Willoos

23 september 2006 simon 25

Gisteren, met een paar (ex-)collega’s in het café, kwam het weer ter sprake: zijn leraren niet zelf schuldig aan de afbraak van hun beroep? Neem het volgende tafereel: twintig eerstegraads docenten zitten in een lokaaltje te wachten op de rector. Dat de bijeenkomst niet kosher is, had je al kunnen afleiden uit de naam. Het is een ‘hearing’. Voorheen werden dergelijke bijeenkomsten nog gewoon ‘voorlichting’ genoemd. De rector heeft twintig minuten nodig om uit te leggen wat de plannen zijn. Twintig minuten is ook meer dan voldoende, want de plannen zijn simpel: in de toekomst wordt schaal twaalf afgeschaft, daarvoor in de plaats worden er twee elf-funties verdeeld over alle personeelsleden ongeacht hun opleiding. De directie speelt ‘robin hoodje’ met het loon van de eerstegrader. De academicus die denkt dat hij in aanmerking komt voor een elf-functie moet moeizaam aantonen dat hij dat waard is. Einde verhaal. –Uiteraard was iedereen erg verontwaardigd. En in de docentenkamer werd de woede niet onder stoelen of banken gestoken. Maar uiteindelijke gebeurde er helemaal niets(!) De eerstegraads docenten hebben zich niet verenigd, ze hebben zich niet massaal ziek gemeld, ze hebben niet geweigerd les te geven, ze hebben helemaal niets gedaan. En dat is zo gegaan op bijna alle scholen van Nederland. –Je moet je dit eens indenken: je degradeert een bepaalde groep mensen, op staande voet, en de enige reactie die dit oplevert is een paar kwaaie koppen in de lerarenkamer. Dat is op z’n zachtst gezegd vreemd,- nee, dat is bizar.
Een beroepsgroep die geen ander verweer heeft dan zich terug te trekken in zichzelf, die wat verweesd staat te staren naar alle nieuwe maatregelen waarvan ze het slachtoffer is, die zich er willoos toe laat bewegen allerlei hoogst merkwaardige bedenksels ten uitvoer te brengen, waarom zouden mensen die zo weinig ruggengraat bezitten met respect bejegend moeten worden?
Je kunt op alle manieren om ons heen: je krijgt ons niet boos en wij hebben niets te bieden. Scholleiders hebben in hun achterhoofd allang plannen voor een volledig andere inrichting van het onderwijs. En je bent (alweer) naïef als je gelooft dat na de verkiezingen de besturen zullen terugtreden. Zijn hun plannen zo onverkoopbaar en buitenaards? Eigenlijk is het helemaal niet zo gek om een klein team van leraren te formeren die een grote groep leerlingen kan coachen: minder personeel en minder lesuitval. Uiteindelijk zullen ouders bij dit systeem meer gebaad (nieuwe spelling) zijn dan bij het oude systeem, waar je de overspannen aardrijkskundeleraar weer precies moet zien te vervangen door een andere aardrijkskundeleraar. En mocht je bij dit systeem inboeten aan kennis, dan win je dat wel weer terug met de inmiddels welbekende vaardigheden zoals daar zijn: netwerken, samenwerken, mooi kijken en smsén. En wie kan ontkennen dat samenwerken, in deze wereld, belangrijker is dan parate kennis? Dat BON enige bekendheid heeft gekregen komt niet omdat wij, onbekende leraren, samen zo ontzettend veel indruk hebben kunnen maken- dat is geheel en al te danken aan de inspanning van mensen met reeds een bepaalde naam.
Met andere woorden: als je het mij vraagt is er helemaal niets gewonnen, het wordt alleen maar erger. De schoolbesturen krijg je echt niet meer terug in hun hok: die slag heb je verloren. We stonden erbij en keken er naar…

25 Reacties

  1. Allemaal waar
    Ik heb mezelf ook vaak afgevraagd waarom wij (mezelf incluis) niet van ons afbijten. Is het gewoon watjesgedrag verpakt in politiek correct denken (waarom moet ik met mn drs titel meer verdienen dan zie collega op vmbo en alle problemen van dien)? Opkomen voor mn eigen rechten hoort niet, je hoort op te komen voor mensen die het minder hebben. Heel Nederlands, heel lief en fraai, maar je gaat er aan kapot en Nederland ook. Dergelijk gedrag werkt alleen als er dan ook anderen zijn die voor jou opkomen. De laatste 40 jaar is dat niet geweest en de jaren daarvoor waren de academici de vanzelfsprekende leiders.

