Onze eigen Oekraïne

(met correcties)

Bij het verjagen van de vorige president van deOekraïne kwam met zekerheid vast te staan dat hij en zijn kornuiten waaronder vele oligarchen het land vrijwel helemaal leeggeplunderd hebben. Dat verhindert de president van de Russische Federatie Poetin echter niet om zich te weer te stellen tegen de nieuwe regering van dat land die een faillissement wil voorkomen en wil dat het de totale bevolking van dat land beter zal gaan. Ook in Onderwijsland kent zijn oligarchen, onder de naam schoolbestuurders en voorzitters van onderwijsraden en verder anderen die onder het systeem wel varen zoals managers en hoofden van onderwijsadviesbureaux en lerarenverhuurbedrijven. Zij zuigen een zeer groot deel van het voor de leerlingen en hun ouders bestemde geld op en zij zijn onderwijswinstmakers die het steeds beter gaat. De leerlingen kan het daardoor niet anders dan slechter gaan. Als een Nederlandse Poetin probeert Rutte met zijn geconfedereerden de PvdA en en officieus D66 de bestaande toestand in Onderwijsland in staat te houden. D66 is een goede partner want zij wil de structuur van Onderwijsland intact houden en opzichtig morrelen aan de rand.

Als de Oekraïne verandert komt dat omdat de gewone Oekraïners er genoeg van hebben en in opstand zijn gekomen. En zo kan een opstand tegen het Systeem van Onderwijsland alleen maar slagen als de grootste groep benadeelden, de scholieren en hun ouders,  in opstand komen. De pogingen van BON om met steun van kritische leraren beter onderwijs te bereiken is gedoemd te mislukken. De politieke partijen zien er geen voordeel voor zichzelf in zo lang de ontevreden ouders zich niet roeren en  veel recent opgeleide leraren houden zich koest omdat zij wegens gebrek aan vakkennis niet kunnen opereren zoals zij dat volgens BON zouden moeten doen en bovendien nog vaak een hypotheek moeten aflossen. BON doet alsof de politiek alleen maar uit fatsoenlijke mensen bestaat die je alleen maar op hun vergissing hoeft te wijzen en alles komt dan in orde.

Wanneer onze Oekraïne bevrijd zou worden en de vrijheid van onderwijs weer terug zou keren zou iedereen voor onderwijs volgens de principes van BON kunnen kiezen. Maar vrijheid van onderwijs  zou ook moeten inhouden dat ouders mogen kiezen voor vormen van onderwijs die dicht bij Iederwijs of Subburry staan en ook voor afstandsonderwijs of het Geneefs Baccalauréat. Als BON gelijk heeft en het door haar gepropageerde vorm van onderwijs voor de meerderheid der leerlingen het beste is (waarvan ik overtuigd ben) zal er vanzelf veel vraag naar BON-onderwijs komen.

Dan moeten er dus ook scholen komen met zeer goed in hun vak opgeleide zelfstandig opererende leraren met een grote eigen verantwoordelijkheid en een bijbehorend goed salaris die les geven op scholen die bijna geen sou uitgeven aan overhead.

3 Reacties

  1. Merkwaardige vergelijking.

    Merkwaardige vergelijking.

    Oekraïne. Bevolking heeft er veel, zo niet alles voor over om een doel te bereiken. De actievoerders namen grote persoonlijke risico's en er werden ook grote offers gebracht.

    Nederland. Een zeer gematigde achterban is niet of nauwelijks in beweging te krijgen en dat terwijl de persoonlijke risico's klein zijn.

    Verder zie ik het nut niet om weer eens af te geven op (een gedeelte van) de politiek. Het is juist de bedoeling om die mee te krijgen. Er op afgeven lijkt me  averechts. De waarheid is dat onderwijs nog steeds niet erg leeft in Nederland. We moeten proberen dat te veranderen.

    Klaas Wilms

  2. De situatie in de Oekraïne is

    De situatie in de Oekraïne is niet zo eenvoudig (toevallig ken ik mensen uit de Oekraïne). Alle politici in de Oekraïne werden dieven zodra ze de macht kregen (dit was voor Timosjenko niet anders dan voor Janoekovitsj). Er is een taalprobleem (Oekraiens versus Russisch) waar de nieuwe machthebbers in Kiev uitermate stom mee omgegaan zijn (vergelijk: de Walen die het Nederlands als 1 van de officiele talen in Belgie af zouden schaffen).

  3. De essentie is det de

    De essentie is det de politiek alleen maar mee zou gaan als zij daartoe gedwongen zouden worden. Net zoals de oligarchen en de nomenklatoers in de echte Oekraïne hun van de gemeenschap gestolen geld nooit vrijwillig zouden teruggeven. Als je vroeger gedacht zou hebben dat de Nederlandse politici wel op hun schreden zouden willen terugkomen moet het jou, wms, nu, nadat BON alles zo helder heeft duidelijk gemaakt en aangetoond , toch wel duidelijk zijn dat de meeste van onze parlementariers alleen maar naar hun eigen belangen kijken. Bij schoolbesturen, managers en onderwijs-advies- of -ondersteunings bureaux spelen ook grote persoonlijke financiële zaken een rol

Reacties zijn gesloten.