Schoolbord met een krijtje

9 oktober 2009 Hals 9

Vanmorgen, toen ik in alle vroegte mijn lokaal binnenkwam, kreeg ik een ijskoude douche.
Mijn schoolbord was van de muur gehaald en had plaats gemaakt voor een glanzend, spierwit whiteboard, zoals dat geloof ik in goed Nederlands heet. De restanten van mijn krijtjes lagen afgedankt ongelukkig te wezen in een dode hoek. Ik was totaal van de kaart.
Een schoolbord met een krijtje, daar deed je het toch voor? Even goed als dat we ons verkleedden om priestertje te spelen met melkdoppen als kandelaars en zilverpapier als wierookvat, omdat we later paus wilden worden.
Als bij een drenkeling kwam mijn carrière in een flits voorbij. De eerste keer dat ik voor de klas stond, een reusachtige groep HBS-ers, mooie meiden en grote kerels, zeker even groot als ik, of de prachtige betogen die ik op het bord geschreven had en waarvan mijn collega’s het zonde vonden om die uit te wissen, de stofwolken krijt om mij heen, het vele huiswerk dat daar genoteerd stond, en die ene rare streep, die maar niet weg wilde gaan. Maar ook de sommen van de lagere school, die ik van afstand niet kon lezen of de verbuigingen van Latijns en Griekse woordjes, rosa, rosae, rosae, rosam en dominus, domini, domino, dominum.
Daar lag nu een kille viltstift, die af zou geven aan mijn mouw en waarmee je lekker niet kon knoeien. Ik zag natuurlijk wel dat mijn collega’s zo een ding allang hadden aangeschaft, maar ik wist niet dat het mij nog zou overkomen.
Wat moest ik nog op deze school, als de wereld zo veranderd was. Ze hadden toch nog best even kunnen wachten?
‘Mooi bord, meneer, riep de klas toen ze binnenkwam, en wat heeft U dat mooi getekend’, bracht mij tot de werkelijkheid terug.

9 Reacties

  1. Ook hier
    Op mijn universiteit (in Engeland) hebben zo ook enkele ‘black boards’ vervangen door ‘white boards’. Zijn de wiskundigen niet blij mee..

  2. Witteborden-criminaliteit
    Die witte borden zijn, zoals zoveel dingen in het onderwijs, oplossingen voor problemen die niemand heeft. De stiften zijn gruwelijk duur in vergelijking met krijt, ze zijn binnen twee dagen leeg, leveren een hoop plastic afval op, schrijven flets en het bord biedt te weinig weerstand/houvast. De borden zelf zijn vaak te klein of niet verstelbaar. De wissers moeten voorzien worden van vieze lapjes steeds vervangen moeten worden. Ik werk er al anderhalf jaar mee en ik beschouw het al anderhalf jaar lang als een flinke achteruitgang.
    Maar troost u, het kan nog erger. Men heeft u tenminste nog geen computerbord opgedrongen, een bord dat iedere ochtend vijf minuten en zeer vele muisklikken nodig heeft om op te starten, met een beamer die vijf minuten moet opwarmen, een lokaal dat de hele dag in het halfduister moet omdat je anders het computerbord niet kan lezen, een bord dat elke drie dagen opnieuw gecalibreerd (uitgemeten) moet worden, een cursor die ongevraagd meeschrijft als jij op het bord schrijft en talloze driverproblemen. Het ergste van alles is als de ICT-‘dienst’ weer eens ongevraagd een nieuwe ‘update’ in jouw software heeft gemaakt. Dan kan je je bord de eerste 30 minuten wel vergeten.
    Een krijtbord moet even gewist worden (20 seconden hooguit) en dan kan je beginnen.
    Maar overwegingen van nut, efficiëncy of gebruiksgemak spelen geen enkele rol bij de beslissing om deze peperdure speeltjes aan te schaffen. Als een school hersenloze vissen zwemmen de schoolbesturen en schooldirecteuren in de wijd open staande fuik van de commercie.