    Maar… we beginnen te leren. Niet individueel wellicht, maar wel in de beslotenheid van de groep. Dankzij de veranderde tijdgeest die ook ons meetrekt, dankzij de absolute ramp die zelfs voor politiek correcten niet meer te ontkennen is, dankzij de maatschappelijke achteruitgang en de stroom aan artikelen over meer kennis.

    Dus… even doorzetten collega’s. De stroom draait en wij doen daar een beetje aan mee. Kost moeite (kan ik dit wel schrijven op de site, moet ik niet onder pseudoniem?). Over een tijdje kunnen we weer onszelf zijn. Denkers met het hart op de goeie plek, meedrijvend op de veranderde stroom en de kennis overbrengen waarvan we weten dat het economisch noodzakeljik is, maar bovenal prachtig om te doen.

    • Fout gedacht?
      1933 je schrijft: {Dankzij de veranderde tijdgeest die ook ons meetrekt, dankzij de absolute ramp die zelfs voor politiek correcten niet meer te ontkennen is, dankzij de maatschappelijke achteruitgang en de stroom aan artikelen over meer kennis.}

      Als dit waar is -slechts in onze ogen, maar wij zijn de eigen parochie- waarom is de minister dan nog niet om? Zo evident is die achteruitgang niet: pas op, daar zit onze denkfout.(*) Probeer eens wat schoolleiders te overtuigen van je gelijk, dat is een andere tak van sport! Die zullen je uitspraken overdreven vinden (en misschien zijn ze dat ook wel: hoe kun jij hard maken dat het absoluut fout gaat met het onderwijs?).

      Ik zou willen dat meer schoolleiders zich bemoeiden met de discussies op dit forum. Dat zou de discussie hier ook wat objectiever maken. Wij maken elkaar wijs dat de ondergang van het onderwijs al lang bewezen is. Maar lees bv. de reacties eens die in het Libelle-artikel stonden: geen van de ondervraagde onderwijsmensen zag naderend onweer. En op de meeste middelbare scholen ziet negentig procent van de docenten niet waar de andere vijftien procent (nieuwe wijze van rekenen) zich druk over maakt. En waarom denk je dat BON nog steeds een relatief klein aantal leden heeft? Omdat ons grote gelijk al vast staat?

      Kortom, van ons ‘gelijk’ hoeven we echt niet veel te verwachten. Dat gelijk telt alleen hier, in eigen huis, en voorlopig nergens anders. Ons ‘gelijk’ is geen uitgemaakte zaak. Ons ‘gelijk’ is niet de elite-garde die de strijd voor ons zal beslechten (bah, wat een foeilelijke oorlogstermen alweer!)

      (*)Dit is overigens geen denkfout, het is een blinde vlek.

