Maand: mei 2007

Hans Wansink, columnist van de Volkskrant, schrijft vandaag een interessant stuk over de werking van de staat waarbij hij Herman Tjeenk Willink, vicepresident van de Raad van State, veelvuldig citeert. Ik citeer selectief uit “De zwakke staat” en verwoord mijn eigen mening:

De Moloch werkt al vijfentwintig jaar met hapsnappolitiek zonder richting.

Parlementariërs en politieke partijen laten het afweten, waardoor de staat stuurloos wordt en verandert in een in zichzelf gekeerd, permanent ronddraaiend circus. In dat stelsel is iedereen onzeker over zijn eigen rol. Roulerende topambtenaren hebben steeds minder kennis van zaken. Van die verwarring profiteert slechts een kluwen van managers, consultants en belanghebbenden.

In de NRC van 28 april 2007 stond onder de titel “Mag het een onsje minder?” een commentaar van Robbert Dijkgraaf over inhoud in het onderwijs. Hij is van mening dat een aantal dingen stevig moet worden onderwezen omdat de algemene vorming te wensen overlaat. Dit stuk vond ik het meest aansprekend:

Voor mij kwam de openbaring tijdens een lezing van een levende legende die ik ooit als jong promovendus volgde. Deze coryfee begon zijn voordracht met een eenvoudig voorbeeld te behandelen. Hij deed dat echter op zo’n elementair niveau en in zo’n langzaam tempo, dat ik ging twijfelen aan de nuchterheid of de geestelijke gezondheid van de spreker. Heel rustig, zonder enige schroom werd ons uitgelegd wat we allemaal allang wisten. Maar ineens begon het me te dagen. Dit was geen zaak van voortijdige dementie. Hier werd geen kostbare collegetijd verkwist. Nee, hier werd hard gewerkt. Hier werd zorgvuldig een klimhaak in de muur geslagen, waaraan we ons straks omhoog zouden gaan hijsen. Het was dus niet genoeg dat ik dit eenvoudige voorbeeld herkende. Ik moest het kunnen dromen, van binnen en van buiten, want ik moest hier met mijn volle gewicht aan kunnen hangen. Dan nog graag een paar extra tikjes met de hamer, maestro!

Voor degenen, die vooral vraagtekens hebben bij de inhoudelijke kant van de invoering van CGO in het MBO bevat het onderzoek van Berenschot in eerste instantie weinig interessants. Er wordt immers ervan uitgegaan dat CGO een adekwaat antwoord is op de maatschappelijke problemen rond schooluitval en gebrekkige aansluiting tussen onderwijs en beroepspraktijk alsmede dat de noodzaak ervan door alle betrokken actoren (stakeholders!) wordt onderschreven. Dat is nu juist wat ik wel eens onderzocht zou willen zien: in hoeverre wordt met dit “herontwerp” ingestemd door met name docenten, ouders, leerlingen en bedrijfsleven. De schrijvers van het onderzoek vinden echter veel kritische geluiden niet relevant want het gevolg van “populistische en ongenuanceerde publiciteit”. Nu deze kritiek dus is weggewuifd leidt het onderzoek tot de toch verbijsterende conclusie dat op organisatie, aansturing en uitvoering van de gehele operatie van alles en nog wat is aan te merken. Populistisch gezegd: “er klopt vooralsnog geen bal van”. Om die reden woren allerlei reparaties voorgesteld en aanbevelingen gedaan zoals dat de instellingen moeten komen met een “plan van aanpak voor de implementatie van de nieuwe opleiding waarbij uitgegaan moet worden van een adequaat implementatietempo”. OF:”ondersteuning van instellingen met majeure kwaliteitsproblemen en stroomlijning, versterking en verbetering van het professionaliseringsaanbod voor docenten en managers”. Kortom, een hoop werk aan de winkel van adviesbureaus en scholingsinstellingen. Ook moeten communicatie en voorlichting veel beter worden aangepakt door middel van een campagne-achtige strategie.

