Joke Hermsen : 'We willen een Hannah Arendtschool in plaats van een Steve Jobsschool'
Joke Hermsen betoogt in dit artikel : Juist in het belang van het nieuwe en revolutionaire dat in ieder kind zit, moet het onderwijs conservatief zijn, de culturele traditie bewaren, behoeden en koesteren.
(citaat :)
Verbaasd dat vrijwel alle politieke fracties van de Tweede Kamer – de PVV uitgezonderd – de Ipadschool van Maurice de Hond kritiekloos omarmen, stuurde ik afgelopen dinsdag op Twitter dit berichtje over het onderwijs de wereld in: 'We willen Hannah Arendt scholen ipv Ipadscholen. Dus: denken, dromen, leren, verbeelden, verdiepen en docenten die mooie verhalen vertellen.'
Tot mijn verrassing werd het bericht vrijwel meteen honderden keren geretweet, gedeeld, 'geliked' en doorgestuurd op de sociale media en bereikte het binnen een etmaal vele tienduizenden lezers. De nieuwe media bieden niet alleen de mogelijkheid een bepaalde mening te toetsen, maar ook de kans mensen voor een bepaald doel te mobiliseren. Op de filosofische LinkedIn-groep Amor mundi beloofde ik mijn bericht toe te lichten als het een breed gehoor zou vinden. Dat gebeurde boven verwachting en zo kwam ik in de paradoxale situatie terecht de moderne communicatietechnologie kritisch tegen het licht te houden, terwijl ik er zojuist optimaal gebruik van had gemaakt.
Kritische stellingen
Paradoxen lijken ons moderne bestaan te kenmerken. Binnen de filosofie hoeven deze gelukkig niet onmiddellijk glad gestreken te worden, maar vormen ze juist een belangrijk hulpmiddel om bepaalde kwesties scherper in het oog te krijgen. De vraag die ik hieronder in een tiental kritische stellingen wil belichten betreft onze verhouding tot de nieuwe communicatietechnologie en de rol die deze binnen het onderwijs zou moeten spelen. Hierbij laat ik mij inspireren door het gedachtegoed van de filosofe Hannah Arendt.
(einde citaat)
Het hele artikel is hieronder, in de link, te vinden. Hermsen analyseert in 10 punten, waarom het idee van Ipad- en Steve Jobs-scholen waanzinnig is.
Maurice de Hond zit er deze keer compleet naast. Wat nog duidelijker wordt als Hermsen stelt : dat vrijwel alle politieke fracties van de Tweede Kamer – de PVV uitgezonderd – het idee kritiekloos omarmen. We wisten immers al lang dat Tweede Kamer-leden (noch het TK- of welk ander politiek collectief dan ook) qualitate qua benul heeft van onderwijs, noch van child development science, of ook maar van onderwijs-inrichting of -doelen. Dat prerogatief ligt (als het tenminste ergens ligt), bij leraren ; en zelfs daar, waar je het verwacht, is het niet altijd gegarandeerd.
Wanneer komt ooit het moment dat publiekelijk wordt gevraagd of de geldelijke honorering van zoveel onbenul in overeenstemming is met de bekwaamheid van de gehonoreerden, in deze casus TK-leden ?
Trouwens : de vraag is ook of het merk (copyrighted) zomaar op een met publiek geld gefinancierde school geplakt mag worden ; hetgeen in de algemene it-hysterie het liefst wordt vergeten.
Terzijde een opmerking.
Terzijde een opmerking. Helder artikel. Het is niet de PVV uitgezonderd. Ook de SP heeft zich gedistantieerd, maar dat is verminkt in de media gekomen.
En het zijn geen Ipads, maar iPads. Deze gedwongen winkelnering wordt door andere Luc Stevensscholen weer niet omarmd. Want zo moeten we ze langzamerhand gaan noemen. Het genie Luc Stevens is de echte goeroe.
