Ouders en Leraren zouden door de overheid gesubsidieerde scholen moeten kunnen oprichten maar zich verder niet moeten bemoeien met wat op die scholen gebeurt. Maar het groot brengen van kinderen is niet alleen iets dat de eigen ouders aangaat maar ook de Nederlandse samenleving in zijn geheel. Daarom moet de overheid ook eisen aan de RESULTATEN van dat onderwijs kunnen stellen. Dat betekent ook dat leerlingen van een (van overheidsbemoeienis) BEVRIJDE SCHOOL in een of andere vorm door de overheid getoetst moeten kunnen worden.
Ingrijpen van de overheid in de ouderlijke macht is niet nieuw en leidt vaak tot inconsequent gedrag: Ouders mogen profylaktisch handelen zoals inenten van hun kinderen weigeren maar worden bliksem snel uit de ouderlijke macht ontzet als hun kind voor therapeutisch handelen bloedtransfusie nodig heeft en de ouders dat niet willen. Soms weigert de overheid om een dienaar Gods te zijn! Maar het onderwijs is nu een plek geworden waar alle remmen op overheidsbemoeienis zijn weggehaald. Ouders en leraren moeten ingrijpen. Een redelijke overheidssubsidie zou 9000 EURO per jaar per kind zijn.
Het eisen dat een bevrijde school de kinderen bepaalde dingen leert en het recht van de overheid om door het toetsen van leerlingen vast te stellen of dat in voldoende mate gebeurt verdraagt zich slecht met ouderrechten zoals vrijheid van onderwijs. Het weerspiegelt echter dat goed onderwijs een belang is voor zowel de opgroeiende kinderen als de Nederlandse leefgemeenschap in zijn geheel. In dat geheel past ook de teruggave van belastinggeld voor taken van de overheid die door de ouders zijn overgenomen. Die taak van de overheid is weer te verdelen in het aanbieden van onderwijsmogelijkheden voor kinderen die de financiële barrières wegnemen en het eisen van het volgen van onderwijs om het welvaartspeil van de Nederlandse samenleving in stand te houden. Die dubbele overheidstaak vertegenwoordigt een dilemma.
Als een bevrijde school zich voor haar prestaties moet verantwoorden moet de school zich tegenover de overheid verantwoorden over wat zij heeft toegevoegd. En om daarover eerlijk te oordelen moet ook vaststaan met welke leerbagage de afzonderlijke scholieren binnenkomen en hoe het met hun draagvermogen gesteld is. Hier een goede oplossing voor bedenken zou nog wel eens een onoverkomelijk obstakel kunnen zijn.
(citaten)
(citaten)
een (van overheidsbemoeienis) BEVRIJDE SCHOOL
en
– – moet de school zich tegenover de overheid verantwoorden over wat zij heeft toegevoegd.
en
verdraagt zich slecht – –
commentaar : past niet bij elkaar, past niet, past nooit ; soort van (liedje) ;
Er was er eens een mannetje dat was niet wijs
dat bouwde zijn huisje al op het ijs
maar toen ging het dooien en niet vriezen
en toen moest dat mannetje zijn huisje verliezen.
O, o, o, dwars door het ijs – –
www.traditional-songs.com/download_score.php?name=Er%20was%20er%20eens%20een%20mannetje&country=Netherlands
moraal : er is geen moraal – het vriest òf het dooit, het doet nooit allebei terzelfdertijd, de natuur wint het altijd van de overheid, en dat is maar goed ook.
Vrijwel elke Nederlandse
Vrijwel elke Nederlandse volwassene betaalt mee aan ons onderwijs. Iedereen draagt gemiddeld zoveel bij dat er er ongeveer 10.000 EURO per jaar en per kind wordt binnengehaald. De overheid gebruikt dat geld om 2 doelstellingen te verwezenlijken:
I.alle kinderen dezelfde kansen in het onderwijs te bieden in die zin dat de financiële positie van de ouders niet belemmerend werkt
II.een hoge welvaart te waarborgen met als onontbeerlijk hulpmiddel een hoogopgeleide bevolking
(Sommige politieke partijen zeggen bij I voor kinderen ook de nadelen en soms zelfs de voordelen van de sociaal-culturele positie van hun ouders te willen opheffen)
De overheid kan haar doelstellingen niet nastreven zonder in conflict te komen met het historische recht van ouders om zelf voor hun kind te bepalen hoe het opgevoed moet worden. In dit conflict gedraagt de overheid zich mede met behulp van schoolbesturen aanmatigend en intolerant. Dat is extra erg omdat de overheid en de politici op onderwijsgebied volkomen incompetent zijn.
Het dilemma waarvoor de overheid ons stelt is niet op te lossen door zonder enige vorm van toezicht elk ouderpaar voor elk hunner kinderen jaarlijks een rugzakje met 10.000 EURO te geven. Vanwege dat zonder toezicht voel ik daar als belastingbetaler niets voor. Hoe wil jij, Sassoc, dit dilemma oplossen?
