Ik heb zojuist in De Volkskrant een stuk van Frank Kalshoven gelezen, waarin de docenten niet eens worden genoemd. Maar Kalshoven gaat verder. Volgens hem moet de uiterste consequentie van de ‘wat/hoe’-scheiding van verantwoordelijkheden zijn, dat scholen nóg autonomer moeten worden. Een van de consequenties daarvan is de outputfinanciering, waarvan de perverse gevolgen hier al vaak ter sprake zijn gekomen, met prominent daarin de diploma-inflatie.
De verwarring ten top. In de kern is de ‘wat/hoe’ scheiding inderdaad goed, maar de grens tussen ‘wat’ en ‘hoe’ moet niet op het niveau van schoolbesturen worden getrokken. Die grens moet liggen bij de docenten. Zij geven invulling aan het ‘hoe’, terwijl de centrale overheid, in samenwerking met de onder haar direct gezag staande scholen, het ‘wat’ invult. Op zo’n manier ingevuld, met de verantwoordelijkheid voor het ‘hoe’ alleen bij de docent, is de scheiding ‘wat’/’hoe’ wel zeer vruchtbaar.
Het is toch wel een veeg teken dat zo’n journalist nog met een dergelijk verward verhaal op de proppen kan komen en daarbij de rol van de docent zo schandelijk negeert. Het nuchtere inzicht dat de grens tussen ‘wat’ en ‘hoe’ op verschillende niveaus kan worden getrokken en dat deze grens sterk bepalend is voor de validiteit van het ‘wat/hoe’-principe, ontbreekt bij deze journalist geheel. Er staat ons nog veel werk te doen!
Journalisten in soorten en maten
Gelukkig zijn er ook veel journalisten die helemaal niet zo dom zijn.
Journalisten zijn er al veel langer dan dat de School voor de Journalistiek bestaat. Kennelijk was journalist vroeger een vak dat je in de praktijk moest leren, van ervaren collega’s dus. Daarin ligt een overeenkomst met het vak van leraar. Ook daar deden we het vroeger alleen met vakkennis en zonder lerarenopleiding.
Als ik mij vergis, en als dus de School voor de Journalistiek zich wel degelijk op vakkennis richt en niet op ‘communicatie’, dan hebben die oude journalisten dus nooit vakkennis gehad.
Over de column van Kalshoven
U kunt het ook gewoon oneens zijn met het betoog van deze gepromoveerde econoom en mededirecteur van de Argumentenfabriek. Om meteen te beginnen met ‘dom’….
Hoge opleiding en toch dom, het kan
Beste meneer Ritzen,
Dat iemand een gepromoveerd econoom en directeur van een bedrijf is betekent niet automatisch dat hij niets doms kan zeggen.
Dom
Beste meneer Hoffman,
Het ging om een onjuiste voorstelling van zaken te corrigeren. De auteur is econoom. Het kan overigens geen kwaad om eerst de redelijkheid te veronderstellen.
Onverstandige econoom
Dank u wel voor de correctie. Het was dus geen domme journalist, maar een domme econoom, en over de opleiding van economen heb ik helemaal niets te melden. Mijn tirade tegen de Journalistenschool komt daarmee in de lucht te hangen.
Dom is natuurlijk een rekbaar begrip; ik vind de kritiek van Bram Roth in elk geval volkomen terecht. Ik heb zelf al eens eerder gemerkt dat Kalshoven met weinig verstand van zaken over onderwijs schrijft (daarmee bedoel ik dat hij heel elementaire zaken niet weet) en hem daar ook beleefd op gewezen. Laten we zeggen dat hij een niet zo verstandige econoom is.
Laten we de redelijkheid van
Laten we de redelijkheid van (dr.) BramRoth (ver/voor)onderstellen;-)
Ik heb nergens iets gezegd over ’s mans (Kalshovens) achtergrond laat staan intelligentie, wel over dit (wat mij betreft: zeer slechte) artikel.
Reactie op wie…
Ik reageerde op de reactie van dhr. Wijntuin. U had het slechts over het verward (warrig? verwarrend?) verhaal van Kalshoven.
