In het NRC dit weekend viel mijn oog op een recensie van het boek ‘Sweating the small stuff’ van David Whitman. Hieronder enkele fragmenten uit de recensie.
“In dit boek schetst Whitman de gevolgen van een chronisch gebrek aan tucht, discipline en academische eisen op Amerikaanse publieke scholen: slechts 31% van de kinderen uit kansarme gezinnen ziet ooit een universiteit van binnen, terwijl het nationale gemiddelde percentage 75% bedraagt. Deze zogenaamde ‘prestatie-kloof’, zegt Whitman, is te wijten aan een ‘ongefundeerde afkeer van paternalisme’: aan de angst om kinderen op school ‘op te voeden tot deugdzame burgers’.
Whitman schetst niet alleen het probleem, hij geeft ook de oplossing. Hij bestudeerde daarvoor zes ‘no excuse schools’ die de prestatiekloof hebben weten te dichten met een onderwijsregime dat ‘new paternalism’ is gedoopt. Dat houdt in dat het gedrag van leerlingen tot op de kleinste details wordt gemonitord en waar nodig bestraft. Zo moeten de kinderen beschaafd praten, nette kleding dragen, rechtop zitten, in stilte naar de lokalen lopen en hun academische vorderingen bijhouden in een schema.
De leraar heeft niet alleen een onderwijzende rol: hij is geen ‘guide on the side’, maar een ‘sage on a stage’ – oftewel een heuse opvoeder.
Het resultaat? De ‘no excuse schools’ hebben nul procent schoolverlaters en 85% ‘college succes rate’ – een doorstroom naar universiteiten waar in Amerika tot voor kort alleen de duurste privescholen zich op konden voorstaan”.
De recensist van het NRC vraagt zich af of het nieuwe paternalisme de oplossing is voor de 50.000 vroegtijdige schoolverlaters in Nederland. Maar hij denkt dat het nieuwe paternalisme van Whitman in Nederland eerder wordt beschouwd als een naziregime dan als een wenselijk onderwijssysteem.
Ik denk dat we teveel zijn doorgeslagen met het nieuwe leren en het competentiegerichte onderwijs. Het leren is, zeker in het MBO, te vrijblijvend geworden; leerlingen leren op basis van hun leerwensen, leerlingen zijn verantwoordelijk voor hun eigen leerproces en leraren zijn coach aan de zijlijn.
Veel leerlingen kunnen deze verantwoordelijkheid niet aan en haken af, met als gevolg een enorme hoeveelheid voortijdige schoolverlaters.
En welke leraar wil een ‘guide on the side’ zijn?
Ik ben de ‘sage on a stage’!
Niet doorgeschoten, maar fundamenteel fout
Zelfs in de hypotetische situatie dat de kinderen de verantwoordelijkhedi wel aan zouden kunnen, dan nog zijn ze simpelweg niet in staat om de eigen leerwensen te verwoorden. Niet omdat het kinderen zijn, maar omdat de kinderen geen overzicht hebben van datgene wat ze zouden willen leren.
Ik zou best kunnen formuleren dat ik wil leren pianospelen als Liszt, maar juist omdat ik dat nog niet kan, kan ik ook niet goed oordelen over de manier waarop ik dat zou willen / kunnen leren.
HNL en CGO zijn niet alleen anti paternalistisch, het zijn ook erg domme manieren om iets te leren. In plaats dat je je weg laat bepalen door een ervaren gids, ga je de weg laten bepalen door degene die er bij uitstek niet toe in staat is: de leerling.
fundamenteel fout, voorbeeld
Elk jaar roetsjen er xx bergklimmers van de gletschers op de Mont Blanc ; de kranten vermelden het, soms kun je een chute zien met een verrekijker. Een enkeling uitgezonderd zijn het klim-amateurs die [a] de klimtechniek niet beheersen, [b] de weg slecht kennen, [c] met gemankeerd benul van meteorologie, en [b] zichzelf overschatten.
xx = 80 tot 120. Aardige parallel met mislukt onderwijs. Dat onderwijs kan beter (net als het beklimmen van de Mont Blanc beter kan) ; niet moeilijk !
maarten
Inzake percentages
Met de strekking van uw verhaal ben ik het eens. De genoemde percentages vind ik echter heel vreemd, tenzij je ‘een universiteit van binnen zien’ letterlijk neemt en alleen maar eist dat zo iemand het gebouw betreedt. Ja, dan heeft een schoonmaker ook een universiteit ‘van binnen gezien’. Het idee dat 75% van een bevolking met enig succes op een universiteit zou kunnen verblijven vind ik waanzinnig, net zo goed als de genoemde 31%. Zo’n universiteit zou ik uitgebreide lagere school noemen.
