Uitspraken (ict) – Beter Onderwijs Nederland

Rekenen – Ict – Het Basisonderwijs – Het Voortgezet Onderwijs – Het Middelbaar Beroepsonderwijs (MBO) – Het Hoger Beroepsonderwijs (HBO) en het WO – Onderwijskundigen – Adviesbureau's – Hersenen en Leren – Politici en Beleidsmedewerkers – De Vakbonden – Internationalisering – Duurzaamheid – Sprekers en Publicisten

—————

Inhoud:

—————–

1. ICT EN ONDERWIJS

"De huidige generatie studenten denkt fundamenteel anders en verwerkt informatie anders dan hun voorgangers. Zij zijn opgegroeid in een omgeving waarin technologie volop aanwezig is. Hun hersenen zijn daardoor fysiek anders." Marc Prensky

"Kinderen leren vrijwel zeker meer nuttige dingen voor hun toekomst van hun video-en computerspelletjes dan op school!" Marc Prensky

"Games zijn de eerste ethische lessen voor kinderen". Marc Prensky

"Ook de Bijbel zit vol geweld, net als de gebroeders Grimm". Marc Prensky

"Een game kan zich aanpassen bij een kind zoals een menselijke leerkracht dat nooit zou kunnen." Marc Prensky (Invloedrijk schrijver en spreker op het gebied van onderwijs. Bedenker van de termen ‘Digital Natives’ en ‘Digital Immigrants’)

"Boeken zullen wellicht verdwijnen om plaats te ruimen voor de computer" . Prof. Ronald Soetaert

"High-tech kinderen denken totaal anders". Prof. Ronald Soetaert (Hoogleraar Onderwijskunde Gent)

"Op middelbare scholen moet voortaan alles met de tabletcomputer. Het schoolboek moet definitief de kast in." Ed Nijpels (VVD-politicus)

“Kinderen gaan nu naar school om te leren hoe het vroeger ging.” O4NT (Onderwijs voor een nieuwe tijd)

"De onderwijsraden van het primair onderwijs en voortgezet onderwijs menen dat een behoorlijke inhaalslag nodig is om docenten te transformeren naar het digitale tijdperk. Langzamerhand worden schoolboeken vervangen door tablets als de iPads en smartphones. Er zijn al scholen die bewust zonder boeken werken. Leerkrachten moeten zich nu echt verdiepen in de belevingswereld van hun scholieren. Anders gaat het resoluut mis. We willen voorkomen dat ze een relikwie van de vorige eeuw worden. En zo'n status komt het onderwijs niet ten goede." Sebastiaan Dingemans (Woordvoerder VO-raad)

"Stel dat games al 500 jaar bestaan, en opeens wordt het boek uitgevonden. Ouders zullen zich dan zorgen maken. Lezen stimuleert de zintuigen te weinig. Anders dan games waarbij het kind een 3-dimensionale wereld betreedt met bewegende beelden en muziek die ze met complexe spierbewegingen besturen. Boeken zijn bladzijden vol met dorre woorden. Boeken kunnen kinderen enorm isoleren. Via games gaan ze sociale contacten aan met leeftijdsgenoten en verkennen ze samen werelden. Voor lezen moeten ze zich afzonderen en hebben ze geen contact met andere kinderen. Lezen is niet actief en interactief maar juist heel passief. Kinderen die lezen, leren het verhaal te volgen in plaats van het te regisseren." Steven Johnson (Schrijver, onderwijsgoeroe)

"De tijd dat de leraar de scepter zwaaide in zijn eigen koninkrijk is voorbij." Eduard Beck (Strategisch adviseur onderwijs bij Microsoft)

"Met goede ICT-inzet kunnen leerlingen bèta-onderwijs en onderzoek doen met resultaten vergelijkbaar met wat in vaktijdschriften wordt gepubliceerd." André Heck (Uit zijn proefschrift 'Perspectives on an Integrated Computer Learning Environment'. Heck is medewerker aan de UvA)

“Wir können verzichten auf Fachwissen, das sich abfragen lässt. Natürlich ist Wissen entscheidend. Aber heute lässt sich fast jede Multiple-choice-Aufgabe mit Hilfe eines Smartphones in Sekundenschnelle lösen.” Andreas Schleicher (Bildungsforscher, PISA-chef)

"Waarom is het onderwijs in Europa nog zo weinig veranderd, ondanks de digitale revolutie? Zonder risico nemen bereik je niet dat elke Europeaan in 2013 'digitaal' is. We moeten digitale geletterdheid hard aanpakken. We moeten alle mogelijkheden voor fondsen en ondersteuning gebruiken. Tenslotte pleit ik voor een versnelling van innovatie." Neelie Kroes (EU Commissaris. Zij is verantwoordelijk voor de digitale agenda van de Europese Commissie)

“Programmeren maakt van Nederlandse leerlingen krachtige, zelfstandige denkers waar het bedrijfsleven zo’n behoefte aan heeft.” Ronilla Snellen, CodePact-programmamanager

“De visuele leerstrategieën van DenkBeelden zijn gefundeerd op hogere denkvaardigheden, zoals associëren, overeenkomsten, verschillen en analogieën. Kinderen van nu maken meer gebruik van hogere orde denkstrategieën dankzij technologie, de informatie-explosie en een maatschappij die meer en meer gebaseerd is op visuele informatie en communicatie.” Michel van de Ven, Onderwijsadviseur bij ‘Onderwijs maak je samen’, projectleider en trainer van de nieuwe didactiek DenkBeelden

Uit het rapport ‘Digitale geletterdheid in het Voortgezet Onderwijs’ van SLO (nationaal expertisecentrum leerplanontwikkeling):

“Leerlingen komen in een digitale wereld waar nieuwe wetten gelden.“

“De digitaal geletterde is digitaal denkend, digitaal vaardig en digitaal verantwoordelijk.”

“De commissie constateert dat het welvaren van het individu en van de maatschappij die door deze individuen wordt gevormd, direct afhangt van de wijze waarop allen effectief, efficiënt en weloverwogen met informatie omgaan.”

Prof. Wim Veen (Hoogleraar 'Educatie en Technologie' aan de TU-Delft. Hij studeerde Sociale Geografie. Veen is bedenker van de term 'Homo Zappiens'. Hij werkte in een groot aantal nationale en internationale projecten die zich richtten op de invoering van computers in scholen. Verder werkt hij als consultant voor publieke en private organisaties. Veelgevraagd spreker)

[OMOlogie 2007-2008 nr. 6] [Homo Zappiens] [Zappend naar je diploma] [De homo zappiens heeft de toekomst] [Homo Zappiëns vragen nieuw type onderwijs] [Computers in de les 2.0]

De huidige e-generatie kan 3 programma’s tegelijk volgen op TV. Ze is haast net zo multitasking als een moderne computerbesturing. Chatten, telefoneren en muziek luisteren gaat tegelijkertijd.
Informatie op het scherm lezen jongeren niet; ze scannen het beeld.
Door hun dagelijkse omgang met digitale media leggen jongeren andere verbindingen in hun hersenen en krijgen zo uiteindelijk een ander brein.
De generatie die nu opgroeit, bouwt al op jonge leeftijd een enorme kennisvoorsprong op in vergelijking met vorige generaties.
Al spelend op de pc doen kinderen tal van sociale vaardigheden op. Kinderen hebben echt ontzettend veel contact met elkaar. Wat maakt het uit dat het alleen virtueel is?
Als studenten een probleem moeten oplossen, bellen ze vrienden of zoeken ze op internet. Als je studenten vraagt om hun mobieltje tijdens de les uit te zetten, is dat dus eigenlijk of je ze amputeert.
Het referentiekader van Homo Zapiens is menu- , trefwoord- en tags-georiënteerd.
Kinderen zijn gewend beelden tot zich te nemen en hebben daardoor de vaardigheid om onderzoekend, niet-lineaire informatie te scannen en toch de betekenis te bevatten.
Computergames hebben kenmerken die waardevol zijn voor het onderwijs.
Bekijk het spel 'Grand Theft Auto': je scheurt in een grote auto rond en je rijdt iedereen plat die je tegenkomt. Gewelddadig ? Welnee. Computerspellen gaan niet over geweld maar over problemen oplossen, je strategie bepalen. Ganzenbord, schaak, dat zijn pas gewelddadige spellen. Schaken is toch iedereen van het bord gooien?
Een ondernemer vertelde mij dat hij een jongen onmiddellijk had aangenomen nadat hij verteld had hoe goed hij wel niet was in het populaire computerspel 'World of Warcraft'.
De vaardigheden van de screenagers om snel, veel en discontinue informatie te verwerken en te gebruiken voor leren en werken is een garantie voor de overleving van onze informatiemaatschappij van de 21ste eeuw.
De Homo Zappiens is op zijn 21e uitgegroeid tot een ervaren communicator, een creatieve probleemoplosser, een zelfsturende lerende en een digitale denker. Precies het type waar ze in het bedrijfsleven om zitten te springen.
Wij zijn digitale immigranten in een wereld waarin de nieuwe generatie domineert.
De school is een ontmoetingsplaats voor vrienden, geen plek om te leren.
Leren = zoeken naar betekenis. Kennis = niets anders dan communicatie over de betekenis. Het nieuwe leren = niet begrijpen wat anderen hebben bedacht, maar zelf nieuwe ideeën bedenken.
We praten over gratis schoolboeken. In Korea wordt alle lesmateriaal al verplicht digitaal aangeboden. Hoezo modern?
Dat leerlingen moeite hebben om een uitleg van 10 minuten te volgen, heeft niets te maken met hun intensief ict-gebruik. Het is juist het onvermogen van diegene die uitlegt om in korte tijd zijn punt te maken. Als je de msn-communicatie analyseert blijkt dat jongeren hun informatie sterk gecondenseerd aan elkaar doorgeven.
Wij hebben een diep geworteld gevoel dat boeken goed zijn en computerspellen slecht. Het is maar de vraag in hoeverre die veronderstelling waar is. Voor de e-generatie is de biblioteek maar een vreemd fenomeen.
Hoe kun je nu in godsnaam Frans leren in lesjes van 45 minuten?
Waarom moeten we iedereen individueel toetsen op exact dezelfde kennis als het er uiteindelijk, in het echte leven, om gaat dat we samen alles weten?
Spieken is een prima manier van informatieverwerking. Het zou aangemoedigd moeten worden. Individuele tentamens waarbij de tafels in rijen staan, zodat studenten niet kunnen spieken, zijn echt niet meer van deze tijd.
Luiheid is de hoogste vorm van efficiency en moet dus niet langer als een negatieve eigenschap van mensen worden gezien. Efficiënt werken is een deugd. Een school zou dus moeten belonen dat studenten het werk met zo min mogelijk energie willen klaren. Dat doet het bedrijfsleven al eeuwen.
De lineaire leermethoden die veel basisscholen nog gebruiken, zijn absoluut niet meer van deze tijd. Klassikale lessen, dat is niks voor kinderen. Het onderwijs moet zich aanpassen aan de nieuwe internetgeneratie. Het stellen van leervragen is belangrijker geworden dan het beantwoorden ervan.
Wat nog onvoldoende wordt onderkend is dat deze generatie een geheel eigen en nieuwe leerstijl ontwikkelt die in schril contrast staat met de onderwijsmethoden in de meeste onderwijsinstellingen. Het Nederlandse onderwijs is nog grotendeels gebaseerd op geschreven teksten, docentsturing en lineaire leerprocessen. Maar de manier waarop de netgeneratie van kinds af heeft geleerd verloopt via beeldschermen, beelden, clips, iconen, geluid, spelletjes waarin zij vrij experimenteren, onderzoeken en oplossingstrategieën ontwikkelen. Hun leren is netwerk gebaseerd, is niet-lineair en efficiënt.
Wanneer je met ict het traditionele onderwijs ondersteunt, verbeter je deze vorm van onderwijs, wat belemmerend kan zijn voor nieuwe onderwijsvormen.
De rol van onderwijzers en leerinstellingen moet veranderen. Die worden regisseur, ondersteuner, online discussieleider, inspirator, vernieuwer en een resource persoon tegelijk. Vooral het ontdekken en stimuleren van onvermoede talenten wordt daarbij belangrijk. De docent die als arbeidsmarkt watcher werkt en als makelaar het gat tussen de theorie en praktijk verkleint.
Neem nu Iederwijs. Ik ben zeer benieuwd wat daar uitkomt. Het is jammer dat er zo krampachtig en patriarchaal op gereageerd wordt. Onverantwoord experimenteren met kinderen? Nee, daar geloof ik niks van. Er is gewoon nog veel angst om te dereguleren.
Het kapitalisme zoals we dat nu kennen is ten dode opgeschreven. De Homo Zappiens weet dat je met samenwerken meer bereikt. Die wil geen voorgekauwde teksten, laat staan vaste procedures en regels, maar die wil ontdekken. Een andere nagel aan de doodskist van het kapitalisme is de economische en ecologische crisis: duurzaamheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid worden centrale begrippen in het nieuwe ondernemen. Het deksel van de kist wordt ten slotte dichtgeklapt door technologische vernieuwing: de wereld is tot nog toe gekenmerkt door schaarste van informatie en van communicatie. Al deze beperkingen worden door de technologie opgeheven. Er ontstaat een nieuwe vorm van economische samenwerking, het kapitalisme voorbij. Ik noem dat ‘ecoisme’. In dit systeem is het natuurlijk evenwicht tussen organisaties belangrijker dan het streven naar persoonlijke winstmaximalisatie of waarde voor aandeelhouders.