@ malmaion, hierboven – ref
@ malmaion, hierboven – ref dilemma
Dat is niet op te lossen ; niet door de examen-autoriteit bij de overheid te leggen. De overheid is volledig onbekwaam inzake onderwijs (per definitie !), weet niets niets van onderwijs-doelen en -middelen. Ze doet wel alsof. De overheid en vele partijen en burgers proberen het dus toch door te zetten, met doelen zoals : goede staatsburgers, alfabetisatie, persoonlijke ontwikkeling, gezond leven door sport, culturele vorming en allerlei andere pseudo flauwekul – dat maskeert het onvermogen van diezelfde overheid om educatieve doelen te stellen (en dat is maar goed ook !).
Weet je nog, zo maar wat assorti voorbeelden :
– (nederlands volksliedjes) – 't is plicht dat ied're jongen – – ; de Ruyter, ook zo'n ferme jongen, van wanten klaar ; de zilvervloot, haha, buit ! winst ;
– (de oorlog, 1946-49 "in" Indonesie) – conscriptie, verplichte "uitzending", uitmoorden inbegrepen ; daarvoor moest nota bene de grondwet worden gewijzigd, Luns wist wel hoe dat moest en de socialisten piepten con amore mee, Schermerhorn en zo ;
Korea, net zoiets ; Jaja, das Vaterland weet altijd wel wat het beste is voor zijn (bezittelijk voegwoord) burgers ; toen Lenin en Stalin, even later Franco, daarna Hitler en Mussolini, onlangs nog Saddam en معمر القذافي , en tegenwoordig – zeg het maar, hun portretten staan op internet en hun videos op yoiutube (en dat is maar goed ook, de lijst is te lang voor dit forum).
En wat is dit (citaat) : een hoge welvaart waarborgen met als onontbeerlijk hulpmiddel een hoogopgeleide bevolking ?
Thanks, ik had geen idee dat Rutte, Opstelten, Teefens, Plasterk, Blok of ook maar die bekwame minister van onderwijs (of die van oorlog) daarmee bezig waren ! De TK natuurlijk wel, Pechtold en amigos, die zijn (in navolging van Multatuli), wat betreft onderwijs-expertise, door gebrek aan zwaarte omhoog gevallen.
Dus : zoals je zegt, het dilemma waarvoor de overheid ons stelt is niet op te lossen door zonder enige vorm van toezicht – de overheid als toezichthouder.
Remedie ? Dan nog maar gelijk wat êxtrâ côntrôlês erbij doen, waar kennen we dat toch van ? Voor je het weet zitten de NSA meelopers in de klas mee te zingen. Cito sowieso, een makkie. Leuk rijtje mislukkelingen overigens : NSA, NSB, NSDAP, NSF, NS, SS – ad libitum en geen pun intended.
Wat dan wel ? Drie stappen :
[1] niet pikken dat de overheid ons voor "dat" dilemma stelt ; dat betekent : onze eigen regels stellen en de overheid daarmee vertellen hoe het moet, desnoods dwingen. Immers, de ouders gaan over hun eigen kinderen, de overheid kan dat niet (zie, voor meer bewijs, voorbeelden zoals de ellende bij jeugdzorg, rechtspraak, klunzige lokale aanpak vanwege belangen en politiek, schoolruimte naar politieke voorkeur) ;
[2] minst schadelijke alternatief (en altijd nog niet goed genoeg natuurlijk) : een van de overheid strikt onafhankelijke OA (Onderwijs Autoriteit) ; die tenminste, dat hoop je en zo probeer je het, bevrijd is van idioten en andere profiteure on-wijzen en tenminste zichzelf met capabele mensen inricht ;
[3] nummer [2] betekent tegelijkertijd de wacht aanzeggen aan de minister en het inkrimpen van het ministerie van onderwijs, tot, zowat, enkele honderden staatsruif-ambtenaren wier uitsluitende taak is om de gelden, die de staat door middel van chantage aan de burgers onttrekt, door te schuiven naar de OA.
Natuurlijk weet ik ook wel dat dan de meute, die nu uit de ruif van de minister eet, zijn eetgewoonten op de OA zal richten – knappe jongens nodig om dat te rantsoeneren – lijkt de moeite dubbel en dwars waard. Dat dit idee politiek op dit moment volstrekt niet haalbaar is, zal niet verhinderen dat het te eniger tijd in de toekomst zal worden gezien als verstandige oplossing voor een op andere manier nidet op te lossen situatie.
Ik beveel het lezen van het
Ik beveel het lezen van het boek van de Brit Jonathan I. Israel aan: De Republiek. De man heeft geen ideologische of nationalistische motieven en beschrijft onze geschiedenis vanuit een groter Europees verband.
We ontdekken dan dat mannen als De Ruyter en Van Oranje (en vele anderen) echte grootheden waren. Helden zelfs die hun leven riskeerden om een vervolgd volk te bevrijden van vijandelijke terreur.
Zo leerden wij dit al op de Lagere School. Maar in de vernieuwingsjaren werden alle helden van hun voetstuk gestoten en het geschiedenisonderwijs ging daarin mee.
Nu, met dit boek, kunnen wij weer zien hoe groot de mannen van weleer werkelijk waren. Het criminaliseren van deze oudvaders blijkt een schande; we moeten de situatie van weleer beter doordenken.