Op het succesverhaal van de no excuse scholen zal in de praktijk ook wel wat af te dingen zijn, hoewel ik zeker wel geloof dat ze er enig succes mee zullen hebben. Het klinkt allemaal nogal opgeklopt Amerikaans.
Aan de andere kant, zojuist hoorde ik op de radio spreken over een ‘afstudeer-scriptie’ in de ‘communicatiewetenschappen’ die bestond uit het bijhouden hoe vaak barpersoneel nog alcohol tapte aan beschonken klanten. Waarom je voor zo’n onderzoekje wat dan ook gestudeerd zou moeten hebben is mij een raadsel. Gezond verstand en MAVO lijkt me ruim voldoende. Maar in Nederland studeer je daarvoor ‘communicatiewetenschappen’. Ik denk dat wij op die manier ook wel 75% van onze bevolking een universiteit ‘van binnen’ kunnen laten zien.
afstudeerproject doorschenken
Ik hoorde het ook en was in eerste instantie in de veronderstelling dat het een HBO studie (van ongekend laag niveau) moest zijn. Maar het bleek inderdaad een universitaire studie. Vijftig keer een café bezoek van 20 minuten met aan het einde van een dronken-klant-toneelvoorstelling een gesprekje met de barman om te weten of hij had gezien dat de ‘klant’ dronken was.
Het verschil met het afstudeerwerk uit de exacte studierichtingen is werkelijk schandalig verschrikkelijk groot. Bij de sociale studies verzin je een onderwerp en maak je een vragenlijst. Hier kwam zelfs geen spss aan te pas.
En die nieuwe drs (of hoe dat dan ook moge heten tegenwoordig) is al de hele dag op radio en in journaals te horen. Baanbrekend onderzoek door één van de scherpste geesten die Nederland heeft.
Maar vanwege het gelijkheidsideaal mag je niet zeggen dat 95% van de sociale wetenschap in Nederland opgedoekt zou moeten worden. Waarom zou een master in gebakken lucht niet evenveel waard zijn als een master in de theoretische fysica, toch? De ellende van dergelijke zaken is dat elk betoog om hoog opgeleide docenten meer te betalen dan on(der)bevoegden hiermee in rap tempo zinloos wordt. Deze prestetie is in mijn ogen veel minder waard dan die van iemand die bij de quickfit banden verwisselt of bij appie achter de kassa de kerstboodschappen door de scanner haalt. Aan dergelijk ‘academisc’ niveau heeft toch geen verstandig mens behoefte.
Zuur en cynisch… inderdaad. Maar het is niet amnders.
Universiteit
In Amerika noemen ze veel dingen universiteit/college. Die 75% procent zal best kloppen als je ‘community colleges’ (min of meer MBOs) meetelt. Die 31% voor publieke scholen kan natuurlijk niet waar zijn (bijna alle scholen in Amerika zijn publiek, dus de 31% en de 75% kunnen nooit allebei waar zijn). Misschien dat die 31% slaat op publieke scholen in achterstandswijken of iets dergelijks.
” Het idee dat 75% van een
” Het idee dat 75% van een bevolking met enig succes op een universiteit zou kunnen verblijven vind ik waanzinnig, net zo goed als de genoemde 31%. Zo’n universiteit zou ik uitgebreide lagere school noemen. ” (BW)
Een groot gedeelte van het hoger onderwijs in Nederland is momenteel richting ULO afgedaald ( en dat is op de beurs ook wel te merken)
Soms is het ALO : Alsnog LO (taal en rekenenen)
Maar er is ook wel degelijk iets anders gaande: de mensen worden veel beter gevoed en ondersteund: de intelligentie stijgt en dus kunnen er ook veel meer (nuttig) doorleren.
een vrij zwevende zin
Ik begrijp de zin “de mensen worden veel beter gevoed en ondersteund: de intelligentie stijgt en dus kunnen er ook veel meer (nuttig) doorleren” niet. De (betekenis van de )woorden is/zijn mij bekend en de zinsconstructie is corrrect maar ik kan geen verbinding leggen naar mijn kennis en mijn voorstellingswereld.
Seger Weehuizen
Het Flynn-effect? Dat lijkt
Het Flynn-effect? Dat lijkt bij de generatie die nu in de 30 is z’n top bereikt te hebben, dus daar is nu geen winst meer van te verwachten.
en.wikipedia.org/wiki/Flynn_effect, vooral de laatste paragraaf, ‘Has progression ended?’
