Minister Bussemaker heeft in een lezing voor het KNAW-symposium "Vaardigheden voor de toekomst" gesproken over de manier waarop we ons onderwijs en de maatschappij moeten inrichten teneinde goed voorbereid te zijn op de toekomst. Zij vergeleek dat met de vlucht van Apollo 13, die na een explosie op een ramp dreigde uit te lopen, maar dankzij de grote kwaliteiten en de gezamenlijke inspanningen van de bemanning en de ondersteuning in Houston het symbool is geworden van waar de mensheid toe is staat is. Een prachtig verhaal, waar ook een mooie film over is gemaakt.
Wat precies de conclusies zijn van de minister is niet helemaal helder. Zij schrijft onder meer: "De afgelopen jaren is er veel aandacht geweest voor taal en rekenen. Dat blijft belangrijk. Maar leren is meer. En leerlingen die moeite hebben met juist die basisvaardigheden, kunnen nog steeds heel veel in hun mars hebben. Dat vraagt om een brede oriëntatie op leren.
Nederland is altijd een land van vrijdenkers en creatieve geesten geweest. We zijn niet alleen het land van koopmannen en dominees, maar ook van kunstenaars en uitvinders. Ons land is groot geworden door een succesvolle combinatie van samenwerking en pragmatische oplossingsgerichtheid – we zouden dat ook creatief pragmatisme kunnen noemen, of praktische creativiteit. En we zijn daar nog steeds goed in.""
Dat lijkt op een gewenste verandering van de prioriteiten van het onderwijs: taal en reken mogen wel een beetje minder en "creatief pragmatisme" mag wel wat nadrukkelijker naar voren komen.
BON meent dat het prachtige verhaal van Apollo 13 vooral aantoont dat je met de solide opleiding die de astronauten, technici en alle andere betrokkenen hebben genoten kennelijk goed in staat bent om datgene te doen waarop je niet bent voorbereid. Hetzelfde geldt overigens voor de andere voorbeelden die de minister de revue laat passeren. Het zijn allemaal mensen die met een klassieke opleiding tot enorme prestaties zijn gekomen. Al te vaak worden de gewenste competenties en de noodzakelijke manier van opleiden met elkaar verward. Als je wilt dat je kinderen later gelukkig en zelfstandig worden, hoef je geen geluks- en zelfstandiglessen te verzorgen. Als je wilt dat ze out-of-the-box kunnen denken, leer ze dan vooral de ins en outs van de box.
Mevrouw Bussemakers stamt uit
Mevrouw Bussemakers stamt uit de school van de constructivisten; dat merk je aan alles
Mevrouw Bussemakers stamt uit de school van bestuurders, die opgewekt beweren dat ze ' in het onderwijs werken' .
Mevrouw Bussemakers is iemand die geen hart heeft voor echte kennis, of voor goed onderwijs.
Complimenten redactie!
Karin
Complimenten redactie!
Karin
Tijd om het geneugen van mw
Tijd om het geneugen van mw Bussemakers op te frissen ; gaat over Teacher in Space Program, TISP :
(citaat)
Selected from among more than 11,000 applicants from the education profession for entrance into the astronaut ranks, McAuliffe was very excited about the opportunity to participate in the space program. "I watched the Space Age being born and I would like to participate."
TZhis thing made space shuttle mission STS-51L different. It was scheduled to be the first flight of a new program called TISP, the Teacher In Space Program. The Space Shuttle Challenger was scheduled to carry Sharon Christa McAuliffe, the first teacher to fly in space. After several delays, Challenger finally lifted off on on January 28, 1986. Seventy three seconds into the mission, the Challenger exploded, killing the entire crew.
space.about.com/cs/challenger/a/challenger.htm
En dan herhaal ik nog even
En dan herhaal ik nog even kort wat ik jaren geleden op het forum schreef:
Nooit zal ik die zin in die documentaire over die ontplofte Space Shuttle vergeten, waarin de gejaagde manager (de lancering wás al een paar keer uitgesteld en moest koste wat kost plaatsvinden) de bezorgde technicus (die het probleem van de O-ringen kende) onder druk zette: "Now take off your technician's hat, and put on your management hat."
Paul wil een andere vakbond
Paul wil een andere vakbond
Ook Paul Rosenmöller wil meer aandacht voor de 21st century skills. Dat vraagt om een andere rol van de vakbonden. Het moet niet alleen gaan om arbeidsvoorwaarden, vakbonden moeten leraren ook voorbereiden op hun nieuwe rol.
“Het gaat niet om de vraag óf de rol van de docent verandert, maar hoe. Dat bonden daar een rol in hebben, lijkt voor de hand te liggen. Ik zou graag het gesprek over arbeidsvoorwaarden verbreden naar de onderwijsinhoudelijke zaken en de rol van de docent.”