De politici in Nederland
De politici in Nederland streven behalve naar macht en invloed op zichzelf naar meer welvaart en welzijn voor hun burgers en naar wat zij een “eerlijke” verdeling daarvan noemen. Welvaart is daarbij een hulpmiddel voor welzijn en IT en grootschaligheid zijn hulpmiddelen voor het vergroten van zowel de welvaart als het welzijn. Onderwijs is daarbij een taai struikelblok gebleken. Het wordt door de meeste daaraan deelnemenden niet als een stukje welzijn ervaren maar als een kostbare weg daarheen. En de kosten voor goed onderwijs dreigen onbetaalbaar te worden. Leraren willen ook profiteren van de toegenomen welvaart maar kunnen maar niet, zoals bij de meeste andere beroepen wel gelukt is, productiever worden. De overheid heeft geprobeerd om het rendement van onderwijs (en de “eerlijke” verdeling van welvaart en welzijn) te verhogen door grootschaligheid en gelijkschakeling. Dat leidde tot grote machtige schoolbesturen die het onderwijs goedkoper probeerden te maken door van leraren coaches en productiemedewerkers op een werkvloer te maken alsof zij zelf een fabriek manageden. Daarbij vergaten de schoolbestuurders niet aan een “passend” salaris voor zichzelf en hun medewerkers buiten de werkvloer te denken. (We weten vanwege “passend onderwijs” dat “passend” in de newspeak van Onderwijsland een aparte, sterk van de oorspronkelijke betekenis afwijkende betekenis gekregen heeft). De leraren werden er wel goedkoper maar niet productiever door en het onderwijs werd duurder en slechter. De politici snakken naar mogelijkheden om toch nog goedkoop het onderwijs te verbeteren en in hun wishfull thinking zijn ze bij IT terecht gekomen. En daar zullen ze, omdat ze niets van de bevindingen van de Commissie Dijsselbloem opgestoken hebben, wel blijven.
Ik hoorde vandaag dat ook in
Ik hoorde vandaag dat ook in Amstelveen ouders overvallen waren met de mededeling dat hun school een Steve Jobs/Maurice de Hond/Luc Stevens/iPad-school moest worden. Ze zoeken nu uit hoe ze hun kinderen in veiligheid kunnen brengen.
Wie stopt die gestoorde bestuurders? Verschillende politici in elk geval niet. En de kinderbescherming ziet hier ook geen taak.
Volkskrant : vervolg en
Volkskrant : vervolg en kritiek op Hermsen :
(citaat)
'We moeten de strijd met Maurice de Hond en de Steve Jobsschool niet aangaan'
opinie Steve Jobsscholen zijn verkeerd maar met haar artikel brandt Joke Hermsen ongewild het traditionele onderwijs af, betoogt eerstegraads-docent Jochen Markhorst.
Er valt genoeg aan te merken op de inrichting en de uitvoering van ons onderwijs, maar niet dat het alleen maar met het overbrengen van feitenkennis bezig zou zijn. Dat denkt werkelijk geen mens. Ook Maurice de Hond niet
Hermsen schuwt de drogreden met de stok niet: Ipadonderwijs lijdt tot verlies van zintuiglijke ervaringen, muisarmen, verkrampte nekwervels, gewichtsproblemen en migraines. Tja. Misschien wel. En misschien niet. We weten het niet.
In de Volkskrant van 29 juni schrijft Joke Hermsen een bevlogen betoog waarin zij een tiental stellingen opvoert om te waarschuwen voor de gevaren van de oprukkende Steve Jobsscholen en het Ipadonderwijs, en te pleiten voor Hannah Arendtscholen.
Het is een teleurstellend stuk. De conclusie onderschrijf ik van harte, maar het tij gaan we hiermee niet keren; de tien stellingen worden bijna allemaal 'onderbouwd' met borrelpraat en feitelijke onjuistheden, of poneren valse dilemma's. Dat past wel in de discussie – voorstanders en pleitbezorgers van 'Onderwijs voor een Nieuwe Tijd' (O4NT) schuwen evenmin de drogredeneringen en de onderbuikargumenten – maar het is een weinig vruchtbare weg. In haar ijver doet Hermsen zelfs meer kwaad dan goed. Laten we vlug proberen om het dode hout weg te kappen voordat het héle onderwijs afbrandt.