      • hoe een omslag kan geschieden
        In de toekomst kijken is lastig. Zelfs met onze wijsheid is niet evident dat we gelijk krijgen of zelfs gelijk hebben. Ik probeerde enkel twee zaken aan elkaat te koppelen. Een verklaring voor onze lafheid en de veranderingen en commotie die ik in de media/maatschappij zie. Geen garantie dus, maar wel beweging.
        Elders heb ik vaker betoogd dat de richting van de onderwijsverandering primair vanuit de plaats van de voederbakken wordt bepaald. Bestuurders zijn geen sekteleden die vanwege een innerlijke dwang HNL aanbidden. Ze hebben geen verstand van onderwijs en willen enkel hun toko (bedoeld als over de top jargon) en daarmee zichzelf zo groot/belangrijk/rijk mogelijk maken. Verplaats de trog en men loopt een andere richting op. Hetzelfde is waar voor de politiek, hun trog is de stembus.
        Ik zie dat de vanzelfsprekende plaats van de voederbak (HNL) steeds minder vanzelfsprekend wordt. En verwacht dan ook een omkering, de tanker verlegt de koers. Niet omdat we gelijk hebben, maar omdat er wellicht een kritieke massa ontstaat. Vergelijk met de opgang van Fortuyn. Ging razendsnel, juist omdat de media, de politiek en de bestuurders achter elkaar aan rennen, bang dat anderen de trog hebben leeggevreten voordat ze zijn aangekomen. Precies hetzelfde proces dat de opkomst van HNL onmiskenbaar maakte, zal de ondergang ervan bewerkstelligen. En wij? Wij sturen een heel klein beetje mee. Da’s alles. En dat sturen moet door inderdaad de libelle en sbs6 te bereiken. Door de ouders en de ondernemers te bereiken, door de politiek te bereiken. Als er één lemming over de dam is, volgen de anderen vanzelf.

        • Ik wil niet cynisch zijn, maar….
          Ik wil niet cynisch zijn, maar soms passen de dingen zo mooi bij elkaar: lees het stuk dat Ralph Hanzen zojuist heeft gepost en let op de laatste kollom (blz. 2, kol.2. Ik citeer:
          Onderwijzend personeel klaagt
          altijd, maar houdt zich braaf aan de regels, ook al
          wordt er hier en daar toegegeven dat er druk met uren
          wordt gesjoemeld. Een teveel aan regels werkt altijd
          corruptie en leugenachtigheid in de hand.
          Wat gaat er met deze gegevens gebeuren? Ze zullen
          ongetwijfeld zo worden gemanipuleerd dat daaruit
          blijkt dat het onderwijzend personeel nog harder moet
          werken en dat je voor het geven van een college nog
          minder uren krijgt. In de periode tussen eind jaren
          tachtig en nu is dat aantal uren al zo’n beetje gehalveerd.
          Enerzijds worden jonge docenten schaamteloos uitgebuit,
          anderzijds wordt er geklaagd over vergrijzing:
          oudere docenten wordt duidelijk gemaakt dat ze misschien
          beter achter de geraniums kunnen gaan zitten.
          Wanneer zij dat doen, wordt dezelfde dag nog
          hun sleutel in beslag genomen en hun UvA-mailadres
          opgeschort. Alle misstanden worden geslikt omdat
          de Universiteit van Amsterdam geen personeelsbeleid
          kent.)

          En snap je wel: als de universiteit geen personeelsbeleid heeft, hoef je zelf ook niks te doen, nietwaar?

        • Koers
          De tanker van HNL is inderdaad al jaren onderweg en van koers veranderen laat staan omdraaien is niet eenvoudig. Maar de kritische massa groeit; de kranten publiceren gretig over het fenomeen. Er is onvrede bij veel docenten en leerkrachten. En ook bij ouders. Ook al roeren ze zich weinig.

      • Mijn directeur heeft hier
        Mijn directeur heeft hier waarschijnlijk weinig te zoeken. Immers, werpt hij mij toe, je hebt wel vaak gelijk maar zowerkt het echter in praktijk niet.. Dan ben ik inderdaad ook met stomheid geslagen.

