Vele jaren geleden begon het door de onderwijshervormers uitgedragen anti-intellectualisme in Venlo vaste voet te krijgen. Een gedreven ex-schooldirecteur streefde naar 3 complete scholengemeenschappen en het verdwijnen van alle categorale scholen. Hij wilde dat leerlingen van elke afkomst en elke leerpotentie intensief met elkaar zouden verkeren en een gemeenschappelijke basisvorming zouden volgen. Hij begreep heel goed dat er mensen zouden zijn die er anders over dachten en dat als er scholen zouden blijven bestaan vergelijkbaar met een zelfstandig gymnasium of een echte losstaande ambachtsschool zijn grootse plan zou mislukken.
Zijn plan sprak mij absoluut niet aan maar wat mij met afschuw vervulde was zijn geslaagde poging om iedereen die er anders over dacht te dwingen op zijn heirbaan te lopen. De man was op het gebied van onderwijs volkomen intolerant en monomaan. Of hij echt geloofde in de door hem verkondigde opvattingen of zuchtig was naar geld en macht kan ik natuurlijk niet beoordelen.
Zelf ben ik meer van het type “laat iedereen op zijn eigen wijze zalig worden”. Ouders die geloven in grote brede scholengemeenschappen, de basisvorming, leren omgaan met allerlei soorten mensen als hoogste taak van het onderwijs zien etc. mogen van mij hun kinderen naar grote brede scholengemeenschappen sturen en daar met hun kinderen laten experimenteren door docenten die daarvoor niet geschikt zijn. Maar ik ben nog steeds boos dat mijn kinderen ook aan die onzin moesten meedoen.
Zo kom ik vanzelf bij een beschouwing over onderwijs en opvoeding. De Canadezen stuurden alle Indiaanse kinderen naar kostscholen zodat ze hun band met hun eigen taal en cultuur zouden verliezen. Nederland is net zo extreem maar dan de andere kant op, ook niet ten voordeele van de betroffenen. De Nieuw-Australiers maakten het nog bonter. Zij haalde de kinderen van de Oud-Australiers helemaal uit hun gezin weg en boden ze bovendien geen bescherming tegen misbruik. Nu nog wordt hen recht op een schadevergoeding ontzegd omdat er overeenkomstig de toenmalige wetgeving gehandeld was. De veelgeprezen tolerantie in Nederland was een gevolg van de machtsverhoudingen en had niets met principes te maken.
In Venlo met zijn gemiddeld laag opgeleide bevolking kon een onderwijsfanaat zijn gang gaan.
Ik zie mijzelf en mijn kinderen als slachtoffer van onderwijsintolerantie. Zij hebben niet het (voor dezelfde prijs) best mogelijke onderwijs gehad. Maar waar moet ik mij nu voor inzetten? Voor beter onderwijs of voor vrijheid van onderwijs? Het gaat hier zowel om een principiële als praktische keuze. Ik wil graag voor alle kinderen goed onderwijs dus onderwijs volgens de uitgangspunten van BON. Ik ben ook met mijn kinderen slachtoffer van mensen die ons hun idee over goed onderwijs hebben opgelegd. Dan denk ik: We moeten voortaan allemaal veel meer vrijheid krijgen om het onderwijs te kiezen dat wij goed achten. Als andere ouders op grond van andere ideeën over goed onderwijs een ander soort school kiezen of willen mogen oprichten, soit. Hier gaat het om principiële keuzes. Maar je kunt het ook praktisch bekijken: Kun je met mensen die heel andere ideeën hebben over goed onderwijs een alliantie smeden die er voor zorgt dat jouw kinderen het type onderwijs kunnen volgen dat jij goed vindt? Maar BON heeft uitgesproken ideeën over hoe goed onderwijs er uitziet. Dus “mag” je binnen BON een sub-organisatie van ouderleden oprichten die weliswaar voor zichzelf of hun kinderen onderwijs volgens de uitgangspunten van BON nastreven maar uit principiële of praktische overwegingen zich inzetten voor een grote waaier van andere onderwijsmogelijkheden?
Reacties zijn gesloten.
