Weg met de pedagogische centra

Dit was geen rekentoets! (reactie)

 

……………….

 

Ik ben het oneens met de kritiek op de reken­toets van Karin den Heijer in wiskun­dE-brief 629. Ook mijn collega’s en ik vonden het span­nend hoe de toets er uitein­delijk uit zou zien en wat onze leerlin­gen ervan zouden maken. Maar veel van de beschre­ven proble­men zijn met een degelij­ke voorbe­reiding te voorko­men.

Dat tachtig procent van de toets met een rekenma­chine mag worden gemaakt, is al lange tijd bekend. Met de invoe­ring van de reken­toets wordt ook niet beoogd om alleen kale reken­vaardig­heden te toetsen. Er wordt vooral ook beoogd om de Neder­landse burger op rekenge­bied weer wat weer­baarder te maken in prak­tijksi­tuaties.

Over afron­ding is ook al het nodige gezegd in de stukken van het Cito en bijvoor­beeld op cursus­sen van het APS. Hetzelf­de geldt voor het uiter­lijk van de digita­le rekenma­chine en het feit dat er niet terugge­bladerd kan worden.

Ondub­belzin­nig en goed niveau

Het is ook niet zo dat je als docent voor de beoorde­ling van de toets afhanke­lijk bent van de versla­gen van leerlin­gen. Het is name­lijk goed moge­lijk om als docent ook een (proef)toets te maken. De 3F-toets was naar mijn idee van een behoor­lijk niveau. De vragen waren veelal ondub­belzin­nig geformu­leerd en de informa­tie was wel dege­lijk com­pleet. Het plaatje van de kerk­klok betrof bijvoor­beeld duide­lijk een spiege­ling in het waterop­pervlak.

 

………………….

 

Richard van Eeden, docent wiskun­de, Gymnasi­um Camphu­sianum, Gorin­chem.