Neem een voorbeeld aan Jack Tichelaar, Ella Vogelaar, Marleen Barth. Allen vakbondsvoorzitters die stonden voor hun politieke overtuigingen, en geen enkele boodschap hadden aan die docenten die het daar niet mee eens waren.
Duidelijke taal van Vogelaar:
"Ik wil weten hoe het komt dat zo veel schoolleiders de veranderingsbereidheid van docenten als een obstakel voor vernieuwing zien. Als managers naar hun personeel wijzen en zeggen: daar ligt het aan, zeg ik: je bent niet voor niks manager. Als zij niet willen, is dat primair een opgave voor jou als schoolleider."
Bron: www.vo-raad.nl/over-de-vo-raad/weeklog-voorzitter/weeklog-de-docent .
Docenten worden vergeleken
Docenten worden vergeleken met havenarbeiders uit de stukgoedtijd. Gelukkig hebben ook wij een geweldige leider in PR.
Benodigde skills voor de
Benodigde skills voor de toekomst: Geen bemoeienis van leraren!! Succes gegarandeerd.
Sjef Drummen (Onderwijsartiest, bedenker en directielid van Niekée):
"How to make such a Positive Leaning Environment? Ask artists, entrepreneurs, painters, philosophers, youngsters, to make a plan for a PLE. But remember, don’t invite teachers. Success guaranteed. We created Niekée from scratch without interference from the teachers."
"We learn children nothing about the present society. The system leaves children to stupidity, it reduces creativity, flexibility, divergent thinking and the social skills."
"Our Niekée learning is based on our diamond-standard. 1. Children our diamonds. The quality is already in the stone, we cannot add quality. 2. Anticipate on the scientific findings of the brains. Each brain can reach to an academic level just by optimizing its circumstances. Anticipate on multiple intelligence. Think and act on the diamond-standard: no pré-selection on intelligence, age, gender or skills. Make the whole life subject of learning. Invest in sport, arts, science, philosophy in equal parts. Give the digital natives the natural extension of their identity, a wireless environment, laptop and mobile phone so there will be a connected way of learning. No classrooms, no books, no blackboard, no chalk, no homework, no subjects, no decrease of study level and teachers who are polishers of diamonds."
“We gaan nu de collectieve hersenkwab in flow brengen”.
Bron: hetkind.org/2013/07/31/onderwijsartiest-sjef-drummen-realiseert-met-niekee-zijn-dromen-embrace-the-unknown/ .
Je mag wat mij betreft van de
Je mag wat mij betreft van de opkomst van ICT in het onderwijs vergelijken met de containerisatie etc. van het stukgoed in de jaren tachtig, maar de vraag is welke conclusies je daaruit trekt. Van Paul Rosenmöller is bekend, dat hij sterk geporteerd is van de docent in de coachende rol. Zijn ideaalbeeld is dat de leerlingen thuis met behulp van de moderne techniek de lesstof doornemen en de stof vervolgens in de les met behulp van een coachende docent met opdrachten toepassen. Het is de vraag of je die conclusie zo maar één op één kunt trekken. Dáár zou de discussie met docenten, die hij zo graag wil, over moeten gaan. En met name over de achterliggende pedagogische aannames. Interessant in dit verband is één van de conclusies uit het TNO rapport “Leermiddelen voor de 21ste eeuw (TNO 2008).
“Technologie is alleen wat waard als deze ook daadwerkelijk wordt gebruikt en tot positieve resultaten leidt. Beleidsmakers en ICT deskundigen zijn snel geneigd om de mogelijkheden van technologie één op één te vertalen naar het onderwijs. Hierbij wordt weinig tot geen rekening gehouden met de praktijk van het klaslokaal en pedagogische overwegingen. De docent, als ervaringsdeskundige op deze terreinen, moet daarom autonoom kunnen bepalen hoe ICT effectief kan worden ingezet in het onderwijs. Met andere woorden: ICT kennis moet worden gecombineerd met pedagogische modellen om tot echte resultaten te komen, zodat digitale leermiddelen in de 21e eeuw meetbaar effectief kunnen worden ingezet in het Nederlandse onderwijssysteem.
In dit verband is het opmerkelijk dat docenten als belangrijke succesfactor voor ICT in het onderwijs verbazingwekkend weinig worden genoemd in implementatiestudies die een nadruk leggen op leerlingen, terwijl deze al vaak enorm goed zijn onderlegd in ICT. De perceptie van docenten m.b.t. ICT toepassingen moet worden verbeterd: vooral de wetenschap dat ICT het onderwijs van de docent ondersteunt en dat het hem of haar in zijn of haar rol kan faciliteren, in plaats van dat ICT via de achterdeur de docent een bepaalde pedagogische visie opdringt die de rol van de docent fundamenteel verandert .Autonomie en keuzevrijheid van de docent moeten voorop staan, en een top down benadering met een 'recept' voor succesvol doceren met ICT moet zoveel mogelijk worden vermeden.”
