BONje

BONje

Mijn uitgever vond het een goed idee, vanuit commercieel oogpunt, om Prof. Dr. Bob Smalhout te vragen een voorwoord te schrijven in ‘het nieuwe leren van de keizer’. Aangezien deze erudiete man wekelijks een column schrijft in ‘de Telegraaf’ bestond de ‘fanmail’ uit een aantal ‘hart onder de riem’ brieven en mails, meestal nog van ex- en oud- basisschool directeuren. Maar ook was er de onvermijdelijke ‘hate mail’ allen komende uit het ‘linkse kamp’ met het dreigement dat ik maar beter kon stoppen met die ‘rechtse flauwekul’ en dat ik ‘niet in het onderwijs hoefde te werken’.

Na het verschijnen van ‘leraren doen het niet voor het geld’ een uitspraak van een ex- CNV voorzitster was het net andersom. Het ‘linkse kamp’ vond het fantastisch dat ik een en ander aan de kaak stelde en het ‘rechtse kamp’ verweet mij linkse columns te schrijven.

Een dezer weken komt mijn eerste roman op de markt, ‘Uilen voor Athene’ een spannend boek gebaseerd op de grootste en meest vergeten kunstroof aller tijden, de diefstal van de Griekse kunstwerken door Thomas Bruce, de zevende lord of Elgin. In Griekenland staat de kunstroof bekend als ‘de Parthenon Marbles’ in de rest van de wereld onder de naam van de illustere dief ‘de Elgin marbles’. Aangezien het verhaal gebaseerd is op historische feiten en gelardeerd is met stukken uit de Oddyseus en zich ook nog in Griekenland afspeelt kan ik mij nu al een beetje een voorstelling geven van de te ontvangen mail. Een aantal zal mij hel en verdoemenis toewensen omdat ‘die Grieken’ in hun eentje door leugen en bedrog de euro zowat naar de kl…. Laat gaan en een ander deel mailers zal mij prijzen omdat de schoonheid van Griekenland en de trots van het Griekse volk zo goed beschreven zijn. Ik hoop dat er een paar tussen zitten die het verhaal ook nog goed vinden ook.

Weet je, mij kan het niet verdommen, ze schrijven maar. De columns uit ‘de keizer’ en uit ‘de leraren’ zijn allemaal ontstaan uit liefde voor mijn vak. Dat de ene mij verdenkt van linkse sympathieën en de andere vindt dat ik een rechtse bal ben, het zal aan mijn reet roesten. Dat de ene partij de euro belangrijk vindt en de andere het verhaal, zal mij evengoed aan mijn reet roesten, ik wou een spannend verhaal schrijven over de mensen en de streken die ik ken en die mij dierbaar zijn.

Als mij morgen iemand vraagt om op een lijst te gaan staan voor een politieke partij, geef ik dan zelf aan of ik links of rechts ben? Dus automatisch een linkse of een rechtse schrijver? Hou toch op, schei toch uit. Iemand die dat denkt heeft van mijn columns en verhaaltjes niets begrepen en heeft voor zichzelf de wereld in twee gedeeld namelijk de ‘linkse’ wereld en de ‘rechtse’ wereld en voor zichzelf uitgemaakt, wat de reden daar ook mag van zijn, dat hij tot een van de twee behoort en dat zijn wereld dominant is aan de andere.

Laatst sprak ik een boer, het ging over de gemeenteraadsverkiezingen en hij vertelde mij onomwonden dat hij altijd voor een boer stemde ongeacht de partij en de lijst waar hij op te vinden is. Het is simpel boerenverstand, de boer komt op voor het boerenbelang en dat is niet links of rechts.

De regelmatige lezer weet dat ik in moeilijke tijden nogal eens mijn ouwe opa weer tot leven roep. Hij had gezegd. “Volg jouw ideaal, nooit een ideologie, daar komen alleen maar moeilijkheden van.”

Moraal van dit verhaal. Wie strijdt voor mijn ideaal, vindt mij aan zijn zijde, bij welke partij dan ook.

J. Jeronimoon