John van Dongen (Senior consultant IT bij de KPC-groep. Van Dongen heeft een eigen website, waar ict met een een hoog speelgoed-gehalte en flinterdunne leerinhoud onder de aandacht gebracht wordt)

[Digital Creator (video)] [Onderwijsvooruitzichten (april 2008)] [Leren doe je zelf]

Onze leerlingen en studenten werken nog met materialen die niet zijn veranderd sinds de drukpers van Laurens Janszoon Coster.
Het onderwijs zal in de komende jaren geen nieuwe docenten eisen, maar docenten die hun zwakkere kanten willen ontwikkelen, samen met hun leerlingen. Docenten die zich open durven stellen voor de zaken waar hun leerlingen mee bezig, geïnteresseerd en soms ook erg goed in zijn. Ze hoeven zeker niet vreselijk "bang" te zijn voor hun achterstand in de techniek.
De integratie van ICT kan hoofdzakelijk worden overgelaten aan de leerlingen zelf.
Het inzetten van ICT als tool binnen het onderwijs vereist een totaal andere kijk op de rol van systeembeheer. Op veel scholen zijn MSN messenger, privé email en chat niet toegestaan door de systeembeheerder i.v.m. veiligheid en stabiliteit van het netwerk.
Door de acceptatie en inzet van de mobiele telefoon binnen het onderwijs zou zelfs een reuzenstap kunnen worden gezet in de ontwikkeling naar eigentijds leren met behulp van moderne technologie.
Websites als Hyves, Flickr, YouTube en andere “sociale websites”, zijn de ruggengraat van de leerling nieuwe stijl.
Door, samen met de leerlingen, de juiste vragen te stellen over bepaalde website`s, filmpjes en/of teksten, zou er wel eens een hele nieuwe vorm van didactiek kunnen ontstaan. Didactiek waarbij docent en leerling samen met en van elkaar kunnen en willen leren.
Laten we wel zijn: het internet is toch uitermate geschikt om als leerbron te worden ingezet.
Computerprogramma’s hebben vaak een spelelement en zien er vaak flitsend uit, waardoor leerlingen meer gemotiveerd kunnen zijn.
Iedereen kent wel het spreekwoord dat zegt dat één plaatje meer zegt dan duizend woorden. Ik ben het daar absoluut mee eens. Onze leerlingen bewijzen dit spreekwoord dagelijks. Zij leren immers erg veel doordat ze zich, vrijwillig, bloot stellen aan een bombardement van multimediale ervaringen.
Een plaatje zegt honderduizend keer meer dan alle woorden die je kunt verzinnen. Als je een boodschap wilt overbrengen dan is dat met woorden een stuk ingewikkelder dan met een plaatje. Het woord was altijd de hoofdzaak geweest; mensen zijn talige mensen. Zo? Mijn beide dochters zijn niet-talig; zij waren/zijn audio-visueel. Ze studeerden op HBO en Universiteit. Wij denken nog steeds dat boodschappen overbrengen alleen op een professionele manier kan gebeuren. Onze studenten hebben al ontdekt dat dat niet zo is. Het gaat er alleen maar om wat je over wil brengen. En daar kan ‘Digital Creator’ iets mee doen.
Je leert veel van simulatiespellen zoals Simms of World of Warcraft. Veel bedrijven weten dat al lang. Als je bepaalde levels hebt bereikt binnen sommige spellen, zien bepaalde bedrijven dat als een aanbeveling vanwege de bewezen kwaliteiten op terreinen als taalvaardigheid, leidinggeven en berekenen en nemen ze je graag aan.
Uit leerpsychologisch onderzoek komt naar voren, dat leerlingen inzichten/conceptuele kennis verwerven door vanuit een totaalbeeld de diepte in te gaan, door actief te experimenteren te ontdekken en te reflecteren.
Leren doe je zelf. Bij studeren wordt geprobeerd om kennis of kunde die door een ander in een leerproces is verworven, omgezet in woorden, een plaats te geven in het brein van de studerende. Iedereen zal begrijpen dat de leeropbrengst daardoor in gevaar komt. Je moet namelijk gaan begrijpen, zonder dat je erover of ermee hebt geleerd.
Een fiks aantal academisch geschoolde docenten binnen het voortgezet onderwijs constateert dat "onze jeugd" steeds dommer wordt en gaat er voor het gemak maar vanuit dat dit komt omdat er moderniteiten in het onderwijs sluipen. Zelf hebben deze docenten natuurlijk part nog deel aan dit dommer worden van hun leerlingen.
Hopenlijk kunnen de schoolleiders nieuwe stijl het steeds massaler opbrengen om zich open te stellen voor nieuws, mogelijkheden en ideeën die afkomstig kunnen zijn uit andere branches en van non-onderwijsgevenden. Laten we hopen dat de leden van deze groep het verschil kunnen gaan maken en de grijze stof van de nodige jassen gaat blazen.
Voor de minister is onderwijs van de docenten en kunnen alleen docenten iemand iets leren. Ik ben bang dat de wereld inmiddels iets anders in elkaar steekt.

Prof. Filip Dochy (Hoogleraar Centrum voor Onderzoek aan de Lerarenopleidingen Leuven)

Leren is niet langer concentreren, maar multitasken.
Dit multitasken is werkelijk een uitdaging voor het onderwijs. Of neem nu computergames. Ze leren daar veel meer van dan we eigenlijk vermoeden.
Mijn veertienjarige zoon luistert naar harde ritmische muziek en is tegelijk met outlook, word en excel aan het werken; hij is met zeker zes verschillende programma’s tegelijk bezig. Ondertussen is hij ook met zijn wiskundetoets bezig. Toen we later het rapport zagen, konden we niet anders dan vaststellen dat het resultaat van zijn wiskundeproef uitmuntend was. Zo zie je maar dat jongeren anders leren dan wij.

Piet Kommers (Lector 'Educatieve functies van ICT' aan de Fontys lerarenopleiding)

[Oratie Piet Kommers]

De les begint: mobieltjes aan. Het onderwijs moet zich openstellen voor de onmiskenbare voorkeur van de student voor mobiele telefoons. Er is geen weg terug. De smaak van onderwijs zal zodanig veranderen dat we nooit meer zonder mobieltjes willen.

Jan Lepeltak (Lector ‘ICT en Veranderende didactiek’ aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. Hij heeft een eigen adviesbureau: Lepeltak & Partners)

[Het schoolboek is dood]

Het schoolboek is dood. Om bepaalde zaken te weten te komen over biologie, wis- en natuurkunde is het boek als een auto zonder banden. Je komt wel vooruit, maar langzaam en moeizaam. Animaties, beeld (video) en geluid ontbreken. Beklijft de kennis?
Nee. Kennisverwerven begint bij verwondering. Onderwijs moet er dus voor zorgen dat je vragen gaat stellen over hoe zaken in elkaar steken. Dan komt op de een of andere wijze de (vermoedelijke) verklaring om de hoek kijken.

Dr. Willem Vermeend (Voorzitter Nederland BreedbandLand, welke o.a. betrokken is bij onderwijsvernieuwingen. Hij was Tweede-kamerlid, Staatssecretaris en Minister voor de PvdA)

[De Connected School]

Voor het merendeel van de jongeren zijn scholen musea. De technologie die zij dagelijks gebruiken is nauwelijks binnen de schoolmuren doorgedrongen.
‘Saai!’, traag, niets te beleven’, dat zijn de connotaties die te veel leerlingen geven als je hen naar hun beeld van school vraagt.
Willen we werk maken van onderwijsvernieuwing, dan moeten we morgen beginnen onze scholen om te bouwen van gesloten musea naar open communities: 'Connected Schools'! Dat is de toekomst.
Aansluiten op de beleving van jongeren betekent geïntegreerde lesprogramma’s ontwikkelen. De tijd van losse vakken is echt voorbij. Maar nog veel meer moet u gaan samenwerken met organisaties buiten de deur!
De arbeidsmarkt vraagt overal en in elke functie ondernemende medewerkers. Mensen die kunnen samenwerken in projecten, zelfstandig beslissingen kunnen én durven nemen, ook op internationaal niveau. Zo ontstijgt gaming zelfs haar rol als instrument voor onderwijsvernieuwing en wordt het een bouwsteen, voor maatschappelijke ontwikkeling.
Als je onderwijs met internet gaat koppelen, dan kun je een geweldige economische groei realiseren.
Al onze kinderen lopen met zware boekentassen. Maar die boeken zijn allemaal verouderd!! Als ik nu een boek schrijf over economie, dan is dat boek over drie weken alweer verouderd.

