Zojuist zat ik naar een aardig gesprek te luisteren op de VPRO met Plasterk en Piet Borst, ooit de ‘baas’ van Plasterk bij een wetenschappelijk instituut. Het onderwerp ‘leiding geven aan hoogopgeleide specialisten’ kwam ter sprake. Zowel Borst als Plasterk namen daar het BON-standpunt in, en Plasterk gaf er ondubbelzinnig blijk van dat hij inzag dat dat een groot probleem in het onderwijs is.
Daarmee stelt hij ondergetekende voor een raadsel. Hier zitten wij met een onderwijsminister, zeer intelligent, met hart voor de wetenschap, met inzicht in de problemen van het onderwijs. Een man die donders goed weet wat er moet veranderen. Een man die, blijkens zijn opinies, zo lid van BON zou kunnen zijn. En toch is hij in zijn beleid niet verder gekomen dan het uitdelen van een zak geld, en wel aan diegenen die er tot nu toe blijk van hebben gegeven dit geld aan alles behalve goed onderwijs te willen besteden. Ander beleid of andere beleidsvoornemens zijn er niet. Zie ik iets over het hoofd?
Reacties zijn gesloten.
zie hier het resultaat:
uit DE PERS : zondag 13 juli 2008 23:55
Wilde acties lokken niet altijd sollicitanten
Lees het volledige artikele op: www.depers.nl/algemeen/?Id=222823
Je salaris verdubbelen? Gratis op vakantie? Een kosteloos abonnement op de nieuwste computergames? Of wil je graag een nieuwe auto?
Zo zijn er nog talloze bedrijven die stunts uithalen om de aandacht van nieuwe werknemers te trekken. Een backpackreis door Australië is mogelijk bij ICT-bedrijf LearningGuide Solutions. Jongeren zonder werkervaring, maar met een vwo-diploma op zak kunnen bij Calco IT na ondertekening van een arbeidscontract zo wegrijden in een auto van de zaak.
Sommige sectoren doen voor het eerst mee. In het onderwijs, voorheen wars van lokkertjes, kunnen mensen die een goede docent weten voor bemiddelingsbureau De Onderwijs BV tweehonderd euro krijgen. ‘Als aardigheid, omdat ze aan ons hebben gedacht’, zegt directeur Rob Leenders.
‘Veel mensen hebben een verkeerde studiekeuze of baankeuze gemaakt’, zegt Beekman. Binnenkort verwelkomt Calco IT een badmeester en een biomedische wetenschapper op de werkvloer. ‘Wij leiden ze zelf wel op tot ICT’er.’
Ook De Onderwijs BV wil op die manier vacatures vervullen. ‘We kunnen niet blijven vissen in de vijver van mensen die zijn opgeleid tot leraar of onderwijzer. Die vijver droogt op. Bovendien hengelen alle andere onderwijsinstellingen daar ook in. Wij zoeken nu mensen die een ander vak geleerd hebben. Bankmedewerkers kunnen prima voor de klas staan als economieleraar’, zegt directeur Rob Leenders.
Werknemers die zo’n grote switch maken zijn dolenthousiast, merken Calco IT en De Onderwijs BV. Leenders: Sommige mensen wachten al jaren tot ze totaal iets anders kunnen gaan doen. De arbeidsmarkt bood hen die kans niet. Nu is de tijd gekomen dat alle mensen kunnen gaan doen wat ze echt leuk vinden. Dan zijn ze al zo blij, dat lokkertjes niet nodig zijn.’
interview Borst en Plasterk
Ik hoorde het interview ook, een gezellig kabbelende duo-praat, waar iedereen het mee eens kon en kan zijn. Ongetwijfeld weten beiden wat er mankeert aan het universitair onderwijs-cum-onderzoek (nog al wat), ongetwijfeld zijn ze zich bewust van de remedies, ongetwijfeld ook zijn er tallozen die het daarmee oneens zijn. Zo gebeurt er dus nooit wat. Kabbelen.
Je mag je wèl afvragen wat en hoeveel precies de minister van controversiele zaken in andere onderwijs-soorten af weet :
[1]
Basis-onderwijs, pedagogiek voor jonge (en heel jonge) kinderen (waar het probleem al met dubieuze methoden begint, niet alleen onderwijzers met deficiente kennis van rekenen en taal, maar ook in pedagogisich opzicht).
[2]
VMBO, MBO ; evident, hij weet het niet. Op z’n beloop laten, dan komt wel een keer een wending – in plaats van sturen. Tuin vol onkruid.
Je hoeft je niet af te vragen of Plasterk onderkent dat de organisatie van het onderwijs (en dan vooral VO) verrot is. Hij weet het en heeft het andermaal -voorzichtrig- laten horen.
Maar vraag je wèl weer af of hij van zins is daar wat aan te doen. Alles wijst er tot nu toe op : niets. “Het is juridisch niet mogelijk”.
Op die uitspraak zijn twee visies mogelijk.
