Aambeeld

9 Reacties

1. BON-Aambeeld 1
   Aambeeld ondersteunt volledig de kernpunten van BON, maar heeft daarbij een bredere visie ten opzichte van de gangbare kijk op het onderwijs, en zal dat hieronder toelichten. Het zou wenselijk zijn dat zoveel mogelijk mensen zich aansluiten bij het BON burger-initiatief – wat het voor Aambeeld is – teneinde te komen tot een nieuw en meer menselijk onderwijs op basis van een breed gedragen debat.
   • Geef de docent zijn vak terug.
   Aambeeld is van mening dat dit standpunt zó vanzelfsprekend is, dat commentaar hierop overbodig is.
   Een goede docent is een pedagoog in hart en nieren, houdt van leerlingen en tracht met ieder van hen
   een persoonlijke band op te bouwen en te onderhouden, gebaseerd op het strict individuele van de
   leerling, respect en vertrouwen.
   In dit bijzondere leerproces tussen leraar en leerling zijn onder andere onderwijskundigen en
   managers eerder stoorzenders dan helpers doordat zij niets wezenlijks bijdragen.
   Een goede pedagoog beheerst zijn vak volledig zowel in woord als in de daad, draagt het uit met
   enthousiasme, heeft een correct taalgebruik, “speelt”met zijn stem en heeft bovenal….humor!
   Datgene wat hij zowel methodisch als didaktisch te berde brengt bij leerlingen, beklijft in de ziel.

   • BON-Aambeeld 2
     • Organiseer goed onderwijs door hoogopgeleide docenten.
     Aambeeld heeft twijfels over het feit, dat docenten hoogopgeleid zouden moeten zijn. Dat is maar ten dele juist. Docenten, pedagogen zouden veeleer hun eigen (biografische) ontwikkeling moeten doorzien en begrijpen, zodat zij die van de leerlingen door spiegeling kunnen begrijpen vanuit menskundig gezichtspunt.
     Daarnaast dienen docenten vertegenwoordigers te zijn van de wereld, zowel in vakgebieden als in hun menszijn. Door wie worden zij geïnspireerd? Wat is hun drive? De leerlingen kunnen zich dan aan hen identificeren. Leraren, docenten en leerlingen ontmoeten elkaar niet “zomaar”, als een toevalstreffer.
     Beiden, leraar en leerling moeten “iets” met elkaar aangaan. Wanneer leerlingen later in het volle leven staan, dan kunnen zij – terugkijkend op hun jeugdjaren – met vreugde zeggen: “Van hem/haar heb ik iets geleerd”! Daaruit kunnen ze krachten ontlenen voor hun eigen existentie en het leven in positieve zin beoordelen.

     • BON-Aambeeld 3
       • Het grootste deel van het onderwijsbudget moet gaan naar het primaire proces.
       Voor Aambeel is ook dit punt vanzelfsprekend en is out of dicussion. Echter, hier hebben wij een punt namelijk de vraag, welke instantie over de financiering van het onderwijs behoort te gaan. Aambeeld is van mening dat het onderwijsbudget opgebracht zou moeten worden binnen het economische verkeer. Immers daar is sprake van productie en worden geldstromen gegenereerd.
       De regering (lees: de Staat) zou er alleen op moeten toezien dat de financiering van het onderwijs gewaarborgd wordt. Meer niet!
       Scholen dienen zelf zorg te dragen voor een gezond financieel beleid op basis van een algemeen menselijke, dat wil zeggen in het belang van allen die onderwijs geven, ondernemingsgeest.
       Het hier te berde gebrachte idee, kan niet meer zijn dan een bescheiden aanzet en behoeft verdere uitleg, vergezeld van een concreet Plan van Aanpak. Dat laatste is echter geheel afhankelijk van het mens, en wereldbeeld dat je bent toegedaan.

