Er komt net een klus voor komende week langszeilen.
Ik heb toch echt twee brieven van de woordvoerder van de minister van onderwijs waarin haar aandeel in de kwestie die ik beschrijf wordt afgewezen.
Volgens het ministerie wordt de cao bepaald door de partijen aan tafel en heeft zij daar niets mee te maken.
Volgens mij is ze de enige opdrachtgever en heeft op zijn minst maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Maar wat lees ik. De minister wil minder geld ter beschikking stellen als de BAPO niet wordt afschaft. mbo overleg).
Ik heb er nu even geen zin in, maar de politiek krijgt van mij komende week wel wat vragen.
Hoe kan deze minister zich ontrekken aan een discussie op grond van het niet betrokken zijn en tegelijkertijd de aangehaalde besprekingen proberen te regisseren?
Is dit politiek of gewoon liegen??
Ik kom hier op terug.
Fijn weekend.
Al eerder was er door een
Al eerder was er door een minister van onderwijs geoormerkt extra geld beloofd als er meer leraren in een hogere schaal zouden komen. Die eis dat de BAPO moet worden afgeschaft is dus niet zo zeer een gebeurtenis waarbij de ministra wegens een leugen over non-interventie door de mand valt als wel een geval van domorerij. Haar eigen of de door haar bij andere mensen onderstelde. Die zouden dan haar gezwalk niet opmerken.
Nationaal Onderwijs Akkoord
Nationaal Onderwijs Akkoord (niet door AOB en LIA ondertekent, wel door andere bonden)
Daar is afgesproken dat er minder geld beschikbaar wordt gesteld door de overheid als de BAPO blijft bestaan.
De regering bepaalt hoeveel geld de besturen krijgen om mee te onderhandelen. Ze stelt daarbij voorwaarden. De regering onderhandelt dus niet zelf.
Dat is in elk geval de formele kant.
Klaas Wilms
Heel netjes geformuleerd,
Heel netjes geformuleerd, Klaas, maar in iets minder parlementaire taal noemen we dit gewoon (een poging tot) omkoping. Gelukking niet zo dwingend dat de bonden hier op in hoeven te gaan. Maar wel genoeg reden om de bewering van de minister dat zij zich niet met de cao's bemoeit ongeloofwaardig te maken.
Het probleem bij deze minister is overigens niet dat zij zich hiermee bemoeit, maar de manier waarop, en dat zij zich niet bemoeit met zaken waarmee zij zich juist wel zou moeten bezighouden. Haar bemoeienis leidt vrijwel steeds tot verdere verslechtering van de omstandigheden waaronder wij als leraren ons werk moeten doen, terwijl er juist zoveel voor verbetering vatbaar is, dat door het ministerie geregeld kan worden, ten behoeve van de werkomstandigheden van de leraar en daarmee de kwaliteit van het onderwijs: de gemiddelde en maximale grootte van de klassen, het maximale aantal wekelijkse lesuren dat een leraar opgedagen mag worden, en ook de bapo: als we langer door moeten werken is het nodig dat de bapo niet beperkt maar juist uitgebreid wordt.
Er is dus een tripartiet
Er is dus een tripartiet overleg tussen de regering als geldverstrekker, de schoolbesturen als werkgevers en de vakbonden waarvoor één bond (het LIA) niet was uitgenodigd en waaruit één bond, de AOB, weggelopen is geweest. Door de overgebleven overlegpartijen zijn besluiten genomen die in andere arbeidsbranches door de werkgevers en werknemers genomen worden.
