Van Astrid Scholten en Ben Hamerling van de Stichting Schriftontwikkeling ontvingen we een pleidooi voor ‘El Sistema’, een sociaaleducatief initiatief dat poogt om kinderen met een sociaal maatschappelijk achterstand klassieke muziek te laten beoefenen. Interessant om daarmee kennis te maken!
Zie: artikel ‘Een bijzonder sociaaleducatief systeem‘ en de bijbehorende literatuurlijst
De ontroerende documentaire “The Promise of Music” is te vinden op youtube. Prof van de Craats meldde me dat op zijn homepage meer informatie te vinden is over de dirigent Gustavo Dudamel. Dank daarvoor.
Waarom alleen
Waarom alleen achterstandskinderen?? Laat alle kinderen in het basisonderwijs klassieke muziek leren kennen. Een gebied dat bijna helemaal wordt genegeerd in PO en VO. Vernieuwers haalden liever de experimentele herrie en de vrijblijvendheid in het klaslokaal en haalden hun neus op voor het klassieke. Alweer een terrein van hoge cultuur dat wordt genegeerd door het funderend onderwijs.
Kijk eens naar de prachtige video's van Maurice Andre, begonnen als mijnwerker. Zijn talent werd herkend maar een strenge leermeester maakte dat de man een zeer groot trompetist werd.
Achterstandskinderen hebben
Achterstandskinderen hebben vrijwel helemaal geen kans om met diepere muziek in contact te komen. De volledige vrijwilligheid maakt dat zich alleen leerlingen met een positieve grondhouding zich melden en ik zie dat is een absolute voorwaarde voor het slagen van de groep. En of de deelnemers zij dat nu doen omdat ze nieuwsgierig naar de genietingen van "klassieke" muziek geworden zijn of omdat ze verlangen naar de geborgenheid die de groep muziekmakers blijken te bieden is dan minder belangrijk.
Mijn ervaring als leerling bij het niet-geëxamineerde leervak muziek op het VWO waren uitermate negatief.
Het is daarom goed dat Sistema helemaal los gekoppeld is van onderwijsprogramma's en onderwijstijden.
Ik heb er altijd voor gepleit dat muzieklessen in het onderwijs facultatief zouden zijn. Alleen dan is het mogelijk om bij leerlingen met een positieve grondhouding liefde en belangstelling boor diepe muziek op te wekken of te versterken.
Met de kritiek van Moby op de onderwijsvernieuwers ben ik het natuurlijk wel eens.
Een heel belangrijk punt bij
Een heel belangrijk punt bij Sistema is dat de betere muziekant de mindere helpt. In het kader van een muziekgemeenschap rust daar niet het odium op van onbetaalde kinderarbeid. En er is wat dat betreft nog een belangrijk verschil met de perfide wens van onderwijshervormers om de betere leerling te misbruiken als compensatie voor slecht opgeleide leraren. Je moet leerlingen met aanleg en liefde voor wiskunde andere wiskunde aanbieden als leerlingen die bij dit vak alleen maar met concrete voorbeelden kunnen weken. Als je leerlingen met aanleg voor wiskunde het recht op onderwijs in echte wiskunde toekent volgt daarfuit ook dat goede en slechte leerlingen in wiskunde verschillende verschillende wiskundeprogrammata zullen volgen en komt het helpen van de matige leerlingen door de goede leerlingen er op neer dat goede leerlingen de slechte leerlingen als het ware bij een ander vak helpen.
Heer Malmaison,
Heer Malmaison,
Als je achterstandskinderen kunt bereiken, kun je elk kind bereiken. En … so what … als het verplichte karakter van zulk onderwijs niet elk kind raakt? Dan hebben we het tenminste geprobeerd! Maar zelfs het proberen kreeg de banvloek van allerlei vernieuwende types. Programmamuziek kan heel goed aan kinderen worden uitgelegd. Ik denk aan 'De Moldau' van Smetana of aan Le Carnaval des Animaux, of aan de aangrijpende scenes van de Symphonie Fantastique (Berlioz) waar ik kinderen uit 'voebulle'-milieus gretig naar hoorde luisteren. Het idee van fuga's en canons leent zich uitstekend voor het basisonderwijs. Werken van G. F. Handel kunnen worden begrepen door kinderen. De vier jaargetijden van Vivaldi ook. Zijn die werken "AFGEZAAGD"? Ja, vernieuwers beweerden dat, maar voor een kind openen zich heel nieuwe werelden die allesbehalve afgezaagd zijn. Wat een 'moderne' volwassene afgezaagd vindt, is voor een kind een heel nieuw avontuur.
Tal van voorbeelden zijn er. Maar de algemene interesse is in Nederland volledig afwezig en dat begint al op de PA. Deze hoge cultuur wordt zelfs als 'ouderwets' beschouwd en dus als niet zo nuttig voor het kind. Alles wat riekt naar klassiek zou elke vernieuwing in de kiem smoren en elke creativiteit doden en daarom haalt men in het algemeen in het onderwijs de neus op voor elke klassieke scholing. Ik noem dat het zoveelste voorbeeld van de totale armoede van ons onderwijs.
Het negeren van allerlei klassieke grootheid omdat men kennelijk liever krakkemikkige 'nieuwheid' ziet, is een grandioze denkfout die ons hele onderwijs beheerst.
Ik heb hier al eerder
Ik heb hier al eerder geschreven over de strikt-onderwijskundige verbanden tussen taal leren, rekenen leren en muziek – en de les-voordelen die daarmee te behalen zijn in heel jonge kinderen. Gefundenes Fressen. Goed om te zien dat iemand als van der Craats nu ook in die richting denkt.
