Een beroemd geval van fraude met zelf-verzonnen testdata, inclusief de verzonnen testdame die de data zou hebben verzameld, is dat van Cyril Burt. Daar is uitvoerig onderzoek naar gedaan, en over gepubliceerd. Ik heb niet de gelegenheid om dat allemaal samen te vatten. Googel op de volgende titels, en dan is er vast veel op internet te vinden.
David J. Miller & Michel Hersen (Eds.) (1992). Research Fraud in the Behavioral and Biomedical Sciences. Wiley.
N. J. Macintosh (Ed.) (1995). Cyril Burt, fraud or framed? Oxford University Press.
- A. R. Jensen: IQ and science: the mysterious Burt affair
- S. F. Blinkhorn: Burt and the early history of factor analysis
- N. J. Macintosh: Twins and other kinship studies
- C. G. N. Mascie-Taylor: Intelligence and social mobility
- N. J. Macintosh: Declining educational standards
- H. J. Eysenck: Burt as hero and anti-hero: a Greek tragedy
- N. J. Macintosh: Does it matter? The scientific and political impact of Burt’s work
Hearnshaw, L. S. (1979). Cyril Burt, psychologist. Cornell University Press.
Arthur Jensen (1978). Sir Cyril Burt in perspective. American Psychologist, 33, 499-503. abstract [Aan de door Cyril Burt gerapporteerde data is niet af te leiden, ook niet door een achterdochtig mens, dat deze frauduleus zijn. Ook Diederik Stapel was briljant genoeg om dat in ieder geval op orde te hebben.]
Zou niet elke wetenschapper
Zou niet elke wetenschapper er naar verlangen een ontdekking te doen die in de wereld ertoe doet? Een ontdekking die de wereld een beetje zal veranderen en verbeteren? Kan een wetenschapper er tevreden mee zijn zijn hele leven onderzoek te doen zonder ooit iets echt concreets te ontdekken?
Is daaruit te verklaren dat er soms overhaast naar conclusies toe geschreven wordt en dat allerlei ruis liefst genegeerd wordt?
Of misschien heeft de onderzoekswetenschapper wel een gezin en een hypotheek en is hij van subsidies afhankelijk geworden.
Blijkt het misschien gemakkelijk te zijn de subsidieverstrekkers een rad voor de ogen te draaien of zitten de subsidieverstrekkers in hetzelfde schuitje. Ik weet niet hoe het er toegaat in die wereld.
Die wereld …
…. is de laatste decennia gekanteld. In mooie tijden van vroeger lag het primaat van het (eerste geldstroom-) onderzoek bij de onderzoekers, nu ligt dat bij de subsidieverstrekkers. Dat heeft zo zijn voordelen en zijn nadelen. Het nadeel is dat de tegenwoordige onderzoeker op allerlei manieren — legale, handige, lobby-manieren — onderzoekgelden moet zien te verwerven, waarvoor onderzoekvoorstellen moeten worden ingediend die redelijk uitzicht bieden op concreet resultaat aan het eind van de rit. Met andere woorden: risicoloos onderzoek. Dat is de hond in de pot, waar het om fundamenteel onderzoek gaat: per definitie is grensverleggend onderzoek onzeker, en valt daarvan geen resultaat te garanderen.
grensverleggend onderzoek
Dat is een mooi idee inderdaad. We hebben gezien hoe grensverleggende onderzoekers (en dat hoeven niet altijd wetenschappers te zijn) fraaie zaken aan het licht wisten te brengen.
Misschien is het geheim ervan wel de toegestane vrijheid en de liefde voor het onderzoek.
Maar het laat natuurlijk ook weer alle ruimte voor charlatans van diverse pluimage. Hoe zou een overheid hier goed kunnen onderscheiden? Ik zou het niet weten.
Daarom denk ik dat we onderzoek dat door bedrijfsleven wordt gefinancierd niet zomaar moeten verwerpen: ook daar kan veel fraais worden ontdekt. Ik denk aan de CD van Philips en Windows van Microsoft.