Tuurlijk Seger
Natuurlijk Seger kun je je op alle fronten inzetten. Ikzelf kies vooral voor haalbaarheid. De politieke weg lijkt op dit moment het enige mogelijke. Dat geldt voor het openen van gesubsidieerde mogelijkheden voor nieuwe en kleinere scholen met degelijk onderwijs én voor het bekritiseren van het geleuter van de gelovigen in het nieuwe leren. Beide strategieën lopen dunkt me alleen via politieke wegen.
In de thuiszorg zijn ze begonnen met alternatieve organisaties: klein, degelijk, democratisch. Toch is dat een stuk makkelijker dan het zélf starten van een school. Je hebt dan altijd véél leerkrachten nodig, alsmede theorie- en praktikumlokalen. Dat is nauwelijks op te brengen voor het particulier initiatief.
Thuiszorg
Je hebt niet altijd veel leerkrachten en praktikumlokalen nodig voor een school. In de outback van Australie zijn scholen met 1 lokaal en 1 leraar: het is best te doen.
HET grote problem is dat dit in Nederland verboden is. Er is een ‘stichtingsnorm’ voor scholen. Feitelijk is dit een wet die concurrentie buiten de deur houd. In de thuiszorg is er veel meer sprake van een vrije markt: clienten kunnen de persoon/organisatie inhuren die zij willen.
scholen oprichten
Niettemin : in de jaren 80 hebben we 20-30 scholen zien oprichten, klein begonnen (20 kindertjes of zo), de meeste waarvan doorgegroeid zijn tot boven de minimum norm, 4 of 5 jaar later. Het waren bijna altijd basis-scholen (PO), er waren ook enkele regionale VO scholen bij, meestal lukte het, wel veel moeite. Heb zelf helpen meeduwen aan 4 dlg scholen.
Er was een tamelijk tolerante stemming bij de eerste oprichting, incklusief OCW en financiering, de harde toets kwam na 5 jaar. Wel was het zo dat de lokale autori-tates (burgemeester, wethouders) praktisch probeerden om geen medewerking/onderdak te hoeven geven, wat vaak resulteerde in hard overleg of de rechter : ze moeten, maar wilden niet graag.
Ik heb de indruk dat PO scholen oprichten nog altijd kan, zij het dat praktische struikelblokken harder worden aangezet door lokale autorit-ates. Als puntje bij paaltje komt, MOETEN ze, je kan ze dwingen, art. 23. Dan ben je de eerste 5 jaar redelijk safe. Zoals gezegd, wel veel moeite (ouders x docenten). Zorgen dat de school vol is (na 5 jaar), is het echte strijdpunt.
maarten
Zelf scholen oprichten?
Ja hoor, pas nog, bij mij in de buurt:
www.parkendaal.nl/
En mijn opvolger (in m’n vorige baan) geeft ook hier les:
www.luzac.nl/pages/luzac_lyceum.aspx
Daarnaast is er ook nog bijvoorbeeld
www.instituut-de-boer.nl/
Alleen: er hangt wel een (fors) prijskaartje aan individueel onderwijs.
De vraag van Seger is ’n interessante overigens. In hoeverre staat de plicht tot/garantie op goed, degelijk onderwijs aan ALLE kinderen tegenover de vrijheid om onderwijs naar eigen inzicht in te richten?
Particuliere school
Maar dat zijn particuliere scholen. Die kleine thuiszorginstellingen worden ‘gewoon’ uit de belastingpot betaald.
geschiedenis leraar : zelf
ref : hierboven
Nee, nee, het ging altijd om door OCW bekostigde scholen (vorige forum reactie) ; niks priveparticulierprivateprijskaartjewinstbejag. Je moest er wel moeite voor doen en blijven opletten, het is geen dolce far niente.
Die vraag over de vraag van Seger ? De grondwet staat boven andere wetten en regels ; duidelijk genoeg. Alleen : de constellatie is tegenwoordig zo dat je er voor moet vechten – overal, niet alleen voor onderwijs, zal k maar zeggen. Overigens wel de moeite waard.