  2. Even voor de duidelijkheid
    Waarom koppelen jullie de huidige minachting voor degelijk onderwijs, voortdurend en consequent aan het salaris van academici. Ik vind dat irritant en niet bepaald getuigen van academisch denk- en werkniveau.
    Ik zeg niet dat de koppeling helemaal niet bestaat, maar als het de enige relatie is, ben ik niet meer van de partij.
    Ik ben eerlijk gezegd vaak zwaar teleurgesteld geweest in het intellectuele niveau van academici. Keek ik er vroeger nog tegen op en wilde ik ook graag zo’n titel halen, tegenwoordig moeten mensen mij eerst nog maar eens bewijzen wat ze (ook intellectueel gezien) te bieden hebben.
    Wij willen als BON dat er prioriteit komt voor het LEREN, voor echte kennis. Weg met de ‘opzoekmentaliteit’, weg met de enorme nadruk op het gemakzuchtige samenwerken in groepjes. Daarbij horen goed geschoolde leraren en in sommige situaties (bovenbouw secundair onderwijs) kun je daar het best academici voor kiezen, die je als zodanig moet betalen. Ook andere kwaliteiten in het onderwijs moeten fatsoenlijk gehonoreerd worden.
    Goed/beter onderwijs bereik je het best met een kleinere taakomvang van docenten, kleinere klassen en kleinere scholen en vooral: minder betweters aan de zijlijn. Ondersteuners kunnen absoluut helpen, mits ze zich ondersteunend opstellen.
    Als het enige onderdeel van de discussie de betaling van eerstegraders is, leg je volgens mij het accent verkeerd!

    • 10 jaar
      Hinke, geloof me, ik ben het met je eens. De hearing is gebruikt als voorbeeld. Als ik morgen, met behoud van brein en leeftijd, verander in Maria V. krijg je op alle punten gelijk en daarbij ook nog eens op alle onderwerpen je zin.
      Punt is dat ik stomweg niet geloof dat je alle mensen aan de ‘zijlijn (?)’ wegkrijgt: hoe wil je dat doen? Hun loon naar beneden bijstellen?Ontslaan? Dan mag je wel een paar vrachtwagens met advocaten inhuren. Als je ze uitnodigt om weer les te geven, krijg je docenten die in schaal 16 t/m 18 zitten. Bovendien piekeren deze mensen er niet over om weer voor de kas te gaan staan. Je hebt het inmiddels over een paar duizend mensen die op een of andere manier betrokken zijn bij het beleid van de scholen. -En de politieke partijen zeggen op het ogenblik overal ja en amen op. Maar je moet ze eens vragen naar een plan: wat bent u van plan te gaan doen met de mensen die nu in bestuur en leiding zitten? Wegbrengen met een veewagen? Het is eenvoudigweg onzinnig om te geloven dat je deze mensen binnen 10 jaar weg krijgt. Afvloeiing is de enige optie.
      Wie de discussie over de ambtenaren gevolgd heeft de afgelopen dagen weet dat saneren onmogelijk is. En zolang deze mensen blijven zitten, zal het onderwijs onderworpen zijn aan hun regime.

      • Simon,
        Stop ze dan in een
        Simon,
        Stop ze dan in een hoek waar ze gaan kwaad meer kunnen, neem ze hun macht af. Ze zullen daar dan wel zachtjes grommend hun wonden likken als ze hun salaris maar niet wordt afgenomen. Het onderwijs is die tijdelijke verspilling waard.

        • En tóch kunnen we van ze afkomen
          Stel nou dat je als wet invoert dat een bepaald (hoog) percentage van de lumpsum aan lesgeven besteed moet worden. Dat had allang zo geregeld moeten worden bij het invoeren van de lumpsum, maar goed, je hoort dat idee nu sowieso al steeds vaker; wie weet komt er op een gegeven moment politiek draagvlak voor.

          Net als bij het verplichte minimum aantal lesuren, komt een schoolleiding daar niet onderuit. Omdat er ook binnen de leiding altijd maar één baas is, en de rest onderbaas is, zal de baas het winnen van de onderbazen. Die onderbazen moeten eruit, of in ieder geval hun functies, gewoon omdat die “overcompleet”, respectievelijk opgeheven zijn. Doet de bovenbaas dat niet, dan krijgt hij of zij op z’n donder van de overheid. Natuurlijk vindt die bovenbaas zich na een ontslagronde dan zó flink dat-ie zich een nóg hoger salaris laat toekennen, maar door dat voor de werkvloer percentage bestemde lumpsum-aandeel zit daar altijd een mooi maximum aan.

