Motivatie en passie zijn de drijfkrachten van leren. Zonder motivatie is er immers geen leren. Is een leerling gemotiveerd, zal weinig hem of haar kunnen stoppen. Leren komt uit passie en motivatie, niet uit discipline! Maar eigenlijk weet de neurowetenschap nog maar bar weinig van leren. Wat we weten is dat leren en verzameling van ervaring en kennis is, bij elkaar gesprokkeld in je levensjaren. Feiten, oordelen, vaardigheden, gedrag, theorieën, processen, creativiteit, taal, systemen en communicatie gefaciliteerd door vergelijken, beslissen, luisteren, schatten, vragen, voorspellen, proberen en controleren.
Naar mijn mening is leren gebaseerd op drie fundamenten. Kennis die reeds aan boord is, intelligentie en motivatie. Leren is iets wat je constant doet, als je uit je raam kijkt, een boek leest, naar school gaat, naar je werk gaat, een kopje koffie drinkt, tv kijkt, een spelletje speelt of je sanitair ontspant. Wat het verschil maakt is de motivatie. Op hoofdlijnen veranderd je motivatie om te leren je hele leven, maar leren blijf je doen. In het onderwijs merk je, dat elke leerling dan ook verschillend is gemotiveerd.
Educators (leerinstituten, human resource managers, leraren en docenten) hebben in het speciaal problemen met het vormgeven van het leerproces voor studenten uit de 21ste eeuw. Woorden veranderen, studenten veranderen en motivatie veranderd. De studenten van de 21ste eeuw, zijn niet de studenten waar onze leersystemen voor gemaakt is en educators voor getraind zijn. Waarom? Technologie!
IT, “Informatie Technologie” of ICT, “Informatie Communicatie Technologie”. Een wondere wereld, voor velen niet of nauwelijks begrepen. De verlosser of de ondergang? De kracht, of rekenkracht, van IT groeit exponentieel. Een verdubbeling, elk jaar! Dit wil zeggen dat in 2040, de kracht van IT een biljoen keer zo veel is als nu. 1.000.000.000!
Zoals Marc Prensky zo mooi verwoord; de leerlingen van de 21ste eeuw zijn ‘digital natives’, hun educators daarentegen ‘digital immigrants’. Het is bewezen dat onze hersenen zich aanpassen om zo efficiënt en effectief mogelijk met de omringde technologie en cultuur om te kunnen gaan. Dit maakt dat de ‘digital natives’ simpelweg anders in elkaar steken als de ‘digital immigrants’.
Waar de een snel gaat, gaat de ander sneller. Waar de een dingen stap voor stap wil doen, wil de ander het via random access leren (wie leest immers het handboek van zijn nieuwe iPod, men probeert). Waar de een gewent is om lineair te verwerken, doet de ander het het liefst parallel aan elkaar. Waar bij de een plaatjes dienen ter illustratie bij tekst, dient tekst ter illustratie bij plaatjes voor de ander. Work-oriented, play oriented. Standalone, connectivity… Studenten gebruiken technologie niet anders maar ze staan anders in het leven en passen hun dagelijkse activiteiten aan door de technologie.
Natuurlijk moet er nog steeds werk verzet worden om iets te leren. Maar leren kan aanvoelen als werk of als spel. Studenten van de 21ste eeuw willen constant gemotiveerd en geprikkeld worden en kunnen ook constant gemotiveerd en geprikkeld zijn zonder verlies van aandacht. School lijkt saai in vergelijking met de rest van hun leven. Het is niet dat ze de stof niet willen weten en de vaardigheden niet willen hebben, ze vinden alleen de motivatie en passie niet op school die ze elders wel vinden. Vandaag de dag is motivatie (of ‘methode’) belangrijker als de leerstof.
De hedendaagse leerling heeft ook een aantal speciale eigenschappen. Enthousiasme, energie en tools staan daarbij centraal. Nieuwe technologieën, waar deze generatie me omringt word is ontzettend programmeerbaar. Telefoons, televisie, internet, informatie portaal google, websites, spelcomputers, games, tekstverwerkingsprogramma’s, etc. Dit zijn geen dingen waar ze later uitgroeien, dit is de toekomst. Programmeren is de toekomst. Deze generatie van jonge studenten hecht ook veel waarde aan, en haalt motivatie uit, complexiteit en uitdaging. Waar de hands-on aanpak erg aanspreekt. Een andere eigenschap is dat deze generatie net zoveel genereert als dat ze consumeert. De snelheid en hoeveelheid van de gedeelde kennis is waardevoller als het verschil in hun kennis tot anderen.
Deze generatie is dan ook opzoek naar competenties uit de 21ste eeuw. Programmeren, kennis filtering, gebruikt van connectiviteit of het maximaal gebruik maken van hun hardware en technologie. Maar ook onderwerpen waar ze steeds meer in aanraking mee komen, nanotechnologie, bio-ethiek, genetische medicijnen, neurowetenschappen of informatie technologie. Dit alles willen ze dan ook tot hun nemen op een manier die hierbij aansluit. Krachtig, miniatuur, dynamisch, programmeerbaar en 1:1. Scholen hebben dit niet en denken er waarschijnlijk ook niet eens over na.
“The cookies on my daughters computer know more about her interest then her teachers at school” – Vader van een 13 jarig student
“I’m not attention deficit, I’m just not listening” – 14 jarige student VWO, breda
Digital natives willen leren. Willen leren hoe, wat, waarom (strategie), waar (omgeving) en uberhaupt of ze het wel moeten doen (ethiek). Focus op motivatie en passie. Laat leerlingen veel en belangrijke beslissingen nemen, laat ze streven naar duidelijkere doelen middels complexere methoden. Herhaling en spel in tegenstelling tot eenzijdige theorie. Deelname en dynamiek tegenover het eenzijdige luisteren.
Iedereen ziet dat de grond vruchtbaar is, maar door ouderwetse methoden word bewerkt. Innovatie in methoden, gameplay vs eye-candy en programmeerbaar.
Engage them, or enrage them!