AOB bericht onderhandelingen

AOB bericht :

In het overleg met het ministerie en de werkgevers zijn er nog vier hoofdpijndossiers. Soms ligt het ministerie dwars, dan weer de werkgevers. Voor de AOb zijn de komende weken essentieel en moet er op deze punten belangrijke vooruitgang geboekt worden.
De AOb wil juist graag een goede deal sluiten. Want het wordt hoog tijd dat er een inhaalslag komt. Alleen dan kan een enorm lerarentekort worden voorkomen. Maar dan moet er wel wat gebeuren. Los van de normale cao-onderhandelingen moet onderwijspersoneel zien dat ze er met het Actieplan Leerkracht de komende jaren substantieel op vooruitgaan.
Hoofdpijndossier 1:
Seniorenregeling
Voor de AOb is de aanslag op de bapo-regeling onverteerbaar. Door de bapo vermindert de werkdruk van oudere docenten, een regeling waar zij ook nog eens zelf aan meebetalen. Het leidt tot minder ziekteverzuim en een lager aantal burn-out gevallen. Het ministerie snijdt in het huidige budget van 180 miljoen en pakt 100 miljoen om de salarisverhogingen te financieren.
Wat overblijft is een uitgeklede en onaantrekkelijke seniorenregeling. Op dit punt is het ministerie halsstarrig.
Werkgevers in de verschillende sectoren lijken het met de bonden eens te zijn. Voor de AOb is het duidelijk, als de werkdrukverlichting voor ouderen wordt aangetast: no deal.
Hoofdpijndossier 2:
Hogere schalen
In de nota Ambitie en belonen maakte de AOb zich begin vorig jaar sterk voor het verhogen van het percentage docenten in
hogere salarisschalen. Dus ook een carrièreperspectief voor wie lesgeeft en niet alleen op basis van managementtaken. Een promotie op basis van opleiding en ervaring. Een idee dat minister Ronald Plasterk wil uitwerken in wat hij noemt ‘de functiemix’.
Dat klinkt goed, maar werkgevers willen geen garantie geven dat iedere school die hogere schalen ook aanbiedt. Op dat
punt hebben de bonden leergeld betaald. Bij eerdere afspraken uit 2001 kwam er geld voor 10 procent LB-functies in het basisonderwijs.De teller staat nu op 0,9 procent. Juist daarom wil de AOb de resultaten op schoolniveau zien. Kortom: de functiemix van Plasterk moet per school of wettelijk worden vastgelegd. Of afdwingbaar in de cao komen te staan. Als inzet noemt de AOb de volgende percentages in de onderhandelingen:
. basisonderwijs naast LA ten minste 30 procent LB
. speciaal onderwijs naast LB ten minste 10 procent LC
. voortgezet onderwijs naast LB ten minste 30 procent LC en 30 procent LD
. bve naast LB ten minste 30 procent LC en 30 procent LD
. hbo naast LC ten minste 55 procent LD en 5 procent LE
Komt er geen garantie voor de doorstroming van leraren naar hogere salarisschalen: no deal.
Hoofdpijndossier 3:
Salarismaximum
In hetzelfde plan Ambitie en belonen pleitte de AOb voor het verminderen van het aantal stappen waarin onderwijspersoneel het maximum haalt. Dat is nu achttien jaar en moet naar twaalf jaar, met twaalf even grote stappen. Bovendien moet het maximum omhoog. Nu zitten in de salarisopbouw rare sprongen. In het begin komt er maar weinig bij en later zijn de salarissprongen groter. De AOb-voorstellen komen terug in het rapport van de commissie-Rinnooy Kan en in het Actieplan Leerkracht. Alleen ontbreekt het aan voldoende geld om dat te realiseren. De AOb vindt dat de minister moet kiezen. Niet de enorme versnippering van de 1,1 miljard euro over allerlei maatregelen, maar een heldere keuze voor een aantrekkelijk loongebouw. Dus in twaalf stappen naar het maximum én een hoger maximum.
Alleen op die manier wordt werken in het onderwijs ook qua arbeidsvoorwaarden weer aantrekkelijk.
Als dat loongebouw er niet komt: no deal.
Hoofdpijndossier 4:
Scholingsfonds
De commissie-Rinnooy Kan, het ministerie en de AOb zijn het op dit punt eens: er moet snel een scholingsfonds komen voor leraren. Een fonds waaruit de grote onderhoudsbeurt tijdens deloopbaan van docenten betaald kan worden. Waarin juf Els haar master kan halen, of de leraar Grieks een promotieonderzoek kan doen. Een fonds dat ook de vervanging bekostigt, zodat op school geen gaten vallen. De werkgevers zien het niet als een welkome aanvulling op de scholingsmogelijkheden van professionals die zelf weten wat goed voor ze is, maar als aantasting van hun autonomie.
Als het scholingsfonds er niet komt: no deal