Neelie Kroes (EU Commissaris, verantwoordelijk voor de digitale agenda van de Europese Commissie)

Waarom is het onderwijs in Europa nog zo weinig veranderd, ondanks de digitale revolutie? Zonder risico nemen bereik je niet dat elke Europeaan in 2013 'digitaal' is. We moeten digitale geletterdheid hard aanpakken. We moeten alle mogelijkheden voor fondsen en ondersteuning gebruiken. Tenslotte pleit ik voor een versnelling van innovatie.
Het onderwijssysteem in Nederland bereidt leerlingen niet goed voor op het leven in de digitale wereld. Het leert ze vooral vaardigheden die hun ouders nodig hadden.
Digitale technologie moet worden ingezet om het onderwijssysteem aan te passen aan de leerlingen, waar nu nog wordt geprobeerd om alle leerlingen in hetzelfde systeem te dwingen, ongeacht hun talenten en leerbehoeften. Alleen op die manier worden genoeg toekomstige arbeidskrachten opgeleid om het groeiende Europese tekort aan ICT-personeel op te heffen.
In Europa zijn er 700.000 vacatures in de ICT-sector en ondanks de crisis komen er nog elk jaar veel banen bij.
De grondlegger van mediatheorie, Marshall McLuhan, zei dat iedereen die onderwijs en entertainment van elkaar scheidt van beide niets begrijpt. Ruim 30 jaar na zijn dood en vele technologiegeneraties later is dit besef nog niet ingedaald.
Ik wil dat programmeren een vak wordt op de basisschool. Nederland loopt op dit gebied achter bij andere landen. Ik vind het essentieel dat kinderen al op jonge leeftijd leren programmeren. Het is het lezen en schrijven van de toekomst.
Zonder codering in je toolkit begin je gemankeerd aan je levensreis.

———–

2. DE STEVE JOBSSCHOOL

‘Onderwijs voor een nieuwe tijd’ (O4NT) is bezig met het oprichten van Steve Jobsscholen. Dat zijn basisscholen waar het leren vooral gebeurt d.m.v. de iPad. Bedenker hiervan is Maurice de Hond, die onder de indruk is van het feit dat zijn 3-jarig dochtertje al een iPad kan bedienen.

Apple, de firma van Steve Jobs, wordt aangeklaagd wegens samenzwering tot prijsverhoging van digitale boeken. De iPads van Apple worden gefabriceerd in China onder 19-e eeuwse werkomstandigheden.

"Apple heeft al jaren een zwak voor het onderwijs. We lezen in de biografie van Steve Jobs dat hij bezig was met het aanpakken van het onderwijs. ‘He wanted to disrupt the textbook industry and save the spines of spavined students bearing backpacks by creating electronic texts and curriculum material for the iPad.’" Kennisnet

“Kinderen gaan nu naar school om te leren hoe het vroeger ging.” O4NT (Onderwijs voor een nieuwe tijd)

“Wij zijn ervan overtuigd dat de uitvinding van de iPad een nieuwe fase markeert in de interactie tussen kind en virtuele wereld. Zeer jonge kinderen kunnen intuïtief zelfs al met het apparaat overweg.“ Website 'Steve Jobsschool Breda'

Maurice de Hond (Opiniepeiler. Bedenker van de Steve Jobsschool)

[De school van nu is een soort museum]

Maurice de Hond heeft met 3 andere initiatiefnemers het plan opgevat Steve Jobs Schools te beginnen, basisscholen die sterk inspelen op het bestaan van de iPad.

Ik maak me vooral sterk voor de school van mijn dochter. Mijn dochter is vanaf haar eerste bezig met eerst de iphone en daarna de ipad en ze laat zien dat ze tot ontzettend veel in staat is met dat apparaat. Ik ben bang dat de school niet voorbereid is op mijn dochter.
In hun eerste vier levensjaren ontwikkelen kinderen zich interactief, multi-taskend en mutimediaal. Ik zie het bij mijn dochtertje van drie. Daar moet de school op in gaan spelen.
We sturen kinderen nu naar een soort museum. Een vrijwel geheel analoge omgeving, terwijl kinderen buiten school vooral in een digitale omgeving actief zijn. We bereiden kinderen van nu niet op voor de samenleving van 2025, maar van 1990.
Vijftig jaar geleden leek de wereld buiten school op die binnen de school. Maar dat is niet meer zo. Die leerlingen in West leven in een digitale wereld, maar ze zitten in een gebouw dat zo uit de DDR in 1960 lijkt te komen. En daar worden ze zes uur per dag in opgesloten. Ik hoor alleen maar van scholieren van 15, 16 jaar dat school saai is. Wat we doen is een structuur aanbrengen die ervan uitgaat dat leerlingen eigenlijk niet wíllen leren.
Juist de jongste generatie is gewend om zich binnen multidimensionale ruimten te bewegen op een wijze die door veel ouderen niet gevolgd kan worden.
In de Steve Jobsscholen krijgen alle leerlingen een iPad. Leraren hoeven de leerstof niet meer uit te leggen, maar krijgen de rol van coach. Je krijgt meer kwaliteit tegen lagere kosten.
De focus op Cito-scores zit vernieuwend onderwijs in de weg. Wat mij betreft mag deze toets weg en komt de verantwoordelijkheid voor het leerproces te liggen bij de leerkracht, leerling en ouder.
De toekomstige samenleving ziet er anders uit. Leerlingen hoeven niet meer op hetzelfde moment hetzelfde te kunnen.
In ons plan gaat het onderwijs uit van de talenten van de individuele leerling en is erop gericht deze maximaal tot ontwikkeling te laten komen. Ook wil ik nieuwe vaardigheden aanleren onder de noemer ‘21th century skills’.
En wat willen wij nu meer dan dat onze kinderen in hun eigen tempo kunnen werken en hun creativiteit kunnen ontdekken en ontwikkelen?
Dat de jeugd van tegenwoordig zich zo slecht kan concentreren? Misschien op een dik boek ja, maar met een iPad zijn ze uiterst gemotiveerd bezig.
Dat krulletters schrijven belangrijk is voor de fijnmotoriek? Zal best, maar bij computeren komt óók een boel fijnmotoriek kijken. Afschaffen dus die krulletters. Leer kinderen liever met tien vingers blind typen, daar hebben ze tenminste iets aan
Je kunt niet alles googlen? (Zucht). Mensen die deze kritiek hebben snappen niet hoe dingen werken met technologie. Google is een onmetelijke kast met informatie die ik, op het moment dat ik het nodig heb, krijg. De kans dat die informatie dan bij je blijft is groot. Dat zit hem in interesse, je onthoudt informatie vanwege de relevantie. Je had namelijk een reden om het op te zoeken. En dat ontbreekt juist als op een donderdagmiddag tijdens een bepaald vak die informatie aan de orde komt omdat het op het lesrooster staat. Wat wij nu als basiskennis formuleren is over tien jaar misschien helemaal geen basiskennis meer. Het is vrij aanmatigend om te denken dat wij nu al weten dat die informatie er dan nog toe doet. Ik bedoel, waarom besteden we nog wel veel tijd aan het leren van schrijfletters en niet aan verplicht met tien vingers blind leren typen?

Gertjan Kleinpaste (Medeoprichter en schoolleider SteveJobsSchool te Breda. Waarnemend schoolleider bij Dordtse Vrije School. Managementcoach. Trainer GroenLinks Academie)

[AndereBlik.com] [Control, alt, delete! Dan is er ruimte voor nieuwe school die recht doet aan kinderen van nu]

Kleinpaste is schrijver van het boek 'Een andere blik op leren'.

Control, alt, delete! Alleen dan ontstaat er ruimte voor het nieuwe en creëren wij een school die recht doet aan het denken en doen van kinderen die, bij wijze van spreken, met een tablet in de hand geboren worden.
Het gaat om een fundamenteel andere visie op onderwijs die dankzij de iPad mogelijk is. Wat op bestaande scholen – op een enkele uitzondering na – gebeurt, blijft trouw aan het concept klas en man of vrouw voor de klas. Die organisatievorm is in de huidige tijd niet langer een adequate.
Ik vergelijk ons klassikale onderwijs wel eens met een sardientjesblikje. De leerlingen derhalve met sardientjes. Een sardientje is als het gevangen wordt ongeveer 25 centimeter lang. Wat daarvan overblijft in het blikje is 11 centimeter. In visverwerkings-bedrijven wordt een groot deel weggeknipt. Dat doen wij in Nederland eigenlijk ook met kinderen. Onze scholen zijn blikjes sardientjes geworden.
De iPad is niet meer dan de vervanging van boekjes en schriftjes, waarvan ik me sowieso af vraag waarom kinderen die gebruiken.
Een club als BON bestrijdt doorgaans de vernieuwingen en publiceerde onlangs nog vijftien bezwaren tegen de ‘tablet van Nijpels’. Het is een defensieve reactie op vernieuwing die leidt tot behoud van ellende. Nederland kent een goed onderwijssysteem, maar daarop is de wet van de remmende voorsprong van kracht.
Nu weet ik dat veel leden van ‘Beter Onderwijs Nederland’ stevig over hun nek gaan van alleen al de woorden ‘coach’ en ‘procesbegeleider’. Voor hen is de leerkracht of leraar het onaantastbare gezag dat zich voor een groep staande probeert te houden en die meer ordehandhaver dan kennisverspreider is.
In mijn boek luidt één van de stellingen: ‘kennis is te googlen’. Waar het om gaat is dat wij volgende generaties leren informatie te generen, te analyseren en te managen. Dat wij hen vaardigheden bijbrengen om op die manier steeds nieuwe kennis te omarmen en dat zij leren die kennis te verbinden met waar zij zelf vandaan komen. Dat laatste maakt kennis immers betekenisvol.
Wat we moeten ontwikkelen bij kinderen is het vermogen om zich steeds weer aan te passen aan nieuwe ontwikkelingen. Om over de vaardigheden te beschikken deze ontwikkelingen de baas te blijven. Dat vraagt om een andere benadering van het leren nu.
Wanneer we als uitgangspunt nemen dat wij onze jeugd ‘fit for future jobs’ willen laten zijn en in staat willen stellen innovatieve oplossingen te ontwikkelen voor de problemen die zij voor de kiezen krijgen, is het zaak alle inspanningen om dat te bereiken te bundelen.
Als je kinderen voor de samenleving van 2030 wilt toerusten, doe je dat niet door leeftijdgenootjes in een grote groep te zetten en allemaal ongeveer het zelfde te laten leren.
Het onderwijs is van degenen die het genieten en niet van degenen die het geven.
Onze maatschappij lijkt de drie dimensionale werkelijkheid plat te willen slaan. Wij zijn opnieuw bezig het denken van Pythagoras, Eratosthenes, Dante, Van Aquino te veroordelen als fantastische verzinsels. De aarde is in ogen van de predikers van de kerk van het “weten is meten” zo plat als een pannenkoek.