       • BON-Aambeeld 4
         • Het management moet in dienst staan van het primaire proces.
         Het hangt er maar helemaal van af, wat je onder het begrip management verstaat. Voor Aambeeld vormt een team van leraren, docenten en gemotiveerde ouders samen het schoolmanagement. Zij geven het primaire proces in eerste instantie vorm. Op ouders kun je een beroep doen hun specifieke kwaliteiten in te zetten op basis van menskundige argumenten, en de school zonder enige vorm van eigenbelang of anderszins mede te besturen, zodat de nadruk op het genoemde primaire proces ligt en blijft liggen.
         Een buitengewoon moeilijke opgave!
         Hedendaagse managers zoals we ze ontmoeten, zijn via het bedrijfsleven het onderwijs binnengeslopen en voornamelijk gericht op efficiency en winstmaximalisatie, dat uit het vrije marktdenken is voortgekomen. Onderwijs (en o.a. ook de zorgsector) moeten absoluut gevrijwaard blijven van dit fenomeen!
         Scholen zijn opleidingsinstituten waar kinderen en leerlingen de mogelijkheid moeten hebben zich als mens te ontwikkelen en daar past beslist geen vrije marktdenken in!

         • BON-Aambeeld 5
           • Zeggenschap over de inrichting van het onderwijs binnen de instituten moet liggen bij leraren en docenten.
           Bij de inrichting van het onderwijs horen zeker de ouders bij! Zij kiezen immers voor een school voor hun kind(eren). Dat is een grondrecht en ligt vast in de Grondwet. Door onder andere sociaal-politieke opvattingen welke omgezet kunnen worden (en zijn) in regelgeving, staat dit aspect onder druk. Denk aan zwarte en witte scholen.
           Uitgangspunt zal steeds dienen te zijn: het belang van kinderen en jongeren op weg naar volwassenheid! Daar is de samenleving, de maatschappij het meest mee gebaat!

           Dit is laatste bijdrage van Aambeeld aansluitend op de kernpunten van BON.
           Aambeeld heeft hiermede gepoogd een ander licht te laten schijnen op het hoogst actuele thema van deze tijd: die van opvoeding en onderwijs.
           Het wachten is nu op de goede vragen!

         • divergentie in belangen
           Bij de stelling “Zeggenschap over de inrichting van het onderwijs binnen de instituten moet liggen bij leraren en docenten” voelde ook ik mij als ouder wat ongemakkelijk. Theoretisch zou het kunnen zijn dat daardoor in de woonstad van mijn kinderen of in de directe omgeving daarvan geen school te vinden is die aan het merendeel van mijn wensen voldoet. Wanneer bij meerdere scholen die zeggenschap tot eenzelfde onderwijspraktijk geleid zou hebben en vele ouders hebben eenzelfde onderwijsfilosofie die in geen van de scholen gepraktiseerd wordt gaat de zeggenschap van de docenten ten koste van de zeggenschap van de ouders bij het kiezen van een school Omdat ik vertrouwen heb in de meeste docenten gaat het in mijn beleven om een theoretisch belangrijk potentieel geschilpunt over een principiele kwestie waar ik echter zelf geen last van denk te hebben. Vanuit de volkswijsheid “twee honden vechten om een been. de derde loopt er vlug mee heen” had ik besloten te zwijgen.

         • Als ouder en collega
           heb ik in dit punt geen vertrouwen. Er zijn er teveel die slecht zijn opgeleid, niet kunnen luisteren, oogkleppen op hebben (aan bedrijfsblindheid lijden) en geen overzicht hebben. Het slechtste uitgangspunt van BON, mijns inziens.

         • Ouder en collega
           Je hebt volkomen gelijk, Fritzi.
           Wat we nu zien gebeuren in het onderwijs, maar eveneens
           op andere gebieden is één grote ellende. Er zal mijns inziens
           nog heel veel puin geruimd moeten worden, alvorens we
           een andere koers kunnen inslaan.
           Ik heb op dit punt wél vertrouwen in de toekomst maar
           dan zullen we fundamenteel tot andere (menskundige)
           inzichten moeten komen. Dat kan nog wel honderd jaar
           duren voor het moment daar is.
           Volhouden en uithouden dus! Ook BON!

         • Divergentie
           U heeft gelijk.
           Een onderwijsfilosofie zou echter als basis algemene menskundige gezichtpunten
           moeten hebben. In dat geval zal een eventueel theoretisch belangrijk potentieel
           geschilpunt voor een groot deel verdwijnen. Degenen die er last van hebben
           zijn de kinderen, maar die hoor je niet zo gauw.