Geen bemoeienis van leraren? Juist wel!
Soms krijg je de indruk dat
Soms krijg je de indruk dat de onderwijsvernieuwingssprookjes echt een vervanging zijn voor wat voor veel mensen ooit de rol was van religie. Lang geleden fungeerde religie als een soort houvast: het leven was zwaar en religie bood hoop: een ontsnapping aan het heden. En de maatschappij draaide om de ouderen.
De kant waar het nu soms op lijkt te gaan: het gaat een aantal mensen inmiddels zo goed dat aan dát soort geloof geen behoefte meer is, dus dan ga je je maar richten op een fantastische, nog veel betere toekomst, die natuurlijk aan kinderen toebehoort en waarin kinderen centraal staan en verheerlijkt worden. De kinderverheerlijking vult het gat van religies en ideologieën die hebben afgedaan. De grote vijand van de kinderverheerling: het traditionele, klassikale onderwijs; bron van alle kwaad.
Wat me altijd zo verbaast aan die Rosenmöllertypes: als je dan toch vanaf de zijlijn tot iets wilt oproepen, waarom doe je dan geen oproep aan ouders om vernieuwende scholen op te richten en hun kinderen daarheen te sturen? Het is toch veel gemakkelijker om de juiste docenten bij je school te vinden, dan te proberen massa's onwillige docenten te veranderen? Ga zelf voorop in plaats van anderen een richting op te duwen waar ze niet heenwillen.
@ b.verkroost | 20 maart,
@ b.verkroost | 20 maart, hierboven
Perfect commentaar.
(citaat) Rosenmöller – – bekend, dat hij sterk geporteerd is van de docent in de coachende rol – – ideaalbeeld is dat de leerlingen thuis met behulp van de moderne techniek de lesstof doornemen en de stof vervolgens in de les met behulp van een coachende docent met opdrachten toepassen. Het is de vraag of je die conclusie zo maar één op één kunt trekken. Dáár zou de discussie met docenten, die hij zo graag wil, over moeten gaan. En met name over de achterliggende pedagogische aannames. (einde citaat)
quote : met name over de achterliggende pedagogische aannames
Precies dat. Rosemuller, de gematigd en overtuigend lijkende oproerkraaier-later-bemiddelaar : waar zijn zijn credentials inzake onderwijs, onderwijskunde, pedagogie, child development-fases waarop dat idee (coaching) is gebaseerd ?
Niets tegen coaching : dat wil zeggen op het juiste moment, in de juiste leerfase, klas, leeftijd, nivo en critische benadering ; toepasbaar in het vak op dat momentane moment – nooit permanent in een doorgaande leerlijn in VO.
Alles tegen wat Rosenmuller bepleit, als hij suggereert dat dit een fundamentele leermethode is – het is hoogstens een aanvullend leer-element met een gerechtvaardigde plaats als onderdeel van een fundamenteel leer-concept.
Het probleem is dat [1] Rosenmuller een populaire mening verwoordt (waar hij goed in is) en [2] dat hij qualitate qua geen benul heeft van fundamentele onderwijskundige principes. Waardoor het gemakkelijk is om zoiets te ventileren als reëel lijkend.
De vergelijking met Wilders, gisteravond (filmpje, na de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen), dringt zich op – het gesundes Volksempfinden, waar ook R een fijne neus voor heeft en wat anderen, volgelingen graag omhelzen, omdat het zo gemakkelijk is.
@ b. verkroost | 20. maart
@ b. verkroost | 20. maart 2014 – 8:54
Overigens, zonder de mogelijke rol van ICT in onderwijs te willen bagatelliseren : op dit forum is al eerder, meerdere malen zelfs, gewezen op die merkwaardige ontwikkeling in Silicon Valley ; waar volgens perberichten veel van de ICT employees en bestuurders van grote ICT partijen (Google, Cisco niet uitgezonderd) hun kinderen juist aan ICT-vrije scholen hebben toevertrouwd ; met name aan Waldorfscholen in die regio (in NL Vrije scholen genoemd) – die staan er juist om bekend dat ze ICT-methodes in hun onderwijs weren tot halverwege VO, en mondjesmaat daarna.
In de tijd dat ik onderwijs
In de tijd dat ik onderwijs volgde, stond er een handjevol stokoude computers, zwarte schermpjes met groene letters. De typcursus die ik volgde was nog op typmachines en daar had ik meer aan dan aan die hele ICT lessen. Immers het onderwijs kán de techniek van de toekomst niet in huis hebben, omdat die simpelweg nog niet bestaat. Tegen de tijd dat de leerlingen de arbeidsmarkt betreden is het ongeveer 10 jaar later en is de techniek al weer volkomen veranderd.