Saskia Van Uffelen (Ze was manager bij Xerox, Compaq, HP en Arinso. Momenteel is ze CEO bij Bull voor de Belgische en Luxemburgse vestiging)

[Maak van elke school een Steve Jobs-school]

Ze was initiatiefnemer van het project ‘ICT is Cool’, bedoeld om jongeren te enthousiasmeren voor ict i.v.m. ‘het enorme tekort aan ict-ers’. Een paar jaar daarvoor kwamen ict-ers in België moeilijk aan de slag. Van Uffelen heeft zelf geen technische opleiding gevolgd en heeft ook nooit gewerkt in de techniek.

Vanaf 2013 zullen in Nederland Steve Jobs-scholen de deuren openen. Een erg interessant idee. Extreem innovatieve ideëen zijn nodig voor een snellere evolutie.
Steve Jobs is voor velen een held. Straks speelt Ashton Kutcher de hoofdrol in een film over het leven van Jobs. Maak van elke school een Steve Jobs-school. Ter nagedachtenis van Steve Jobs. Maar vooral ter voorbereiding van de toekomst.
Schaf die papierhandel af. Alleen zo sluit het onderwijs aan bij de leefwereld van jongeren.
Uit een onderzoek van het Vlaams ministerie van Onderwijs blijkt dat jongeren beter kunnen zoeken op Google dan iets aanduiden op een wereldkaart.
Onze scholen halen elke dag de jongeren terug naar het verleden. Voor en na leven zij op het internet, gebruiken ze de iPad maar eenmaal op de schoolbanken worden ze weer naar de middeleeuwen gekatapulteerd.
ICT moet een onderdeel zijn van elke les. Het moet ingebakken zitten in de cultuur van elke school. Dat vind ik ook zo interessant aan het idee van een Steve Jobs-school: maak een school die ICT uitademt.
Het gaat meer dan om het uitdelen van een iPad aan elke leerling. Het gaat om een cultuurwijziging, een mentaliteitsverandering. Laten we afstappen van het idee dat je voor les A handboek A nodig hebt, en voor les B handboek B.
Er is maar één oplossing, een drastische. Schaf de schoolboeken af. Het is een maatschappelijke plicht tegenover onze jongeren. Bovendien kost het ook handenvol geld, want elke drie jaar moeten er nieuwe versies worden gedrukt omdat de vorige zijn verouderd. Een iPad kost 600 euro, dat is het bedrag dat elke ouder elk jaar betaalt aan schoolboeken.
Digitaal leren is anders dan het klassieke leren. Het is meer gericht op de dingen te begrijpen dan op massa's leerstof van buiten te leren.

——————————————-

3. STICHTING KENNISNET

Stichting Kennisnet ontvangt € 20 miljoen overheidssubsidie per jaar voor de promotie van ict op school. Kennisnet geeft het blad ‘InDruk’ uit.

"Binnen 5 jaar moet elke kind op de basisschool een eigen laptop hebben." Stichting Kennisnet

"Bring Your Own Device (BYOD). Medewerkers en leerlingen brengen hun eigen smartphone, BlackBerry, iPad, laptop of misschien zelfs een gameconsole van PlayStation II mee naar school. Om er mee te werken en te leren! Als iedereen zijn eigen apparaat meebrengt, scheelt dat ook weer in de kosten. De wereld verandert en mensen veranderen mee. Scholen krijgen er hoe dan ook mee te maken. In een aantal blogberichten vanuit het SURFnet/Kennisnet Innovatieprogramma wordt schoolleider Niek gevolgd in zijn zoektocht naar antwoorden op de vele vragen die het thema oproept." Stichting Kennisnet

"Het SURFnet/Kennisnet Innovatieprogramma onderzoekt de didactische meerwaarde van virtuele omgevingen. Second Life biedt unieke en onconventionele mogelijkheden voor het leren. De rijke Second Life omgeving trekt leerlingen aan. De meeste kinderen leven zich grotendeels uit met chatten, bouwen en het ontwikkelen van het uiterlijk van hun avatar. Sommigen worden zo goed in de scripting taal die daarvoor nodig is dat docenten hen vragen voor hen te bouwen in de teengrid." 'Leren in second life' (Onderzoeksverslag van Stichting Kennisnet)

"Kennisnet werkt momenteel aan een ict competentieset voor leraren. Hierin wordt naast naar de Kennisbasis ICT (ADEF) en de bekwaamheidseisen van de Onderwijscoöperatie ook gekeken naar raakvlakken met de 21st century skills." "Goede ervaringen met leerlingen als ict-coaches leiden tot een sneeuwbal-effect: leerlingen worden bij steeds meer aspecten van ict in het onderwijs en de organisatie van het onderwijs betrokken." Uit de brochure ‘Gebruik de ict-leer-kracht van leerlingen’ van Stichting Kennisnet.

"Games hebben een hoge cognitieve opbrengst. De onderzoekers vonden bovendien dat de ruimte die leerlingen kregen van invloed was op de effecten. De hoogste opbrengst werd namelijk gerealiseerd in situaties waarin de leerlingen zelf konden bepalen wanneer en hoe zij de games speelden. De taalcompetenties bleken tenslotte ook te profiteren van gaming. Het ruimtelijk inzicht van de spelers nam toe." Uit 'Wat weten we over effecten van games?' (Onderzoeksverslag van Stichting Kennisnet)

“De resultaten van het ‘Groeien door Games’-project op scholen van de onderwijsvernieuwingscoöperatie lieten zien dat niet alleen het spelen, maar ook het maken van games motiverend werkte. De leerlingen gingen ook buiten schooltijd enthousiast met hun games verder.” Uit 'Wat weten we over effecten van games' (Onderzoeksverslag van Stichting Kennisnet)

"De leerlingen waren razend enthousiast over het project ‘NASA in de klas’. Eén docent heeft GigaPan van NASA zelfs al gebruikt om een zoekplaatje te maken voor jongere leerlingen: een panoramafoto vol bloemen waarbij de kinderen door in te zoomen de verstopte paashazen moeten vinden." Saranna Maureau (Projectleider ‘NASA in de klas’ van Breedbandonderwijs Amsterdam i.s.m. SURFnet/Kennisnet)

"Het beeld van kinderen die oren afdekken omdat een verkeerde beweging met het krijtje wordt gemaakt, zal iedere leerkracht bekend voorkomen. Toch wordt dit geluid steeds zeldzamer, want veel scholen ruilen de traditionele krijtjes in voor geluidsarme digipennen. Het is leuk om te zien dat zelfs kinderen uit groep 3 een usb-stick meenemen met foto’s die ze op het digibord aan hun klasgenootjes willen laten zien." Kennisnet – InDruk (Winter 2008)

"Ter ondersteuning van het effectief inzetten van games in het onderwijs, is een competentiematrix opgesteld waarin een game wordt afgezet tegen de 25 MBO competenties. Deze 25 competenties zijn verder uitgewerkt naar ongeveer 130 werkprocessen die afgeleid zijn uit circa 400 MBO-kwalificatiedossiers zoals die bij het COLO beschikbaar zijn." ‘Games in het (V)MBO’ (Onderzoeksverslag van Stichting Kennisnet)

"Learner Pim (15) laat er geen misverstanden over bestaan. Op Facebook schrijft hij: ‘School vermoordt creativiteit. Je leert op een bepaalde manier denken, omdat iets anders gewoon fout is. Maar er bestaan geen foute of goede antwoorden. Deze visie bestaat niet binnen de school zoals wij die kennen. Dat is jammer want juist dat stimuleert creativiteit.’" Indruk VO n0. 3, 2011

"Ik vind dat met papier werken niet meer kan. Ten eerste: wat een milieuvervuiling. Ten tweede: leraren hebben dan ook geen last van dat slechte handschrift. En tenslotte nog dat gedoe met die boeken die zo duur zijn. Gebruik een laptop en dan is dat ook opgelost! Als ik mijn broer en zijn vrienden zie fietsen met die zware tassen op hun rug denk ik: Zoveel zware boeken?! Zou dat wel goed voor je rug zijn?" Adil (Leerling basisschool 11 jaar, in een column in ‘InDruk’ voorjaar 2011)

Frans Schouwenburg (Sectormanager VO bij Kennisnet)

Onze kinderen hebben toch recht op onderwijs dat van deze tijd is? U accepteert toch ook niet dat uw huisarts met middeleeuwse geneesmiddelen te werk gaat? In dit verband is vooral de hartekreet van Adil van 11 jaar relevant. Adil is erg actief op Twitter en heeft een eigen blog. Het valt hem op dat sommige leraren nog het whitebord gebruiken, omdat ze het digibord niet snappen. Hij geeft een simpel advies: als je het digibord niet snapt, vraag dan even hulp aan je leerlingen. Hij noemt in een column in ‘InDruk’ uit het losse vuistje vijf a zes overtuigende argumenten om meer ict te gaan gebruiken in het onderwijs.
Voor deze unieke conferentie is het passend om eens in te zoomen op de enorme kansen die ict biedt als je de kracht van de leerling koppelt aan de kracht van de docent! Stel je toch eens voor: een school waar leerlingen en docenten gezamenlijk onderwijs maken. Is dat een droom? Welnee! Het is zelfs bittere noodzaak.
Alles gaat digitaal. Mijn pen heb ik al in geen drie maanden gebruikt.
Claim gewoon die 21ste eeuwse vaardigheden. Met het betrekken van uw leerlingen die uw precies vertellen welke mogelijkheden er zijn en met een open blik op de ontwikkelingen rondom taal en communicatie bent u de persoon in de school die de komende jaren ict-geletterdheid in Nederland naar een hoog niveau tilt.

Stephanie Ottenheijm (Programmamanager op de afdeling Strategie en Innovatie bij Stichting Kennisnet)

Voor meer informatie over Heartmath, zie Klees Blase (ook in dit blog besproken).

De druk om te presteren in onze kennismaatschappij wordt steeds groter. Jongeren grijpen dan naar hulpmiddelen om daar mee om te gaan, zoals Ritalin. Er zijn echter ook ICT-middelen die kunnen helpen om de concentratie te bevorderen. Bijvoorbeeld emWave van Heartmath. Een ander voorbeeld is de Journey of Wild Divine. Dergelijke middelen zijn gericht op biofeedback en neurofeedback. Door het gebruik hiervan kan het gebruik van chemische hulpmiddelen tot nul gereduceerd worden. Deze systemen brengen je lichaam in optimale staat om te leren. Dergelijke middelen worden al sporadisch in het onderwijs gebruikt. Onderzoek laat zien dat ze inderdaad blijken te werken. Leerlingen met faalangst worden rustiger, en leerprestaties beter.
Initiatiefrijk, ondernemend, creatief en communicatief: allemaal punten die belangrijk zijn voor succes in de 21ste eeuw. Hoe komen jongeren aan deze talenten? Volgens Robert van Hoesel (17 jaar) niet op school. Hij gaat niet graag naar school, voornamelijk omdat je daar allerlei onzinnige zaken uit je hoofd moet leren. Einstein geeft hem daar gelijk in want die zei: "Never remember what you can read in a book". Vrij vertaald: Onthoud niet wat je op Google kunt vinden.

