49 Studeren in Frankrijk : Terugblik op Rotterdam 1
10 juni 2009
Eerste deel: Batig Slot.
Voor mij was het voor het eerst dat ik naar reünistendagen ben geweest, sinds mijn afstuderen in 1968 in het vak van Prof. Tinbergen. Als Professor was hij niet alleen ‘expert’ (die vloek van de moderne wetenschap), hij wist ook een verwondering bij te brengen, stoelend op een grote wetenschappelijke cultuur, een intieme beleving die bij een universitaire vorming hoort. Hij, de fysicus, zou ook nooit gepretendeerd hebben dat ‘economie’ een wetenschap was. Ontwikkelingsprogrammering is niet meer dan een applicatie van de wiskunde, een hulpmiddel voor een rationeel economisch beleid, waarvan de principes niet zo ingewikkeld behoeven te zijn. Ik heb er iets onweegbaar groots van over gehouden. Hij had een grote internationale uitstraling, en het bedrijfsleven ook, ‘internationaal zijn’ werd nog niet op zo’n krampachtige self defeating manier ingevuld als nu. Een paar jaar lang was ik het enige Corpslid in dat rode bietenveld (overigens best sympathiek al heb ik daar geen vrienden van overgehouden), dat zegt toch wel iets. Dat ‘iets’ bracht een Etonian als volgt onder woorden: I was not happy, but proud, want ik herinner mij ook de eenzame weekeinden, het eentonige dieet van brood, pindakaas, sambal en marmite, het kleumen bij een walmende petroleumkachel, het slecht verteerde Indische verdriet, de armoede om rond te komen met hetzelfde maandgeld (ƒ 200) als mijn ouders in de ‘dertiger jaren, de borrel uren op de sociëteit die mijn genre niet waren, de luidruchtige contemplatie van de voetbalwedstrijden op de TV van de bibliotheek al helemaal niet…