          En laat die vrachtwagens met advocaten dan maar komen, laat die desnoods een flinke ontslagvergoeding afdwingen, maar dan zijn we wel in één klap van ze af en hoeven we ze ook niet te verbannen naar wat ik dan maar het “managerseiland van 1933” zal noemen.

          Wat zie ik nou concreet over het hoofd? Als er nou politiek draagvlak voor zou zijn (ik weet het: dit is een hele grote “als”), waarom kán dit dan niet? Waarom zou het juridisch lastig zijn? Er zijn toch wel vaker mensen bij de overheid of overheidsachtige diensten ontslagen omdat ze niet meer nodig werden geacht? En wat kan een vakbond hiertegen uitrichten? Gaan de onderbazen naar het Malieveld? Gaan die onderbazen staken? Vooral dat laatste zou voor het onderwijs fantastisch zijn!

          • Ik hoop dat je gelijk hebt
            Ik hoop dat je gelijk hebt, maar ik denk het niet. Onze politieke invloed is klein. Docenten kunnen misschien wel rekenen op de sympathie van politici, maar dat is dan ook alles. De politieke invloed van de gezamenlijke schoolbesturen is veel groter. En bovendien, er zijn niet zo heel erg veel mensen (ouders en docenten) die vinden dat het echt hopeloos gesteld is met het onderwijs. Laat staan dat ze er theorieen over de invloed van onderwijsvernieuwingen, zelfstandige scholen en schoolbesturen op na houden. Wij, kritische docenten, wij hadden iets moeten doen! Maar we hebben zitten slapen.

          • Managers of leidinggevenden
            Laten we ons niet focussen op ‘hoe komen we van ze af’. Als je samen kunt formuleren wat beter onderwijs is, volgt daaruit een werkorganisatie die ondergeschikt is aan dat betere onderwijs. Het is wat flauw om de managers (die naar mijn ervaring gewoon uitvoeren wat de Colleges van Bestuur hen opdragen) overal de schuld van te geven. Wat mij persoonlijk betreft: Ik wou dat ik weer een echte leidinggevende had; ééntje die de leerlingen en het onderwijs goed kent en knopen kan doorhakken. Ik ben uiterst ontevreden over de ‘zelfsturende teams’, waar niemand de leiding van heeft en alles gelijkwaardig moet. Dat kóst me een energie! En degenen die eigenlijk niks willen trekken aan het langste eind. Nee, geef mij maar weer goede, betrokken teamleiders, in plaats van managers op afstand.

          • hoe komen we van ze af
            Als politici het echt zouden willen is het doodeenvoudig: vrije concurrentie
            De oplossing die mij voor ogen staat is het opheffen van alles wat de oprichting van nieuwe instituten voor middelbaar onderwijs in de weg staat. Voor elk type onderwijs worden einddoelen vastgesteld en een externe instantie bepaalt uit eigen metingen voor elke leerling of die doelen bereikt zijn. Honoring ven het instituut volgt op basis van de behaalde resultaten, al dan niet m.b.v. leerlingenvouchers en controle op de scholen is niet nodig. Ik denk aan opleidingen voor de afsluitende staatsexamina voor de verschillende schooltypen. Voor scholen, docenten en ouders ontstaan zo meerdere keuzes waaronder voor BON-onderwijs.
            Het huidige BON-bestuur acht dit onhaalbaar en pogingen om in die richting te werken verzwakken zijns inziens de kans op resultaten langs andere wegen. Of het gelijk heeft vermag ik niet te beoordelen