Marieke van Osch (Procesadviseur ‘Ict op school’ bij Stichting Kennisnet. Ze is tevens zelfstandig onderwijskundige en schoolbegeleider. Zij houdt zich onder andere bezig met social media en serious gaming. Ze is bedenker, ontwikkelaar en begeleider van ‘Gisdo Onderwijsvernieuwing’; een aantal scholen past Gisdo toe. Ze studeerde Onderwijskunde.)

De gedachte achter Gisdo (Geïntegreerd Interactief Semi-Digitaal Onderwijs) is de motivatie van de jongere. De lerenden zijn alleen te motiveren als zij zelf sturing kunnen aanbrengen in het eigen leerproces. De leerling is de motor van het onderwijs en niet de leraar! In de Gisdo-aanpak leert een leerling zelf actief informatie te verzamelen en te delen met anderen. De leraar vervult de rol van coach. De nadruk ligt op discussie, samenwerking, individuele verwerking en reflectie.
In een Gisdo-klas wordt veel met de computer gewerkt, staat op de achtergrond een rustgevend muziekje op en zitten de leerlingen aan kleurige ronde meubels.

Johan Gielen (Docent film & media in het middelbaar onderwijs. Zelfstandig media-educator)

Als havo/vwo-docent constateer ik geen enkel probleem bij de smartphone, maar juist bij de innovatie van het onderwijs. Duidelijk is dat er een verandering gaande is in het onderwijs en de maatschappij als geheel. De smartphone als hoogwaardige technologie in ieders broekzak of tas. Het kan zo mooi zijn: connectiviteit, alle kennis onder direct handbereik en een ondersteuning bij talloze doelen (there’s an app for that!). Op individueel niveau maakt de moderne mens dan ook buitengewoon veel gebruik van deze ‘broekzaktechnologie’, maar de aansluiting bij het bestaande onderwijssysteem lijkt in de praktijk van vandaag te ontbreken.
De verslechterde kwaliteit van het onderwijs wordt onder andere aangetoond door het onvermogen en wantrouwen jegens deze nieuwe technologie in de klas. Flexibiliteit, vertrouwen op kennis en kunde als docent, educatie breder zien dan de gestelde competenties is immers ver te zoeken. Het onderwijs als geheel lijkt in een kramp te zitten.
De angst voor technologie in het onderwijs is zeer onterecht. Elke docent met een iPhone of een profiel op Twitter of Hyves is expert genoeg om met simpele toepassingen het technologische kapitaal in zijn klas te activeren. Het kapitaal dat alle smartphones in een klas samen vormen, is in tijden van bezuiniging een uitgelezen kans. Alle geschetste problemen ten spijt, een smartphone blijft een onovertroffen apparaat met onuitputtelijke mogelijkheden en daarom bij uitstek geschikt voor educatie.
In mijn lessen wordt Twitter gebruikt. Via een apart Twitteraccount communiceer ik op een laagdrempelige manier met m’n leerlingen. Daarbij geldt één afspraak: ‘alles wat op Twitter wordt gezegd of gebeurt, blijft in de context van Twitter’. Het geeft hen de vrijheid om te spijbelen én te twitteren – mochten ze dat willen. Ik wil geenszins inbreuk maken op hun vrijheid om te twitteren wat ze willen, en om twitter inzetbaar te maken in mijn les is er dus een protocol nodig. Hierbij geef ik het voorbeeld, dat wanneer mijn leerlingen als ‘afwezig’ of ‘ziek’ in magister staan, en ik via twitter verneem dat ze een hamburger bij de mac eten, ik ze niet via twitter terecht zal roepen. Duidelijk moet zijn dat ik als docent niet de rol van ‘luistervink’ of ‘verklikker’ heb met het medium twitter.

Alfons ten Brummelhuis (Hoofd Onderzoek Stichting Kennisnet)

Bij ons experiment ‘Leren met je mobiel’ kregen kinderen op verschillende manieren Engelse woordjes aangeleerd. Één groep kreeg les op school. Een andere groep leerde met behulp van een mobiel met multimediaal lesmateriaal in dierentuin Blijdorp en mocht daarna de mobiel mee naar huis nemen. Het onderzoek laat zien dat de Engelse woordenschat van de laatste groep meer toenam dan van kinderen zonder mobiel.
Toen de mobiele telefoons de klas werden binnengedragen, ging er een gejuich op en dat enthousiasme bleef tijdens het hele project voelbaar. Ook gingen de leerlingen de mobiel thuis gebruiken. De extra tijd die kinderen met de mobiel bezig waren vertaalde zich in extra leerwinst. De mobiel voegt dus echt iets toe aan het onderwijs in het Engels. Mobiel leren verdient dan ook een plaats in het basisonderwijs.
Wij zijn enthousiast over deze bevindingen en hebben inmiddels verder onderzoek naar de effecten van mobiel leren ingesteld.
Mobile learning is een recente ontwikkeling. Het stelt de leerling in staat om overal en altijd te leren. Iedere keer als er een vraag bij hem opkomt, kan hij het antwoord vinden.
Dit is in overeenstemming met een belangrijk onderwijskundig principe, het constructivisme: kennis wordt niet door een leraar overgedragen maar door een leerling zelf geconstrueerd, in een voor hem zinvolle situatie.
De digitale vaardigheden van 21st century skills zijn de slagroom op de onderwijstaart. De finishing touch op een onderwijscurriculum.

Olaf de Groot (Medewerker Kennisnet. Trainer en consultant bij APS)

Onze hersenen zijn aan het veranderen. We hebben basiskennis nodig en moeten een kritische houding creëren. Het opslaan van kennis gebeurt al heel anders, dus slaan we andere kennis op en we slaan minder kennis op. Maar we slaan wel op hoe we bij bepaalde kennis kunnen komen en waar we die kunnen vinden. Dat is interessant voor het onderwijs. Want onderwijs is op dit moment vooral kennisoverdracht. Maar je vraagt je af of dat nog wel relevant is voor de toekomst?
Gepersonaliseerd leren is te vergelijken met het dashboard van een auto. Daarop staat allemaal informatie. Het dashboard is het hulpmiddel dat een bestuurder gebruikt om veilig, snel en op een slimme manier op zijn bestemming aan te komen. Op dat dashboard zitten verschillende aparte instrumenten die er voor zorgen dat je reis soepel verloopt. In het leerproces zou je dus een TomTom kunnen gebruiken om aan te geven waar je op een leerlijn zit, of hoeveel tijd je nog onderweg bent. Dat is eigenlijk de ICT die het leren ondersteunt. Maar ondertussen ben je wel aan het rijden. Tijdens het rijden, het leren, maak je gebruik van allerlei hulpmiddelen. Dat is een zoektocht en we weten nog steeds niet precies hoe we dat moeten doen.

Zie ook Madelief Keyser (verderop besproken)

———————————————

4. SUGATA MITRA EN ZIJN ‘HOLE IN THE WALL’ EXPERIMENT

In 1999 startte Mitra zijn befaamde ‘Hole in the wall’ experiment (HiWEL). Hij plaatste een computer met internetaansluiting in een sloppenwijk en verdween, waarna nieuwsgierige kinderen er mee aan de slag gingen. Zijn resultaten brachten een schokgolf teweeg. Zonder enige vorm van begeleiding leerden deze kinderen zichzelf engels; tienjarigen hielden zich bezig met biotechnologie; kinderen bedachten originele oplossingen voor geavanceerde wetenschappelijk/technische problemen. Aldus Mitra. Mitra is een veelgevraagd spreker, zijn TED Talks zijn wereldvermaard.

Het werk van Mitra was de inspiratie voor de film ‘Slumdog Millionaire’.

Mitra is bedenker van de termen 'Self-organized learning environment (SOLE)', "Child driven education', 'Minimally Invasive Education', 'School in the cloud' en 'Cloudgranny'.

“Eén computer, een uitdagende opdracht en eventueel nog een scheutje aanmoeding… meer is er niet nodig om kinderen tot verbluffende leerresultaten te brengen. Onmogelijk? Professor Sugata Mitra bewijst keer op keer – ook tot zijn eigen verbazing – dat het werkt. Ik sprak Mitra tijdens Dé Onderwijsdagen 2010 in Utrecht.” Erno Mijland (Zelfstandig adviseur. Redacteur van drie onderwijstijdschriften en auteur van verschillende boeken over onderwijs)

"Kinderen in de slums van India, waar geen leraar wil komen, leren elkaar binnen enkele weken Engels te lezen en spreken, een computermuis te bedienen, spelletjes te spelen en geluidsopnamen te maken en afspelen zonder enige instructie van buitenaf. Ze vormeen een zogenaamde 'Self Organizing Learning Environment'. Nu Sugata Mitra zijn resultaten heeft gereproduceerd in diverse Europese landen als Engeland en Italië wordt ook de relevantie van zijn onderzaoek voor de westerse wereld steeds duidelijker". Michael van Wetering, CTO op de afdeling Strategie en Innovatie bij Stichting Kennisnet

Unieke video-beelden van Mitra's baanbrekende experimenten zien we hier [Zelf lerende kinderen] . Helaas komen de kinderen zelf niet aan het woord, zoals men er ook tevergeefs naar zoekt in de wetenschappelijke literatuur.

Sugata Mitra (Hoogleraar ‘Educational Technology’ te Newcastle University)

Mitra is winnaar van de TED Prize 2013 ($ 1 miljoen) voor zijn TED talk uit 2013. Hij kreeg de prijs uit handen van Sir Ken Robinson.

In 2011 ontving Mitra een eredoctoraat van de TU Delft. Ere-promotor was Prof. Wim Veen.

Mitra is de bedenker van de ‘granny cloud’: een groep grootmoeders die via skype kinderen aanmoedigen in hun leerproces, zonder dat ze over inhoudelijke kennis bezitten. Ze hoeven alleen maar hun bewondering te uiten voor datgene wat de kinderen gevonden hebben. Volgens Mitra blijkt uit zijn onderzoek dat de granny cloud een positief effect heeft op de leerprestaties van de kinderen.

