verstommen de stemmen
sluipt stilte
tot u en beleefd
en
als de Moloch, zich tevreden likt
wordt woede
weer ingeslikt
tot geen geluid
maakt het wat uit
weer toch, werkelijkheid ingedikt
tot kapiteins op ’n zinkende schuit
pas op
de rots scheurt ’t schip
schreeuwen dat je gelijk hebt
of
de stilte van de klip