We weten eigenlijk precies wat er aan de hand is en wat we eraan moeten doen. Zullen we gewoon stiekem weer les gaan geven en alle overbodige ‘leukige’ onzin uitbannen? Gewoon uitleggen, van buiten laten leren, inslijpen oftewel oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Gewoon lekker saai of interessant onderwijs, maar in godsnaam nooit meer zogenaamd leuk (en vaak onbenullig). (Ik kan het woord niet meer horen.) En gewoon punten geven, van lekker diepe onvoldoendes tot heerlijke achten en negens. Heerlijk duidelijk. De revolutie moet van onderaf (docenten) komen. NU! In het belang van onze kinderen (en dus iedereen).
Reacties zijn gesloten.
Helemaal mee eens, op één
Helemaal mee eens, op één puntje na. Revolutie door docenten is geen revolutie van onderaf.
Fijn dat je het met me eens
Fijn dat je het met me eens bent, want het is eigenlijk zo simpel. En met ‘van onderaf’ bedoel ik gezien de huidige hierarchie in het onderwijs waar docenten helaas toch vaak door hun ‘superieuren’ gezien worden (hopelijk wordt dat snel werden) als de minkukels binnen ons onderwijsstelsel.
‘Leuk’ is geen taboe en ‘saai’ geen streven
Dag Willy, ik ben dol op een ‘back to basics’-benadering, en groot voorstander van eerlijke becijfering waarbij een drie een drie is en een tien een tien.
Maar ik deel niet het sentiment dat onderwijs beter ‘saai’ kan zijn dan ‘leuk’. Motivatie, zin in leren, met plezier naar school gaan, graag rekenen of schrijven, dat zijn ook belangrijke aspecten van goed onderwijs. Een kind dat graag naar zwemles gaat leert sneller en beter zwemmen dan een kind dat tegen heug en meug zwemles ondergaat. Zo is het ook in de klas.
Natuurlijk mag ‘leuk’ niet overheersen en kan ‘saai’ soms door de beugel. Maar het gaat me te ver te claimen dat ‘saai’ een serieus streven is en ‘leuk’ taboe.
Ik bedenk me dat ik bij mijn beste docenten ‘graag’ in de klas zat. En niet omdat dat saai was.
Daar ben ik het helemaal mee
Daar ben ik het helemaal mee eens. Niet gewoon saai.
ik ben het dus met couzijn
ik ben het dus met couzijn eens (vorige post)
Beste collegae,
We zijn het
Beste collegae,
We zijn het gewoon helemaal eens hoor. Met ‘saai’ bedoel ik: onderwijs ontdaan van allerlei kunstmatige opleukingen. Sla de methodes er maar eens op na en je snapt precies wat ik bedoel.
Maar vinden jullie niet dat het nu – het begin van een nieuw schooljaar – een uitstekend moment is om alvast een flink aantal BON-principes in praktijk te brengen?
Wie durft tegen de stroom in te zwemmen?
Kom uit de kast! Doe het voor onze kinderen!
Moment
Elk moment is een goed moment om de BON-principes in de praktijk te brengen. Maar als je als ‘coach’ in een ‘open leercentrum’ rond moet lopen dan wordt dat wel erg moeilijk. En de opgeleukte boeken aan de kant gooien zonder vervanging is ook niet optimaal. Het is niet alleen een kwestie van willen.
Niet alleen een kwestie van willen
Je kunt een eind komen als goedwillende leraar. Na even zoeken werk ik nu op een school waar ik niet word lastiggevallen met verplicht opgelegde werkvormen en leerdoelen en waar de schoolleiding een groot vertrouwen heeft in onze vaksectie. Heerlijk. Een verademing.
Maar helemaal ontsnappen kun je niet. Zo nu en dan schiet toch je lesvoorbereiding erbij in omdat je een middag met collega’s moet POPpen. Een ICT-scholing moet volgen over dingen die je al beheerst of nooit zult gaan gebruiken. Een jou onbekende klas een uur in een lokaal moet houden terwijl ze tijdens het vorige invaluur van die dag al hun huiswerk al hebben gedaan.
