door Jesse Jeronimoon

Hij stond klaar in de koelkast, de jaarlijkse fles Moët, klaar om te ontkurken bij het middernachtelijke uur op het einde van het jaar. Traditie in huize Jeronimoon, heerlijke Franse bubbels, beste wensen en hopen dat het nieuwe jaar alles brengt wat ons hartje begeert. Champagne!

In huize Maurice Statistiek was de fles Moët al een tijdje geleden soldaat gemaakt. Maurice vond dat het publiceren van de jaarlijkse onderwijscijfers best een glaasje bubbels waard was. Eerst had hij nog gedacht om ook nog de vlag uit te hangen, maar dat had vorige keer toen hij vijf mallotige bestuurders voor zijn laptopschooltjes gevonden had, veel gedoe opgeleverd in de buurt. Iedereen in de buurt wou weten wie van het koningshuis jarig was. Eindelijk, na veel jaren zwoegen en vernieuwende IT-retoriek losgelaten te hebben op onze argeloze jeugd en nog naïevere schoolbestuurders, was het zover. Nadat het Nederlandse basisonderwijs wat betreft de kennis in de vakken geschiedenis, aardrijkskunde en rekenen uit de toptien van de welvarende landen was gevallen, is het nu de beurt aan lezen. Onze groep zessers, en dan vooral de jongens, hebben heel wat moeite om een eenvoudige tekst te lezen, laat staan te begrijpen. Volgens Maurice hoeven ze dat ook helemaal niet te kunnen. Het digitale robotachtige tijdperk dat eraan komt, zal uitsluitend gestuurd worden door de gesproken tekst. Het – kleine – berichtje in de krant onderstreepte het gelijk van Maurice. Champagne!

Bij de PO-Raad is het ondoenlijk geworden om de flessen champagne aan te slepen. Een minister die in al zijn gulheid 270 miljoen op tafel legt om de lerarensalarissen te verbeteren, daarbovenop nog eens een slordige 400 miljoen kapotslaat om de werkdruk te verminderen, en als klap op de vuurpijl een meute onderwijzers en onderwijzeressen die staken om nog meer geld te laten overmaken naar de onwezenlijk diepe zakken en overgevulde bankrekeningen van de scholen. Het toverwoord is ‘lumpsum’, tot nu toe 700 miljoen vrijelijk te besteden. U gelooft dat toch niet van die verhoging lerarensalarissen en verlaging werkdruk? Of wel? En met een beetje goeie wil van onze kersverse en toch ietwat goedgelovige minister, straks nog een paar honderd miljoen er bovenop. Champagne!

De bestuurders en aanhang van de Onderwijscoöperatie stellen het ontkurken van de fles nog even uit onder het motto ‘wat in een goed vat zit, verzuurt niet’. Binnenkort wordt er een einde gemaakt aan al die kleine krabbelaars die cursusjes aanbieden voor het lerarenregister. Al die aanbieders hebben netjes een mailtje mogen ontvangen dat het over en uit is en mogen ophoepelen met geen dank voor bewezen diensten. Natuurlijk mogen ze onder de nieuwe nog goed op te stellen en goed te keuren regeling nog een poging wagen om hun cursusje goed te laten keuren, ‘valideren’ heet dat, maar ik geef ze weinig kans. Uit ervaring weet ik dat die goedkeuringscommissie, excuseer valideringscommissie, het leesniveau bereikt van een zesdegroeper. Het influisteren door de handige jongens op zoek naar het grote geld uit de scholingspotten is dus begonnen en vindt een gretig luisterend oor. De deur wordt wagenwijd opengezet voor de ‘grote jongens’, de scholingsinstituten van enig niveau die jarenlang met lede ogen hebben moeten aanschouwen hoe hun centjes werden weggesluisd door de kleine krabbelaars, want zo zien die scholingsinstituten dat, ‘hun’ centjes waar zij recht op hebben. Nog even wachten en dan kan hij open. Champagne!

Eén fles Moët in de koelkast en één fles Moët in de kelder. De kelderfles is voor een speciale gelegenheid, zoals bijvoorbeeld wanneer de lumpsum wordt afgeschaft. Ik vrees met grote vreze dat die kelderfles er nog heel lang zal liggen. Ondertussen wens ik onze jeugd de reuzen toe die ze verdienen. Champagne!