(einde citaat)
hele artikel hier te vinden :
www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3469513/2013/07/03/We-moeten-de-strijd-met-Maurice-de-Hond-en-de-Steve-Jobsschool-niet-aangaan.dhtml
Als didacticus handschrift-
Als didacticus handschrift- en toetsenbordvaardigheid volg ik de discussie over tabletcomputers met belangstelling.
Een goed artikel stond in de Volkskrant: 'Leuk zo'n Steve Jobsschool, maar kinderen worden er niet slimmer van').
Maurice de Hond vertelt overal dat er nog maar een paar procent geschreven wordt. Hij vergist zich als hij het schrijven in de maatschappij als model ziet voor het schrijven op school. Op school is het schrijven namelijk minder een communicatiemiddel als wel een notatiemiddel: een ‘leermiddel’ eigenlijk. Daar ligt het gebruik van het handschrift door de verwerkingstaken van de verschillende vakgebieden juist rond de 50%. De school is de producerende maatschappij niet, maar een leerinstituut.
Maurice de Hond heeft het er ook over dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met die 'krulletters'. Kinderen leren echter geen krulletters meer. Hij weet kennelijk niet meer dat dit het verbonden schrift is waarmee hij zelf alles geleerd heeft wat hij tot nog toe heeft bereikt. Het verbonden schrift, dat je vlotter schrijft en dat voorkomt dat je alle lettersoorten door elkaar schrijft. Al vele malen is trouwens gebleken dat handgeschreven leerstof beter verwerkt en onthouden wordt dan ingetoetste.
Vooral bij het leren spellen speelt het handschrift een belangrijke rol.(h )
Nee, we moeten de kinderen leren blindtypen. Daar ben ik zéker voor, maar kennelijk weet Maurice de Hond niet eens dat je dat niet kunt leren zonder voelbare toetsen die je in kunt drukken. Blindtypen leer je dus niet op zijn geliefde iPad! Daar is een ouderwets toetsenbord voor nodig.
Laat Maurice de Hond maar blij zijn dat hij zélf niet op een Steve Jobsschool heeft gezeten.
Het uitgangspunt dat de computer zo'n belangrijke rol in de maatschappij speelt dat je de kinderen er wel van zo jongs af aan mogelijk mee móet lastig vallen, zou ook op kunnen gaan voor het belang van de auto in deze maatschappij…
Vreemd is ook de obsessie voor één merk tabletcomputer. Een van de leden van de werkgroep van de Steve Jobsschool verklaarde onlangs:"Mocht er over een tijd een ander device, merk op de markt beschikbaar komen dat het onderwijs veel betere mogelijkheden biedt, dan zulle we daar zeker gebruik van maken."
Het aanbod om meteen een andere 'device', 'tool' of 'tablet' (!) aan te schaffen als dit betere mogelijkheden biedt heeft twee bezwaren:
1. De naam 'Steve Jobsschool' moet ogenblikkelijk veranderd worden. (Hoewel, is dat wel een bezwaar!?).
2. Er wordt gedaan alsof er nooit meer andere leermiddelen nodig zijn en alle geld ogenblikkelijk weer aan een nieuw apparaat kan worden uitgegeven. De keuze voor iPads houdt impliciet in dat er over alle andere vakgebieden het besluit is genomen daar vanaf nu minder geld en tijd aan te besteden.
In Venezuela denken ze daar kennelijk heel anders over. En daar bereiken ze in elk geval AANTOONBAAR veel ontwikkeling mee. ( www.publiekeomroep.nl/artikelen/een-betere-toekomst-door-el-sistema ) Men investeert daar niet in hulpapparatuur, maar in vaardigheden. (zie ook:klassiekzangeres.nl/Muziek_en_Dyslexie/Welkom_files/muziek%20en%20kinderhersenen.pdf )
Laten we ook niet vergeten dat veel scholen wegens geldgebrek leerkrachten hebben moeten ontslaan. De digiborden met hun dure vervangingskosten van beamerlampen en hun energiekosten hebben hier fors aan bijgedragen.