En aan de regeling dat een fulltime baan 25 lesuren betekent ontkom je ook niet.
Toch is het zeker waar dat wij al veel kunnen doen. Velen hebben dat de afgelopen decennia ook al gedaan. All is not lost.
Meerzijdigheid
Een variatie op Couzijn:
“Motivatie, zin in onderwijzen, met plezier naar school gaan, graag kinderen leren rekenen of schrijven, dat zijn ook belangrijke aspecten van goed onderwijs. Een leraar die graag les geeft onderwijst beter dan een leraar die tegen heug en meug les geeft. Zo is het ook nog eens een keer.”
Dit soort uitspraken zijn eenieder uit het hart gegrepen. Ze zijn echter niet bestand tegen kwantitatieve vragen: Hoeveel meer plezier? Hoeveel beter? Voor iedereen beter? Hoeveel meer plezier voor de leerling ten koste van hoeveel minder plezier voor de leraar?
Wat zeker niet bijdraagt aan goed onderwijs is het eenzijdige gehamer op “de leerling” als maat voor goed onderwijs.
Ik citeer: “Zullen we gewoon
Ik citeer: “Zullen we gewoon stiekem weer les gaan geven en alle overbodige ‘leukige’ onzin uitbannen? Gewoon uitleggen, van buiten laten leren, inslijpen oftewel oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Gewoon lekker saai of interessant onderwijs, maar in godsnaam nooit meer zogenaamd leuk (en vaak onbenullig)”
Van wie moet u dat? Van wie krijgt u de dingen opgelegd? Het zegt wat over uw sectie, als u dat onbenullig noemt. Welk vak geeft u?
En wat u schetst, is dat per sé Beter Onderwijs?
Naar het DDR-tijdperk terug kan niet meer, dus wees relevant.
Wat zuur
Velen hebben het Nederlandse onderwijs al vergeleken met de Sovjet-Unie (o.a. Bart Tromp): allerlei idiote bureacratische plannen die uitgevoerd moeten worden door intimidatie van het werkvolk. Dit gebeurt echt ’tegen het zuur’, u mag zich gelukkig prijzen dat u dat blijkbaar nog niet tegengekomen bent.
DDR?
Dat vind ik een tamelijk zure opmerking 😉
Voor mijn eigen vak sprekend kan ik wel zeggen dat ‘van buiten laten leren’ en ‘inslijpen/oefenen’ absoluut hoort bij beter onderwijs. En op de langere termijn ook leidt tot interessanter (en je zou kunnen zeggen: leuker) onderwijs, want wie een tekst niet kan LEZEN kan nooit de schoonheid doorgronden, de leuke grapjes zien die erin zitten, het prachtig taalgebruik opmerken. Moet je om de haverklap grijpen naar je woordenboek of grammatica-overzicht, omdat de basiskennis niet in je hoofd zit, dan blijft elk zinsdeel een eindeloos ploeteren en kom je nooit verder dan ‘woordjes achter elkaar zetten en hopen dat het ergens op lijkt’. Ik zou wel durven stellen dat juist het vaardighedenonderwijs hemeltergend saai is voor leerlingen.
Zuur, bitter of zoet?
Bij wiskunde gebeurt hetzelfde als classica schetst. Op basisscholen wordt de kinderen niet meer geleerd om op een algebraische manier met breuken te rekenen. Die omissie zorgt ervoor dat de kinderen in het VO veel moeite hebben om de algebra onder de knie te krijgen. "Gelukkig" is ook die vaardigheid tegenwoordig vna geen enkel belang meer (o.a. volgens onderwijsvernieuwer Kees Hoogland van het APS). Hierdoor zijn de studenten die ik op het HBO binnen krijg op geen enkele manier in staat om welke formule dan ook te lezen of te herschrijven. Men heeft geen idee. Een formule is geen betekenis vol "woord" in de taal avn de wiskunde, een formule is verworden tot een voorschift om getallen in een rekenmachine te voeren. Het gevolg daarvan is dat studenten in het hoger onderwijs niet meer in staat zijn de taal van de exacte vakken te lezen. Die ramp is evnegroot als dat studneten van niet exacte vakken niet meer in staat zouden zijn om de Nederlandse taal te lezen.