Nou en?
De auteur is econoom.
En wat zegt dat dan, meneer Ritzen? Inderdaad kan het overigens geen kwaad om eerst de redelijkheid te veronderstellen. De schrijver van het door u gewraakte stukje enigszins kennende is die redelijkheid aanvankelijk inderdaad verondersteld, maar heeft hij toch de kwalificatie “dom” gebruikt.
Wat het zegt?
Ik geloof dat wij onze punten inmiddels (zo’n kleine 24 keer) gemaakt hebben.
Sterker nog ; hij is
Sterker nog ; hij is gepromoveerd op marxistishe economie.
Dat was toch die economische theorie die niet klopte?
Ongeveer zoals Yomanda gepromoveerd kan zijn op de instraal geneeskunde.
Marxistische diplomaproductie
Hoe werkte de marxistische spijkerfabriek ook weer? Veel productie (op papier nog meer) waar niemand behoefte aan had. ;-). Spijkers of diploma’s, what’s the difference?
(bedankt historica)
Wat en hoe
We zijn allemaal (sic) opgevoed met “Hoe warm het was en hoe ver…”. In die tijd had je een rector, of een directeur, die tegen zijn docenten zei: “Jullie bepalen wat je nodig hebt, ik bepaal of het kan”. Ik heb dat als docent nog meegemaakt in de zeventiger jaren.
Waarom kan dat tegenwoordig niet (meer) ? Kunnen we daar eens over van gedachten wisselen ?
Inzake wie bepaalt wat nodig is
Dat is precies de scheiding waar het om gaat. Het essentiële verschil met het heden zit hem hierin.
De door u genoemde rector gaat er (terecht) van uit dat de docenten heus wel weten wat er nodig is, en dat hij alleen maar hoeft te beslissen of daar voldoende middelen voor zijn ja of nee.
De hedendaagse schoolleider meent het beter te weten dan zijn vakdocenten, en dringt die vakdocenten zijn eigen onzalige plannen op. Het trieste is natuurlijk dat die vakdocenten die zaken veel beter kunnen beoordelen dan hun zogenaamde meerdere. De gezel gaat dan de meester vertellen hoe het moet.
Waar komt die onrealistische bemoeizucht vandaan? Ik denk dat het een symptoom is van het modieuze ‘bedrijfje nabootsen’ en de bijbehorende cursussen ‘modern de baas spelen’ die daarmee gepaard gingen. Uiteraard slaat zo’n attitude alleen goed aan bij hen die toch al veel te heerszuchtig van aard zijn. Maar juist die mensen willen graag directeur van een fusieschool worden.
Wijntuin 100%
Ik kan de geachte heer Wijntuin alleen maar 100% geijk geven. Er is een verschil tussen de rector van eertijds en de schoolleider van nu. De rector van eertijds respecteerde de professionaliteit van zijn docenten. Een docent kon zijn eigen talenten vol tot ontplooiing brengen.
Tegenwoordig probeert de schooolleider een manager te zijn van docenten. Met alle gevolgen van dien…
Er schijnen ook schoolleiders…
…lid te zijn van BON. Kunnen die hun licht hier eens over laten schijnen ?
Re: grens tussen wat en hoe
Het stuk van Kalshoven is niet zo dom, maar hij mist wel iets. Het probleem met diploma-inflatie speelt vooral als scholen zelf het diploma kunnen afgeven. Kalshoven lijkt met zijn `wat’ wel degelijk te willen dat de overheid dit afgeeft. Kalshoven wil dat een bepaald goed omschreven `product’ (het examen halen) afgeleverd wordt door de school. Naar aanleiding daarvan krijgen ze betaald.
Kalshoven denkt dat `de vrije markt’ het best is om dit `product’ te leveren. Economen overschatten de vrije markt wel vaker en ook nu dat Kalshoven dat. Kalshoven vergeet o.a. dat de scholen in de `raden’ een kartel vormen. Er is dus helemaal geen vrije onderwijsmarkt. Aan het creeeren van een echte vrije onderwijsmarkt zitten allerlei mitsen en maren. Kalshoven fietst hier heel makkelijk overheen.