Onderzoek professionaliteit.
Moby,
Het bedrijfsleven in Nederland doet al heel lang geen eigen onderzoek meer, althans niet op eigen kosten: zie het jammerlijke verhaal dat onze minister van economische zaken gisteren had over waar onze onderzoekgelden naartoe gestuurd moeten worden. Het Philips NatLab is al heel lang verleden tijd. Net als met de bedrijfsopleidingen, waar het bedrijfsleven erin is geslaagd deze door te schuiven naar de publieke sector, dus bekostigd door de belastingbetaler, doet het bedrijfsleven het liefst onderzoek dat gesubsidieerd wordt door de overheid, of laat ze de overheid het universitaire onderzoek sturen naar de krochten en niches waar snelle resultaten mogen verwacht die nog sneller te gelde kunnen worden gemaakt.
Op de wetenschapspagina (13) van De Volkskrant van vandaag staat een interessant gesprek van Martijn van Calmthout met Pim Levelt, over de instituten van de Max Planck Gesellschaft. Voor Pim Levelt werd, heel uitzonderlijk, in Nijmegen zo’n instituut gevestigd, dus buiten Duitsland. Voor taalonderzoek. Platte organisatie. De directeur , in dit geval Levelt, heeft het voor het zeggen. Zijn instituut bestaat zolang hij blijft. Hij mag blijven zolang het hem goeddunkt. De beoogd directeur van zo’n instituut moet wel top-wetenschapper zijn. Er zijn nu tien Nederlandse directeuren (van tien Duitse instituten). Dat zegt ook iets over het onderzoekklimaat in ons land.
Het bedrijfsleven in Nederland doet al heel lang…
…..geen eigen onderzoek.
Dat waag ik ernstig te betwijfelen.
Ik ben benieuwd
Er zijn tenminste twee overzichten voor nodig:
1) Waar vindt in welke omvang wetenschappelijke research en development plaats (niet voor een nieuwe soep, lak, of lcd-dinges).
2) Wat zijn daar de financieringsstromen voor?
Hoe is de ontwikkeling over de laatste veertig jaar heen?
Bedrijven zullen een minimale researchinspanning blijven plegen, omdat ze expertise nodig hebben om fundamentele kennis die elders is ontwikkeld, te kunnen signaleren en benutten. Dat geldt voor Nederland ‘kennisland’ ook: er is geen denken aan dat we gratis zouden kunnen meeliften op de onderzoekinspanningen van andere landen, dan hebben we immers zelf de expertise niet meer om kennis van elders binnen te kunnen halen.
In het onderzoektraject van 1990, waar ik als onderzoeker bij betrokken was, is niet expliciet gekeken naar de omvang van geldstromen of naar de verplaatsing van wetenschappelijk onderzoek van bedrijfsleven naar universiteiten. Gemiste kans.
De ‘ondernemende universiteit’ (die van Twente) was al een aantal jaren bezig; op zich is dat een fenomeen waar multinationals als Philips goed garen bij spinnen: wel de lusten, niet de lasten.
www.benwilbrink.nl/publicaties/91TechnUniversiteitenAWT.htm
www.benwilbrink.nl/publicaties/91StrategicScienceEAIR.htm
Rekenkamer over de miljarden voor stimulering innovatie
Hals,
De nrc van donderdag 29 september heeft op blz. 27 een artikel dat je vraag aardig beantwoordt:
Rekenkamer kritisch over innovatie. Effecten van miljarden euro’s voor stimulering van innovatie zijn onduidelijk.
www.scienceguide.nl/201109/rekenkamer-kritisch-op-innovatiebeleid.aspx
www.destentor.nl/nieuws/algemeen/economie/article9571088.ece
Hoeveel wil dit kabinet Rutte ook alweer bezuinigen op het speciaal onderwijs?
Platform Beta Techniek
begon met een sjiek pandje gevuld met alpha’s. Deze uitspraak ving ik op deze week. Niet geverifieerd.
Joost Hulshof