Als de regering een totaalbedrag voor BAPO + personeelskosten ter beschikking stelt klopt het dat de regering bepaalt hoeveel geld de besturen krijgen om mee te onderhandelen. Maar je kunt daarmee niet tevens stellen dat de regering buiten de CAO-onderhandelingen gebleven is. Bij een normale CAO-onderhandeling liggen de totale toekomstige personeelskosten van te voren normaal niet vast. Het tripartiete overleg was daarom wel degelijk een CAO-overleg waarbij in het genoemde geval de regering aan de kant van de schoolbesturen zat. Als bij het overleg door de overheid vastgelegd zou worden dat 70% van de docenten in de bovenbouw VWO in salarisschaal D zouden moeten zitten is de tafelzijde en daarmede de overeenkomst met klassieke CAO-onderhandelingen minder duidelijk. Maar hoe dan ook is de regering in beide gevallen in de arbeidsvoorwaarden tussenbeide gekomen, was dus ook actieve partij bij het ontstaan van de collectieve arbeidsovereenkomst en dus was de minister betrokken bij de CAO-onderhandeligen, zelfs als een deel ervan bipartiet plaats vond
oke,
oke, ik denk even rustig na hoe ik dit meeneem. Iedereen bedankt voor de bijdragen.
ik zit er nog op te kauwen.
ik zit er nog op te kauwen.
Mijn kreet om aandacht voor docenten die problemen hebben met hun werkgever, wordt afgeketst met de opmerking dat de cao onderhandelingen plaatvindt tussen werkgevers en werknemers.
Ik heb duidelijk geschreven dat het ministerie als opdrachtgever fungeert en daarmee minimaal maatschappelijke verantwoording draagt.
In feite bevestigt de bemoeienis met de onderhandelingen dat de opdrachtgever zelfs voorwaarden stelt. Wat mij boeit is: spreekt het ministerie zichzelf tegen? Van belang is hoe het er precies staat. Dat zoek ik uit.
Het ministerie onderhandelt niet zelf, maar is blijkbaar niet alleen opdrachtgever, maar wel degelijk betrokken bij de arbeidsvoorwaarden. Het onttakelen van de BAPO is een gericht bevel. Niet te vergelijken met: doe je best.
Hoeveel opdrachtgevers zijn er, die de prijs van het product af laten hangen van de arbeidsvoorwaarden van de werknemers?
Zoiets als: als de havenarbeiders een oude dag voorzienen krijgen betaal ik minder voor de overslag van de goederen.
Zijn hier precedenten van??
Ik vermoed dat het in het
Ik vermoed dat het in het geval van de BAPO de werkgevers/schoolbesturen zijn geweest die er in het Nationale Onderwijsakkoord voor gezorgd hebben dat de BAPO bepaling er in is gekomen. Jaren hebben ze geprobeerd om in de CAO onderhandelingen de BAPO onderuit te halen. Toen dat niet lukte hebben ze de regering voor hun karretje gespannen en die liet zich gewillig inspannen.
Ik ben het met iedereen eens dat de regering op deze wijze wel degelijk aan de CAO onderhandelingstafel zit, maar formeel is dat niet zo. Formeel hebben werkgevers en werknemers de volledige vrijheid om de BAPO te behouden.
Verder vindt ook ik dat zo snel mogelijk de personeelskosten uit de lumpsum moeten worden gehaald. Als dat niet mogelijk is kan de regering wel kwaliteitseisen stellen die ongeveer op hetzelfde neerkomen.
Klaas Wilms
Klaas,
Klaas,
ik weet het niet zeker, maar misschien is dat formele gedeelte dus niet helemaal waar.
Je hebt gelijk dat er in principe alle vrijheid is om de BAPO intact te laten. Maar er zijn meen ik wel wetten die voorschrijven waar de grens van participatie ligt. dat ga ik zeker nalezen, maar dat lukt me vandaag niet.
Misschien is er jurisprudentie in een andere sector: de aannemers. Niet dat de overheid hier werk aanneemt, maar ze geeft zuiver opdracht. En bepaalt nu onverbloemd dat de prijs afhangt van de arbeidsvoorwaarden. Ze eist per slot van rekening ongeacht de prijs dezelfde kwaliteit….. De vraag is of ze dan nog steeds formeel geen plaats neemt aan de onderhandelingstafel.
Misschien moeten we er eens mee op houden om de minister zich te pas en te onpas laten verschuilen achter de meest flinterdunne excuses. Ze heeft maatschappelijke en politieke verantwoordelijkheid.
Ik broed nog even verder.
wat betreft de lumpsum heb je natuurlijk helemaal gelijk.