Muziek en taal en rekenen gaan die (pedagogisch) niet hand in hand ? Dat wordt maar zelden zo herkend, enb toch is het een waarheid als een koe. Wat me deed me denken aan dat andere liedje voor puberleeftijders : "wake up litte suzy" (Elvis Brothers, oude koe(k) – www.youtube.com/watch?v=4X7b2E_Jq-k). Maybe time for BONners to wake up ?
Duhamel (nota bene in de achterstandswijken van Venezuela) is het meest wonderbaarlijke muziek-fenomeen sinds jaren. Beter dan Karajan of House en andere herrie.
Hier wat links uit andere "achterstandige" situaties – Leopold, de pa van Wolfgang (M. ja, die) :
– in ons eigen Alkaar : www.youtube.com/watch?v=qwIx5RlXQbY
. nog een kinderorkestje, met een langharig-werkschuw-tuige dirigent : wn.com/leopold_mozart-toy_symphony_finale
– fassung für babies : wn.com/leopold_mozart-toy_symphony_finale
– stelletje oude zakken in achterlijk Moskau : www.youtube.com/watch?v=5vcW8sjHw74
– in een kapot geschoten, achtergebleven dorpje in Servie kunnen ze het ook : wn.com/leopold_mozart-toy_symphony_finale
– en kijk toch es, in Kranj, op de vuilnisbelt, ook zo'n achterlijk dorpsmuziek-klasje : wn.com/leopold_mozart-toy_symphony_finale
– in Buenos Aires, die uncivilized koeiefokkers : wn.com/leopold_mozart-toy_symphony_finale
– de beste, nog wel uit dat barbaarse Tokyo : www.youtube.com/watch?v=qDnrL46wY44&list=RDYF_oyRqL-wo
– en zelfs de chinezen (populatie 1 miljard) kunnen het, zoek dat maar op.
Toevallig was ik vorige week op een conferentie in Cambridge, UK (@ die achterlijke universiteit in dat hopeloze dorp) – ter gelegenheid waarvan schoolklassen (p.o.) optraden met koorzang, zo perfect als je hier nergens aantreft.
Veel scholen (daar; niet hier) doen aan actieve muziek-beoefening (en dat wil niet zeggen : pop of rammelaars) ; wat dan weer vereklaart waarom Engeland een vooraanstaande plaats inneemt in de muziek-sector.
Misschien weet mark79 meer te vertellen over de curricula po en vo, in dat verband ?
–
–
–
@sassoc
@sassoc
In Engeland zijn veel prive-scholen. Het nationale curriculum wordt door hen als een lachertje gezien; naast dat curriculum bieden de goede prive-scholen veel meer aan: op het cognitieve vlak, maar ook sport (heel belangrijk) en muziek. De goede staatsscholen ("maintained schools") immiteren de goede prive-scholen: op die manier trekken de prive-scholen het hele systeem omhoog (in sommige regio's).
@ mark, hierboven
@ mark, hierboven
Dat werd mij ook verteld in Cambridge – vooral dat muziek lessen (koor of instrument of beide) een relatief grote plaats innnemen, al in de po fase, en voortgezet in de vo fase.
Solfège (op zicht, noten lezen) een belangrijk aandeel daarin, wordt vroeg mee begonnen, ze zijn er goed in getraind, beheersen het. Het effect daarvan was ook duidelijk te merken aan de presentaties.
Overigens kreeg ik nergens de indruk dat docenten nadrukkelijk en beredenerend het fundamenteel verband met leren van talen en rekenen konden uitleggen – enkelen uitgezonderd.
En sport natuurlijk. Niet zoals hier. De sport beleving (nou ja, tv) was wel net zo als hier, misschien beter doorleefd.
In Venezuela’s, El Sistema is
In Venezuela’s, El Sistema is elk kind welkom. Niet alleen elk kind trouwens maar ook elke volwassene. Of het nu een ouder is, een blinde, dove of zelfs een gevangene. Er wordt alles gedaan om iedereen die zich wil inzetten mogelijkheden te geven.
Het zou fantastisch zijn als Nederland voor een dergelijk sociaal educatief project open zou staan.
Dat men mee zou willen werken (op welke wijze dan ook ) om dit mogelijk te maken. Wat zou het een opsteker voor ons onderwijs zijn als er kinderen komen die weten wat het waard is om je ergens voor in te zetten. Wat je daar mee bereiken kunt. Als er in de toekomst weer mensen zijn die weten dat discipline geen vies woord is maar mogelijkheden schept om je maatschappelijk goed in te kunnen zetten.
Bekijk maar eens wat filmpjes die worden aangereikt en vooral deze van professioneel spelende basisschoolkinderen. Wie zou niet willen dat zijn of haar kind na schooltijd het zwarte gat weet te vermijden en niet gaat rondhangen en erger. De overheid (en dat zijn wij allen dus) moet zich niet alleen verantwoordelijk weten voor het kind tijdens de schooltijd, maar even zo zeer voor de tijd daarna. Het heeft geen zin als we de kinderen alleen tijdens schooltijd verder willen helpen en de verleidingen na de schooltijd negeren, die de positieve effecten van het genoten onderwijs weer teniet doen.
We moeten iets met de tijd ná schooltijd.
Herman Bingle
Ik vind het schtterend dat
Ik vind het schtterend dat elk kind de kans krijgt om te proberen de klassieke muziek mooi te vinden. En de Quatro Stagioni vind ik niet te min om mee te beginnen en ook niet om in een later stadium weer naar te luisteren. Maar de kennismaking met klassieke muziek mag geen verplichtig worden. Coute que coute moet vermeden worden dat ongeìnteresseerde kinderen het voor de andere verpesten!
Aan de verpestende rol van kinderen met een negatieve grondhouding en de rechten van de minstens leerwillige leerlingen wordt in het onderwijs sowieso te weinig aandacht besteed.