Ofwel -oud hollands spreekwoord, was vroeger geldig ;-((-
de wal keert het schip. Ofwel, het scenario van 1787 (Parijs) gaat zich, op eigentijdse wijze, herhalen.
Beide zijn kostbaarder dan de hele organisatie-meut nu opzij schuiven. Alleen : zolang de euforie nog duurt, wil niemand dat inzien.
maarten
er is geen wal
De vraag is of er nog wel een wal is. De werkgevers willen, zo las ik gisteren, hoogopgeleiden uit het buitenland halen. En dat is begrijpelijk. Veel en veel goedkoper dan zelf mensen hoog opleiden. Dus voor een bedrijf is het beter de wereldmarkt van personeel te bezoeken dan zelf te gaan opleiden.
Verder is de entiteit “bedrijf” ook diffuus. ABN-AMRO, is dat nu “een bedrijf” of is het niets anders dan een juridisch construct met snel wisselende diffuse eigenaars (iets onbestemds als “aandeelhouders”).
Ook lijkt het construct “Nederland” op veel gebeid ondergeschikt aan het wanconstruct “Europa”.
Welke wal keert het schip eigenlijk? Er is nog slechts BON.
(… mompel mompel.. murmer.. murmer… mijmer mijmer … tijd voor vakantie)
Bedrijfsbelang ≠ landsbelang
Een bedrijf met aandeelhouders waarvan het merendeel geen Nederlander is voelt zich geen Nederlands bedrijf meer. Als het Nederlandse onderwijssysteem te weinig goed opgeleide mensen produceert en ook nog eens te weinig goede hoogopleleiden wordt het voor bedrijven misschien aantrekkelijk om de weinige goede hoogopgeleide Nederlanders te exporteren. Bij voorbeeld het Nat. Lab. van Philips met de goede medewerkers naar een High Tech terrein in Singapoer verplaatsen en de fabrieken met de goedgeschoolde mensen naar Maleisië en Midden-Soematra.
Seger Weehuizen
juridisch niet mogelijk?
Juridisch niet mogelijk? Dat is natuurlijk onzin. Waarschijnlijk denkt hij dat het politiek niet haalbaar is. Om ingrijpende verbeteringen aan te brengen zou het parlement andere wetten moeten aannemen. Plasterk krijgt waarschijnlijk niet de wetgeving aangenomen die voor de sanering van het onderwijs nodig is. Er zouden dan te veel lucratieve banen verdwijnen en er zouden te veel reputaties sneuvelen. Misschien zouden ook nog partijen stemmen verliezen onder de vele slecht opgeleide leraren die bij nieuwe opleidingseisen en strenge kwaliteitscontrole op relevante terreinen van begeleider tot nit-wit degraderen.
Maar behalve in maatregelen om de macht van het onderwijsestablishment te breken kan hij het ook zoeken in deregulering van de onderwijsmarkt. Hij zou de onderwijsmarkt voor nieuwkomers makkelijk toegankelijk moeten maken en goed presterende nieuwkomers even ruimhartig moeten subsidiëren als de oudzijners. Dat kan waarschijnlijk binnen de onderwijsraamgeving zodat daarvoor geen nieuwe wetten nodig zijn.
Ik weet dat laatste niet zeker want ik ben geen (onderwijs)jurist. Maar via nieuwe wetgeving is natuurlijk veel juridisch mogelijk. We hebben in Nederland niet eens toetsing aan de grondwet, maar we hebben natuurlijk wel met Europese regelgeving te maken.
Met “juridisch niet mogelijk” gebruikt Plastek misschien wel heldere taal maar geen klare taal. Geen verbaal rookgordijn maar wel een halve waarheid.
Ik luisterde er ook naar
Een aardig gesprek. We hebben dezelfde analyse: Plasterk heeft de juiste ideeën, heeft formele macht (mag ik toch hopen als minister), is intelligent en heeft bewezen leiding te kunnen geven. Verder is de man een communicatiewonder. Zelfs nu als politicus is hij in vergelijking met heel veel andere politici een verademing. Als hij iets zegt dan lijkt hij de bedoeling te hebben dat de luisteraar begrijpt wat hij bedoelt, terwijl bij veel anderen de bedoeling juist lijkt te zijn om zo vaag mogelijk te zijn zodat je later nog alle kanten op kan.
En toch slaat hij geen deuk in een pakje boter.
Ik heb maar één echte verklaring. In dat gesprek vertelde hij dat hij geen ruzie wilde maken. Dat hij voorzichtig met medewerkers om ging. Hij verhaalde over de manier waarop hij dat deed bij het Hubrecht lab waar hij directeur werd. Ook als minister had hij daar voordeel aan: aan die manier van samenwerken/leidinggeven.
Ik vrees alleen dat wat werkt in een wetenschappelijk instituut met medewerkers die allemaal voor de inhoud, voor de wetenschap werken, dat datzelfde niet werkt bij mensen die er enkel voor de macht zitten. Plasterk is nooit in situaties geweest waarin harde belangenconflicten de agende bepalen. Hij heeft zich daar nooit tegen behoeven te beschermen.