[A school in the cloud: Sugata Mitra accepts the TED Prize at TED2013] [Sugata Mitra: 'Kinderen leren beter zonder leraar'] [Give them a laptop and a group of pupils will teach themselves]

Kinderen kunnen zichzelf alles leren.
Another thing these kids said that was music to my ears: “You’ve given us a machine that works only in English, so we had to teach ourselves English.” It was the first time I heard the words ‘teach ourselves’ said so casually.
Can Tamil-speaking 12-year-olds learn the biotech of DNA replication by themselves on a streetside computer in English? ….The kids began to learn the material — showing understanding of concepts far advanced for their age.
On a recent visit to Turin, I asked 10-year-olds, "Who was Pythagoras, and what did he do?" Twenty minutes later, every group had right-angled triangles up on screen. One group was beginning to examine the equation of squares – they were heading towards the theory of relativity.
I once asked a group of 10-year-olds in the little town of Villa Mercedes in Argentina: 'Why do we have five fingers and toes on each limb? What's so special about five?' Their answer may surpise you. The children arrived at their answer by investigating both theology and evolution, discovering the five bones holding the web on the first amphibians' fins, and studying geometry. Their investigation resulted in this final answer: The strongest web that can be stretched the widest must have five supports.
If a meteroite was coming toward the earth, how would you figure out if it was going to hit? I have been amazed with how kids come up with new approaches to questions like this.
In nine months, a group of children left alone with a computer in any language will reach the same standard as an office secretary in the West. I'd seen it happen over and over and over again.
Kennis die je via internet kunt opzoeken, hoef je niet in je hoofd op te slaan.
A teacher that can be replaced by a computer should be.
Veel scholen vinden de uitkomsten van mijn onderzoek bedreigend voor hun positie.
Het curriculum heeft zijn betekenis voor een groot deel verloren. Het curriculum voor de lagere school is bedacht door tachtigjarigen die bepalen wat achtjarigen moeten weten, en die hebben daar geen trek in.
The Victorians created a system called school. They must have good handwriting, they must be able to read, and they must be able to add, subtract and do division. We don’t need that education system anymore. It’s outdated.
Good spelling and grammar was necessary maybe a hundred years ago, but not right now. Children should be encouraged to express themselves in a number of different ways – including using mobile phone text messaging – rather than relying on established linguistic rules.
Je moet kinderen niet vertellen dat de zon opkomt in het oosten, maar ze vragen waar de zon opkomt. Het huidige curriculum zit vol met doctrines. Die moeten er allemaal uit.
We live in a world where, when we want to know something, we can learn it in two minutes. Could it be, the devastating question, that we’re heading towards a future where knowing is obsolete?
I'm speaking at TED about a future where knowing is an obsolete idea. Once we get past knowing we move into an era of learning. Knowing is about repeating facts, like “I know to multiply three digit numbers”. I think this is no longer the most important factor in education. Learning is the new skill. Imagination, creation and asking new questions are at its core.
Leraren moeten ophouden met antwoorden geven en beginnen met vragen stellen. En dat moeten moeilijke vragen zijn. Het huidige systeem begint bij de gemakkelijke stof, op het niveau waarbij het kind het goede antwoord kan geven. Denk aan de tafels van vermenigvuldiging. Vandaaruit wordt het steeds moeilijker. Maar bij die eenvoudige vragen hebben kinderen geen idee waarom je ze stelt. We moeten het hele curriculum herschrijven in vraagvorm in plaats van in zinnen en antwoorden.
Leraren moeten leerlingen niet met informatie helpen, niet ongeduldig worden als een leerling de vraag nog steeds niet heeft opgelost. Loslaten en afwachten, daar gaat het om. En als het echt vastloopt, zo heb ik ontdekt, werkt de grootmoeder-aanpak het best. Niet oordelen, maar achter het kind gaan staan en simpelweg je bewondering uiten voor wat het al wel gevonden heeft. Daarvoor hoef je dus niet een vakinhoudelijke deskundige te zijn, zo blijkt.
Om onze kinderen op de toekomst voor te bereiden is het essentieel dat leraren de kinderen uitdagen goed te worden in het stellen van grote vragen, die hen mee op reis nemen op zoek naar antwoorden. En niet naar het onthouden van feitjes.
Het is de hoogste tijd dat we realiseren dat informatie uit zichzelf op het internet komt, zonder dat je er iets voor hoeft te doen. De eindgebruikter krijgt de informatie gratis.
Het internet heeft alles veranderd. Lerenden overal ter wereld lijken het traditionele systeem steeds meer de rug toe te keren. Ze vragen zich af waarom ze nog naar school gaan. De traditionele vorm van formele educatie is niet vol te houden.
Knowledge is an obsolete idea from a time when it was not possible to access or aquire knowledge at the moment of need.
I have found that when people, particularly children, mingle with the internet, knowing becomes increasingly unnecessary.
If we make the curriculum, not of things we know but of things we don't know, there will be little to teach and much to learn.
KNOWING IS an obsolete idea from a time when it was not possible to access or acquire knowledge at a moment of need. The idea of knowing assumes that the brain must be “primed” in advance for circumstances that may require knowledge. Just in case.
We don’t need to know until we need to know.

Wilfred Rubens (Projectleider 'eLearning' an de Open Universiteit. Hij was Senior beleidsmedewerker bij ROC Gilde Opleidingen. Hij studeerde Pedagogische Wetenschappen. Hij heeft een eigen website met publicaties over ict en onderwijs)

Sugata Mitra is één van mijn 'helden'. Mitra heeft niet alleen duidelijke ideeën over andere manieren van leren, maar kijkt ook of dit werkt. Daarnaast is hij een inspirerend spreker. Ik was dus blij dat ik hem vandaag tijdens de Onderwijsdagen mocht zien optreden.
Mitra ziet een belangrijke rol voor ICT weggelegd. Een voorbeeld waren tien jaar oude kinderen die zelfstandig biotechnologische zaken zoals DNA moesten leren. Mitra is begonnen met een pretest. 5% van de leerlingen had deze test voldoende gemaakt. Via zelfgeorganiseerd leren met behulp van internet werd dit percentage opgehoogd naar 30%. Daarna werden de leerlingen begeleid. Niet door een vakinhoudelijk expert, maar door een 'cloudgranny': een 'oma' die leerlingen uitsluitend aanmoedigd, bewonderd en bekrachtigd. Hierdoor werd de score opgehoogd naar 50%.

Fons van den Berg (Consultant bij Danaë Onderwijsinnovatie & ICT. Trainer Consultant voor Apple RTC bij Helikon educatieve technologie)

"Wij [Danaë Onderwijsinnovatie] hebben ons laten inspireren door de goden en de symbolieken uit de Griekse mythologie. Zoals het verhaal gaat heeft de mythologische Danaë een voorspelling waar gemaakt die onmogelijk zou zijn! Het bedrijf Danae Onderwijsinnovatie & ICT gelooft niet in het onmogelijke. De kern van leren met ICT is inspiratie om dromen om te zetten in daden. Zelfs als dat onmogelijk lijkt."

Sugata Mitra: ‘A teacher that can be replaced by a machine should be’. Een citaat dat Mitra vaker gebruikt en dat ik ook graag herhaal in een zaal vol leraren. Je zou in het onderwijs de kernactiviteit (leren) wellicht best kunnen laten gebeuren zonder de dure overhead van leraren. Mitra’s experimenten wijzen immers uit dat leren met alleen technologie best kan plaatsvinden. De huidige regering wil bezuinigen en wil daarbij ingesleten patronen en heilige huisjes niet onbesproken laten. Mevrouw de Minister, u kunt me bellen!
Het ovationele applaus aan het einde van het verhaal van Mitra was volkomen terecht. In de dagen erna gonsde het op de edublogs over de verbluffende inzichten van Mitra. En toen werd het stil … Dát scholen moeten innoveren weten we, welke inzichten daarbij waardevol zijn weten we. Wat gaan we nu daadwerkelijk doen met die ideeën en inzichten? Zijn er scholen die leren zonder docent durven te laten gebeuren? We hebben volgens mij rumoer nodig, wrijving, spanning, gedoe, revolutie, van alles … maar niet de stilte na Mitra.
We hebben bijna alleen maar 20ste-eeuwse docenten en nog 20ste-eeuwse lerarenopleidingen en pabo’s. Daar hoeven we dus niet zoveel van te verwachten. Er zit maar één ding op en dat is het onderwijs teruggeven aan wie het toebehoort: de leerling.
Leerlingen zeggen: ‘Kennis an sich bestaat niet. Enkel als iets in een context geplaatst is, interesseert het ons’.
We hebben geen mensen met hoge CITO-scores nodig, maar Einsteins, Ockels, Freinets en Jobsons.
Mijn generatie moet al behoorlijk zijn best doen om overeind te blijven in een wereld die voortdurend verandert. We hebben nog echt kennisonderwijs gehad en ik merk dat dat af en toe tekortschiet.

———————————————————

5. KRITIEK OP SUGATA MITRA EN ZIJN ‘HOLE IN THE WALL’ EXPERIMENT

“Wat me vooral opviel was hoe weinig het onderzoek van Mitra geciteerd wordt in wetenschappelijke literatuur. Het grootste deel van de verwijzingen naar zijn onderzoek gebeurt door hemzelf of door mensen uit zijn entourage.” Pedro de Bruyckere (Lerarenopleider secundair onderwijs van de Arteveldhogeschool)

Donald Clark (Hij was één van de oprichters van ‘Epic Group’, die leidend werd in Engeland op het gebied van e-learning. Hij is ook school bestuurder. Hij schreef tientallen artikelen, boeken en reviews over e-learning. Donald won vele onderscheidingen voor zijn werk waaronder de ‘Outstanding Achievement in e-learning Award’).

[Sugata Mitra: Slum chic? 7 reasons for doubt]

I gave a talk once and the speaker after me was an academic from Mitra's department at Newcastle University, Dr. Payal Arora. SHe was well versed in Indian education but scathing about his hole-in-the-wall research, not only the research methods and conclusion, but also the method of funding.
When Arora came across these two ‘hole-in-the-wall’ sites in India she discovered not the positive tales of self-directed learning but failure. One was vandalised and closed down within two months, the other abandoned and, apparently, was mostly used by boys to play games.
Few realise that Mitra’s research funding came from NIIT, a commercial Indian e-learning company. I know them well and believe me, this is no charitable institution. As Arora points out, there is little real independent evidence, other than that provided by HiWEL itself and one must always question research funded by those who would benefit from a positive outcome. The lack of independent research on the sites is astonishing.
Arora exposed a glaring weakness in the design of the experiment. It was not comparing the amount of time spent on the hole-in-the-wall material with the same or similar amount of time in school.
Arora’s conclusions are that these experiments do not work when not linked to the local schools and that, far from being self-directed, the children need mediation by adults. Arora claims that disassociating learning from adult guidance can lead to uncritical acceptance of bad content and bad learning habits.
Mark Warschauer, who also visited a hole-in-the-wall site, is even more critical than Arora. He claims that overall the project was not very effective, low level learning and not challenging. In addition, he found that some of the many problems were the fact that the internet rarely functioned, no content was provided in Hindi, the only language the children knew, and many parents criticised the kiosks as distracting the children from their homework. Sure they learned how to use menus, drag and drop but most of the time they were using paint programs or playing games.
”Schools are obsolete” said Mitra. Oh yeah? Far from being sited in open places, HiWEL sites are now invariably in school compounds. By being in the school it is difficult to do research that isolates the experience from the school, difficult to disentangle the role of the school and the hole-in-the-wall computers. Indeed, as HiWEL has explained, they involve ‘teachers’ in their implementation and mediation, making it almost impossible to isolate the causes of educational improvement. The ‘hole-in-the-wall’ has become the ‘computer-in-the-school’.
Notice two things about this image – no girls and big boys at the screen. You get an odd skew in the data based on the fact that the few successes tell you nothing about the absent children, that got nowhere near the kiosks – these missing children turn out to be the many, not the few, and lot of girls.
Who among you in the developed world would abandon all teaching and install ‘hole-in-the-wall’ learning for your own children? We are being asked to believe that the solution to the lack of opportunities in third world education are computers in walls? If Mitra has children, I wonder if he’s allowing them to learn in this way?