ALs het lezen van elke formule een verzoeking wordt, mdan blijft er geen energie meer over om de inhoud ervan te doorgronden, dan kan de slimste student niet verder komen dan de mulo leerling van 35 jaar geleden. Het is alsof we een concertgebouw willen optuigen zonder noten te lezen. Ik kan u, geachte tegen het zuur, op een briefje geven, dan kom je niet eens tto de dorpsfanfare.
Overigens is een zuur, mits goed gebruikt een uitermate verfijnde tievoeging aan de maaltijd. Evenals een bitter. Wellicht bent u meer voor zoet onderwijs? Als u dit zuur commentaar vindt, dan ben ik er trots op.
Van versuikerd onderwijs krijg je gaatjes in je hersens.
Rare vergelijking
U suggereert dat iemand die degelijk onderwijs wil geven, waarbij leren en kennis opdoen voorop staat, terug wil naar de DDR. Ik vind dat een misplaatste vergelijking.
We hebben hier nooit in een DDR-tijd geleefd, dus de vergelijk slaat sowieso nergens op.
Ik krijg, werkend op een MBO, vanuit mijn directie (Sorry, vetbetaald College van Bestuur) inderdaad een niet-bewezen didactiek (CGO) opgelegd. Mijn manager maakt voortdurend duidelijk dat het er eigenlijk niet veel toe doet wat we precies doen in de klas. ‘Open het gesprek maar!’ Leerresultaten hoeven we bij dit niveau niet echt te verwachten. Dat worden straks jouw loodgieters, timmerlui of elektromonteurs.
Daarnaast heb ik deze zomer toevallig veel voormalige DDR-inwoners ontmoet die nu pas zien dat ze naast veel onderdrukking ook veel waardevols hebben verloren. Sommigen van hen zouden inderdaad, alles afwegend, de DDR wel terug willen.
dan doe je iets verkeerd
Wie zegt dat kennis en vaardigheden niet moeten worden verworven? De kenniscomponent mag nooit, nooit, nooit onderschat worden.
Je kan niet serieus verkondigen “En gewoon punten geven, van lekker diepe onvoldoendes tot heerlijke achten en negens.” als je de kenniscomponent hoog in het vaandel hebt.
Dochter van 16. ‘Ik heb een 9 voor Nederlands gehaald.’
‘Wat heb je geleerd?’
‘Geen idee. Ik heb toch een 9?’ Staat boos op.
Fijne leraar.
Zoon van 11. Stampt rijtje bodemsoorten uit het hoofd. Haalt toets. 2 weken later vraag ik ernaar.
‘Boeit mij dat? Deed het voor die docent.’
Fijn onderwijs zo, zonder kennis en vaardigheden te koppelen. Laat mijn zoon maar eens écht op zoek gaan naar het verschil in bodemsoorten.
Wat Willy Schaap opteert, is Makkelijk Onderwijs. Want lekker afvinken.
Een goede docent geeft goed onderwijs, hoe hangt van de docent af. Klassikaal-frontaal? Prima, als er maar iets wordt geleerd.
Schaap: “maar in godsnaam nooit meer zogenaamd leuk (en vaak onbenullig)” zegt mij helemaal niets. Herinner de wiskundige senior die de hoek van het dak opmat, balancerend op de ladder. Wij stonden er in een cirkel omheen, adem ingehouden. ZO LEUK dat ik het nu nog weet.
Wat bedoelt Willy Schaap, denkt u?