      • trappen in een zak met hooi
        Uiteraard krijg je die lui niet meer weg. Niet alleen de onderwijssector wordt beheerst door gasvormige taal sprekende halfwits die alle tijd hebben hun eigen positie veilig te stellen door pro-actieve voortplanting. Nog níet hebben ze de gewenste positie bereikt of omliggende organisatielagen worden aangebracht die bij tegenslag de klappen opvangen.
        Een goed voorbeeld is Ben Verwaayen die in NRC Handelsblad van vandaag (23 sept. 2006) aan het woord is. Na lezing dacht ik eerst: toch erg goed dat zo’n man in het weekend uit de inrichting mag. Toen ik nog eens keek, las ik dat hijvoorzitter van de raad van bestuur van de Britse Telecom is en mee het verkiezingsprogramma van de VVD heeft geschreven.
        “Globalisering biedt een gouden kans onderwijs te hervormen.”
        “Globalisering biedt mogelijkheden maar je moet er wat voor doen. Daarin heeft onderwijs een cruciale taak. Ten eerste moet onderwijs mensen het vertrouwen meegeven dat ze weten wat ze moeten weten. Ten tweede geeft onderwijs mensen het vermogen mee om datgene wat ze weten ook bruikbaar, hanteerbaar te maken. Ten derde geef je ze in het onderwijs ambitie mee, de wil om uit jezelf het beste te halen. Vertrouwen, vermogen, ambitie, daarop is alles uiteindelijk terug te voeren.”
        Zulke lui bestrijden is trappen in een zak hooi.

        willem smit

  3. een zijdelingse kwestie bij willoos
    De kwestie die Simon opwerpt is veel belangrijker dan een zijdelingse opmerking uit zijn heldere betoog.

    “En mocht je bij dit systeem inboeten op kennis, dan win je dat wel weer terug met de inmiddels welbekende vaardigheden zoals daar zijn: netwerken, samenwerken, mooi kijken en smsén. En wie kan ontkennen dat samenwerken, in deze wereld, belangrijker is dan parate kennis?”

    Er schuilt enige ironie in zijn woorden die je zonder, vaker in betogen aantreft. Belangrijker is dat ze niet waar zijn. Zonder een spoor van bewijs gaat men er van uit dat je bijvoorbeeld leert samenwerken wanneer je samen met iemand anders een werkstuk maakt.
    Ik schreef eens iets over onbedoeld leren of buitenschools leren en zal het op m’n weblog plaatsen (wsmitharmelen) onder Buitenschools leren.

    willem smit

    • Weinig draagvlak? Natuurlijk, maar graag antwoord op mijn vragen
      Maar Simon en Willem, gaan jullie nou eens in op mijn vragen. Ik weet ook wel dat de voorwaarde van politiek draagvlak niet voor de hand ligt; dat heb ik ook zelf al aangegeven in mijn korte betoog, maar daar ging het me nu even niet om.

      Maak mij nou duidelijk, in het _theoretische_ geval (moet ik het in hoofdletters gaan zetten?) dat er wél draagvlak zou zijn, waarom het overbodige deel van de managementlaag niet weg te krijgen zou zijn zonder dat het ál te lang zou duren of ál te veel geld zou kosten?

      Trouwens, ik weet ook wel dat het krijgen van draagvlak moeilijk is, maar ik vind het zelf absoluut de moeite waard om hiervoor te blijven vechten. Het is een kwestie van lange adem, héél lange adem, maar uiteindelijk klappen inefficiënte en onrechtvaardige systemen in elkaar. Door de druk van binnen, maar vooral door druk van buiten: concurrentie van andere landen die hun zaken beter voor elkaar hebben, personeelstekorten door vergrijzing, arbeidsmarktconcurrentie van het bedrijfsleven, BON, het AVV, het bedrijfsleven dat ondergeschoolde starters binnenkrijgt en opkomende politieke partijen die hun kans schoon zien om gaten te schieten in het bestaande machtsblok.

      Eigenlijk zijn die tegenstanders van karton; dit móet gewoon te winnen zijn. Maar je moet er wel voor willen vechten; zonder offers bereik je niets.

      • artikel in NYT
        Ik heb net een artikel uit New York Times gepost waarin een dergelijk voorstel uitgebreid wordt besproken.

