Omdat mijn verwarmingsketel het had begeven en het een koude april is belde ik vanmorgen het loodgietersbedrijf dat de ketel geleverd had. Binnen een uur stond een monteur voor mijn deur. Kleine servicegerichte bedrijven bestaan nog, gelukkig. Het was een vrolijke jongen die terwijl hij bezig was mij allerlei uitleg over mijn ketel gaf. Toen ik ook eens wat te berde bracht, lachte hij mij in mijn gezicht uit. Dat was een domme opmerking ! In de Rijnmond is men in dit soort aangelegenheden heel direkt. En het was ook een domme opmerking. Dit verhaal zou je het huidige onderwijs kunnen voorhouden als lachspiegel. Want in het onderwijs geld het omgekeerde. Daar worden de mensen met kennis van zaken uitgelachen. Daar geldlt Beun de Haas als deskundige of hij nu Van Zijl heet of Terpstra of Barth.
Reacties zijn gesloten.
Als ik het goed begrijp
Als ik het goed begrijp betrof het een erkend gasfitter? Die mensen worden nog behoorlijk opgeleid omdat ze als enigen mogen sleutelen aan gasgestookte ketels. Leuke mensen ook, vind ik, met een hoop vakkennis en -bekwaamheid.
In andere sectoren maak je minder mooie dingen mee. Een automonteur die olie bijvult zonder eerst de oude olie te hebben afgetapt, bijvoorbeeld. Weet je wat er dan met de vonk van je bougies gebeurt?
Maar, toegegeven, de moderne automonteur doet volop aan zelfreflectie en daar ben ik blij om;-).
Zelfreflectie?
Vroeger kreeg zo’n monteur geweldig op z’n flikker; en bij herhaling een schop onder z’n k…
Valt dat tegenwoordig ook nog onder de CGO-competenties?
En in de elektro
straft ondeskundigheid zich ook snel af doordat je sluiting maakt of zelf onder stroom komt de staan. Echt geen lekker gevoel hoor!
Correctie
Je ‘staat’ onder spanning en er ‘gaat’ stroom 🙂