————————-

6. KRITIEK OP PROF. WIM VEEN

Jan Paalman (Pseudoniem. Docent natuurkunde)

De Homo zappiens is een uitvinding van Wim Veen. Veen heeft grote invloed in onderwijsland dat altoos tuk is op nieuwe ideetjes en pakkende slogans. Kijk eens hoe kinderen studeren, zegt Veen. Dat doen ze met de televisie aan, met muziek denderend uit de boxen van de geluidsinstallatie, terwijl ze intussen met vrienden chatten, bellen, mailen of gamen. Want de zappende mens is bedreven in multi-tasking: hij kan alles tegelijk. Hij leert niet lineair, hij zapt zich door leerteksten die hij niet zin voor zin leest maar diagonaal ‘scant’. Teksten zeggen hem niets, plaatjes alles. En van het uit alle electronische kanalen komende bombardement aan informatie raakt hij niet in de war. Nee, hij is, anders dan wij ouderen, uiterst bedreven in het opnemen van ‘discontinue informatie’. Daarom zijn traditionele leerboeken, klassikaal onderwijs en teksten zonder plaatjes voor hem niet geschikt. Hij moet ander onderwijs krijgen. Geen wonder dat Veen een veel gevraagd spreker is op bijeenkomsten over het Nieuwe Leren. Vaders die met vertederd ontzag praten over de muisvaardigheid van hun pientere bengels, het is bijna een cliché. Wat ze niet weten is dat computervaardigheid de simpelste van alle vaardigheden is. Want Windows en alles wat daar aan vast zit is een bij uitstek kinderlijk systeem. Het is ontworpen als de etalage van een snoepwinkel. Je hoeft (hèbbe, hèbbe) maar te wijzen en je haalt het lekkers met één muisklik binnen. Wat dacht u? Microsoft verdient zijn miljarden heus niet met communicatiemiddelen die alleen begrepen kunnen worden door mensen met een IQ van boven de 120. Een IQ zo hoog als mijn schoenmaat is al ruim voldoende. Het gedachtengoed achter de Homo zappiens is nauw verwant met een nieuw begrip in het onderwijs. Edutainment. Onderwijs moet entertainen, nooit saai zijn, maar altijd ‘fun’. Vandaar de snelle opkomst in onderwijsland van dat gruwelijke woordje ‘leuk’. De zapmens blijkt namelijk over een korte aandachtsboog te bezitten en haakt onmiddellijk af als het onderwijs niet leuk is.
De kinderen van nu leren anders. Ze doen aan multitasking. Wij kunnen dat niet. Zij wel. Modieuze onzin. Veen beroept zich op neurowetenschappelijk onderzoek maar wordt juist uit die hoek stevig tegengesproken. We kunnen maar een paar zaken in ons werkgeheugen houden, zeggen die wetenschappers, maar die kun je niet allemaal tegelijk alle aandacht geven. Daarvoor moet je van het ene aandachtsgebied schakelen naar het andere. Dat kost tijd. En erger nog, dan maak je ook meer fouten. Daarom gaat bellen en autorijden niet goed samen. Ook jongvolwassenen veroorzaken al bellend vier keer zoveel ongelukken.
De computer is voor jongeren hun venster op de wereld, zegt Veen. Vooruitgang? De computer geeft je een virtuele, door anderen bedachte blik op de wereld. Niet de echte wereld, maar een gemanipuleerde afbeelding ervan.

———————————————–

7. KRITISCHE OPMERKINGEN OVER ICT EN ONDERWIJS

"Learning is fun, but it is also hard work. In fact, working hard, surmounting challenges, and ultimately succeeding is what builds real motivation. Any gadget that turns this exciting and difficult process into an easy game is dishonest and cheats the child out of the joy of personal mastery. Encouraging children to ‘learn’ by flitting about in a colorful multimedia world is a recipe for a disorganized and undisciplined mind." Jane Healy (ontwikkelingspsychologe)

"Death by PowerPoint" is a criticism of slide-based presentations referring to a state of boredom and fatigue induced by information overload during presentations created by the Microsoft application PowerPoint. It can also be called 'PowerPoint Poisoning.'" Wikipedia

“Wijsheid zit in mensen, niet in Ipads.” Peter van ’t Hof (Directeur/bestuurder van de Godelinde Schoolvereniging)

Paul Kirschner (Hoogleraar Onderwijspsychologie aan de Open Universiteit)

[Alle mobieltjes de klas uit!]

Er is de laatste tijd veel ophef over het gebruik van mobieltjes in de klas. Als reactie vinden sommigen – waaronder de VO-raad en opspringende onderwijsgoeroes – dat docenten op ‘mobieltjescursus’ moeten om te leren hoe zij mobieltjes in de klas nuttig kunnen inzetten. Helaas gaat men hier voorbij aan het echte probleem, namelijk dat googlen, sms’en en chatten onder de les of bij het leren gewoon afleidingen zijn, waardoor er slechter of niet geleerd wordt. In een recent artikel in Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking tonen Jacobsen en Forste aan dat er een zeer robuuste negatieve relatie bestaat tussen het gebruik van sociale media in de klas, tijdens het leren of bij het maken van huiswerk en de behaalde punten van leerlingen. Zij concluderen dat dit multitaskgedrag interfereerde met het leren: het leidde leerlingen af van wat zij ‘hoorden’ te doen. Dit komt overeen met een studie die ik uitvoerde met Aryn Karpinski over het gebruik van Facebook en leerresultaten. Daaruit bleek dat Facebookgebruikers gemiddeld één punt lager scoorden dan niet-gebruikers.
De verklaring is eenvoudig. Ten eerste, mensen kunnen NIET multitasken! Als je multitaskt, voer je twee cognitieve processen tegelijk uit. Maar onze hersens kunnen dat helemaal niet. Wij kunnen wel verschillende geautomatiseerde activiteiten tegelijkertijd uitvoeren. Maar dit geldt niet voor dingen waarbij we moeten nadenken. Wat wij wel kunnen, is schakelen tussen taken (task switching) en hoe meer wij iets geoefend hebben, hoe sneller wij kunnen schakelen. Voor leerlingen is dat misschien chatten of sms’en, voor anderen bijvoorbeeld autorijden of typen. Dus toch geen probleem die mobieltjes in de klas? Jawel. Want elk onderzoek naar schakelen tussen taken waarbij denken is vereist, toont aan dat dit leidt tot circa twee keer zoveel tijd om de taken uit te voeren en tot circa twee keer zoveel fouten. Die extra tijd zou geen probleem zijn als chattende leerlingen twee keer zo lang zouden studeren, maar uit mijn onderzoek met Karpinski bleek dat daarvan geen sprake was. En dan hebben we het nog maar even niet over die verdubbeling van fouten.
Ik vind het echt een wonder dat men durft te beweren dat mobieltjes in de klas gebruikt moeten worden. Wie nog niet overtuigd mocht zijn: onderzoek van Strayer, Drews en Crouch heeft aangetoond dat het rijden onder de invloed van alcohol veiliger is, dan rijden terwijl je telefoneert, ongeacht of het handsfree is of niet!
Wat erger is, is dat multitaskgedrag tot verregaand concentratieverlies lijkt te leiden. Jongeren die veel multitasken, hebben steeds meer moeite zich op iets te concentreren. Als die ontwikkeling zich voortzet, kan dat zeer zorgwekkend zijn. Het zijn wel de ouders en de werknemers van de toekomst.

Clifford Nass, Eyal Ophir, Anthony Wagner (Psychologen en communicatiewetenschappers aan de Stanford Universiteit)

In eerste instantie lijkt het efficiënt om alles tegelijkertijd te doen. Maar volgens ons onderzoek scoren mensen die één ding tegelijk doen veel beter. Multitaskers worden constant afgeleid.
Doordat multitaskers zich op alles tegelijkertijd proberen te concentreren, kunnen ze irrelevante informatie niet negeren. Lichte multitaskers daarentegen, kunnen dit wel doordat ze zich op één ding concentreren. Ook blijkt uit ons onderzoek dat multitaskers een slechter geheugen hebben dan lichte multitaskers en kunnen zij informatie niet uit elkaar houden.
Wetenschappers hebben allang voorspeld dat het voor een mens onmogelijk is om tegelijkertijd meerdere stromen van informatie op te nemen. De hersenen kunnen het simpelweg niet aan. Veel onderzoekers gingen er echter vanuit dat multitaskers een speciale gave zouden hebben om meerdere dingen tegelijkertijd te kunnen doen. We onderzochten waar multitaskers dan precies beter in zouden zijn. We vonden niets.

Dr. Dap Hartmann (Sterrenkundige. Universitair docent ‘Innovatiemanagement en Ondernemerschap’ aan de Technische Universiteit Delft. Hij ontving de New Venture Onderwijsprijs voor het meest productieve ondernemerschapsonderwijs in Nederland)

[Schop de computer snel de klas uit]

