Met dank aan de tweet van @hminkema die me hier op opmerkzaam maakte.
Lees het artikel in EducationNext.
Cambridge, MA – A new study finds that 8th grade students in the U.S. score higher on standardized tests in math and science when their teachers allocate greater amounts of class time to lecture-style presentations than to group problem-solving activities. For both math and science, the study finds that a shift of 10 percentage points of time from problem solving to lecture-style presentations (for example, increasing the share of time spent lecturing from 60 to 70 percent) is associated with a rise in student test scores of 4 percent of a standard deviation for the students who had the exact same peers in both their math and science classes – or between one and two months’ worth of learning in a typical school year.
Laten we even op een rijtje zetten welke van de nieuwe didactische inzichten inmiddels zijn afgeserveerd:
- Kinderen leren het meest van activerende werkvormen (o.a. dit artikel)
- Kinderen leren het minst als ze luisteren naar informatie, het meest als ze samenwerken elkaar zaken moten uitleggen (De leerpiramide van Dale is onttroond, o.a door de pedagoog Piet van der Ploeg)
- Competentiegericht onderwijs is de heilige graal (zelfs Doekle Terpstra heeft hier nare ervaringen mee.
- Leerlingen kunnen zelfstandig leerdoelen bepaen en hun eigen onderwijs plannen (verschillende neurowetenschappelijke onderzoeken laten hier geen spaan van heel)
Kan kloppen
De onderzoekers maken slim gebruik van het TIMSS-bestand, waarin ook gegevens beschikbaar zijn over de verdeling van klassetijd over frontale les en zelfstandig werken.
Het gaat er inerdaad niet om of leerlingen actief bezig zijn, ook niet of ze actief met de leerstof bezig zijn, maar of dat actief met de stof bezig zijn kwaliteit heeft. Een leerkracht met kennis van het vak, en didactisch scherp, kan inderdaad waarschijnlijk veel meer resultaat boeken door klassikaal les te geven, dan door zelfstandig werken te begeleiden. Alles binnen redelijkheid. Voor dat goede effect is waarschijnlijk een voorwaarde dat er goed huiswerk wordt gemaakt: dus het zelfstandig werk buiten de klas brengen.
De auteurs stellen dat er op dit punt weinig onderzoek is gedaan. Ik waag dat ernstig te betwijfelen. Het is goed om dergelijk onderzoek op te sporen en regelmatig in de schijnwerpers te zetten.
NB: klassikaal les geven is niet hetzelfde als frontale monologen houden. Klassikaal bespreken van thuis gemaakt werk valt er zeker ook onder. Er moet een technische term zijn voor het plaatsvervangend leren dat je doet van het leren van iemand anders (de leerling van wie een werkstuk of een oplossing wordt besproken), maar dat is wat er gebeurt.
Oud nieuws
Vanaf de wieg verloopt leren via de cyclus voordoen-nadoen-herhalen.
Ook de ouderwetse les: huiswerk bespreken / nieuwe stof uitleggen / zelf oefenen, kent dat ritme. Na alle onderwijsmislukkingen zijn de geesten hopelijk rijp om deze bewezen werkmethode weer in het onderwijs te introduceren. Nu nog de herkansingen en schoolonderzoeken eruit en we kunnen weer “gewoon les” gaan geven.
Voortschrijdend inzicht
Eerder in de week was er het heugelijke nieuws dat InHolland het CGO wil beperken (nog even afwachten hoe het uitpakt maar de intentie is er in ieder geval alvast), nu is er een publicatie van een gerenomeerde universiteit die weer aantoont dat klassikaal onderwijs goed werkt.
Hopelijk zijn de politici en onderwijsbestuurders niet zo arrogant om te denken dat zij het beter weten dan de onderzoekers van Harvard University.
Ik wil graag een suggestie doen voor een vervolgonderzoek.
Dit idee leid ik af van het onderzoek wat naar obesitas is verricht.
Op een gegeven moment kwamen onderzoekers op de gedachte dat elke dag een klein beetje te veel energie innemen kan volstaan om op de lange termijn een gigantisch hoog vetpercentage te ontwikkelen.