Veel mensen die op hun werk hun eigen tijd kunnen indelen, werken meer dan zij eigenlijk willen. Die conclusie trekt Patricia van Echtelt op basis van een onderzoek waarop zij volgende week donderdag promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen.

De moderne werkgever biedt zijn personeel een flexibele, uitdagende baan. Werknemers kunnen daarbij hun eigen tijd indelen waardoor ze werk en zorgtaken beter kunnen combineren en ze meer plezier hebben in hun werk. Maar het resultaat is vooral dat mensen meer werken dan zij eigenlijk willen, aldus de promovenda.

Lees verder op de site van monsterboard: artikelen.hr.monsterboard.nl/12993_nl_p1.asp

“It is a privilege to live today and tomorrow”

(A message inscribed by Queen Juliana on the Foucault pendulum in UN Headquarters
www.un.org/Pubs/CyberSchoolBus/untour/subfou.htm
)

Het wordt tijd dat die zeurders eens duidelijk gaan maken wat er precies mis was in de vijftiger jaren
Gezien mijn “ontdekking” dat hare majesteit zich destijds persoonlijk bezig hield met het promoten van de beta-kant
komt dit verdacht dicht bij majesteitsschennis.

NRC van vandaag. Ouders maken de werkstukken. Vallen niet door de mand, want die dingen worden nauwelijks nagekeken.

Eindelijk de papieren wereld zoals de boven ons gestelden m graag zien. Vanuit de vrijstaande woning, uitkijkend op het weiland.

Vandaag in de Volkskrant. Geen verrassing voor ons, maar opnieuw ontluisterend natuurlijk. Het Moloch is nog steeds enorm

Het is heel gewoon geworden, ook voor politici en vakbondsmensen, om over het onderwijs meningen te uiten die tien jaar geleden beslist incorrect waren. Bij voorbeeld over schoolgrootte, over selectie, over basisvorming , Tweede Fase enz. Maar om niet het odium van conservatisme op zich te laden, voegt men er vaak meteen aan toe: ‘Maar we moeten natuurlijk niet terug naar de jaren vijftig!’ Let maar eens op hoe dikwijls de verschillende ‘autoriteiten’ dit schrikbeeld gebruiken.
Maar toch – worden er de laatste tijd steeds weer ideeën geopperd die sterk doen denken aan die vermaledijde jaren vijftig. Sommige ondernemers pleiten openlijk voor de terugkeer van de ambachtsschool. Zoals Cees Timmers, directeur van TES Industrial Systems in Oosterhout, in BN/ DeStem van 2 mei : ‘Daar leerden ze echt een vak, ze konden zich daar voor de volle honderd procent op concentreren. Nu hebben ze teveel ballast. Het interesseert mij minder dat een technicus nu een d of een t verkeerd gebruikt. Het gaat er mij in eerste instantie om dat hij zijn vak goed beheerst. En eerlijk gezegd, daar ontbreekt het nog wel eens aan.’

Een bericht uit De Volkskrant van 4 mei 2007. Meer is te lezen in editie 4509 van ESB. Iemand die het artikel in ESB gelezen heeft en een samenvatting kan geven?

Onderstaand artikel stond in De Volkskrant van 4 mei 2007. Zie de discussie hier op de BONsite (ook voor reacties op onderstaand artikel).
===========================================
Regie zoek bij competentiegericht leren

Het nieuwe, competentiegerichte leren in het middelbaar beroepsonderwijs dreigt ten onder te gaan aan uitvoeringsproblemen. De regie is zoek, het toezicht op de kwaliteit ontbreekt en leraren worden onvoldoende geïnformeerd over hun nieuwe rol. Bestuurders, leraren, ouders en leerlingen dreigen af te haken, terwijl ze de noodzaak van de nieuwe onderwijsmethode als antwoord op de hoge schooluitval en de gebrekkige aansluiting op de beroepspraktijk, onderschrijven.