Precies hetzelfde is in het onderwijs gebeurd. Ook ik heb altijd in vergelijkbare situaties gezeten. We hadden allemaal hetzelfde doel: van directeur tot concierge. Als er al formele macht was, dan werd dat nooit werkelijk uitgeoefend. In het HBO is dat de laatste 10 jaar enorm veranderd. Daar is de leiding overgenomen door een andere cultuur. En de eerste slachtoffers waren natuurlijk diezelfde docenten die zich niet eens bedachten dat de grond onder hun voeten werd weggevaagd.
Pokerface Plasterk
Klinkt aannemelijk, wat u daar zegt. Maar als hij inderdaad te lief en te redelijk is voor de politiek, dan zou hij inmiddels knap gefrustreerd moeten zijn van alle tegenwerking. Daar laat hij dan weinig van merken. In dit gesprek riep hij ook nog eens hoe geweldig hij het vindt om een compleet nieuwe start te maken; hij laat niet doorschemeren dat hij al die machtspolitiek eigenlijk maar niets vindt. En dat terwijl hij zich toch zo duidelijk kan uitdrukken….
Toegeven dat het niet lukt is natuurlijk onmogelijk
Maar je kunt onmogelijk van hem verwachten dat hij zegt zich rot te ergeren aan de beperkte intellectuele capaciteiten van zijn staatssecretaresse voor het PO, dat hij geen adem kan halen door de verwurging van de raden en de belanghebbenden en dat hij een baas geeft die toch op een wel heel bijzondere manier vorm geeft aan het begrip primus inter paris.
Dat toegeven is gelijk aan ontslag nemen.
Maar ik kan me niet anders indenken dan dat hij zich nog wel eens op het achterhoofd krabt als hij zich omgeven weet door de huidige entourage in vergelijking met zijn vroegere.
Ik blijf een beetje hopen dat pokerface nog een aas uit zn mouw haalt, maar vertrouw nu meer op BON en de langzaam aan veranderende maatschappelijke opvattingen dan op de macht en invloed van een ons welgezinde minister.
o tempora, o mores
Laten we maar aannemen dat het met de verhoging van de salarissen van de leraren op de werkvloer goed afloopt. Zeker is dat niet want het MBO en het HBO willen meer geld van de minister voor ze daar iets aan gaan doen.
Als Plasterk verder geen Azen meer in zijn mouw heeft en tot de conclusie komt dat zijn entourage het hem onmogelijk maakt nog meer goede dingen voor het onderwijs te doen wordt zijn grootst mogelijke nieuwe verdienste AFTREDEN. Dan is hij duidelijk en kan de kiezer gemakkelijker de argumenten van zijn tegenstanders als uitvluchten herkennen en kwalificeren. Daarmee brengt in elk geval wel de oplossing van het probleem een stapje naderbij. Bovendie herstelt hij dan de mos dat een minister verantwoordelijk is voor wat zijn departement fout doet daarvoor opstapt, ook als hem persoonlijk niets aan te rekenen is. Plasterk treed dan af voor iets wat men hem anders ZAL aanrekenen.
Seger Weehuizen
Trieste gevolgen
NRC-next had afgelopen maandag een dubbelinterview met Vincent Icke en zijn promovendus Jelle Ritzerveld. Een paar aanhalingen.
Icke zelf zwierf na zijn promotie als een zigeuner twaalf jaar rond van postdoc naar postdoc. … “Zo’n leven beveel je niemand aan. Jonge mensen beginnen al met een studieschuld en op het ogenblik dat ze toezijn aan een stabiele situatie, lopen ze op drijfzand”.
Icke stuurde het proefschrift van Ritzerveld stiekum ter goedkeuring naar hoog aangeschreven kosmologen en las hun lof aan hem voor: “Jelle had een grote kunnen worden in de wetenschap”.
Maar een toekomst in de wetenschap was te onzeker; Jelle ging niet door in de wetenschap, hij ging naar het bedrijfsleven. Risico management bij Legio Lease.
Een identiek geval heb ik meegemaakt met een eigen leerling; hoogbegaafd, dubbel gepromoveerd, talent voor wetenschap, werkt nu in het semi-bedrijfsleven.
En de Balkeniaanse pennelikkers en handhavers herhalen in koor “Nederland kennisland”, en Plasterk praat hen na.
Wetenschap
Kiezen voor de wetenschap betekent inderdaad een heleboel opgeven. Ik ken vele collega’s die op een ander continent wonen dan hun vrouw (of man) en kinderen. En dat jarenlang.
Ook ik woon nu in mijn derde land in drie jaar. Wetenschap is prachtig hoor, maar in de harde wetenschappen trekt het tegenwoordig alleen nog maar mensen die bereid zijn vrijwel alles ervoor op te geven (met name: een prive leven) en daar zijn er weinig van. De zachte wetenschappen zijn veel nationaler en daarom speelt het probleem daar een stuk minder.
Raadsel
1; 2; 3; 4; 5; 6; 7; 8; 9; 10; 11; 12
*Tot slot…*