Zeer interessant
Evanhove, dit is een erg interessant verhaal. Vanuit mijn MBO-ervaring herken ik er veel in. Leerlingen wíllen graag duidelijke regels en een goede leiding, mits ze ervan overtuigd zijn dat de betreffende leiding hun belang op het oog heeft.
Er zijn een paar dingen die we in Nederland nooit zo zouden doen; gedisciplineerd in stilte lopen is daar één van. Past gewoon niet hier! Maar de uitgangspunten kunnen hier op onze manier wel degelijk toegepast worden.
Nieuw paternalisme, een vaderlijke/ouderlijke houding; ik zie er wel wat in. Wég met de vrijblijvendheid. Allochtone leerlingen en jongens hebben behoefte aan wegwijzers, ze hebben behoefte aan ook voor hen haalbare idealen. Hou dan ook eens op met de universiteit als enig ideaal af te schilderen. Alles in de samenleving (het respect, het salaris) vertelt hen dat de mensen op de laagste niveaus van de arbeidsmarkt losers zijn. Dát willen ze niet zijn, én terecht! Het zou respect moeten opleveren als je een trouwe werknemer, een leuke echtgenoot en een goede vader bent. Als we die cultuuromslag zouden kunnen maken, dan zijn we er. Helaas zie ik dat nog niet gebeuren.
Een universiteit van binnen zien is op geen enkele manier een criterium. We willen inderdaad gewoon dat jongeren zelfstandig denkende burgers worden met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Het vinden van geschikt werk is belangrijker dan een universiteit of één van de instituten die hier tegenwoordig voor doorgaan.
Zoek-het-zelf-maar-uit-school of no excuse school
In het boek van Whitman wordt ‘evidence based’ aangetoond dat met ‘new paternalism’ op ‘no-excuse schools’ de schooluitval vermindert.
Net als Hinke Douma herken ik dit beeld in het MBO. Daar is de verwarring groot. Enerzijds propageren ‘onderwijsdeskundigen’ vraaggestuurd onderwijs; de leerling leert op basis van zijn eigen leervragen, is zelf verantwoordelijk voor zijn leerproces met de leraar als ‘guide on the side’. Anderzijds ervaren leraren dat een MBO-er behoefte heeft aan structuur, regels en leiding.
De verwarring die is ontstaan in het MBO leidde tot zoek-het-zelf-maar-uit-scholen en stakende leerlingen die lessen eisten en een rooster. En duizenden leerlingen per jaar die vroegtijdig stoppen met hun opleiding.
In wezen is onderwijs eenvoudig: zorg voor glas en glasheldere opdrachten en geef de leerling veel aandacht. Niet alleen onderwijskundige aandacht, maar ook opvoedkundige aandacht. En daarom zie ik wel wat in het nieuwe paternalisme en het idee dat de leraar op de geen-excuusschool ‘sage on the stage is’ en geen ‘guide on the side’.
Hoe vertaal je
sage on the stage?
Sage on the stage
Letterlijk: “De wijze op het toneel”, maar er zijn vast wel allitererende versies van te bedenken.
Er komt een winterperiode…
…dus “Sage on the stage”: *wijs op het ijs*
en “Guide on the side”: *zak in het wak*
*Adios*
sage on the stage = ?
= Het compas in de klas ?
guide on the site = wacht met macht?
Seger Weehuizen
Sage on the stage
“In most college classrooms, the professor lectures and the students
listen and take notes. The professor is the central figure, the “sage on the
stage,” the one who has the knowledge and transmits that knowledge to the students, who simply memorize the information and later reproduce it on an exam-often without even thinking about it. This model of the teaching-learning process, called the transmittal model, assumes that the student’s brain is like an empty container into which the professor pours knowledge. In this view of teaching and learning, students are passive learners rather than active ones.
Such a view is outdated and will not be effective for the twenty-first century,
when individuals will be expected to think for themselves, pose and solve
complex problems, and generally produce knowledge rather than reproduce it.”
*Lees verder…*
Sage of the stage: 1; 2; 3; 4
Guide on the side: 1; 2
*Instructiefoto* (ga met de muis over de foto)
*Adios*
“Such a view is outdated . . . “
Het artikel waar Adios naar verwijst stamt uit 1993.
Volgens Whitman (2008) is “sage on the stage” niet ‘outdated’. Uit zijn onderzoek op de no excuse schools blijkt de “sage on the stage” zeer effectief voor 21ste eeuwse leerlingen!