Sigarettenfabrikanten deelden in de jaren vijftig gratis sigaretten uit op scholen. Microsoft geeft scholen computersoftware voor een fractie van de winkelprijs. Eerst iets weggeven, en later flink aan de nieuwe verslaafden verdienen. Scholen zijn zich rot geschrokken omdat Microsoft veel meer geld wil beuren voor de software die op schoolcomputers wordt gebruikt. Windows, Word en al dat andere moois wordt na 1 februari twee- tot driemaal zo duur. Toch bestaat er een prima oplossing, die geld bespaart en de kwaliteit van het onderwijs verhoogt: schop alle computers de klas uit! Computers zijn in de klas volstrekt overbodig. Geen enkel vak heeft er baat bij.
`Het internet is een schatkamer boordevol vrije informatie', is een veel gehoord argument. Ooit iets nuttigs op het web gevonden? En bleek toen ineens de hele avond verstreken te zijn? Waardevol en gratis gaan zelden hand-in-hand. Kijk maar wat doorgaans gratis door de brievenbus valt.
We moeten geloven dat het internet een kosteloze bron van waardevolle informatie is. Zelfs al zóu dat waar zijn, dan nog is informatie niet hetzelfde als kennis. En losse flarden kennis leiden zelden tot inzicht en begrip.
Een derderangs scriptie in elkaar flansen wordt kinderspel, dankzij het world wide web. Wat leerlingen uit de kleurenprinter toveren ziet er al snel gelikt uit. Maar hoe fraaier een scriptie oogt, des te groter is de kans dat de inhoud aan de aandacht ontsnapt. Vaak zijn het klakkeloos van het internet geplukte plaatjes en tekstfragmenten die met een digitale lijmkwast aan elkaar zijn geplakt.
Leerlingen verspillen kostbare lestijd door met menu-gestuurde programmatuur te prutsen. Wat is nuttiger om te leren: hoe je een gekopieerde foto van een appel kunt positioneren binnen een gekopieerde tekst over Newton, of wat het verschil is tussen massa en gewicht?
Onlangs ontdekte ik vol afgrijzen wat tegenwoordig op de middelbare school voor wiskunde doorgaat. Veel opgaven vragen om een antwoord in de vorm van een `machientjes-schema'. Dat is een opsomming van de toetsen die je achtereenvolgens op een rekenmachine moet indrukken. De rekenmachine is opgeklommen van hulpmiddel tot doelstelling, en heeft onderweg enorme schade aangericht.
Bij wiskunde leer je de oppervlakte van een cirkel te bepalen: pi maal r kwadraat. Een cirkel met straal 5 heeft dus een oppervlakte van 25 pi. Een prima antwoord dat zeker niet beter wordt als een rekenmachine het benadert met 78,538163.
De huidige generatie scholieren heeft grote moeite hebben met kinderlijk eenvoudige sommetjes als 7×6 of 9×8. Ook het rekenen met breuken is een vergeten vaardigheid.
Een nieuwe lichting `-logen' en `-gogen' roept al enige tijd dat veel kinderen tegenwoordig lijden aan `dyscalculie'. Waarom een duur woord gebruiken als een simpele diagnose volstaat? Want 'dyscalculie' = 'nooit hoofdrekenen geleerd'.
Boeken zijn handzaam, duurzaam, draagbaar, algemeen toegankelijk, ongevoelig voor storing, en verouderen nauwelijks. Wat Euclides 23 eeuwen geleden schreef over de grondslagen van de geometrie is nog steeds waar. Dat geldt ook voor de stelling van Pythagoras, de wetten van Newton en ga zo maar door

————————————

8. DE ‘21st CENTURY SKILLS’

Stichting Kennisnet heeft onderzoek laten verrichten naar de 21st century skills. Resultaten:

Om jongeren goed voor te bereiden op de arbeidsmarkt moeten ze competenties ontwikkelen waaraan behoefte is in de kennissamenleving.
De 21st century skills zijn: Samenwerking – Communicatie – ICT-geletterdheid – Sociale en Culturele vaardigheden (Burgerschap) – Creativiteit – Kritisch denken – Problem solving skills. Ook een betrokken, ondernemende en nieuwsgierige houding komen van pas in de 21ste eeuw.
ICT behoort tot de kern van de 21st century skills.
Docenten moeten in staat zijn om leerstijlen en intelligentie van leerlingen te identificeren.
Behoefte aan creativiteit neemt toe omdat kennis geen of amper onderscheidend vermogen meer is (informatie/kennis is vrij beschikbaar via internet). Het gaat niet zozeer erom die kennis te hebben, maar om haar succesvol toe te kunnen passen.
Beschikbare modellen voor 21st century skills zijn (afkomstig van): het Partnership for 21st century skills (P21), Engauge, Assessment and Teaching of 21st century skills (ATCS), National Educational Technology Standards (NETS/ISTE), National Assessment for Educational Progress (NAEP). Ook is er literatuur betreffende onderzoek en aanbevelingen van de Europese Unie, de OESO en UNESCO over de noodzaak en de implemtatie van 21st century skills.
‘Partnership for 21st century skills‘ werd gesponsord door o.a. Apple Computers, Cisco Systems, Dell Computer Corporation, Microsoft Corporation.
‘Assessment and Teaching of 21st century skills’ werd gesponsord door o.a . Cisco, Intel en Microsoft.

“Onze maatschappij verandert voortdurend. 80% van de leerlingen die nu primair onderwijs genieten, zullen later banen hebben die we nu nog niet eens kennen! Welke competenties hebben onze huidige leerlingen, die onze toekomstige werknemers zijn, nodig in de 21^st eeuw? Internationaal beter bekend als de ‘21st century skills’.” OnderwijsMaakJeSamen

"Het ontwikkelen van een moreel kompas is essentieel voor de pedagogische opdracht van de school. In de ‘21st century skills’ van het bedrijfsleven hebben ze nu al prioriteit." Jan Westert (Directeur van ROC Menso Alting)

Madelief Keyser (Programmamanager Innovatie bij Kennisnet. Ze heeft opleidingen gevolgd op het gebied van 'bewustzijn coaching' en 'systemisch werken')

Stichting Kennisnet en het ‘Creative Leaning Lab’ van ‘Waag society’ doen onderzoek naar de vraag in hoeverre ‘Embodied learning’ een rol speelt in het leren van 21st century skills. Ze werken hierbij samen met kunstenares Marloeke van der Vlugt, maker van interactieve installaties.

Vragen die in dit project worden onderzocht zijn: Zijn lichaam en beweging interfaces voor het leren van 21st Century Skills? Hoe wordt het onderwijs over 21st century skills verrijkt door embodied learning? Beklijft kennis beter wanneer je een motorische component koppelt aan het leerproces? Op welke wijze kan embodied learning een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van 21st Century Skills?
‘Embodied learning’ is een vorm van leren waarbij gebruikers hun hele lichaam inzetten om tot resultaten te komen. De gedachte is dat door de fysieke interactie ervaringsgericht leren wordt gestimuleerd. Wearables, tastbare intelligente objecten, sensortechnologie, motion-tracking en interactieve video stimuleren leerlingen om op een nieuwe manier te leren, vanuit hun eigen lichamelijke handelingen.
Het lichaam zal opnieuw actief worden ingezet met als doel 21st century skills zoals ‘samenwerken’ en ‘creativiteit’ te stimuleren.
Marloeke van der Vlugt heeft literatuuronderzoek gedaan en interviews gehouden met experts op het gebied van 21st century skills en embodied learning. Marloeke: ‘Mijn conclusie na alle gesprekken over 21st century skills is dat het in de basis gaat over leren met een open en betrokken houding waardoor je steeds openstaat voor het opnemen van kennis of het leren van een nieuwe taak.’

——————————————————-

9. KRITISCHE OPMERKINGEN OVER DE '21ST CENTURY SKILLS'

“Als we niet weten hoe de toekomst eruit ziet, hoe weten we dan welke vaardigheden nodig zijn in die toekomst?” Terry Freedman (Educational ICT Consultant)

”Waarom is samenwerken een vaardigheid van de 21e eeuw? Mensen hebben altijd al moeten samenwerken. Niets nieuws onder de zon.” Terry Freedman (Educational ICT Consultant)

"Tot verbazing van veel reformpedagogen blijkt uit de meeste grondige onderzoeken dat 'directe instructie' veruit het meest effectief is. Directe instructie verbetert niet enkel de prestaties van bijna alle leerlingen, maar verhoogt ook het zelfvertrouwen in het eigen kunnen en reduceert de faalangst." prof. Franz Weinert (Max Planck Institut für Bildungsforschung)

Ben Wilbrink (Psycholoog. Onderwijsonderzoeker)

[Probleemoplossen]

Velen zien probleemoplossen als een vaardigheid. Sterker nog: het zou een typische vaardigheid van de 21e eeuw zijn, een vaardigheid dus waar het onderwijs enige prioriteit, zo niet topprioriteit aan zou moeten geven. Er waren overigens ook in de vorige eeuw al onderwijsromantici die het bevorderen van probleemoplossen en creativiteit zagen als de core business van het onderwijs, en wel naast of zelfs in plaats van het verwerven van kennis — zelf-ontdekkend leren. De romantische stroming die ik bedoel is het constructivisme, waaronder ook het realistisch rekenen van Hans Freudenthal en zijn volgers valt. ‘Leren denken’ is trouwens al enkele eeuwen een idealistisch doel van didactici van het wiskundeonderwijs.
Er ontbreekt iets wezenlijks in de huidige verhalen over de vaardigheden van de 21e eeuw. De inhoud bij al dat probleemoplossen: zonder vakkennis geen probleemoplossen dat ook maar iets voorstelt. Een ‘vaardigheid in generiek probleemoplossen’ is vooral een contradictio in terminis. Maar dan valt het ook op dat dezelfde organisaties die rondtoeteren dat het in het onderwijs en in de samenleving van de 21e eeuw gaat om probleemoplossen, ook de indruk wekken dat in het onderwijs die nadruk op kennis wel iets minder mag, omdat kennis tegenwoordig een muisklik, hooguit twee muisklikken ver zou zijn. Twee punten om deze onzin te weerleggen: (1) nieuwe kennis bouwt noodzakelijk voort op oude kennis, (2) wie niets weet, zal nonsens vinden.
Vakkennis (expertise) is nog steeds van belang in iedere ambachtelijke en professionele beroepspraktijk. Probleemoplossen is in dergelijke beroepen voortdurend aan de orde, als onlosmakelijk onderdeel van het uitoefenen van het vak. Nadrukkelijk onlosmakelijk, want veel professionals hebben terecht het idee dat zij goede probleemoplossers zijn, maar ten onrechte het idee dat zij dat ook buiten het eigen vak zijn. Ziehier een mogelijke bron van de romantische misvatting dat we allemaal generieke probleemoplossers zouden kunnen zijn, als het onderwijs er maar meer aandacht voor zou hebben, meer aandacht die dan best ten koste mag gaan van verzamelen van kennis die toch snel veroudert.

Malmaison
21 maart 2013 om 00:27

We moeten niet onze tijd

We moeten niet onze tijd verdoen met het bestrijden van deze waanideeën. Een strijd tegen zo veel onzin kun je onmogelijk winnen. We moeten wel proberen om de ICT-gelovigen er van te overtuigen dat niet-gelovigen en anders-gelovigen in hun eigen "dwaalleer" mogen volharden en het onderwijs mogen inrichten zoals wij, andersgelovigen, of niet in ICT gelovenden, dat willen. Laten we strijden voor geloofsvrijheid. Zodat wij nieuwe kerken kunnen bouwen en inrichten in overeenstemming met onze 10 geboden. Wij zullen de ICT-gelovigen dan vertellen dat wij helemaal geen geloof hebben maar de waarheid kennen en verkondigen. De ICT-gelovigen zullen mutatis mutandis hetzelfde beweren maar wij en zij spreken met elkaar af dat iedereen naar zijn dwaalleer mag leven en zijn kinderen opvoeden. Beide groepen zullen er van uit gaan dat de tijd hun gelijk zal geven en zullen daarop wachten.

Mijn geloof dat wij door wachten zullen winnen is groot genoeg om voor deze afspraak te kiezen. Jullie geloof ook?

Kinderen kunnen zichzelf alles leren.

1 Reactie