Dit onderzoek van Harvard University is op een behoorlijk korte termijn uitgevoerd en toont ´slechts` een winst van 4%, hoe groot zou die winst zijn wanneer ze het onderzoek over een termijn van een jaar uitvoeren? Hoe groot zou het effect zijn wanneer dit onderzoek over een termijn van 10 jaar wordt uitgevoerd?
Denk aan het systeem van samengestelde rente, op termijn kan dit zeer grote winsten en zeer grote schulden veroorzaken terwijl het rentepercentage bijv. 4%-15% bedraagt.
Kritiek van een vernieuwer op dit onderzoek
Bron: wilfredrubens.typepad.com/ .
Wilfred Rubens:
“Waar hebben de onderzoekers echter naar gekeken? Zij hebben vooral wederom aangetoond dat er een belangrijke relatie is tussen leerdoelen, de wijze van beoordelen en de manier van lesgeven. Zou men naar andere leerdoelen en manieren van beoordelen hebben gekeken, dan zouden de conclusies wellicht anders luiden. Zijn dergelijke gestandaardiseerde tests immers wel goede graadmeters van de leerdoelen die vandaag de dag daadwerkelijk betekenisvol zijn voor individu en samenleving? Het probleem is wel dat lerenden en onderwijsgevenden nog steeds worden ‘afgerekend’ op andere leerdoelen.”
Geen vernieuwer maar een kletskous
Wilfred Rubens is geen vernieuwer, maar een kletskous, zoals niet alleen bovenstaand citaat laat zien, maar ook zijn recente voordracht over de laptop in het onderwijs. Oplossing zoekt probleem. Denken vanuit de technische mogelijkheden, in plaats van vanuit een stevig onderwijskundig ontwerp (en dan zijn technische gadgets zelden nodig).
Wilfred Rubens wil het onderwijs verfacebookeren, een vorm van verkwanselen aan de hype van de dag.
Kletskous en vernieuwer
De man lijkt me kletskous en vernieuwer, een combinatie die maar al te vaak voorkomt.
Klassikaal, en toch differentiëren? De Lieke-som
Altijd leuk om zo’n som klassikaal te behandelen. Adri Treffers gebruikt de som en hoe verschillende leerlingen die verschillend oplossen om een punt te scoren over ‘handig rekenen’ (maar dat is doorgestoken kaart, gezien de keuze van 1,98 als prijs), en om er een beschouwing over klassikaal onderwijs en differentiatie aan op te hangen. Die beschouwing is interessant, hij verbindt het thema van klassikaal onderwijs (het Harvard-artikel) met het streven van de Inspectie om te differentiëren (waar de Inspectie ook deze week weer mee naar buiten is gekomen).
Ik kan me goed vinden in de beschouwing van Treffers omdat ik denk dat dit aan de hand van empirisch onderzoek heel goed valt te onderbouwen. Ik citeer hem zo volledig mogelijk (met weglaten van de ‘handig rekenen’ flauwekul) uit zijn 2010 Het rekentheater p. 154-155. Het gaat om het klassikaal bespreken van de oplossing(en).
Deze interpretatie van het begrip differentiatie heeft echter een andere lading dan de genoemde pedagogen, inspecteurs en beleidsmakers eraan toekennen. De voorstanders van onderwijs op maat verbinden differentiatie vooral met zelfstandig werken waarbij iedere leerling of ieder groepje zijn eigen leertraject doorloopt. Of anders gezegd: de verschillen tussen leerlingen vormen in deze opvatting een hinderpaal voor klassikaal onderwijs, terwijl die in de opvatting van het realistisch reken-wiskundeonderwijs juist als een springplank kunnen fungeren (..).”
vv
vv klassikaal differentiëren
Met instemming geciteerd uit
Bij een andere gelegenheid zal ik proberen enkele sleutelpublicaties op deze thematiek uit de onderzoekliteratuur (bv. Journal of Educational Psychology, of Cognition and Instruction) te vinden en te presenteren.