Ik wil niet voor Willy Schaap spreken, maar ik denk dat ik haar bedoeling wel begrijp. Ze wil zeggen dat het onderwijs de laatste jaren vergeven is van “leuk”, dat de docent verplicht is om alles in een leuke vorm te gieten, dat het leuk voorwaarde is en vooraan staat. Dat “leuk” is anti onderwijs en anti opvoeding. Ik noem dat “leuk” zelf het versuikeren van het onderwijs. Doe er een laag glazuur om en de kinderen krijgen het binnen, maar hebben niet werkelijk geproefd van wat er onder die glazuur zat. Het is kinderen spruiten laten eten door alle bitterheid er uit te telen en de spruit te voorzien van een kwak mayo. Dan eet je geen spruiten meer, maar belangrijker nog, je wilt geen enkele nieuwe groente nog “proeven” zonder die mayo.
Geweldig zo’n wiskundige op het dak, maar als dat de enige manier is om de aandacht van de kinderen te krijgen, dan is er werkelijk iets mis. Als incident is het een inspiratie, als gewoonte is het pathetisch. Het stampen van rijtjes is als gewoonte in veel gevallen uitstekend. Simpelweg omdat het dan om basiskennis of basisvaardigheden gaat die later binnen dat vak zo’n beetje op elk moment gebruikt wordt. En als de kinderen dat niet leren, dan geef je inderdaad lekker diepe onvoldoendes en heerlijke achten. Dan ga je niet bij jezelf te raden hoe je die rijtjes “leuk” moet maken, hoe je nu opnieuw een kwartier moet besteden om de kinderen alsjeblieft te bewegen om, als ze het willen, ook een beetje mee te doen. Het zou weer vanzelfsprekend moeten zijn dat zaken geleerd worden, ook al is dat op dat moment misschien niet “leuk”. Dat is de gewoonste zaak van de wereld op de sportclub. Daar is de conditietraining ook niet “leuk”, daar is het leren van de techniek ook een kwestie van heel veel oefenen, is het ook vaak niet spannend of leuk, worden er ook geen verhaaltjes verzonnen om het door de strotjes te drukken.
Dát is, denk ik, wat Willy wilde zeggen. En daarmee ben ik het 100% eens.
Overigens ben ik wel benieuwd: weet u nog wat de wiskundige inhoud was van die dakvoorstelling? Hebt u daarmee leren werken?
nee
“Het is kinderen spruiten laten eten door alle bitterheid er uit te telen en de spruit te voorzien van een kwak mayo. Dan eet je geen spruiten meer, maar belangrijker nog, je wilt geen enkele nieuwe groente nog “proeven” zonder die mayo.”
Aldus 25.12.1945
U gaat er gemakshalve vanuit dat ik wil dat de kenniscomponent gebracht wordt door een lollige clown en carnavalsmuziek. U begrijpt mij verkeerd. Om bij de metafoor van de spruit te blijven: als je een kind een eigen spruit laat oogsten en koken, zal het de smaak meer waarderen dan als een spruit dat op het bord wordt gedonderd: ‘En nou vreten!’. Dát is het verschil tussen uw en mijn opvatting.
“Geweldig zo’n wiskundige op het dak, maar als dat de enige manier is om de aandacht van de kinderen te krijgen, dan is er werkelijk iets mis. Als incident is het een inspiratie, als gewoonte is het pathetisch.”
Weer verkeerd geïnterpreteerd. De docent toonde hiermee aan dat het verdomd handig is om de kennis en vaardigheden eigen te maken; want het is terug te vinden in de directe omgeving.
Jammer toch, we willen allemaal beter onderwijs, maar u wilt alleen tucht en orde. Ik wil kennis overbrengen en delen.
U bent uw eigen Erlenmeyer in uw zuurkast.
U bent beledigend
Voor mij een reden om niet meer met u in discussie te gaan. Bij scheldpartijen houdt alles op.
Voor de goede orde, dat is tegen de regels van het forum, maar omdat ik momenteel ook modereer en uw scheldpartij aan mij is gericht heb ik besloten uw post hier niet tegen te houden, maar een kort weerwoord te schrijven.
Overigens zult u uit deze reactie wellicht destilleren dat ik inderdaad zuur zou zijn. Ik moet u teleurstellen, u zou zich daarin vergissen.