De voorstanders van deze 'devices' moeten wel bedenken dat de halfwaardetijd van hun geliefde apparatuur per jaar sneller wordt bereikt. In feite is digitale apparatuur al verouderd bij het verlaten van de fabriek. Wat moeten kinderen na een jaar met zo'n oude iPad? Is dat uitdagend? Zelf hebben ze thuis meestal een jonger exemplaar. En ja, natuurlijk worden kinderen hier als proefkonijn gebruikt. Een andere conclusie is niet mogelijk.
Sommige apps, zoals 'Letterschool' zijn kennelijk door amateurs in elkaar geknutseld. Er klopt werkelijk niets aan deze lettervormen. Kapitalen en minuskels staan door elkaar wat alleen maar de onzekerheid bij kinderen vergroot. Bovendien: kapitalen kennen geen route bij de constructie. Kinderen worden zo op het verkeerde been gezet met gelikte en vooral kleurrijke apps.
Hoe zit het met de ontwikkeling van de computers, laptops en tablets? Wat is de functie van het toetsenbord daarin? www.youtube.com/watch?v=SMfmXQ6Kg7I Een laptop biedt in elk geval via toetsenbord en muis veel snellere en constructievere mogelijkheden.
Maurice de Hond durfde zelf het gesprek met Manfred Spitzer in KRO's Brandpunt niet aan. www.gemistvoornmt.nl/a.aspx/15728107/0
Kijk vanaf 15:00 minuten – 29:00 minuten
Vroeger werden scholen nog wel eens genoemd naar een lovenswaardige en voorbeeldige persoon.
Nu noemen we een hele groep scholen al naar een zakenman die bij leven een concern heeft geleid dat op grote schaal aan belastingontduiking doet.
Daarnaast horen we plotseling niets meer over de werkomstandigheden waaronder in China de iPads en iPhones werden en worden geproduceerd en waarbij indertijd sprake was van zelfmoorden door die slechte arbeidscondities.
Waarom kunnen we niet gewoon stellen dat oude en nieuwe middelen náást elkaar gebruikt kunnen worden en dat er niet uitsluitend, onontkoombaar en dwangmatig vanuit een 'vervangingsgedachte' gehandeld hoeft te worden (aanvulling i.p.v. vervanging!).
Als alle scholen verplicht waren om bij nieuwe middelen 'aanvulling' als beleid te voeren, was deze hele discussie niet eens nodig geweest…
Hetzelfde maakten we al mee met de invoering van de digiborden. Het krijtbord (dat mits schoongemaakt met spons en trekker niet meer stof verspreidt dan een white-board) mocht met z'n rustige groene achtergrond niet naast het digibord blijven hangen, maar moest zo nodig vervangen worden door een, voor de helft van de groep spiegelend en scherp wit white-board dat de digibordenleverancier toevallig ook verkocht. De Nederlandse basisschool volgt slaafs de commercie en gooit zijn chique geëmailleerd stalen krijtbord in de vuilnisbak.( www.schriftontwikkeling.nl/handschriftonderwijs/digitale-en-analoge-schoolborden/ )
Kinderen op de basisschool krijgen op deze manier niet meer hun terechte en een dag lang durende 'verjaardagsbord'. Vraag het aan willekeurige mensen en de meesten herinneren zich nog een fraaie didactische of gelegenheidsbordtekening van een gedreven juf of meester die minstens een maand bleef staan. Over die vaardigheid hoeven leerkrachten ook al niet meer te beschikken.
Na verloop van tijd zelfs over geen enkele vaardigheid meer, want… 'devices' voorzien van 'apps' kunnen veel beter gebruikt worden. Terwijl kinderen juist zo graag tegen evidente vaardigheden van hun 'meester' of 'juf' opkijken. Die pedagogische waarde kan een iPad nu eenmaal nooit vervangen!
De digitale apparatuur vormt steeds meer een excuus voor leerkrachten zowel als leerlingen om dingen niet meer te hoeven kunnen…
Ik blijf erg benieuwd naar de kwaliteit van het handschrift van Maurice de Hond…
En naar zijn blinde typevaardigheid!