Denise
Ik vermoed dat de ministra
Ik vermoed dat de ministra met haar eis betreffende de BAPO-regeling alleen maar heeft willen zeggen dat de kosten verbonden aan de BAPO-regeling onder de lump sum moeten vallen. Daarmee onthoudt zij zich juist van inmenging in de CAO-onderhandelingen. Een schoolbestuur zit zo net als een echt bedrijf in een situatie dat het er voor moet zorgen dat het niet als gevolg van een CAO in de rode cijfers kan komen. De overheid kan daarom niet meer gezien worden als een partij bij de CAO-onderhandelingen. De CAO van de besturen en vakbonden voldoet in dus dit opzicht aan een normale CAO. In die CAO mag natuurlijk niets staan dat strijdig is met dwingend recht. Als dat wel zo is kunnen bij een arbeidsconflict zowel de besturen als de vakbonden bij de rechter ter verantwoording geroepen worden. Als dat niet zo is kan m.i. een werknemer die meent dat een schoolbestuur zich niet aan dwingend recht heeft gehouden alleen maar het schoolbestuur bij de rechter ter verantwoording roepen.
BAPO valt al heel lang
BAPO valt al heel lang (altijd al?) onder de lumpsum.
Klaas Wilms
Als WMS gelijk heeft –en dat
Als WMS gelijk heeft –en dat zal wel want P in BAPO staat blijkbaar niet voor pensioen– en wat de ministra gezegd heeft komt neer op: Als jullie besluiten om de BAPO te handhaven verminder ik de Lump Sum heeft ze zich bemoeid met de CAO-onderhandelingen. Ze is een opportunistische Dame die zonder gêne of beroep op een force majeur het achter de Lump Sum aanwezige principe van “sturen op afstand”opzij schuift. Plasterk deed dat ook toen hij als minister extra geld voor vooral eerstegraders beschikbaar stelde maar dat werd niet als storend ervaren omdat er in het onderwijs geen benadeelden waren. We kunnen nu wel stellen dat de ministra zich met de inhoud van van de OnderwijsCAO heeft bezig gehouden en het resultaat mogelijk beïnvloed heeft maar dat is in de vorm van een dictaat gebeurt en ze heeft niet deelgenomen aan onderhandelingen. En ze heeft –voor zo ver mij bekend is– de overeenkomst niet ondertekend of namens haarzelf laten ondertekenen. Haar kan geen uitlokking tot wetsovertreding verweten worden. Als in de overeenkomst of de uitwerking van de overeenkomst tussen de schoolbesturen en de leraren dwingend recht overtreden is komt dat ook niet omdat de ministra de schoolbesturen heeft opgestookt. Als de ministra wel haar handtekening op de overeenkomst gezet had of volgens de wet had moeten zetten kan ze natuurlijk wel via de rechter ter verantwoording worden geroepen. En de schoolbesturen kunnen dat niet over een punt van onenigheid als de wettelijke bepalingen m.b.t. een collectieve arbeids-overeenkomst in dit geval zou eisen dat ook de ministra ondertekent.
Zo lijkt het mij dat de vork in de steel zit.
@Malmaison
@Malmaison
Ik begrijp niets van je reactie.
Het Nationaal Onderwijs Akkoord is een akkoord tussen kabinet, werkgevers en werknemers. Allen hebben dat ook ondertekend. Bussemaker namens het kabinet. De werknemers werden alleen vertegenwoordigd door de relatief kleine onderwijsbond van het CNV.
Overigens vind ik het vanzelfsprekend dat het kabinet bij het geven van geld voor de lumpsum eisen stelt. De regering is aangesteld door de vertegenwoordiger van het Nederlandse volk, de regering geeft het geld en de regering is volgens de grondwet verplicht om te zorgen voor goed onderwijs ("aanhoudende zorg"). Veel sterker kun je het niet hebben. Mijn probleem is veel meer dat ze zo weinig voorwaarden stelt bij het verstrekken van het geld.
Klaas Wilms
Jullie hebben allebei gelijk.
Jullie hebben allebei gelijk.
Klaas, die discussie staat hier voor mij even los van, al heb je 100% gelijk.
