Ik vraag dingen eerst netjes. Dat systeem hanteer ik altijd. Vanaf het eerste begin, twee jaar geleden, vraag ik elke persoon of instelling die ik op mijn pad tegenkom, beleefd of ik …..vul maar in. Pas als het antwoord nee is, dring ik aan. Iedereen en alles heeft in eerste instantie de mogelijkheid om (goede) wil te tonen en samen te werken.
De eerste mailing die ik elk VO bestuur zond, bestond uit een korte brief met het verzoek om een kopie taakbeleid. Ik legde uit waar het voor was.
Ik heb de tijd voor genomen om de reacties af te wachten en die kwamen er ook. Het niet krijgen van een reactie is ook een vorm van reageren. Alles telt.
Er was een klein aantal besturen dat positief reageerde en een heel klein aantal dat me doorverwees naar de instellingen zelf. De ruime meerderheid zei: Nee of zei niets en dus nee.
De huidige mailing dringt meer aan en het verzoek is aangepast. SCOL heeft een andere insteek gekozen waar ik op anticipeer EN ik heb wat teksten die de werkgevers de media in sturen erbij genomen.
Verheugend om te lezen: De VO Raad vindt dat de sector aan zet is om te laten zien dat ze echt geen inmenging van buitenaf nodig hebben om een volwaardig zelfsturende sector te zijn. Daar maakt de VO Raad bepaald een punt van: de publicaties, kamerbrieven en reacties op hun eigen site vliegen om je oren.
Het toeval wil, dat er onderhandeld wordt over een CAO. Niet alleen in sector VO, maar in meerdere onderwijssectoren. Overal zie je dezelfde soort discussie en dezelfde soort uitlatingen.
Mijn brief aan de bestuurders is niets meer of minder dan een test, om te zien hoe de sector zelf haar eigen woorden uitlegt.
Dat is niet zozeer voor mijn specifieke rechtszaak van belang, het is een kwestie van: laat maar zien.
De reacties die binnen gaan komen op mijn verzoek zijn een graadmeter voor de manier waarop uitlatingen van onze werkgevers gelezen moeten worden.Tot op heden is er alleen met woorden gewerkt, nu is het tijd om de daden te testen. De CAO is een verzameling woorden, de praktijk is een verzameling daden. Die mag je zo nu en dan beide testen.
De sector is aan zet. Wij zullen vol belangstelling zien welke zet het wordt nu zij rechtstreeks verzocht wordt samen te werken in het belang van goede arbeidsvoorwaarden.
De manier waarop ik deze kwestie aan mijn rechtszaak kon koppelen moet voorbestemd zijn geweest:
Toen ik met deze hele kwestie begon wist ik echt niet, dat de vice voorzitter van SCOL in een thema commissie van de VO Raad zit. Nog wel de commissie arbeidsvoorwaarden!
Daarmee krijgt deze mevrouw een voorbeeldfunctie en verbindt ze in haar persoon haar bestuur aan de VO Raad en daarmee aan alle collega besturen. Het zou heel raar zijn als dat tegengesproken gaat worden.
De procedure die ik aangespannen heb, stelt nergens of SCOL een goed of slecht werkgever is. Dat is heel bewust gedaan. De procedure gaat enkel en alleen over het al dan niet uitbetalen van overwerk. Verder helemaal niks. Een kwestie van pure arbeidsvoorwaarden dus. Er zit geen sentiment bij. Een collega bestuur van SCOL wordt dan ook absoluut niet gevraagd om al dan niet partij te kiezen. Het enige belang wat er speelt is een uitleg en toepassing van de omschreven arbeidsvoorwaarden.
Een CAO is een verzameling arbeidsvoorwaarden. Een CAO mag geen benadeling van werkgevers ten gevolge hebben.
Zo is de cirkel gesloten: arbeidsvoorwaarden, bestuur, themacommissie, VO raad, besturen die zich laten vertegenwoordigen door VO raad, cao onderhandelingen, arbeidsvoorwaarden.
De nieuwe mailing is geschoond van alle instituten die alleen Praktijkonderwijs of Bijzonder onderwijs leveren. Die leken van de rest afwijkende normen te hanteren. Dat gaven ze zelf aan en daar heb ik gehoor aan gegeven.
Verder zijn alle instellingen die onder de BVE vallen eruit gehaald.
Ik plaats de verzonden brief en de lijst met verwijzingen hieronder. De rest vind je op Iemanddoetiets.nl
Doneer een bijdrage als je wilt of plaats een opdrachtenformulier. Deze mailing kostte weer 300 euro.
Denise