Nog eentje : de plicht \ // garantie op “goed, degelijk onderwijs” – wat is dat ? Van wiens eigen inzicht hangt dat af ?
maarten
grondwet
Ik ben geen jurist, maar ik denk dat de grondwet niet boven de andere wetten staat, de relatie is anders. Niemand kan zich op de grondwet beroepen, er is geen rechter die een incident zal toetsen aan de grondwet, noch zal een rechter een wet toetsen aan de grondwet. Dat laatste is impliciet alleen voor de wetgevende macht mogelijk. Hiermee is elke wet die de wetgever aanneemt per definitie in overeenstemming met de grondwet.
De grondwet geeft aan welke wetten er tenminste moeten zijn en bepaalt de staatsrechtelijke orde van ons land.
Zo kan het bijvoorbeeld bestaan dat de overheid zich bedient van wat wel positieve discriminatie wordt genoemd (bv in haar aannamebeleid bij de politiekorpsen, zo hoorde ik gisteren weer). Discriminatie in de zin van de grondwet, maar daaraan kan niet worden getoetst en de overheid zelf heeft besloten dat positieve discriminatie in de lagere wetgeving mogelijk is (en daarmee per definitie niet strijdig met de grondwet, want aldus bepaald door de wetgever).
@Saccoc
Ik reageerde op geschiedenisleraar. Op de site waar hij naar linkt staat: “Parkendaal Lyceum is een particuliere school”.
En ik ben het met 1989 eens (maar ook ik ben geen jurist): de grondwet in Nederland is een dode letter (anders dan in de VS of Duitsland).
KAL
TROUW heeft vandaag 2 artikelen gewijd aan de twijfelachtige bewering dat in een klas bestaande uit een mix van 30% kansarme en 70% kansrijke kinderen laatstgenoemden door de aanwezigheid van eerstgenoemden niet in hun schoolprestaties omlaag getrokken worden. Aan het einde van de beschouwing van Iris Pronk “Kansrijk neemt kansarm op sleeptouw” laat zij Paul Jungblut zeggen dat de ouders van kansrijke kinderen slechts bereid zijn hun kinderen naar kansgemengde scholen te sturen als zij daar een uitstekende leraar krijgen en de school beloofd dat zij mede daardoor zonder risico hun kind naar de gemengde klas kunnen sturen. De basisscholen in Nijmegen zullen daar een hele klus aan hebben in een tijd waarin de onderwijzers met steeds minder geestelijke bagage hun carrière beginnen. Overigens ben ik het wel met de gemeente Nijmegen eens dat zij er voor zorgen dat de schaarse middelen voor goed basisleggend onderwijs door hun plaatsingsregeling eerlijker verdeeld worden.
De gedachte is nooit bij mij opgekomen om mijn kind naar een basisschool te sturen met het doel het voor te bereiden op een multiculturele samenleving en ik geloof niet dat dat bij veel hoogopgeleide ouders wel het geval is. Ik ben trouwens nooit zo enthousiast geweest over het opnemen van culturen in onze samenleving die het zich aanpassen aan de regels van de gemeenschap ten koste van je persoonlijke vrijheid heel normaal vinden en daarbij ook nog eens vrouwen benadelen.
Het doorlopen van de basisschool zie ik als een eerste stap naar een universitair mastersdiploma al begrijp ik dat dat ideaal niet altijd gehaald zal kunnen worden.
Jeroen Steenkamer, voorzitter van de oudervereniging van het Gymnasium in Gouda, pleit in zijn artikel “Selectie na groep 8 komt precies op tijd voor homogene klassen in het secundair onderwijs. Een algemene brugklas of een smal spectrum-brugklas is slechts zinvol voor leerlingen waarvan onduidelijk is wat ze kunnen en/of willen
S.W
Wie
voor een dubbeltje geboren was werd nooit een kwartje.
Deze onrechtvaardigheid is nu via de onderwijspolitiek gerepareerd:
Wie voor een kwartje geboren is wordt vanzelf een dubbeltje.
kapotte kwartjes naast onveranderlijke dubbeltjes
Nee nog steeds een kwartje maar wel een dof of beschadigd kwartje.
Seger Weehuizen