Het enige wat ik hier probeerde los te weken, was of de minister zich, in tegenspraak tot haar eigen woorden, met de cao onderhandelingen heeft bemoeid.
Malmaison heeft gelijk dat het enige wat er aan ontbrak de feitelijke plek aan de onderhandelingstafel betrof.
Echter, er is wel een nationaal onderwijsakkoord getekend. En als voortvloeisel daaruit worden nu de cao onderhandelingen aangestuurd. Nu is de vraag, is de deelname aan het nationaal onderwijs akkoord onlosmakelijk met de feitelijke bemoeienis met de cao onderhandelingen verbonden.
Het mag onbelangrijk lijken, maar juist dit gedraai is de reden waarom het zo moeilijk is om partijen op hun feitelijke verantwoording te wijzen en te houden. Het ministerie meldt dat "ze er niets mee te maken heeft". DIT is nou politiek en werkgeversoverleg. Daar hoef je niet blij mee te zijn, denken dat je op een andere manier erdoorheen kan prikken is naief. Het kan wel, er op een rechttoe rechtaan manier doorheen prikken, maar dan heb je absolute samenwerking nodig en daar is geen sprake van. Als je met zijn allen staat kun je met de vuist op tafel slaan en zeggen: nu is het genoeg. Wij staan niet met zijn allen. Er heeft helemaal niemand ingeschreven om steun te beruigen aan het doorlichten van het taakbeleid. Blijkbaar…….vindt iedereen het prima zo.
Dan dien je je tactiek aan te passen: de enige manier om erdoor te komen, is dezelfde spelregels te hanteren als de andere partijen.
De werkgevers melden "dat het moet van Den Haag "of "dat ze geen keus hebben".
Hetgeen ik probeer te bewijzen is de bemoeienis van de minister, omdat die zo keihard ontkend wordt. Het is ook nogal belangrijk voor de minister om zich afzijdig te kunnen houden. Stel je de gevolgen voor in combinatie met de zaak die ik aanspan: als blijkt dat docenten categorisch gedwongen worden overuren te draaien, dan is de financiering van het onderwijs aan herberekening toe. De besturen zeggen immers op meerdere plaatsen in het land te moeten bezuinigen omdat ze niet uitkomen. Hoe gaat dat lopen, als de feitelijke arbeidsuren zichtbaar zijn. Waar wil je dan qua docenten nog op bezuinigen. De enige reden waarom ze er nu mee weg komen, is omdat er geen letter of cijfer op papier staat van de feitelijke situatie. Op papier werkte ik 32 uur per week. Daarmee wordt nu bezuinigd…..
Ik weet niet of je het gelezen hebt, maar Sjoerd Slagter deed verwoede pogingen om het objectief doorrekenen van de onderwijskosten te torpederen. Hij bleef erop hameren dat het niet mogelijk was ze door te rekenen. Wie neem je dan in de maling? Het enige wat door de VO Raad betracht werd en wordt, is het voorkomen van "billen bloot".
Ik ga deze week toch naar de politiek schrijven. Alweer. Ik zal de partijen vragen of de VO Raad en de minister nog geloofwaardig blijven in hun opstelling alle echte transparantie te dwarsbomen. We hebben het hier over miljoenen overheidsgeld en de economische toekomst van het land. Waar mee gesold wordt alsof het knikkers zijn. Welke partij wil zich daarachter scharen? hoe lang gebruiken ze de dooddoener: ik wist niet hoe erg het was?
Maar vandaag ga ik eerst wat leukere dingen doen: ik ga lekker rekenen en wat dingetjes op mijn website herschikken. Daar ben ik aan toe en heb ik erg veel zin in.
Is het een idee om een soort wedstrijd uit te schrijven? Ik maak zo simpel mogelijke overzichten van mijn arbeidsinspanning versus de gefaciliteerde tijd. En iedere collega wordt gevraagd te bewijzen dat ik het fout heb. Dus elke criticus en elke collega die mij zat is, daag ik uit aan te tonen waar ik het fout heb. Prijs: mijn nederige excuses en een enorme bos bloemen of een cadeaubon. Wat vinden jullie ervan?