    • Je vergist je Bernard
      Die digiborden voldoen uitstekend. Wie zegt dat ze bedoeld zijn om les mee te geven? Dat is hooguit een bijkomende functie. Primair zijn ze bedoeld om te patsen, op open dagen bijvoorbeeld, of op bobovergaderingen: wie heeft de meeste digiborden.
      Nu wordt de term duurzaam en klimaatverandering tegenwoordig overal gebruikt, ik krijg er zelfs recalcitrante aanvechtingen door als stiekem toch een krant in de vuilnisbak in plaats van bij het oud papier, maar de hoeveelheid nutteloze energie die verstookt wordt door die inadequate vervangers van zo iets simpels als een (black) bord is werkelijk enorm. Computer MOET aan, beamer MOET aan, digiobord zal ook wel wat vermogen lusten. Als we uit onderwijskundig oogpunt die dingen niet kwijt kunnen en als economische overwegingen ook geen soelaas bieden, dan kunnen we misschien de milieukaart spelen?

  3. Helemaal mee eens, Hals
    Ik vind een krijtje ook veel netter en prettiger schrijven.

    Ik moet denken aan mijn oude geschiedenisleraar. Kalkte het hele bord vol met alle ‘ismen’. Als er ook maar één letter niet helemaal netjes was: spons erbij, wegvegen en opnieuw. Zulke aantekeningen waren bijna kunstwerken. Op de een of andere manier geloof ik dat wij als leerlingen er ook netter door gingen schrijven en geordender, dus beter, konden denken.

    Uitgezonderd van die ene collega die handen als schuurpapier had door het stof van het krijt (ze kon er niet tegen en is heel blij met de whiteboards), heb ik niemand er positief over gehoord.

    Maar Hals, het wordt nog erger. Over een paar maanden zit er een vage, onuitwisbare, grijsblauwe strepenbrij op het bord, doordat sommige collega’s de borden niet goed reinigen.

  4. Krijtbord – digibord?
    Het onderwijzerschap bestaat uit een optelsom van vaardigheden. Echter, er zijn steeds meer leerkrachten die niet over de vereiste vaardigheden beschikken.
    Dan is het heel prettig als de elektronische apparatuur je gebreken elektronisch invult.

    Natuurlijk is een krijtbord een totaal ander leermiddel dan een digitaal bord, dat overigens door en voor het bedrijfsleven is ontwikkeld. Ze hoeven dan ook niet tegenover elkaar te staan en er zijn steeds meer scholen die ze náást elkaar gebruiken.
    Een goede handschriftles is op het digitale bord niet te geven. Het schrijfvlak is te glad en de lijn wordt anders dan je hem had bedoeld.
    Het goed geschreven voorbeeld kan met een digitaal bord nog steeds niet gerealiseerd worden en het goed geschreven voorbeeld is juist zo belangrijk voor het goed nadoen.

    Kijk ook hier eens voor doordachte oplossingen en mogelijkheden:

    www.schriftontwikkeling.nl/?page_id=265

    En… kinderen waarderen een goede bordtekening zo. Die moeten ze nu vaak missen. De meester ’tovert’ wel een afbeelding van Internet op het bord. Maar ja, dat konden ze zelf ook wel. Ze willen juist een meester die meer kan dan zij…

    • Gebreken invullen
      Dan is het heel prettig als de elektronische apparatuur je gebreken elektronisch invult. Even voor de duidelijkheid: het electronische bord lost niets voor mij op, maar stelt me wel voor een groot aantal nieuwe problemen (die bij een krijtbord helemaal niet bestonden). Er worden dus extra gebreken aan mijn toch al niet perfecte persoon toegevoegd. Ik weet niet of u dat ook bedoelde met ‘gebreken invullen’. Overigens ben ik het helemaal met u eens.

Reacties zijn gesloten.