Uit de Volkskrant van vandaag (Gerard Reijn).
Alleen bij de eerstgenoemde onderwijsvernieuwing, keuzevrijheid en reflectie, vond het Kohnstamm Instituut redelijk overtuigende bewijzen van het nut. Dan nog houdt onderzoekster Thea Peetsma van het instituut slagen om de arm. ‘We weten niet of het voor alle kinderen werkt.’
Bij zelfverantwoordelijkheid en samenwerkend leren is het bewijs al veel minder, maar onder condities en voorzichtig toegepast kan het nut hebben. Bij de drie andere methoden was nauwelijks bewijs van enig nut te vinden.
Verheugend
Dat nu ook in de kringen van de -kundigen de zelfverzekerdheid plaats gaat maken voor openlijke twijfel.
Het gaat niet om het zoeken; het gaat om het vinden!
Weer een BON resultaat.
Eerst doen, dan pas denken
Nadat een massa scholen zich al vol overgave op deze ongein heeft gestort, gaat een aantal mensen de vraag beantwoorden of dat Nieuwe Leren eigenlijk wel ergens toe dient. Deze omgekeerde volgorde is in onderwijsland nogal populair.
Zou het er in de rechtspraak eigenlijk ook zo aan toe gaan? Eerst iemand veroordelen, en jaren later maar eens wat bewijzen gaan zoeken?
Zou het dan toch waar zijn?
In onderwijsland, bedoel ik:
“Those who can, do
those who can’t, teach,
those who cannot teach, manage”
Verklaart de volslagen dommigheid van alle beslissingen. En, om de hand maar in eigen boezem te steken: ik ben niet voldoende slim om als wiskundige wetenschappelijk onderzoek te doen. En… ik manage niet 😉
Those who cannot teach, manage
Hier heb je de kern van de zaak. Allerlei onderwijsdeskundigen hebben aan een bureau bedacht hoe ons onderwijs eruit moest zien. Nooit hebben ze leerlingen onderwezen. Vele leerkrachten hebben de laatste 30 jaar teleurgesteld het onderwijs verlaten. In de jaren 80 van de vorige eeuw, toen de eerste nieuwlichters de scholen betraden, lieten vele leerkrachten zich afkeuren. Daarna probeerden zoveel mogelijk ouderen zo snel mogelijk in de VUT te gaan . De fut was eruit. Eindelijk hebben een kleine groep leerkrachten en vele ouders en kinderen in de gaten dat ons onderwijs doodziek is gemaakt door mis-management. Geef de school weer terug aan de leerkracht, maar zorg ook dat de methodes gemaakt worden door ervaren leerkrachten en niet door onderwijsdeskundigen, die nooit of amper les hebben gegeven. Daardoor hebben de boeken minder inhoud en lijken het meer veredelde prentenboeken