        Ik zie zelf grote beren op de weg op het gebied van definities. Als we de definitie van ‘primaire proces’ te vaag laten, dan vindt de directeur dat hij zelf onderdeel van het primaire proces is en hebben we niets gewonnen. Maar als we extreem nauwkeurig gaan vastleggen wat er wel en niet onder valt krijg je allerlei onbedoelde bijverschijnselen, zoals je overal hebt met zulke gedetailleerde regelgeving. Mensen gaan naar de regels leven in plaats van naar hun gezond verstand, en aangezien dat gezond verstand (en verstandig beleid) oneindig veel subtieler en rijker is dan welk regelsysteem ook levert dat altijd gedonder op.

        Ik zie het met de urenverdeling bij wiskunde bij de TU/e. Dat is nu al een vrij fijnmazig systeem, met uitgebreide regeltjes over hoeveel uren je krijgt voor een colstructie dat je dit jaar voor het eerst doet maar dat iemand anders vorig jaar al gedaan heeft, met zoveel leerlingen in de klas, etcetera. En zelfs dit systeem dat al aardig Kafkaesk is blijkt in de praktijk nog lang niet alle variaties te dekken die je in de praktijk tegenkomt – de helft van de tijd moeten we eromheen werken. Er valt veel te zeggen voor een beheerder die op integere wijze regeert als een verlicht despoot …

        • Fuik van de regeltjesgeving
          Die fijnmazigheid van regelgeving zie je overal. ‘Als we het dan toch regelen, laten we het dan ook goed regelen’ en voor je het weet is de nieuwe uitzondering ontdekt en de zoveelste aanpassing geboren.
          Dit heeft ook de maken met de werkhouding. Bevlogenheid en ‘zomaar’ wat extra’s doen kan niet meer, nee, je wordt er zelfs op afgestraft. Als je vorig jaar met je uren uitkwam, dan dit jaar toch ook? Dat je vorig jaar veel thuis erbij deed, weet niemand. Ik werk niet in het onderwijs, maar kan me voorstellen dat dit voor het onderwijs ook geldt. Of vergis ik me?

  4. Het BON-effect
    Voor we met zijn allen aan de Prozac schieten zou ik willen wijzen op het Fortuyneffect. De bestuurders van voor Fortuyn sloegen elke tegenstand neer met onderzoeksrapporten, procedures en bureaucratie. De mens in de straat werd op deze manier monddood gemaakt. De mens in de straat beschikt niet over die rapporten, tijd en vaak ook capaciteit om tegen rapporten te maken. Anders gezegd er was een compromis over spelregels tot stand gekomen waarbij de winnaar van tevoren vast stond. Denk eens terug aan al die rapporten die het onveilige gevoel, dat leefde bij veel mensen, keurig statistisch ontkende. Een voorbeeld van zo’n spelregel is dat je niet mag klagen als je geen oplossing weet. Dus wat zeur je nu, zeg dan hoe het moet. Dus de vakmens annex bestuurder vraagt aan de leek hoe het moet en als die leek het niet weet moet deze zwijgen. Daarmee is echter het gevoel van de klager niet weg en het probleem niet opgelost. Fortuyn had wel de capaciteit en de wil om de klacht van de leek naar een hoger niveau te brengen en het spel mee te spelen met de zittende bestuurders. Het effect hiervan is bij een ieder bekend.
    Het is waar dat het onderwijzend personeel veel te veel schaapachtig gedrag kent en het is waar dat vele onderwijsmanagers zich gedragen als wolven en zich dus veel kunnen permitteren. Het is waar dat er nog veel te veel naïeve ouders zijn die er nog steeds vanuit gaan dat die onderwijsinstellingen weten wat ze doen en bezig zijn in het belang van hun kind. Maar de klacht is duidelijk, de klagers zijn talrijk en bekend dus het wachten is op de enkeling die voor ons schapen zal opkomen volgens de regels van het spel. Mijn gevoel zegt mij dat deze mensen er nu zijn. Ik denk en hoop dat we over 2 of 3 jaar over het BON-effect zullen spreken in Nederland.
    Corgi

