen, aftrekken, vermenigvuldigen, delen, breuken, positieven, negatieven, grote getallen, decimale stelsel. Het lijkt eindeloos te duren, maar het gaat relatief snel, in een paar jaar. Ik zeg nog niks over vo : meetkunde, algebra, differentiaalrekening en wat nog komt. Te gek voor woorden dat onderbouw brugklassers eerst nog elementair rekenen moeten leren. We hebben het hier niet over de kassa van supermarkten of de melkopbrengst van een biologische boer.
[2] De antwoorden zijn gemakkelijk te bedenken : de didactiek volgt vanzelf uit de juiste volgorde van onderdelen naar leerfases, voortgang, leeftijd, interesse.
[3] Nu deze vraag : hoe leren kinderen taal ? De aanzetten zijn er, die zijn al flink uitgebouwd voordat de staatsecretaris de kleuters verplicht naar school roept. Korte of lange tijd later : hoe leren kinderen vreemde talen ? Zou dat principieel anders gaan ? Natuurlijk niet – het gaat net zo – zelfs als het systeem, de autoriteit, het anders had bedacht : namelijk vreemde talen in de onderbouw. Ga er maar van uit dat het ambtelijk systeem het altijd fout doet, en zoek de meest voor de hand liggende weg : de voor leren gevoelige fases liggen duidelijk eerder dan onderbouw schemas aangeven. Vraag het anders eens in scholen in China, India, Latijns Amerika ; zelfs Obama weet het.
[4] En zo eenvoudig is het eigenlijk met alle didactiek, met alle (nu apart gegeven) vakken, die beginnen te laat, namelijk in de onderbouw. Wel is het waar dat differentiatie vanaf "ergens" in de onderbouw terecht is, maar dat vraagt fundamenteel tenminste) om aanzetten in het po, zelfs alleen minimale. Zodoende volgen de leerfasen de natuurlijke gang van zaken, een plotselinge cesuur tussen groep acht en brugkklas is een artefact, Cito wordt daarvoor fout gebruikt, bijna crimineel. Beslismomenten liggen zowel vroeger als later, noem het differentiatie, selectie is het niet, mag het ook nooit zijn.
[5] Maar in de alledaagse routine-roes verliezen deze gezichtpunten hun houvast, in het moerassig uitzicht van het onderwijsveld gaan de conclusies verloren, het gekrakeel overstijgt het inzicht. Verwarring overal, flink aangestampt door on-deskundigen en profiteerz. In dat wazig, obscuur uitzicht groeien de giftige paddestoelen van itc ; terwijl toch juist die soort technieken een bruikbaar hulpmiddel (zij het beperkt) zouden zijn bij : sommige soorten leren. Ik zeg niet : lessen !