@ moby
@ moby
Je krijgt het voordeel van de twijfel. Ik zie het ook het liefst in groter europees verband. Ja, zelfs in wereld-verband, dan komen de slaven-transporten (en moord-expedities) gelijk ook in het blikveld ; Casa grande e Senzala, bijvoorbeeld. De Gouden Eeuw, dat Vaderlandtsche helden-epos, gefinancierd met geroofd geld en spiegeltjes handel – dat laatste weer niet het exclusief-hollandsch prerogatief.
De Ruyter blijft een twijfelgeval. Maar wat doen we met Piet Hein (buccaneer buitengaats), Maurits (in Recife), Rensselaer, Kieft en Stuyvesant (Hudson en Manhattan) ? Met die andere J.P. (ferme jongen, die Coen, dus niet B.), ? Wat deden we met van Huetz ? Met recente politionele helden zoals Westerling en Spoor, Beel en Luns ; nog nadat 1945 de wereld veranderd had ? Niet dat andere helden frisser waren, Mussert of zo, dat niet. Het blijft lastig, die mengeling van held en crimineel.
@ sassoc
@ sassoc
Wie doet hier nu populistisch?
Het boek laat zien hoe ook deze mannen, net als wij, terecht komen in zeer diverse gegeven situaties. Geen mens kan al zijn omstandigheden regelen naar wens en leidende figuren al helemaal niet. Ze moeten opereren binnen een enorme hoeveelheid aan internationale werkelijkheden.
Het criminaliseren van figuren als De Ruyter is net zo goedkoop als beweren dat Churchill niet deugde omdat hij op grote schaal Duitsers liet doden. In die tijd hebben de mannen zeer moedige keuzes gemaakt.
Zo speelde De Ruyter een cruciale rol in het rampjaar 1672, door een Frans Engelse invasievloot met een minderheid aan schepen toch te kunnen verslaan. Piepklein voorbeeld. Achteraf is het wel erg gemakkelijk 'moraliseren' als we niet de hele situatie wensen te overzien.
Ik ben van mening dat de 'oude' schrijvers van geschiedenismethodes hun samenvattingen voor het lagere onderwijs heel goed hebben doordacht. Dit in tegenstelling tot 'vernieuwers' die duidelijk ideologische motieven hadden om alle helden van ooit van hun voetstuk te stoten.
Een groot deel van dat zogenaamde idealisme ligt gelukkig achter ons en dit boek biedt ons weer een frisse kijk op die geschiedenis van de Republiek. De kijk van een onafhankelijk wetenschapper.
Laten we de discussie strikt
Laten we de discussie strikt over onderwijszaken voeren.
de moderatoren
Leo Prick heeft er op gewezen
Leo Prick heeft er op gewezen op de teloorgang van de MAVO als school die waarborgde dat leerlingen waarvan de vermogens op studiegebied nog onduidelijk waren of die als gevolg van hun sociale afkomst niet op het hoogste niveau van onderwijs terecht kwamen dat ze op grond van hun aanleg aankonden via een omweg en vertraging op het passende onderwijstype terecht konden komen. Het voordeel van de vroeger MAVO was dat de eindselectie van leerlingenvoor twijfelgevallen nog een paar jaar uitgesteld werd en leerlingen met duidelijk grote capaciteiten direct op een hoog niveau secundair onderwijs konden volgen. Het nadeel was dat leerlingen die via de MAVO uiteindelijk op de universiteiten of het HBO terecht kwamen een duurdere route aflegden. En veel maatregelen in onderwijs zijn een verkapte poging om te bezuinigen. Een grote rol bij de beslissingen van de politci speelde, zoals Prick gisteren in de NRC uiteenzette, de wisseling in opvatting over wie uiteindelijk profiteerden van een zo hoog mogelijke opleiding voor iedereen, de maatschappij of de hoogopgeleide personen zelf. Dat duurder lijkt mij overigens een idee dat op het dragen van oogkleppen door politici wijst. Het kost de maatschappij ook veel geld om, zoals na de invoering van de basisvorming ht geval was, de intelligente leerlingen 3 jaar lang te laten onderpresteren. De wens om de basisbeurs af te schaffen past in de opvatting dat het de hoogopgeleide personen zelf zijn die van een hoge en dure opleiding profiteren en niet de maatschappij en dat bij universitaire studies het profijtbeginsel van toepassing moet zijn. De scherpe tweedeling onder de leerlingen van 12-jarige leeftijd in toekomstige universitair geschoolden en HBO-ers enerzijds en toekomstige MBO-geschoolden anderzijds die een gevolg is van de rolverandering van de MAVO maakt dat hoogopgeleide ouders geld noch moeite sparen om hun kinderen op minstens de HAVO te krijgen en maakt van afkomst weer een belangrijker selectiekriterium voor vervolgopleidingen.
Hoe dan ook zou de overheid er goed aan hebben gedaan veel onderzoek te laten verrichten naar de mogelijkheden om leerlingen betrouwbaarder in hun 12-de levensjaar te laten onderzoeken op hun hun studiepotentieel.