    • Strijden voor.
      Je zegt het zoals het is, Corgi. Ik zit in een belangengroep die al 10 jaar bestaat en wij ‘vechten’ tegen de aanleg van een internationale verkeersader dwars door onze wijk. RWS is een machtig apparaat, zo is ook provinicale staten en ja, ook B&W dat. We werden met onderzoeksresultaten, de ene nog fraaier en ‘geruststellender’ dan de andere, om de oren geslagen. Wij hadden geen toegang tot media. Maar wij hadden wel een punt. De weg is er nog steds niet en hangt aan een zijden draadje. Als je het gelijk aan je kant hebt, komt de expertise en het gezonde verstand ook naar je toe. Ook binnen eigen gelederen blijkt vaak kennis en talent. Wij kwamen WEL met een alternatieve oplossing. Dat mis ik nog een beetje bij Bon. Het is wat veel ’terug naar’ het ‘herstel van’. Dat inspireert weinig. De massa loopt nu eenmaal graag achter iets nieuws aan, al is het maar een nieuwe naam. Dan wordt het stijden voor, ipv vechten tegen.

      • Alternatieve oplossing
        Het is waar dat het forum vaak weinig oplossingen geeft maar het legt wel de klachten op tafel en maakt ze bespreekbaar. Dit is dan de bron waaruit de oplossingen geboren en of verbeterd worden. De alternatieven staan in het manifest etc.
        Corgi

      • Ook de eerzame weg terug wordt weer salonfähig
        Ik begrijp je punt BVerhagen, terug klinkt als achteruit en achteruit…. tsja …..
        Toch zou ik nog wel eens willen zien wat er gebeurt als je mensen de keuze zou geven tussen: je kind kan naar de ouderwetse ambachtsschool en “je kind kan naar het VMBO”. Enkel in onderwijsland is het not done om de vraag met, ja maar wil je dan terug naar …… te beantwoorden met een volmonidg JA. Veel mensen hebben hun vertrouwen in het voortgangsideaal al lang verloren. De warme bakker in de wibautstraat kan de klanten niet aan. Privé scholen scoren met ouderwets degelijk onderwijs. Zelfs Balkenende wordt populairder met zijn terug naar en normen en waarden. Ouders willen weer de kleinere scholen van vroeger en niet de grote brede scholengemeenschappen waar “uw kind alle mogelijkheden krijgt”.
        Ik denk dat we met BON alle alternatieven uitgewerkt en al voor ons neus hebben liggen. Terug naar … kies maar uit. Wellicht willen we hier en daar wat aanpassen. Is geen probleem, maar het onderwijs van 30 jaar geleden heeft in mijn ogen bewezen beter te zijn dan wat we nu hebben.
        En als je het al naar de toekomst wilt laten verwijzen, laat dan zien wat de aziatische landen op onderwijsgebied presenteren. Dat is toch dat economisch fenomeen waar we niet van kunnen winnen? Degelijk onderwijs als in de opkomende aziatische landen, maar met de menselijkheid van het nederland van 30 jaar geleden (of van nu, wat mij betreft).

        Ik ben geen marketing deskundige, maar het zou me niet bevreemden als je met een juist beeld van terug naar vroeger zowel beter onderwijs verzorgt als een groot deel van de ouders en kinderen aanspreekt.

        Doen we dat niet, dan heb ik wel een alternatief hoor:
        VERNIEUWD: Het NIEUWE Nieuwe Leren, nu met extra KENNISoverdracht en TOMTOM navigatie door ECHTE MEESTER-DOCENTEN.

        Gaan we wel stiekem dat ouderwetse onderwijs invoeren, maar dat vertellen we niet. We noemen het TomTomTeaching.

        • TOM TOM
          Sterke vondst 1933, die houden we erin.
          Kern is natuurlijk dat wij terug willen maar dat betreft het systeem, het kind is met het badwater weggegooid. Als je een verkeerde straat in loopt en je keert terug naar je startpunt is die terugreis te zien als een vooruitgang.
          Wij staan wel open voor de fouten gemaakt in het vorige systeem die wij nu graag verbeteren.
          Corgi

Reacties zijn gesloten.